All Chapters of Nagmakaawa siyang makipagbalikan: Chapter 1 - Chapter 10

Pag uwi ni Sylvia ay nagsimula na siyang mag impake ng mga gamit niya.Sa kalagitnaan, pumasok si Nathaniel.“Sylvia, pagtapos ko sa trabaho, diretso akong bumalik. Na miss mo ba ako?”Iniabot niya ang isang malaking bouquet ng pulang rosas na may matingkad na ngiti."Nakuha ko ang mga ito para lang sayo. Ikinalulungkot kong hindi ako nakasama sa iyo hanggang sa dulo sa bridal shop kanina. Hayaan mo akong makabawi sa syota ko, okay?"Sa pagtingin sa bahagyang lantang mga rosas, malinaw na naghihirap dahil sa kakulangan ng tubig, si Sylvia ay halos tumawa ng malakas sa galit.Halatang ito ang parehong bouquet na ginamit niya sa proposal. Baka bigla niya itong sinunggaban habang papalabas.Kaya, sa kanyang mga mata, siya ay nagkakahalaga lamang ng mga itinapon na props mula sa kanyang grand display para sa ibang tao?“Anong nakakatawa?” Tanong ni Nathaniel na hindi mapakali ng makita ang malabong ngiti nito.“Wala.”Kinuha ni Sylvia ang bouquet, ngunit nasulyapan ng kanyang mga

Nag aalangan pa si Nathaniel nang biglang pumasok si Sylvia. "Sino yang kasama mo sa phone?"“Naku, si Charles lang at ang mga lalaki. Hinihiling nila sa akin na samahan sila sa ilang inumin."“Ganun ba? Ang tagal ko na silang nakita. sasama din ako. Maaari akong gumamit ng inumin."Nagtataka siya kung gaano nila kayang itago ang kanilang sikreto sa tabi niya.Sinubukan ni Nathaniel na kausapin siya sa buong paraan, ngunit walang gumana. Dahil sa pagkabigo, kinakabahan siyang kinalikot ang kanyang phone, na nagte text sa kanyang mga kaibigan upang maghanda sa pagdating nito.Pagdating nila sa private room sa bar, nakita agad ni Sylvia ang mga kaibigan ni Nathaniel.Apat na lalaki ang mahigpit na nakaupo, humihigop ng kanilang mga inumin sa katahimikan. Wala ni isang waitress ang nakita.Ng makita nila si Sylvia, sabay sabay silang tumayo.“Magandang gabi, Mrs. Sinclair. Huwag kang mag alala, walang ibang tao dito ngayong gabi—kami lang."Nagtaas ng kilay si Sylvia. "Kung gayon

Ng makita ang gulat niyang ekspresyon, huminga ng malalim si Sylvia, pinilit ang sarili na kumalma. “Wala lang. Nagsalita lang ako ng kalokohan. Hindi ako magiging libre sa araw na iyon."Tumalikod na siya para umalis at si Nathaniel ay kusang humakbang para sundan siya.Pinigilan siya ni Sylvia sa paglalakad."Nandito ka para samahan ang iyong kaibigan para sa kanyang check-up. Ang pag iwan sa kanya ng mag isa ay hindi magiging masyadong maalalahanin, hindi ba? Babalik ako sa sarili ko. Hindi mo kailangang mag alala tungkol sa akin."Nag alinlangan si Nathaniel pero tumalikod siya para panoorin si Sylvia na naglalakad palayo. Sumakit ang dibdib niya habang pinagmamasdan ang paatras nitong katawan.Si Vivian, na napansin ang pag aalala niya kay Sylvia, ay lumuhod sa tabi niya. “Nathaniel, sobra akong nasasaktan. Masakit ang buong katawan ko. Iuuwi mo ba ako?"Dahil sa inis sa malamig na kilos ni Sylvia, kumulo ang pagkadismaya ni Nathaniel. Sinampal niya ng mariin si Vivian. "Ala

Bumalik sa kanyang silid, nakahiga si Sylvia sa kama, nakatitig sa kisame. Tumulo ang luha sa kanyang mga mata at tumulo, tahimik na dumadaloy sa kanyang mukha.Sa loob ng limang taon, hindi niya inakala na isang araw na maghihiwalay sila ni Nathaniel. Hindi niya akalain na ikakasal siya sa ibang lalaki.Ngunit sa loob lamang ng ilang araw, nagbago ang lahat.Tumunog ang kanyang phone sa kanyang tabi, naputol ang kanyang pag iisip.Pagkakuha nito, nakita niya ang mga bagong mensahe."Sylvia, hulaan mo kung nasaan ako?"Ang mensahe ay mula kay Vivian, na sinamahan ng ilang mga larawan.Ito ay mga larawan ng bahay nila ni Nathaniel.Dumating pa—ang mga intimate photos nina Vivian at Nathaniel na magkasama sa mismong kama na dapat ay para sa kanila ni Nathaniel.“Sa sandaling umalis ka, hindi na makapaghintay si Nathaniel na dalhin ako rito. Sinabihan pa niya ang lahat ng staff na huwag kayong mag salita! Talagang komportable ang iyong kama. Narinig kong ikaw mismo ang pumili ng

Natigilan ang lahat sa pagkabigla, pinagmamasdan ang pagtulo ng dugo sa noo ni Vivian, na nagmantsa sa malinis na puti ng kanyang wedding gown.“Vivian!” Sigaw ni Nathaniel, nagmamadaling saluhin siya habang nadadapa.Sa sandaling iyon, lahat ng pag aalinlangan at pagkakasala ay nawala.Hawak hawak si Vivian sa kanyang mga bisig, mahina niyang tinanong, "Bakit mo gagawin ito sa iyong sarili?"“Nathaniel, alam mo... ang pinaka hiling ko noon pa man ay ang pakasalan ka. Pero dahil tinatanggihan ni Miss Garner na makuha ko iyon, maaari ko na ring tapusin ang lahat ngayon. Huwag kang mag alala, hindi kita sinisisi o siya. Sarili kong kapalaran lang ang masisisi ko."Para bang bigyang-diin ang kanyang punto, umubo siya ng dugo, ang paningin ay nagbubunga ng hininga mula sa mga nanonood.Ng makita siyang ganito, tumigas ang tingin ni Nathaniel nang lumingon siya kay Sylvia, nanlamig ang kanyang ekspresyon.“Sylvia, dapat mo ba siyang itaboy sa punto ng pananakit sa sarili? Kailan ka n