All Chapters of Never Fall Again to the Heartless Billionaire: Chapter 41 - Chapter 50

Pilit nilakasan ni Emerald ang loob. Inabala niya ang sarili sa ibang bagay. Sinisante na siya. Ayaw na din nitong makita ang mukha niya. Ibig sabihin ay malaya na siya? Bigla siyang napangiti. That’s the good side kahit hindi totoo ang bintang sa kanya. Bigla ding nawala ang ngiti sa kanyang labi. Bakit tila ayaw niyang lumaya? Natural, nasira ang pangalan niya. Wala siyang yaman at tanging ang pangalan ang kanyang maipagmamalaki at hindi siya papayag na masira ito.Napasigaw siya ng may naghagis ng kung ano sa kanyang paanan. Pababa niya ng tingin ay nakita niya ang kanyang sapatos. Napaawang ang labi niya ng mapagtanto kung sino ang may dala ng sapatos niya. Si Lucian!Hindi siya makagalaw. Hanggang sa biglang mangati ang kanyang paa. May langgam pala! Napasalampak siya sa kalsada at inalis ang mga langgam na gumapang hanggang binti.Kinuha ni Lucian ang mga paa niya at inalis ang langgam na kumakagat pa. Isinuot nito ang sapatos niya. Kikiligin na sana siya nang maalalang matindi a

Naitulak ni Emerald si Elton.“Anong ibig sabihin nito?” gigil ang boses ni Lucian sa nasaksihan. Nagngangalit ang ngipin nito. Inawat niya ang asawa ng tangkang susugurin si Elton.“Nag-uusap lang kami,” aniya na nauna ng lumabas at hinila si Lucian.“Nag-uusap? Bakit sa loob pa ng banyo?” singhal nito ng makapasok na sa kwarto.“Kinausap ko siya tungkol kay Luna,” mahinahon niyang sabi.“Bakit?”“May relasyon sila at nakiusap akong layuan niya ang kaibigan ko. Ayokong masaktan siya kagaya ko. Napakahirap magmahal ng isang Monteverde,” aniyang pansamantalang nakalimot na isang Monteverde ang kausap niya.“Mahirap mahalin?”“Oo, mahirap kapag hindi ninyo mahal ang isang babae. Huwag mong sabihing mali ako. Mahina si Luna, hindi niya kaya ang mga pinagdaanan ko,” aniyang sinalubong ang mata ng asawa.“Teka, bakit ibabalik ang nakaraan? Hindi ba sabi ko gagawa tayo ng masayang memories para tabunan ang pangit na alaala?”Natahimik siya. Bakit gusto niyang maniwala kahit alam niyang wala

Nahimasmasan si Emerald. Huli na para bawiin ang sinabi. Napanggap siyang tulog. Mahina siyang tinawag ni Lucian ngunit kahit anong mangyari ay hindi siya didilat. Naramdaman niya ang pag-angat ng katawan niya sa lupa. Ipinasok siya ni Lucian sa loob ng kubo. Naramdaman niya ang pagdantay ng katawan sa malambot na kama. Kinumutan siya nito. Nadinig niya ang yabag nitong palabas. Gusto niyang sampalin ang sarili sa ginawang pagtatapat kay Lucian. Nahihibang na siyang talaga!Kinabukasan ay ipinagpasalamat niya ang hindi pag-ungkat ni Lucian sa sinabi niya kagabi. Bumalik sila sa resort upang makisali sa kasayahan. Madaming activities sa team building.Nagsusukat siya ng swimsuit ng pumasok si Lucian sa room.“Hey, huwag kang lalabas ng naka-ganyan.”Umikot siya sa salamin. “Bakit hindi pa bagay? Hindi ba maganda?”“Sobrang ganda na ayokong makita ka ng iba. For my eyes only ang katawan mo. Don’t worry, you look beautiful kahit ano ang suot mo. Actually, right now, you’re very beautiful

“Pumasok na tayo sa loob. Ipapakuha ko na lang ang maleta sa kotse. Sa guest room ka matutulog,” sabi ni Lucian kay Abby.“Em, hintayin mo ako at may pag-uusapan tayo. May gusto akong sabihin,” baling nito sa kanya. Tila sinakmal ang puso niya. Heto na ba ang wakas ng kanilang ugnayan? Pero hindi ba at ito naman ang nais niyang mangyari?Ilang lakad at ikot ang nagawa niya sa garden. Mukhang napasarap ang pag-aayos ng gamit ng dalawa. Pilit niyang iwinawaksi ang pangit na imahe sa kanyang isip. Malamang naglalambingan ang dalawa. Matagal hindi nagkita ang mga ito.Napakaligalig niya. Nalaman niyang buntis siya tapos ngayon naman ay bumalik mula sa hukay si Abby. Naramdaman niya ang matinding kabog sa kanyang dibdib, may hindi maipaliwanag na kirot.Nakita niya ang padating na si Lucian. Niyaya siya nito sa upuang kahoy. Ilang minuto na ang lumilipas ay wala pa ding nagsasalita sa kanilang dalawa.“Em, kailangan nating mag-usap. May kailangan akong sabihin.”Ang mga salita ni Lucian ay

Nakuyom ni Emerald ang kamao sa pagpipigil na sagutin si Lucian sa harap ng mga kasamahan.“Nandito ako para tapusin ang trabaho ko. At kung gusto mong maging productive ako ay hayaan mo ako dito. Nga pala, pakipirmahan,” mahina niyang sabi sabay abot ng kasunduang ginawa niya na nagsasabing kapag natapos ang limited edition project ay pinapayagan na siyang hindi tapusin ang pinirmahang kontrata at hindi na siya guguluhin pa ni Lucian. Sa pagtatapos ng proyekto ay tapos na din ang ugnayan nilang dalawa.“Pipirmahan ko sa opisina ko, sumunod ka sa akin. Wala akong dalang ballpen,” anitong lumakad ng palayo dala ang papel.Sabay sabay na nag-abot ng ballpen ang lahat ng empleyado.“Heto ang ballpen, Sir Lucian.”“Thank you pero babasahin ko pa bago pirmahan,” sabi nitong lumabas na.Mabigat ang paang sumunod siya sa opisina nito. Papasok na siya sa elevator ay may humila sa kanya. Si Abby!“Emerald, mag-usap tayo. Babawiin ko na ang sa akin. Huwag kang magkakamaling isumbong ako kay Luci