All Chapters of เจ้าสาวคน (ไม่) โปรดของอาวิณ: Chapter 21 - Chapter 30

เจ้าสาวสำรอง “แน่ใจนะว่าอยู่ที่นี่แล้วอาวิณของเอิงจะไม่รู้” มัชกรถามขึ้นเมื่อทั้งสองเช็กเอาต์ออกจากภูวิณรีสอร์ต มายังที่พักแห่งใหม่ ซึ่งเป็นรีสอร์ตที่อยู่ห่างจากภูวิณรีสอร์ตประมาณห้ากิโลเมตร “ไม่รู้หรอกน่า เพราะฉันจะไม่เข้าไปที่ไร่แล้ว” คนตอบทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างคนที่อ่อนล้า กายไม่เท่าไหร่ แต่ใจนี่สิ มันหนักอึ้งเหมือนถูกทับด้วยก้อนหิน ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไป ภูวิณก็ยังมีอิทธิพลต่อจิตใจของเธออยู่วันยังค่ำ ที่เพียรเฝ้าบอกตัวเองมาตลอดสามปี ว่าไม่มีเขาก็อยู่ได้ ไม่เจอกันก็ไม่โหยหา พอได้เจอกันซึ่งๆ หน้าอีกครั้ง พร้อมคำพูดใจร้าย ใจเธอแหลกสลายอีกครั้ง จะจัดการหาข้อมูลเรื่องผับของกำนันประโยชน์ให้ได้มากที่สุด จากนั้นเธอก็จะทำตามที่ภูวิณต้องการ คือไม่กลับมาที่นี่อีก ในตอนกลางคืนเธอก็ยังออกไปที่ผับกับมัชกร จนมั่นใจว่าที่นั่นมีทั้งบ่อน ค้าประเวณีเด็กอายุไม่ถึงสิบแปด และขายยาเสพติดให้แขกที่มาเที่ยว อรองค์ให้มัชกรจ่ายเงินสำหรับยาเพื่อจะได้กลมกลืนในกลุ่มที่เข้ามาซื้อกับพนักงานของร้าน แต่ทั้งสองก็แอบเอาไปทิ้งถังขยะในห้องน้ำ รวมทั้

“เล่นอะไรกัน เห็นเป็นเรื่องสนุกหรือไง!” เสียงตวาดดังลั่น เมื่อแขกในงานกลับไปหมดแล้ว ทุกคน รวมทั้งเด็กรับใช้ในบ้านก็ถูกเจ้านายสั่งให้กลับที่พัก เวลานี้ในห้องโถงชั้นล่างจึงมีเพียงภูวิณ อินทุอร อารียาและอรองค์เท่านั้น ส่วนมัชกรถูกเชิญให้ไปพักผ่อนอยู่ในห้องพักรับรองแขกชั้นบนสองสาวถึงกับเงียบกริบ โดยมีอินทุอรคอยไกล่เกลี่ย เพราะความผิดครั้งนี้ คนเดียวที่ควรถูกภูวิณตำหนิเต็มๆ คืออารียา“เรื่องนี้ยัยอิ้งผิดเต็มๆ คนเดียว เอิงเองก็ถูกยัยอิ้งหลอก บอกว่าวิณรู้แล้วว่าเอิงจะมาเป็นเจ้าสาวสำรองให้วิณ พี่เองก็คิดว่าพริตตี้จริงๆ อย่างที่ยัยอิ้งบอก” อินทุอรอธิบาย เพื่อลดความโมโหของภูวิณที่ดูเหมือนจะพุ่งเป้าไปที่อรองค์ ทั้งที่คนผิดคือหลานสาวตัวเองแท้ๆ ไม่ใช่หลานนอกไส้เสียหน่อยอรองค์ทำหน้าเศร้าจนเธอรู้สึกสงสาร“ขอโทษค่ะ” อรองค์พูดแค่นั้น น้ำตาซึมหางตา แม้ว่าจะพยายามกลั้นไว้แค่ไหนก็ไม่ไหวในใจคิดแค่ว่าภูวิณรังเกียจเธอขนาดนั้นเลยหรือ แม้จะเป็นแค่เจ้าสาวสำรอง เขาก็ยังไม่อยากให้เป็นถึงตอนนี้การคิดที่จะเป็นเจ้าสาวจริงๆ ของเขาเหมือนวัยเด็กนั้น ไม่อยู่ในความคิดเธออีกแล้ว เพราะมันไม่มีหนทางที่จะเป็

“ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณสิ!” “ถ้าติดต่อมะลิไม่ได้ภายในสองวัน ผมจะแจ้งความ” “อยากแจ้งก็แจ้งไปสิ มะลิไม่ใช่เด็กเสียหน่อย จะไปไหนมาไหนก็เรื่องของมัน!” “แต่มะลิเป็นเมียผม!”“เมียอะไรของคุณ งานแต่งก็ไม่ได้เข้าพิธีเสียหน่อย แล้วคุณก็แต่งกับคนอื่นไปแล้วนี่!” คนพูดเอ่ยพร้อมแค่นยิ้ม เพราะการที่มะลิอาหารเป็นพิษจนเข้าพิธีแต่งงานกับภูวิณไม่ได้นั้น มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ“ใครๆ ก็รู้ว่ามะลิอยู่กินกับผมมาหลายเดือนแล้ว”ประไพไม่ตอบอะไร เพราะมันเป็นเรื่องที่ทำให้เธอและกำนันประโยชน์หัวเสียมานาน“เอาเป็นว่า ถ้ามันติดต่อมา ฉันจะบอกคุณแล้วกัน!” ประไพพูดเหมือนตัดบท “หรือมะลิจะถูกลักพาตัวหรือเปล่าครับ” สุชาติเอ่ยขึ้นเมื่อรถเคลื่อนออกจากบริเวณบ้านของประไพ“คงใช่”“ไอ้กำนันโยชน์แน่นอน”“ต้องหาให้เจอว่ามันเอามะลิไปซ่อนที่ไหน” เพราะแจ้งความก็คงยาก เพราะประไพที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของมะลิ กลับบอกว่ามะลิไปอยู่กับเพื่อนในกรุงเทพฯ แต่ถึงจะแจ้งความไป ตำรวจในพื้นที่นี้คงไม่กล้าค้นหา หากว่ามันเกี่ยวข้องกับกำนันประโยชน์ผู้ทรงอิทธิพลสุชาติมาส่งเจ้านายที่รีสอร์ต ก่อนที่เขาจะกลับไปดูงานท

สืบรักสืบลับ“นายครับ กำนันประโยชน์ไม่ได้ไปไหนที่จะส่อพิรุธว่าไปที่ซ่อนตัวของมะลิ” เดช หัวหน้าบอดีการ์ดที่เข้าจ้างมาดูแลเมื่อสองปีก่อนรายงาน “แล้วมันเอามะลิไปไว้ที่ไหน” “ที่บ้านมันเองหรือเปล่าครับ” “เป็นไปไม่ได้ เมียกำนันขึ้นชื่อเรื่องขี้หึงจะตาย และกำนันประโยชน์เองถ้านอกใจเมีย ก็ลำบากเหมือนกันแหละ” สุชาติเป็นคนเอ่ยขึ้น “แล้วกำนันไปที่ไหนบ่อยที่สุด” “ผับของมันครับ” “ถ้ามันเอามะลิไปซ่อนไว้ที่นั่น เราก็หมดสิทธิ์จะช่วยออกมาได้” สุชาติว่าเพราะนอกจากภูวิณจะเข้าไปในผับไม่ได้ ลูกน้องทุกคนที่เดินตามหลังภูวิณอย่างเปิดเผยก็เข้าไปไม่ได้เช่นกัน เพราะภูวิณเคยส่งบอดีการ์ดคนหนึ่งเข้าไป ก็ไม่ผ่านการ์ด เพราะถูกแบล็กลิสต์ไม่ต่างจากเจ้านาย“มีทางเดียวคือส่งคนนอกเข้าไปสอดแนม” ภูวิณว่า“แล้วมึงมีเพื่อนที่พอไว้ใจและมีฝีมือหน่อยไหมเดช” สุชาติถาม“ก็พอมีครับ”“งั้นส่งมันเข้าไป สักสองสามคน” ภูวิณออกคำสั่งเมื่อลูกน้องออกไปจากห้องทำงานแล้ว ภูวิณก็หันมาจัดการกับกองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะตอนนี้งานในไร่เรียกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล เพราะมีสุชาติดูแ

เรื่องของมะลิ ร่างอวบอัดที่เปลือยเปล่าอยู่บนที่นอนนั้นเนื้อตัวมีรอยช้ำ มุมปากมีเลือดซึม ผมเผ้ายุ่งเหยิง เหตุเพราะขัดขืนความต้องการของชายแก่ตัณหากลับ ที่ไม่ยอมปล่อยเธอไปจากชีวิต เขาทำทุกวิถีทาง แม้แต่ลักพาตัวมากักขังที่นี่ เธอกำลังร้องไห้เงียบๆ หลังจากที่อีกฝ่ายเดินออกจากห้องพักไปแล้ว มะลิเป็นเมียเก็บของกำนันประโยชน์มาตั้งแต่อายุสิบห้า จุดเริ่มต้นเพราะถูกข่มขืน โดยผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดรู้เห็นเป็นใจ ประไพ แม่เลี้ยงของเธอนั้นเป็นญาติผู้น้องของกำนันประโยชน์ แต่ประไพก็เลี้ยงเธอมาตั้งแต่อายุสองขวบ เธอเองก็รักและเคารพประไพเหมือนแม่แท้ๆ และพ่อของเธอก็เป็นลูกน้องคนสนิทของกำนันประโยชน์ ทั้งแม่เลี้ยงและพ่อของเธอเต็มใจที่จะยกเธอให้เป็นเมียเก็บของกำนันประโยชน์ เพราะผลประโยชน์ที่ได้รับจากอีกฝ่าย ทว่าตอนนี้พ่อของเธอเสียชีวิตไปแล้ว เป็นความตายที่เธอจะไม่มีวันลืม แต่เพราะกำนันประโยชน์เกรงกลัวเมียมาก ครอบครัวเมียนั้นมีฐานะและอิทธิพล มีเครือญาติเป็นทั้งข้าราชการระดับสูง รวมถึงเป็นนักการเมืองท้องถิ่น บางคนอยู่ระดับประเทศ กำน