Semua Bab Betrayed by My Husband, Saved by His Enemy: Bab 11 - Bab 20

Napagod na ang mga mata ni Cali sa sunod-sunod na pagpapalit ng gown. Halos tatlong oras na siyang paikot-ikot sa loob ng boutique, sinusubukan ang iba’t ibang disenyo—may mahahaba, may maiiksi, may masyadong masikip, may hindi niya gusto ang tabas. Ngunit sa wakas, natagpuan din niya ang perpektong damit. Isang eleganteng gown na bumagay sa kaniyang hubog at personalidad. Isang damit na, sa unang beses na nasilayan niya ang sarili sa salamin, naramdaman niyang ito na talaga.Pinadaan niya ang mga daliri sa malambot na tela, dama ang kalidad at pagiging sopistikado nito. Sa gilid ng kaniyang paningin, naaninag niya si Lewis na nakasandal nang tamad sa plush na couch, isang braso ang nakapatong sa sandalan, habang ang isa ay kaswal na nakapatong sa hita niya.“Finally,” Lewis murmured, sinasadyang iparamdam ang lungkot na halos mamatay na siya sa paghihintay. His dark eyes roamed her figure, assessing every inch of how the fabric hugged her curves. May isang anino ng kapilyuhan sa sulo

Maagang nagising si Cali. Sa nakasanayan niyang umaga, bumabangon siya upang magluto ng almusal. Hindi niya pinansin ang lalaking mahimbing pa ring natutulog sa tabi niya.Mabuti na lang at nagtagal ito sa ibaba kagabi. Kung hindi, baka hindi na naman siya makatulog nang maayos. Kahit pa alam niyang hindi siya hahawakan nito nang hindi niya gusto, hindi pa rin niya maiwasang makaramdam ng kaba sa presensya ng isang lalaking mas malakas at mas makapangyarihan kaysa sa kanya.Dahan-dahan siyang bumangon at lumabas ng kwarto. Habang bumababa ng hagdan, agad niyang napansin ang tahimik na paligid. Walang sigawan, walang tensyon. Walang mabibigat na yapak na nagbabadya ng galit. Walang dahilan para matakot siyang magkamali—o may masabi na maaaring ikagalit ng kahit sinoPero kahit pa alam niyang wala na siya sa puder ni Devin, hindi niya maiwasan ang takot na kumapit sa kanyang dibdib tuwing nagigising siya. Pakiramdam niya ay nasa isang panaginip lang siya, at sa kahit anong oras, maaarin

Tumagal ng ilang sandali bago nakagalaw si Cali. Ang mga salitang “asawa ko” ay paulit-ulit na umiikot sa kanyang isipan, para bang may mga epekto na hindi niya kayang tanggapin. Hindi pa siya handa para sa mga ganoong klase ng biro. At ang mas nakakabigla pa ay kung paano niya naramdaman ang bawat galaw ni Lewis, ang init ng presensya nito, ang mga mata nitong hindi kayang magtago ng lihim.Pagdapo ng tingin niya kay Lewis na abala sa paghuhugas ng tasang ginamit, hindi niya maiwasang magtaka. Sino siya sa buhay ni Lewis? Hindi ba’t magkaibang mundo ang kanilang ginagalawan? Isang mayaman at makapangyarihang negosyante si Lewis, samantalang siya’y isang babae na nag-aalalang baka muling mawalan ng kontrol sa sarili niyang buhay. Hindi siya pwedeng magpatalo, hindi siya pwedeng magpa-apekto sa isang lalaki na tila kasing takaw sa atensyon at kaligayahan ng kanyang katawan at isipan. Pero ang problema ay hindi niya alam kung paano kontrolin ang sarili.Habang pinagmamasdan niyang pinu

Tahimik si Cali habang nakaupo sa loob ng sasakyan, nakatingin sa labas ng bintana habang binabaybay nila ang daan patungo sa reception venue. Mahigpit niyang hawak ang laylayan ng kanyang dress, pilit nilalabanan ang kaba sa kanyang dibdib.Mabilis ang mga pangyayari. Ilang araw lang ang nakalipas, desperada siyang makatakas kay Devin, pero ngayon, nakasakay siya sa mamahaling sasakyan ni Lewis, papunta sa lugar kung saan itatali ang buhay niya sa lalaking ito.“You’re too quite.”Napatingin siya kay Lewis, na kasalukuyang hawak ang manibela. Hindi ito nakatingin sa kanya, pero ramdam niya ang bigat ng presensya nito.“Wala naman akong kailangang sabihin,” sagot niya nang walang emosyon, sabay baling muli sa bintana.Naramdaman niyang bumagal ang takbo ng sasakyan. Saglit siyang napatingin kay Lewis, na ngayo’y nakangisi sa kanya, bahagyang nakasandal sa upuan."Alam mo, Cali, pwede ka namang magreklamo kung gusto mo," anito, bahagyang nakataas ang isang kilay. "Pero heto ka, tahimik

Pagkatapos ng food tasting, nanatiling tahimik si Cali habang nakatingin sa bintana ng sasakyan. Ang malalaking patak ng ulan ay marahang dumudulas sa salamin, nag-iiwan ng mababagal na linya na tila sumasabay sa bigat ng kanyang pakiramdam. Sa tabi niya, si Lewis ay abala sa pagbabasa ng ilang papeles sa kanyang cellphone, waring walang pakialam sa tensiyon sa pagitan nila. Wala siyang balak basagin ang katahimikang iyon. Mas ligtas ito. Mas madali kaysa harapin ang reyalidad ng sitwasyong hindi niya ginusto. Ngunit ilang sandali lang, binali iyon ng malalim at mababang boses ni Lewis. “May pupuntahan pa tayo.” Dahan-dahan siyang napalingon rito, bahagyang kunot ang noo. “Saan na naman?” Hindi ito agad sumagot. Mabilis na pinindot ang screen ng cellphone bago ipinatong ang gadget sa kandungan. Saka lamang niya narinig ang tugon nito—diretso, walang bahid ng pag-aalinlangan. “Sa jewelry shop.” Muntik na siyang mapakurap. “Para saan?” Sa wakas, tumingin na ito sa kanya, at sa