All Chapters of เจย์เลอร์ Jay Z : Chapter 21 - Chapter 30

คอนโดไลลาเสียใจมากที่จู่ๆ ก็มีข่าวนั้นขึ้น ทำให้ชีวิตของเธอชะงักไปเลย ต่อให้ข่าวจะซาไปก็ยังมีคนพูดถึงเรื่องนี้อยู่อีกอยู่ดี มันไม่จบง่ายๆ หรอกตอนนี้ไม่รู้เลยว่าเป็นยังไงบ้าง ข่าวจะถูกลบแล้วหรือยัง ตัวคนที่โพสต์นั้นเป็นใคร เธออยากรู้ว่าเขาคือใคร มีเรื่องอะไรไม่พอใจกับเธอ หรือแค่พวกแอนตี้หาข่าวหลุดของนักธุรกิจหรือนักศึกษาทั่วๆ ไปแค่นั้นหญิงสาวเดินไปมาอยู่ในห้อง วกไปวนมาอยู่แบบนั้น พร้อมกับกัดนิ้วของตัวเองไปด้วย มันเหมือนจะเป็นลักษณะเด่นในตัวของเธอ เวลามีเรื่องไม่สบายใจ มีเรื่องหนักใจ เธอจะเป็นแบบนี้ตลอด ยุกยิกอยู่ไม่นิ่งเหมือนเด็กจนป่านนี้แล้วเจย์เลอร์ก็ยังไม่กลับมาเลย และเธอก็ไม่รู้ด้วยว่ากลับมาแล้วเขาจะว่ายัง เขาจะเดือดร้อนด้วยไหม งานของเขาจะได้รับผลกระทบด้วยไหม เพราะขนาดเธอยังถูกเตือนเลย ถ้าข่าวยังอยู่เธอคงต้องถูกไล่ออกเพราะทำให้มหาวิทยาลัยเสื่อมเสียชื่อเสียงคิดแล้วก็หนักใจ"เฮ้อ..." ไลลาถอดถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะนึกบางอย่างออก เธอเดินไปที่กระเป๋าสะพาย หยิบโทรศัพท์ออกมาวางไว้ บัตรรูดสีดำ ก่อนจะหยิบกระดาษออกมาจดอะไรบางอย่าง ใจความว่า ...หนูอาจจะหายไปสักพักนะคะ และอาจจะไม่กลับม

วันเดียวกันไลลากำลังนั่งมองบรรยากาศยามเย็น ซึ่งมันเป็นครั้งแรกจริงๆ สำหรับเธอ เพราะไม่เคยมีโอกาสได้มานั่งแบบนี้เลย ความรวยพอได้สัมผัสแล้วจริงๆ มันเป็นอย่างนี้เองสินะ"มองอะไรอยู่ได้ มีอะไรน่ามอง" เจย์เลอร์ทักขึ้น"มองบรรยากาศไงคะ สวยนะคุณเจย์ไม่ชอบเหรอ?""ไม่เท่าไหร่""แล้วคุณเจย์ชอบอะไรเหรอคะ?""ชอบเอา""บะ บ้า พูดอะไรแบบนั้น""ยังไม่ต้องกลับไปเรียนนะ""คุณเจย์จะให้หนูอยู่แบบนี้เหรอคะ?""อยู่แบบนี้แล้วมันเป็นอะไร?""เปล่าค่ะ ก็แค่..."ไลลาไม่รู้จะพูดยังไงดีเหมือนกัน ชีวิตของเธอมันไม่รู้ทิศทางตั้งแต่แม่จากไปแล้ว ก่อนหน้าจะมีเขาเธอก็คิดแค่ว่าทำงานและเรียนให้จบ หางานทำเลี้ยงตัวเอง หลีกหนีจากความวุ่นวายของครอบครัว เธอคิดเท่านั้นจริงๆ แต่พอมีเจย์เลอร์ก็เหมือนช้างเท้าหน้าที่เป็นคนพาเธอเดินต่อ เหมือนคนนำชีวิตที่ไม่รู้จุดหมายปลายทางได้ไปต่อ"รอให้เรื่องทุกอย่างจบ แล้วค่อยกลับไป""ขอบคุณนะคะ ที่จัดการให้""ฉันแค่ห่วงธุรกิจของตัวเองต่างหาก""เหรอคะ ถึงขั้นพาหนีมาอยู่นี่ เพราะธุรกิจ สุดยอดค่ะพ่อนักธุรกิจ""รู้ไหมว่าไม่เคยมีใคร ทำแบบนี้กับฉันเลย""ทำแบบไหนคะ?""แบบที่เธอทำไง""ทำไมคะ เขากลัวเหร

มหาวิทยาลัยEE หลังจากที่หนีไปพักใจอยู่ได้พักใหญ่ๆ ไลลาก็กลับมาเรียนตามเดิม ระหว่างนั้นเธอไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่กับเขาที่เพนท์เฮ้าส์สุดหรูนั้น กิน นอน และมีเซ็กซ์ เท่านั้นจริงๆ แต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ห้ามให้เธอติดต่อหาเพื่อนสนิท เพราะแบบนั้นไลลาจึงไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่ ได้รู้เรื่องราว รู้ข่าวของตอนนี้ ซึ่งมันก็จบไปแล้วแต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ไลลาเปลี่ยนตัวเองใหม่ การแต่งตัว แต่งหน้าอ่อนๆ และกระเป๋าแบรนด์เนมที่ซื้อมาเพราะงอนที่เจย์เลอร์พูดไม่ดีใส่ ถูกเขาบังคับให้เอามาใช้ จนเธอปฏิเสธไม่ได้เลยเว้นแต่รองเท้าเพราะเธอใส่ส้นสูงไม่ได้ มันไม่ถนัด และตรงนี้เธอคงไม่สามารถเปลี่ยนได้"คนมองเต็มเลยว่ะอีลัย" เฟิร์นกระซิบพูด ขณะที่สองสาวกำลังเดินตีคู่ไปด้วยกันอยู่ เป็นเพราะไลลาแต่งตัวใหม่ หรือเป็นเพราะข่าวมันยังคงถูกจดจำอยู่ในสมองของทุกคนก็ไม่รู้ เธอและเพื่อนถึงได้เป็นจุดเด่นในสายตาของใครต่อใครแบบนี้"อย่าไปสนใจเลย คนมีตาเขาก็มองสิ" ไลลาบอก"ใช่ ไปเรียนกันดีกว่า"ไลลามีความมั่นใจมากกว่าเดิม เพราะอย่างน้อยข่าวที่แพร่ออกไปมันก็ไม่เป็นความจริง เธอไม่ได้เป็นเด็กเสี่ย แต่เป็นคนสำคัญของเจย์

เวลาต่อมาไลลาถูกพากลับมาที่คอนโด และก็ให้เพื่อนสนิทคอยดูแล เพราะเขาต้องไปจัดการอะไรสักอย่าง จัดการคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้มาเฟียหนุ่มขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเธอ ถึงพอจะรู้คร่าวๆ ว่าที่ไหนและตอนนี้เป็นยังไงแต่เขาก็ไม่เคยเข้าไปเลยสักครั้งไม่นานนักเขาก็มาถึงบ้านหลังนึง ที่ภายนอกดูร่มรื่นดีไม่น้อย แต่เขารู้ดีว่าข้างในมันเป็นยังไงแกร๊ก~ทุกสายตาจ้องมองมาที่กลุ่มของเจย์เลอร์ เมื่อประตูถูกเปิดออกและกลุ่มชายฉกรรจ์ก็พากันกรูเดินเข้าไป"ที่นี่ใครชื่อลอง" ชื่อพ่อของไลลาเจย์เลอร์นั่งลงบนเก้าอี้ตัวนึงที่ว่างอยู่ ท่ามกลางสายตาของคนในนั้นที่ยังคงมอง เขาใจเย็นมากไม่นานนักก็มีหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น ดูก็รู้ว่ากำลังแสดงอยู่ รอยยิ้มนั้นมันจอมปลอมเอามากๆ"เอ่อ...คุณมาจากไหนคะ แล้วนี่มีอะไรกับสามีของฉัน""มีแน่ ไม่มีคงไม่มา ไปเรียกมันมา มันอยู่ไหน?""อะ เอ่อ...ตอนนี้ยังหลับอยู่ค่ะ""หลับอยู่ก็ไปปลุก อย่าต้องให้ไปลาก""เอ่อ...""....." เจย์เลอร์เบื่อความลีลากับเรื่องพวกนี้มาก เขาหันมองลูกน้องสองคน ก่อนที่ทั้งสองจะโน้มตัวเหมือนรับคำสั่งและเดินขึ้นไปบนบ้านทันที"ดะ เดี๋ยว นี่มัน

เช้าวันถัดมา"เมื่อคืนคุณเจย์ ฝันร้ายเรื่องอะไรเหรอคะ?""เธอจะอยากรู้ไปทำไม?" เจ้าของประโยคชำเลืองตามองหญิงสาวที่กำลังจัดแจงอาหารเช้าให้อยู่ ดูเหมือนว่าคนห่ามๆ แบบเขาจะเผลอพูดรุนแรงไปอีกแล้วสินะ "ฉันหมายถึง...เธอจะรู้ไปทำไม เดี๋ยวจะไม่สบายใจเอาเปล่าๆ""ไม่อยากรู้แล้วค่ะ!" ตอบกระแทกเสียง"ไลลาฉันขอโทษ...""ไม่ต้องยุ่งกับหนูเลย กินข้าวคนเดียวนะคะ หนูจะไปเรียน!"เจย์เลอร์รีบเดินตามหลังของไลลาไป จู่ๆ เธอก็งอนฟึดฟัดขึ้นมา เธอกำลังจะเปิดประตูออกไปดีที่เขาคว้าเธอไว้ได้ทันก่อน"ไลลาหยุดก่อน!"".....""กลับมานั่งก่อน เดี๋ยวไปส่งเอง""หนูไม่อยากคุยกับคุณเจย์ค่ะ""ฟังก่อนสิ"".....""ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น แต่ฉันไม่รู้จะต้องพูดแบบไหน""ตอนนี้หนูไม่อยากรู้แล้วค่ะ""แต่ฉันจะบอก""....."ไลลาถูกเจย์เลอร์รั้งให้นั่งลงบนตักของเขา และถูกกอดไว้แน่นชนิดที่ว่าเธอไม่สามารถลุกหนีออกไปได้"ฉันเคยบอกเธอใช่ไหม ว่าฉันเกลียดความรุนแรงในครอบครัว""ค่ะ""ฉันเคยเจอแบบนั้นมาก่อน""......""มันเป็นฝันร้ายสำหรับฉันในวัยเด็ก""....." ไลลานั่งเงียบ ที่ไม่พูดเพราะกำลังตั้งใจฟังที่เจย์เลอร์พูดอยู่ต่างหาก"ค