All Chapters of คนของเฮีย: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11จะโดนคนแก่หลอกไหม“เงียบทำไม?” เขานั่งรอคำตอบจนขาเริ่มชาเพราะยังมีคนตัวเล็กนั่งอยู่เธอไม่รู้จะตอบอีกฝ่ายอย่างไรดี ใจหนึ่งก็กลัวผิดหวังกับความรักอีกครั้งเหมือนอย่างที่ผ่านมา แต่อีกใจหนึ่งก็อยากลองเรียนรู้เขาให้มากกว่าที่จะไปตัดสินชลากรทั้งเก่งทั้งเพียบพร้อมไปทุกอย่าง เขาโตกว่าเธอตั้งหลายปี ความคิด ประสบกาณ์ และการใช่ชีวิตไม่แตกต่านกัน“ว่าไง?” เขาถามย้ำ“กลัวจะไม่รอด”“เอาอะไรมาตัดสิน?” เขาไม่เคยต้องมาพูดแบบนี้กับใครเลย นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกในชีวิต แฟนท์เองก็ควรจะดีใจ ทว่าดูท่าทีแล้วกลับไม่ใช่อย่างที่คิด“แฟนท์กับเฮีย ไม่เหมือนกันเลยสักนิด”ตั้งแต่ฐานะ ไปจนถึงการใช้ชีวิต ระหว่างเธอกับเขามันต่างกันจนไม่มีภาพในหัวเลยว่าจะไปกันรอด เท่าที่รู้มาเฮียซานไม่เคยมีแฟน เพราะเขาเป็นคนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองเหมือนอย่างที่ผิงเคยเล่าให้ฟัง หากนั่นคือความจริง งานนี้ก็ถือว่ายากต่อการปรับตัวกันทั้งคู่“เดือนหน้าจะอายุ 30 แล้ว ใครเค้าพูดเล่นๆ กัน นับวันยิ่งแก่ขึ้น”“หือ? จริงดิ? เฮียจะ 30 แล้วจริงดิ?”“ก็เออสิ”เอาจริงๆ ถ้ามองผิวเผินแทบไม่เชื่อเลยว่าเฮียซานจะอายุ 30 แล้ว เขายังดูหนุ่มและสุขภาพดี

ตอนที่ 13ผู้บ่าวชวนออกเดตร่างบางยังคงทำงานของตนเองอย่างต่อเนื่องอีกเช่นเคย วันนี้ลูกค้าไม่เยอะมากเท่าไหร่ พอได้หายใจหายคอกันมากขึ้นกว่าวันที่ผ่านๆ มา“คิดอะไรอยู่? ดูเหม่อเชียวนะช่วงนี้” ฟาลิดาเดินเข้ามาพร้อมกับวางถาดใบใหญ่ลง ภายหลังจากที่เพิ่งเดินไปเสิร์ฟมาเมื่อครู่นี้ขนาดวางเสียงดังมากจนคนทั้งร้านได้ยินเต็มสองรูหูอย่างชัดเจน ทว่าเพื่อนสนิทของตัวเองยังยืนใจลอยคิดอะไรบางอย่างอยู่คนเดียวอีกแล้ว“อรึ่มมม!”“เฮียฉี” ใบหน้าหมวยหยกหันหน้าไปมองตาเสียงคนที่เดินเข้ามาใหม่ในร้านชายหนุ่มร่างสูงสวมใส่เสื้อยืดสีเข้ม กับกางเกงยีนสีเก่าที่มีรอยขาดหลายจุด หนำซ้ำยังมีคราบเปรอะเปื้อนของสีตามขอบขากางเกงอีกด้วยโดยรวมแล้วเขาดูมอมแมมใช้ได้ ไม่รู้ว่าที่เป็นเช่นนี้เพราะงานที่ทำมันหนักไป หรือว่าไม่ใส่ใจดูแลความสะอาดของตนเองบ้างเลย“แม่ค้าครับ ผมเอากวยจั๊บพิเศษไม่ใส่เลือด เหมือนเดิมนะครับ”ดูท่าแล้วเขาคงจะมาหาเพื่อนสนิทของเธอ มากกว่าจะสั่งกวยจั๊บกินเสียอีก แฟนท์เดาไม่ผิดแน่นอน ไม่รู้ว่าสองคนนี้ทำเวรทำกรรมอะไรกันไว้ ถึงตัดกันไม่ขาดสักที ถ่านไฟเก่าที่มอดไหม้มันกำลังจะคุขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก่อนที่มันจะคุขึ้นม

ตอนที่ 15ศึกครอบครัว"ขอบคุณนะเฮีย""?" คิ้วหนายกเข้าหากัน"ก็สำหรับวันนี้ไง" เรื่องที่ขันอาสาพาเที่ยวคืนนี้ เธอคิดว่าสำหรับคนที่โตเป็นผู้ใหญ่แบบเขาแล้ว คงเป็นเรื่องยากน่าดู คนบ้างานแบบนี้จะออกไปเที่ยวแต่ละครั้ง คงต้องคิดแล้วคิดอีก ซึ่งนั่นหมายความว่าเขากำลังให้ความสำคัญกับสถานะคนคุยอย่างเธอ"เข้าบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านี่" มือหนาดันแว่นตาให้เข้าที่ เป็นการแก้เขินฟาลิดาเล่นจ้องหน้าแล้วยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันครบทุกซี่แบบนี้ไม่ดีต่อหัวใจของเขาเท่าไหร่นัก"อ่าๆ รีบเข้าบ้านแล้วก็ได้" คนตัวเล็กว่าพลางเปิดประตูรถเตรียมจะก้าวขาลงไป ริมฝีปากอวบอิ่มสีเชอร์รี่กำลังพยายามหุบยิ้ม ห้ามมิให้ตนเองแสดงออกมากเกินไป เธอรู้ว่าชายหนุ่มรุ่นพี่กำลังเกิดอาการเขินอยู่ เพื่อไม่ให้เป็นการจู่โจมกันเกินไป จนอีกฝ่ายรู้สึกอึดอัด"รีบอาบน้ำ รีบนอนล่ะ""เค... ถึงคอนโดแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ""อืม" ว่าพลางพยักหน้าตอบ ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกย้ายกันชลากรขับรถมาจนถึงคอนโดมิเนียมของตนเองเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงหลังจากเป็นสารถีรับส่งฟาลิดาคืนนี้เขาแทบจะหมดแรงเนื่องจากการเดินเที่ยวงานประจำอำเภอ ที่นานทีปีหนจะได้ออกไปเชยชมบรร

ตอนที่ 17นัดหนุ่มเข้าเมือง"อาแฟนท์ยังไม่ลุกอีกหรออาสร?" เฮียฮั่วเอ่ยถามถึงลูกสาวคนเล็กที่ช่วงหลังๆ มานี้ปิดร้านขายของถี่เกินไป และยังไปช่วยงานเหล้าร้านของอาเฟยแทบจะทุกคืนจนเลิกดึก พอช่วงกลางก็ไม่ยอมตื่นให้เสียคน เป็นแบบนี้นานวันเข้าเขาเองก็กลัวว่าจะเข้าอิรอกเดิม คือเหยียบขี้ไก่ไม่เคยฟ่อ"ลูกก็บอกแล้วไงว่าช่วงนี้ปิดร้านลาพักร้อน อาผิงช่วงนี้ก็ดูจะยุ่งๆ จะให้ลูกไปทำคนเดียวก็เหนื่อยเกินไป หยุดยาวทั้งที อย่าไปว่ามันมากเลยเฮีย" คนเป็นแม่คือคนเดียวในบ้านหลังนี้แล้วที่ไม่เคยเจ้ากี้เจ้าการเรื่องส่วนตัวของลูกๆ ทุกคน"นี่ลื้อว่าอั๊วจุ้นจ้านงั้นหรอ?""เฮียพูดเองนะ อั๊วยังไม่ได้พูดออกมาสักคำ" อันที่จริงก็พูดอยู่ในใจนั่นแหละ เพียงแต่ไม่กล้าพูดตรงๆ เพราะรู้ดีว่าผัวตัวเองชอบเอาชนะมากแค่ไหน โดยเฉพาะกับลูกกับเต้า ทั้งๆ ที่แต่ละคนก็โตๆ กันแล้วทั้งนั้นเสร็จจากการจัดเตรียมหน้าร้านนางเกสรก็เข้ามาจัดการอาหารการกินต่อ เป็นเวลา 8 โมงเช้าแล้ว เดี๋ยวสักพักฟ้าใสกับแฟนท์ก็คงจะลงมาสมทบ ส่วนลูกชายคนโตรายนั้นเธอไม่คาดหวังแล้วว่าจะมีเขามาร่วมมื้อเช้าด้วยคน เพราะย่อมรู้ตารางการทำงานของลูกคนโตดีไม่นานนักก็ถึงเวลาท

ตอนที่ 19คืนนี้ที่คอนโดฯ นะชลากรขับรถวนกลับมาที่เดิมในช่วงหัวค่ำของวันตามสัญญาที่ให้ไว้กับอีกคน เขารีบเคลียร์ธุระของตนเองให้เสร็จตามเวลา กลัวว่าคนรอจะทนไม่ไหวแล้วหนีกลับก่อนโชคดีที่พอมาถึงหน้าโรงแรมก็เห็นร่างบางยืนเขี่ยโทรศัพท์รออยู่ก่อนแล้ว ฟาลิดาจำป้ายทะเบียนมาเซราติคันงามได้ขึ้นใจ ก่อนจะรีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพาย โบกมือลากลุ่มเพื่อนที่มายืนรอเป็นเพื่อนและเดินไปหาเจ้าของรถ“รอนานไหม” มือหนาเอื้อมเปิดประตูรถให้อีกคนได้เข้าไปนั่งท่ามกลางสายตาหลายคู่ของงกลุ่มเพื่อนฟาลิดาที่ยังอยู่มองดูอยู่ไม่ไกลหลังจากที่ทั้งคู่เข้ามาอยู่ด้านในรถก่อนที่จะได้ออกจากโรงแรม ฝั่งเจ้าของพวงมาลัยโน้มตัวหัวข้างเล็กน้อยดึงสายเบลล็อคเข้าตำแหน่งให้ฝั่งผู้โดยสาร ใบหน้าที่ห่างกันเพียงคืบเดียวทำเอาคนที่นั่งนิ่งใจเต้นไม่เป็นจังหวะ“หิวไหม?” ว่าหลังจากที่โยกตัวกลับมาประจำตำแหน่ง“….” คนที่ยังใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวได้แต่พยักหน้าตอบ“กว่าจะถึงชลฯ ก็อีกตั้งสองชั่วโมง”“แวะกินข้างทางแถวนี้ก็ได้”คนขับไม่ได้ตอบก่อนจะบังคับรถให้เคลื่อนตัวออกจากโรงแรม หลายนาทีผ่านไปฟาลิดาเริ่มสังเกตเส้นทางที่ชลากรขับมานั้นไม่ใช่เส้น