บททั้งหมดของ เล่ห์รัก ทัณฑ์รัญจวน: บทที่ 11 - บทที่ 20

"คุณหนูเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ"เสี่ยวถานที่กระซิบถามคุณหนูของนางอย่างห่วงใยในความรู้สึกของผู้เป็นนาย คุณหนูของนางคิดเช่นไรกับท่านแม่ทัพเหตุใดนางจะไม่รู้ ได้แต่หวังว่าสักวันท่านแม่ทัพจะวางความแค้นลง คุณหนูของนางจะได้มีความสุขเสียที"ข้าไม่เป็นไร เรากลับเรือนกันเถอะ"อวี๋เฟิ่งที่เอ่ยตอบบ่าวคนสนิท เดินนำอีกฝ่ายกลับเรือนของตน นางยังต้องเตรียมตัวเตรียมใจที่จะต้องร่วมในงานเลี้ยงฉลองการกลับมาของอีกฝ่ายในค่ำวันนี้ จวนแม่ทัพในค่ำคืนนี้จะมีการจัดงานเลี้ยงเล็กๆเป็นการภายใน เชิญเฉพาะญาติสนิทมิตรสหายที่มีสัมพันธ์อันดีกับจวนตระกูลเซียวเท่านั้น กายบางที่เหยียบย่ำไปตามโถงทางเดินยังคงสั่นสะท้าน เพียงเท่านี้นางก็แทบจะทรุดกายลงอย่างไร้เรี่ยวแรง มันพึ่งจะได้เริ่มต้นเท่านั้น นางกลับทั้งหวาดกลัวทั้งหวาดหวั่น นางจะทำเช่นไรต่อไปดี แม้จะไม่ได้มองใบหน้านั้น แต่นางก็สัมผัสได้ถึงสายตาอันตรายที่อีกฝ่ายส่งมา นางจะยอมให้เรื่องราวมันลงเอยเช่นดังอดีตอีกครั้งอย่างนั้นหรือแล้วท้องฟ้าด้านนอกก็เริ่มมืดสลัวลง เป็นสัญญาณว่างานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว เสียงดนตรีที่บรรเลงดังเล็ดลอดออกมาจากบริเวณโถงจัดเลี้ยง อวี๋เฟิ่งอยู่ในอ

ดวงตาสีรัตติกาลที่จ้องมองดวงตาฉ่ำวาวของแม่ลูกกวางน้อยของเขาที่ตอนนี้พยศขึ้นเสียแล้ว"เห็นทีเจ้าคงอยากให้มารดาของเจ้ารับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเราแล้วกระมัง"ร่างสูงที่เอ่ยขึ้นอย่างเย้ยหยัน จ้องมองร่างเล็กที่ตอนนี้ถึงขนาดกล้าที่จะจ้องตอบเขา"ท่านจะทำอะไรก็เชิญ ข้าจะไม่ยอมให้ท่านเอาเรื่องต่ำช้านั่นมาข่มขู่ข้าอีกแล้ว"ร่างบางที่เอ่ยขึ้นด้วยริมฝีปากสั่นระริก จนร่างสูงต้องหรี่ตามอง ลูกกวางน้อยของเขาเวลาพยศก็น่ามองไม่น้อยเหมือนกัน เป็นแบบนี้ก็น่าตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียวแม้จะรู้สึกหวาดกลัว แต่หากไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อีก อะไรจะเกิดก็ปล่อยให้มันเกิด นางจะไม่ยินยอมให้บุรุษผู้นี้ใช้เรื่องอัปยศในครั้งนั้นมาข่มขู่นางอีกต่อไป หากเขาคิดที่จะเปิดเผยมันออกมา ก็จงทำไปเถิด ดีเสียอีกทุกอย่างจะได้จบสิ้นลงเสียที อย่างไรเสียนางก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้ มารดาของนางเป็นคนเก่งเป็นสตรีที่เข้มแข็ง เรื่องทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดีร่างบางที่สั่นเทากอดกายที่เกือบจะเปลือยเปล่าของตนเอาไว้แน่น เพื่อยืนยันคำพูดของนาง นัยน์ตากลมโตแดงก่ำไหวระริกแม่ทัพหนุ่มที่มองเรือนร่างเย้ายวนตรงหน้า แม้จะอยากตอกตรึงนางด้วยกา

เรือนกายกำยำที่ทาบทับ ผิวเนื้อร้อนผ่าวที่สัมผัส ทำให้ร่างบางสั่นสะท้านหวามไหว กายบางสะบัดร้อนสะบัดหนาวราวกับจะจับไข้ เรียวปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อที่ถูกบดคลึงดูดดึงจนบ่วมเจ่อ เผยอขึ้นครวญครางเสียงหวานปนสะอื้น เมื่อยอดทรวงสีเรื่อถูกอุ้งปากร้อนขบเม้มดูดดื่มราวทารกน้อยดูดนมจากเต้าทรวงมารดา แผ่นหลังนวลเนียนแอ่นโค้งขึ้นอย่างเสียวซ่านป้อนความอิ่มตึงจรดปากหนาอย่างลืมอาย เรียวปากร้อนผ่าวที่ไล้เลียขบเม้มเนินเนื้อขาวนวลเต่งตึงจูบซับปัดป่ายสูดดมความหอมหวานอย่างหลงใหล กลิ่นหอมอ่อนที่เพียงแตะจมูกก็ชวนให้ตกอยู่ในห้วงอารมณ์วาบหวามมึนเมาให้ลุ่มหลง ซุกไซ้จมูกโด่งดอมดมเนื้อนวลระเรื่อยจากทรวงงาม จูบพรมมาตามลาดไหล่ขาวนวล ซุกไซ้ขบเม้มลำคอขาวหอมละมุน ไล้เล็มขบกัดจรดปลายคางมน ประทับจุมพิตแก้มนวลที่แดงก่ำเพราะพิษรักวาบหวาม บดจูบครอบครองลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม บดคลึงกลีบปากนุ่มแสนหวาน ส่งปลายลิ้นร้อนไล้เลียกลีบปากสีชมพูระเรื่อฉ่ำน้ำ สอดแทรกปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดรึงลิ้นเล็กจนร่างบางสิ้นไร้เรี่ยวแรงนอนทอดกายอ่อนระทวย มือหนาบีบขย้ำทรวงอกตูมเต่ง บีบเคล้นหนักเบาอย่างหลงใหล ลูบไล้ฝ่ามือหนาไปตามเนื้อนวลขาวผ่องนุ่มนิ่มล

ร่างระหงเพรียวบางที่นั่งลงอย่างเหนื่อยล้า สองมือเล็กยกขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากมนที่ผุดซึม ส่งยิ้มหวานให้บ่าวคนสนิทที่รินน้ำชาส่งให้อย่างรู้ใจ หลังจากที่ช่วยกันตกแต่งโรงน้ำชาในขั้นตอนสุดท้ายจนทุกอย่างเรียบร้อยออกมางดงามสมใจนาง"เหนื่อยไหมเจ้าคะคุณหนู"เสี่ยวถานที่เอ่ยถามคนงามที่ใบหน้านั้นแดงเรื่อชวนมอง"เหนื่อย แต่ก็สนุกมาก" อวี๋เฟิ่งที่เอ่ยบอกอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มกว้าง ประกายตาดูมีความสุข"คุณหนูเจ้าคะ ดูนั่นเจ้าค่ะ"เสี่ยวถาน ที่เอ่ยเรียกคุณหนูของนางชี้ชวนให้อีกฝ่ายหันไปมองบนถนนอีกฝั่ง"นั่นคุณหนูเจินเจินนี่เจ้าคะ"ภาพของเด็กสาวที่พึ่งจะผ่านพ้นวันปักปิ่นมาไม่นาน กำลังเดินเคียงข้างมากับบุรุษหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาที่นางรู้จักเป็นอย่างดี ร่างสูงนั้นดูสง่างามน่าเกรงขาม ใบหน้าของคนทั้งคู่แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม ตาคมสวยเบิกกว้างอย่างตกใจ ใบหน้างามนั้นซีดเผือด มองภาพความสนิทสนมของคนทั้งคู่หานอวี๋เจิน น้องสาวของนางกับบุรุษผู้นั้น เขาจะทำอย่างที่ข่มขู่นางจริงๆ น่ะหรือ ร่างบางที่ลุกพรวดขึ้น เพื่อจะตามคนทั้งคู่ไป ถูกรั้งเอาไว้ด้วยมือเล็กของคนสนิท"ใจเย็นๆ เจ้าค่ะคุณหนู"เสี่ยวถานที่อยากจะตบปากตัว

หนึ่งบุรุษใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มในอาภรณ์สีดำลายพยัคฆ์ดูสง่างามขับให้แม่ทัพหนุ่มดูมีเสน่ห์ จนบรรดาสตรีสาวน้อยสาวใหญ่ที่ได้เห็นต่างก็เขินอายหน้าแดงก่ำเพียงแค่ดวงตาสีรัตติกาลนั้นมองผ่าน และโฉมสะคราญงามล่มเมืองทั้งสองนางที่งดงามราวเทพธิดา ต่างได้รับความสนใจจากผู้คนรอบข้าง คนทั้งสามมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าร้านขายอาภรณ์ที่ใหญ่สุดของเมืองหลวงแห่งต้าเหลียงเถ้าแก่เนี่ยของร้านที่ออกมาต้อนรับด้วยตนเองเพราะรู้ดีว่าบุรุษผู้นี้และสตรีสองนางนั้นคือใคร รีบกุลีกุจอเชิญทั้งสามเข้าไปในร้าน พร้อมทั้งเอ่ยคำหวานยกยอ แนะนำอาภรณ์แทบจะทั้งร้านว่าเหมาะสมกับคุณหนูผู้งดงามเฉิดฉาย แต่ก็มิได้กล่าวเกินจริงแม้แต่น้อย"อาภรณ์สีนี้เหมาะกับพี่ใหญ่มากเลยนะเจ้าคะ หากพี่ใหญ่ใช้ตัดเป็นอาภรณ์ข้าว่าต้องงดงามมากเป็นแน่ ใช่หรือไม่เจ้าคะพี่ไป๋ซาน"อวี๋เจินที่ยกผ้าผืนงามขึ้นทาบบนมือขาวนวลของผู้เป็นพี่สาวเอ่ยชื่นชมอีกฝ่าย ไม่วายหันไปถามความคิดเห็นของบุรุษด้านข้าง ที่ได้รับเพียงการพยักหน้าตอบรับจากอีกฝ่าย"โอ้! ชุดนั้นสวยมาก ข้าขอลองได้หรือไม่"อวี๋เจินที่หันไปเห็นอาภรณ์ที่ถูกแขวนเอาไว้ ลวดลายของผ้าเป็นลายที่นางอยากได้อยู่พอดี"ได้เจ้า