All Chapters of เมียขัดดอก: Chapter 91 - Chapter 100

"กาแฟค่ะ" กาแฟถูกวางลงตรงหน้า ของท่านรองประธานคนใหม่ แบบไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไร"ฉันขอน้ำส้มไม่ใช่เหรอคะ" เธอไม่ได้มองหน้าคนที่เอากาแฟมาให้เลยด้วยซ้ำ"น้ำส้มไม่มีค่ะ""ฉันกินกาแฟไม่ได้..เอาออกไป"สายตาคมของท่านประธานเหลือบมองเล็กน้อยก่อนที่จะคุยงานกับผู้จัดการต่อ ที่มองเพราะเขาจำได้ว่าเคยเห็นเธอกินกาแฟ"ไม่ได้ยินหรือไงคะ ฉันบอกว่าให้เอากาแฟออกไป" คนที่มีตำแหน่งสูงกว่าเริ่มใช้น้ำเสียงแบบไม่สบอารมณ์"ถ้างั้นก็เหลือแต่น้ำเปล่าแล้วล่ะค่ะ" คนเป็นเลขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟตรงหน้าของท่านรองประธาน"บริษัทออกจะใหญ่ แค่น้ำส้มไม่มีหรือไงคะ"เพล้ง!.."อุ๊ย.. ขอโทษค่ะท่านรอง ร้อนไหมคะ" กาแฟที่เพิ่งจะยกมายังไม่ถึงไหนก็หลุดมือก่อน"นี่เธอ" สโรชาพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้เพราะตอนนี้กาแฟที่หกกำลังไหลลงมา"ท่านรองเป็นยังไงบ้างครับ" ผู้จัดการรีบหากระดาษทิชชูมาซับกาแฟออกจากโต๊ะ"ร้อนนิดหน่อยค่ะ แย่เลยชุดเปื้อนด้วย" สายตางามตวัดมองไปที่ท่านประธานแบบมีจริตเล็กน้อย "ขอยืมเสื้อสูทของท่านประธานได้ไหมคะ"ชายหนุ่มเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อสูทที่สวมใส่ออก"ทำไมต้องเป็นเสื้อของท่านประ

มือเรียวเอื้อมไปโอบต้นคอพ่อของลูกแบบอยากเอาชนะผู้หญิงอีกคน แต่ใครจะรู้ว่าในใจนั้นเศร้ามากแค่ไหน ที่ต้องได้ทำตัวแบบนี้เพื่อแย่งสามีของตัวเองกลับมากึก! กึก!! เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นขณะที่มะปรางเดินออกจากห้อง และตามมาด้วยเสียงปิดประตูอย่างแรง จนคนที่นั่งทำงานอยู่ด้านนอกมองมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นใบหน้างามของหญิงสาวที่ยังคงพยุงตัวลุกไม่ได้ เพราะถูกมือหนาโอบร่างไว้ พยายามเบือนหน้าหลบอีกฝ่ายที่ยื่นริมฝีปากมาหวังจะจูบ"ฉัน.. ฉันแค่จะเข้ามาถามเรื่องงาน""แค่จะมาถามเรื่องงานต้องอ่อยขนาดนี้เลยเหรอ" ขณะที่พูดดวงตาคมมองลงไปดูร่องหน้าอก เหลืออีกแค่นิดเดียวก็จะเห็นจุกแล้ว"แต่ก็ดูมันได้ผลดีไม่ใช่เหรอคะ" เธอจะถอยตอนนี้ไม่ได้ ต้องเดินหน้าต่อและพุ่งชนมันไปเลย"อยากกลับมาเหรอ" รามสูรก็ยังคงเป็นรามสูร เขาเป็นผู้ชายที่ไม่ชอบพูดอ้อมค้อม และสิ่งที่เขาไม่ชอบอีกอย่างคือคนโกหก"คุณถามแบบนี้ไม่เกรงใจผู้หญิงที่อยู่หน้าห้องเลยเหรอคะ" ขณะที่พูดใบหน้าหวานยังคงอยู่ใกล้อีกฝ่าย ถ้าเขายื่นมาแค่นิดเดียวก็จะพิชิตริมฝีปากของเธอได้แล้วมันไม่ได้เกินความคาดหมายของเขาหรอก เธอคงจะรับรู้เรื่องนี้มาแล้วจากปากแม่ของเขา และเธอคงจะ

"จะไปไหน" รามสูรเห็นว่าพอออกมาจากโรงแรมแล้วเธอไม่ได้ตามมาที่รถด้วย"เลิกงานแล้วไม่ใช่หรือคะ ฉันก็จะกลับบ้านน่ะสิ" สโรชาไม่รอให้เขาพูดอะไรอีกก็เดินไปเปิดประตูแท็กซี่ที่จอดรอรับผู้โดยสารอยู่แล้ว"จะให้ไปส่งไหนครับคุณผู้หญิง""..ไม่รู้จะตามมาทำไม" หญิงสาวแอบมองกลับไปด้านหลังเห็นว่ารถของเขาขับตามมาแบบติดๆ"อะไรนะครับ""เปล่าค่ะ ขับไปเรื่อยๆ ก่อนแล้วกัน" บางทีก็อยากให้เขารีบกลับไปหาคนรัก เพราะเธอจะได้ไปหาลูกบ้าง แต่นี่เล่นขับรถตามมาจับผิดแบบนี้เลยเหรอสโรชาก็เลยให้แท็กซี่พากลับมาส่งที่บ้าน ทีแรกก็นึกอยากทำประชดเรียกผู้ชายคนนั้นให้มารับระหว่างทาง แต่เธอทำแบบนั้นยังไม่ได้ เพราะพรุ่งนี้อาจจะได้ขอความช่วยเหลือจากเขาหญิงสาวลงจากรถแท็กซี่แล้วเดินเข้าไป ..แต่เธอไม่ได้เข้าไปในบ้านหรอก..แอบมองอยู่ว่าเขาจะกลับไปตอนไหน เพราะยังไงวันนี้ต้องกลับไปชื่นใจลูกชายให้ได้20 : 45 น."มืดค่ำขนาดนี้มาได้ยังไง" พุดตาลถามเมื่อเห็นลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน"เขาไม่เห็นหรอกค่ะแม่""แม่ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น แต่กลัวเรื่องอันตราย ถ้ามันมืดแล้วก็ไม่ต้องมา" ที่จริงนางก็จัดหาที่พักไว้ให้ลูกสะใภ้แถวนั้นแล้ว แต่อย่างที่เห็นน

หลังประชุมเสร็จ สโรชาหายออกมาจากห้องประชุมตั้งแต่ตอนที่เธอขอเข้าห้องน้ำ พอหลังประชุมหญิงสาวก็เข้าไปเอาเอกสารที่วางทิ้งไว้ในห้องนั้นชายหนุ่มที่กำลังมัวคุยงานต่อกับผู้จัดการอยู่ เหลือบตามองเล็กน้อยขณะที่เธอมาเอาเอกสาร"ท่านรองแต่งตัวแบบนี้ก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะครับ" ผู้จัดการอีกคนหันมาชม เพราะไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะชอบแนวเซ็กซี่ถึงแม้จะน่ามองก็ตาม"ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะ เออคืนนี้..ผู้จัดการว่างไหมคะ""มีอะไรหรือเปล่าครับ""พอดีว่าโรสอยากไปเที่ยวค่ะ แต่ไม่รู้จะไปกับใคร""คือว่าผม..""หึ" เสียงนี้ดังขึ้นขัดจังหวะ จนสโรชาต้องหันไปมองเจ้าของเสียง"ผมขอโทษด้วยนะครับที่ออกไปด้วยไม่ได้" ผู้จัดการอยากจะบอกว่าเขามีครอบครัวแล้ว ถ้าไปมีหวังขาเตียงสั่นคลอนแน่"ท่านรองไม่เปลี่ยนใจมาชวนด้านนี้บ้างเหรือครับ" ถึงแม้ผู้จัดการส่งออกจะมีครอบครัวแล้ว แต่ผู้จัดการฝ่ายผลิตยังโสด เพราะทั้งสองยังคงคุยงานค้างอยู่ ก็เลยยังออกไปจากที่ประชุมไม่ได้"ดีเลยค่ะโรสกำลังหาเพื่อน..""ตกลงเราจะคุยเรื่องงานหรือคุยเรื่องส่วนตัว" ท่านประธานพูดแทรกขึ้นมาบ้าง จนทุกคนต้องได้หันกลับมาคุยเรื่องงานต่อ ส่วนสโรชาเดินออกมาจากห้องนั้น เพ

"คุณราม??" สิ่งที่ไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อมองไปด้านหลังของภรรยาเจ้าสัว แล้วเห็นว่าเป็นใครที่ยืนอยู่ตรงนั้นสโรชาหันกลับมามองผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก อยากรู้ว่าในแววตาเขาบ่งบอกอะไรถึงเหตุการณ์ตรงหน้านี้บ้าง"??" แต่หญิงสาวก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่อเขาดูจะไม่สนใจภาพตรงหน้าเลย ที่แปลกใจมากไปกว่านั้นก็คือ ทำไมเขาถึงเอาแต่จ้องหน้าเธอ นี่เขาเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วเหรอ"คุณรามคะ มันไม่ได้เป็นแบบที่คุณเห็นนะ" มะปรางที่เพิ่งจะสวมเสื้อผ้าแบบลวกๆ เสร็จ รีบเดินมาหวังจะอธิบายให้รามสูรได้เข้าใจหมับ!"โอ้ย!" แต่เดินมายังไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกมือภรรยาหลวงของท่านเจ้าสัวกระชากผมไว้ก่อน"เธอรู้จักฉันน้อยไปแล้ว" นางกัดปากกัดฟันพูด"คุณรามสูรช่วยมะปรางด้วย" มะปรางตะโกนตามคนที่เดินตามหลังผู้หญิงอีกคนออกไป "คุณจะโทษมะปรางฝ่ายเดียวไม่ได้นะ สามีของคุณเองต่างหากที่เป็นคนเข้าหาฉัน" นาทีนี้มะปรางต้องช่วยตัวเองให้ได้ก่อน"เธอไม่ต้องกลัว ไอ้แก่ที่บ้านฉันก็จะจัดการเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอจัดการเธอก่อน" ว่าแล้วนางก็หันไปมองลูกน้อง"ไม่นะ! กรี๊ดดดด" ภรรยาหลวงลากสามีออกจากห้องนั้นไปก็ปิดประตู ทิ้งแค่มะปรา