All Chapters of ทัณฑ์รักมาเฟียเถื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

ร่างแบบบางนั่งหายใจเหนื่อยหอบที่เธอนั่งหายใจแบบนี้เพราะกำลังควบคุมสติของตัวเอง สถานการณ์ก่อนหน้าที่มาเฟียหนุ่มได้จัดการพวกผู้ชายพวกนั้นเสร็จเขาก็เอ่ยปากไล่ให้เธอขึ้นมานอนในนี้เป็นห้องรับรองแขกที่ได้ยินคนอื่นพูดมาว่าที่นี้เป็นแค่บ้านพักที่เอาไว้ใช้เมื่อมาทำงานที่โกดังแห่งนี้เท่านั้น บ้านจริง ๆ ของเขาจะอยู่อีกที่หนึ่ง แต่ที่ไหนตอนนี้เธอก็ไม่คิดที่อยากจะไปไหน ๆ วันนี้เธอก็มาที่โกดังตามที่ใจเธอเคยอยากมาแล้วกะจะรอเวลาให้ดึกมากกว่านี้เสียก่อน แล้วเธอจะเข้าไปสำรวจหาข้อมูลที่เธอต้องการ ไม่ว่าจะเป็นการซื้อขายและมาเฟียนั้นมีธุรกิจอะไรบ้างวันนี้เธอต้องรวบรวมเอามาทั้งหมดให้ได้ เพราะเธออยากไปให้พ้นจากสถานที่อันตรายแห่งนี้เต็มทน ยิ่งอยู่ห่างจากเขาได้เท่าไรชีวิตของเธอยิ่งปลอดภัยขึ้นเท่านั้นเวลาตีสองกว่า ๆ ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงและแอบย่องออกมาอย่างเงียบเฉียบที่สุด เธอมองซ้ายมองขวาเมื่อปลอดภัยจึงรีบเดินย่องออกมาท่ามกลางความเงียบเชียบที่สุดเธอเดินเข้ามาในโกดังท้ายสุดเพราะในนี้มีหลายโกดังมาก แต่โกดังนี้เธอเข้ามากลับไม่มีอะไรมีแต่ความว่างเปล่าเธอจึงรีบเดินออกมา ตอนแรกกะจะเอามือถือมาถ่ายรูปแต่เธอไม่รู

“อือ หนูเจ็บ โอ๊ย!!” เสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อฟันคมกัดไปทั่วแผ่นหลังของเธอ ขนาดคอเขาก็ไม่เว้นหมาบ้าชัด ๆ“เลือดเธอหวานจัง” เสียงพูดอย่างคนโรคจิตกระซิบที่ข้างหูสวย และใช้ฟันกัดไปที่แก้มแต่ไม่แรง และใช้ลิ้นเลียตรงที่ตัวเองกัด เขายิ้มเหมือนพอใจกับผลงานของตัวเองเป็นอย่างมาก“หนูยังเด็กนะคะ บอสจะทำลงเหรอ”เธอหันมาถามทั้งน้ำตา แต่ชายหนุ่มกับยิ้มและใช้นิ้วลากไปตามกรอบหน้าสวยและเปลี่ยนมืออีกข้างลากไปตามแผ่นหลังเนียนที่ตอนนี้มีแต่รอยฟันและรอยจูบ“เคยบอกแล้วไงโคแก่มันชอบกินหญ้าอ่อน”“แต่หนูเป็นหญ้าแก่”“ฮ่า ฮ่า เธอนี่ไม่กลัวตายจริง ๆ เลยนะ”ใครว่าเธอไม่กลัวตาย ตอนนี้กลัวจนฉี่แทบราด แค่ปากดีจนติดเป็นนิสัย“บอกว่าไม่เคยแล้วทำไมตรงนี้แฉะล่ะ” มือหนาคลึงตรงรอยแยกเมื่อเห็นตรงนั้นของหญิงสาวกำลังผลิตน้ำหวานออกมาเธออยากจะเถียงเหลือเกินแต่ก็กลัวเขาจะโกรธ ที่มันแฉะก็เป็นเพราะเขาไหม มัวจูบเล้าโลมอยู่นั้นมันก็ต้องแฉะถึงแม้เธอจะไม่เคยเรื่องพวกนี้ แต่เธอเองก็ไม่ได้โง่จนไม่รู้เรื่องว่ากลไกของมันจะทำงานยังไง“อ่าส์~~” เธอเผลอร้องครางออกมาแผ่วเบาเมื่อมือนิ้วแกร่งสัมผัสตรงรอยแยกและใช้นิ้วเขี่ยตรงจุดกระสัน

แจ๊ะ แจ๊ะ!!เสียงนิ้วและเสียงลิ้นที่ละเลงใส่รูอันคับแคบดังออกให้ได้ยิน หญิงสาวอับอายจนแทบอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ยังตายไม่ได้เพราะถ้าเธอตายพี่สาวเธอก็ต้องตายเหมือนกัน“อื้อ อะ อ่าส์”ปากอวบอิ่มเผยอร้องครางเมื่อลิ้นร้อนสอดใส่เข้ามาและจ้วงทะลวงเข้าลึกพร้อมกับนิ้วเรียวยาวไปพร้อม ๆ กัน จนเธอเสียวจนเผลอครางออกมา ไหนขาที่สั่นจนควบคุมไม่ได้นี่อีกนัยน์ตาคมเหลือบมองหน้าสวยที่น้ำตาปริมคลออกมาให้เห็น พร้อมกับใบหน้าที่แสดงให้เห็นว่าเธอนั้นเสียวมากมายขนาดไหนกับสัมผัสที่วาบหวามที่เขานั้นมอบให้ปากหยักคลี่ยิ้มอย่างถูกใจและลุกขึ้นเช็ดน้ำตาให้ออกจากใบหน้าสวย เขาชอบเหลือเกินเวลาที่เธอร้องไห้เพราะเขานั้นยิ่งมีอารมณ์“เฮียจะให้หนูคุยกับพี่ใช่ไหม ถ้าเฮียทำจบแล้ว”“ถ้าเธอเป็นเด็กดี และเชื่อฟัง” เสียงเจ้าเล่ห์บอกด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง และจับให้ใบหน้าสวยลุกขึ้นมามองที่แก่นกายผ่องขยายใหญ่ของเขา พลางใช้สายตาบังคับให้หญิงสาวจัดการมันเธอเม้มปากแน่นอย่างหวาดหวั่น และคลานลงมานั่งใบหน้าประสานกับแก่นกายใหญ่ที่แทบจะทิ่มเข้าปากปากเล็กค่อย ๆ อ้าและพยายามอมให้ได้ครึ่งหนึ่ง เพราะขนาดของเขามันใหญ่มากจึงยากที่จะอมไ

“ตื่นแล้วเหรอ ฉันก็หลงคิดว่าเธอซ้อมตายซะอีก” เสียงทุ้มถามแต่สายตายังไม่ลดละจากเอกสารที่ถือเข้ามาด้วย ที่เขาเข้ามานั่งรอให้หญิงสาวตื่นมาได้สักพัก“ตกใจหมดเลยค่ะ” ร่างเล็กสะดุ้งตกใจจึงเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง และไม่รู้เลยว่าเธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า ทั้งที่ก่อนนอนเธอยังใส่ชุดนอนอยู่เลย“เป็นเพราะเธอยังเด็กเหรอนมเธอถึงดูเด้งน่าบีบขนาดนั้น” เสียงเจ้าเล่ห์ถาม แต่สายตากลับน่ากลัวจับจ้องมาทางหญิงสาวนิ่ง“ยะ อย่ามองนะ หนูจะไปอาบน้ำ” หน้าเธอแดงแปร๊ดและรีบลุกขึ้นแต่กลับไม่มีอะไรมาคลุมตัวเลย สภาพเธอเป็นแบบนี้ต้องเป็นเพราะเขาแน่ ๆ“ฉันเห็นมาตั้งสองครั้งแล้ว เธอจะอายอะไร”ร่างเล็กหยุดเดินเมื่อผ้านวมเธอถูกฝ่าเท้าของมาเฟียเอาแต่ใจเหยียบเอาไว้ และกอดอกมองมาทางเธอนิ่ง ด้วยความสูงที่เธอสูงแค่หน้าอกของเขาจึงต้องแหงนหน้ามอง“หนูไม่ใช่เด็กแก่แดดนะ ที่จะต้องก้านโลก” เธอเถียงกลับและมือกำชับผ้านวมกอดไว้แน่น เมื่อมือหนากำลังจะดึงผ้านวมเธอออก“เลือกเอา อยากขึ้นเตียงกับฉันอีกก็เอาผ้านวมคลุมไว้ แต่ถ้าไม่อยากขึ้นก็เดินเปลือยเข้าห้องน้ำไป"“เฮียฟา” หญิงสาวทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ แต่ชายหนุ่มกับทำหน้านิ่งและมือกำลังมาสัมผัสท

“หนูไม่ใส่ให้ตายก็ไม่ใส่” นานาร้องโวยวายอย่างไม่พอใจเมื่อเปิดตู้มาแทบช็อกให้แดดิ้นตายตรงนั้น เขาเป็นมาเฟียโรคจิตขนานแท้ ของในตู้มีแต่ของเล่นผู้ใหญ่ ไหนจะชุดหนังนี่อีกเขาอยากให้เธอใส่ทำอะไร“จะใส่ดี ๆ หรือต้องกินลูกตะกั่วก่อน” ฟาริสขู่เขาไม่ได้ขู่เล่น ๆ แต่เขาจะทำจริง ๆ เขาไม่ชอบเสียเวลาและไม่ชอบให้ของเล่นมาดื้อต่อรองอยู่แบบนี้“แต่เฮียฟาริสขา จะให้หนูใส่ไปทำไม เสื้อผ้ามันก็ชิ้นเล็ก ๆ ปิดแค่ตรงนั้นอีก” ถึงใส่ไปยังไงก็ต้องถอดไหมแล้วจะให้เธอใส่ทำเพื่อ“1 2...” มาเฟียหนุ่มเริ่มนับและชักปืนออกมาถือและสายตาคมจดจ้องมาทางร่างหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า“ให้ตายเถอะ”เธอสบถออกมาอย่างหัวเสียและจำใจถอดชุดเก่าของตัวเอง เพราะถ้าขืนเธอวิ่งเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำเขาเองก็คงขัด ถอดและใส่มันตรงนี้แหละหน้าด้านเข้าไป และอย่าลืมต้องออดอ้อนเข้าไว้ อ้อนให้เขาหลงหัวปักหัวปำไปเลย“ฉันได้ยินเธอสบถนะ เป็นเด็กเป็นเล็กมาสบถให้ผู้ใหญ่ฟังได้ไงไม่น่ารักเลย”ไม่น่ารักก็ไม่ต้องน่ารักตัวเองแก่กว่าเธอกี่ปีเองมาทำเหมือนตาแก่ขี้บ่นไปได้ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นมาเฟียโรคจิตฆ่าคนเหมือนผักเหมือนปลานะเธอวิ่งแจ้นหนีไปไหนต่อไหนแล้ว