ภายในห้องน้ำ....ปึก! ปึก! ปึก!พั่ก~ พั่ก~ พั่ก~เสียงกระแทกภายในห้องน้ำดังระงม และถูกกลบด้วยเสียงน้ำจากฝักบัวที่เปิดและปล่อยให้ไหลผ่านร่างกายขณะที่กำลังมีเซ็กซ์กันอยู่ในห้องน้ำไลลายืนหันหน้าเข้ากับผนังที่แสนจะเย็นเฉียบของห้องน้ำ และกำลังถูกคนด้านหลังกระแทกตัวตนความเป็นชายเข้ามาไม่หยุดเลย"คุณเจย์ หนะ หนูรู้สึกเหมือน...ฉี่จะแตก อึก... หยุดก่อน อ๊ะ..""มันไม่ใช่ฉี่หรอก ลองปล่อยมันออกมาสิ มันจะทำให้เธอรู้สึกดีมากนะไลลา""มะ ไม่เอา" เธอปฏิเสธด้วยความเขินอาย จะขัดขืนก็ไร้เรี่ยวจะสู้คนอย่างเขาแก่นกายใหญ่กระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุด มันเสียดสีกับภายในช่องทางรักของเธอ เหมือนมันถูกกับอะไรบางอย่างในตัวของเธอ มันกระตุ้นไม่หยุด ร่างกายของเธอเหมือนมันซาบซ่านมีกระแสไฟฟ้าวิ่งอยู่ทั่วรอบร่างกาย ก่อนที่จะมีบางอย่างพุ่งออกมา ไหลย้อยเต็มเรียวขาของเธอ"ฮึก...หนูบอกว่าพอไง หนูฉี่แตกแล้วเนี่ย เห็นไหม!" หญิงสาวพูดกระแทกเสียง ตัวของเธอทรุดนั่งลงกับพื้นเพราะหมดแรง มือเล็กๆ ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอยู่อย่างนั้นไม่หยุด มันอาย มันเขิน ทำอะไรไม่ถูกจนต้องร้องไห้ก็แหงล่ะ เธอเล่นฉี่แตกต่อหน้าผู้ชายเลยนี่"ไลลาเธอร้องไ
มหาวิทยาลัยEE หลังจากที่หนีไปพักใจอยู่ได้พักใหญ่ๆ ไลลาก็กลับมาเรียนตามเดิม ระหว่างนั้นเธอไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่กับเขาที่เพนท์เฮ้าส์สุดหรูนั้น กิน นอน และมีเซ็กซ์ เท่านั้นจริงๆ แต่ก็ยังดีที่เขาไม่ได้ห้ามให้เธอติดต่อหาเพื่อนสนิท เพราะแบบนั้นไลลาจึงไม่ค่อยเหงาเท่าไหร่ ได้รู้เรื่องราว รู้ข่าวของตอนนี้ ซึ่งมันก็จบไปแล้วแต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ไลลาเปลี่ยนตัวเองใหม่ การแต่งตัว แต่งหน้าอ่อนๆ และกระเป๋าแบรนด์เนมที่ซื้อมาเพราะงอนที่เจย์เลอร์พูดไม่ดีใส่ ถูกเขาบังคับให้เอามาใช้ จนเธอปฏิเสธไม่ได้เลยเว้นแต่รองเท้าเพราะเธอใส่ส้นสูงไม่ได้ มันไม่ถนัด และตรงนี้เธอคงไม่สามารถเปลี่ยนได้"คนมองเต็มเลยว่ะอีลัย" เฟิร์นกระซิบพูด ขณะที่สองสาวกำลังเดินตีคู่ไปด้วยกันอยู่ เป็นเพราะไลลาแต่งตัวใหม่ หรือเป็นเพราะข่าวมันยังคงถูกจดจำอยู่ในสมองของทุกคนก็ไม่รู้ เธอและเพื่อนถึงได้เป็นจุดเด่นในสายตาของใครต่อใครแบบนี้"อย่าไปสนใจเลย คนมีตาเขาก็มองสิ" ไลลาบอก"ใช่ ไปเรียนกันดีกว่า"ไลลามีความมั่นใจมากกว่าเดิม เพราะอย่างน้อยข่าวที่แพร่ออกไปมันก็ไม่เป็นความจริง เธอไม่ได้เป็นเด็กเสี่ย แต่เป็นคนสำคัญของเจย์
หัวค่ำวันเดียวกันเจย์เลอร์กลับมาที่คอนโดตามปกติเหมือนทุกวัน ซึ่งไลลาเองก็ออกไปต้อนรับเหมือนอย่างเคย เขามองสำรวจร่างกายของเธอเพื่อดูสิ่งผิดปกติ จนกระทั่งได้เห็นรอยแดงบนข้อมือของเธอ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันก่อนที่เขาจะจับแขนของเธอขึ้นมาดู และมันก็เห็นรอยชัดขึ้นมากกว่าเดิม"ไปโดนอะไรมา ใครทำอะไรเธอ?""บอกไป คุณเจย์อย่าโกรธนะคะ""บอกมาไลลา ใครมันทำเธอ""ระ รุ่นพี่ เขาเข้ามาถาม แต่เรามีปากเสียงกัน ก็เลย...""โดนทำร้าย?""ไม่เชิงค่ะ เขาหงุดหงิดที่เฟิร์นเข้ามาขวาง ก็เลยจะดึงหนูออกไปคุยที่อื่น แต่เขาจับแรง...ก็เลยเป็นแบบนี้""....." เจย์เลอร์ไม่ได้ตอบ เขาจับตรงรอยแดงของไลลาอย่างแผ่วมือ มันเบาจนเธอแทบไม่รู้สึกเลยว่าเขากำลังสัมผัส "ฉันควรทำกับมันยังไงดีไลลา?""คุณเจย์บอกแล้วนะคะ ว่าจะไม่โกรธ""ฉันบอกว่าจะไม่โกรธเธอ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่โกรธมัน""ไลลาไม่อยากมีปัญหาอีกแล้ว" คนตัวเล็กจ้องมองคนตรงหน้า สายตานั้นอ้อนวอนเอามากๆ เธอไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่จนถูกใครๆ มองว่าเป็นตัวปัญหามีแต่เรื่องไม่หยุดหย่อน เธอแค่อยากเรียนแบบสงบๆ ไม่ต้องเป็นจุดเด่น ไม่ต้องวุ่นวายกับใคร"เฮ้อ...เธอนี่มันจริงๆ เลยนะไลลา"
เวลาต่อมาไลลาถูกพากลับมาที่คอนโด และก็ให้เพื่อนสนิทคอยดูแล เพราะเขาต้องไปจัดการอะไรสักอย่าง จัดการคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้มาเฟียหนุ่มขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเธอ ถึงพอจะรู้คร่าวๆ ว่าที่ไหนและตอนนี้เป็นยังไงแต่เขาก็ไม่เคยเข้าไปเลยสักครั้งไม่นานนักเขาก็มาถึงบ้านหลังนึง ที่ภายนอกดูร่มรื่นดีไม่น้อย แต่เขารู้ดีว่าข้างในมันเป็นยังไงแกร๊ก~ทุกสายตาจ้องมองมาที่กลุ่มของเจย์เลอร์ เมื่อประตูถูกเปิดออกและกลุ่มชายฉกรรจ์ก็พากันกรูเดินเข้าไป"ที่นี่ใครชื่อลอง" ชื่อพ่อของไลลาเจย์เลอร์นั่งลงบนเก้าอี้ตัวนึงที่ว่างอยู่ ท่ามกลางสายตาของคนในนั้นที่ยังคงมอง เขาใจเย็นมากไม่นานนักก็มีหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น ดูก็รู้ว่ากำลังแสดงอยู่ รอยยิ้มนั้นมันจอมปลอมเอามากๆ"เอ่อ...คุณมาจากไหนคะ แล้วนี่มีอะไรกับสามีของฉัน""มีแน่ ไม่มีคงไม่มา ไปเรียกมันมา มันอยู่ไหน?""อะ เอ่อ...ตอนนี้ยังหลับอยู่ค่ะ""หลับอยู่ก็ไปปลุก อย่าต้องให้ไปลาก""เอ่อ...""....." เจย์เลอร์เบื่อความลีลากับเรื่องพวกนี้มาก เขาหันมองลูกน้องสองคน ก่อนที่ทั้งสองจะโน้มตัวเหมือนรับคำสั่งและเดินขึ้นไปบนบ้านทันที"ดะ เดี๋ยว นี่มัน
ณ บ้านหลังนึงเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นของเด็กคนนึง ที่ซึ่งกำลังยืนกอดอกและกำลังถูกผู้เป็นพ่อใช้ไม้ขนาดสองนิ้วมือฟาดที่ก้นไม่หยุดหย่อน ไม่ได้สนใจว่าเด็กน้อยจะร้องไห้มากขนาดไหน ไม่สนใจว่าลูกชายจะร้องขอแค่ไหนเด็กน้อยพยายามหันไปมองที่คนเป็นแม่เพื่อร้องขอความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาคือความว่างเปล่า สายตาที่ว่างเปล่าของคนเป็นแม่ทำให้ลูกชายที่กำลังถูกตีร้องไห้หนักมากกว่าเดิม เพราะรู้ว่าตัวเองจะไม่ถูกช่วยเหลือแน่นอน"พ่อครับ ผมเจ็บฮึก...ฮือ""เจ็บแล้วมึงก็จำ ว่ามึงควรทำแบบไหน มึงทำให้กูเสียหน้าฉิบหายหมดแล้ว แบบนี้กูจะมองหน้าใครติด""ผมขอโทษครับพ่อ ฮื่อ~ ต่อไปผมจะทำให้ดีฮึก...""ต่อจากนี้มึงอย่าได้ออกไปไหน อยู่ห้องอ่านหนังสือ เทอมหน้าถ้าเกรดยังตก ทำให้กูเสียหน้า มึงโดนหนักกว่านี้แน่""ฮึกฮื่อ~!!"เด็กน้อยทรุดตัวลงกับพื้น เจ็บตัวมากแค่ไหนคนเป็นแม่ก็ไม่เคยแยแส กลับไปสนใจพ่อที่กำลังโมโหมากกว่า ปล่อยให้เด็กชายนั่งอยู่คนเดียวตามลำพัง พร้อมกับร้องไห้จนสะอึกสะอื้นอย่างน่าเวทนาจนกระทั่งมีคนเดินเข้ามาโอบกอดจากทางด้านหลัง ฝ่ามือหยาบยานแต่ทว่าอบอุ่น ค่อยๆ โอบกอดเด็กน้อยที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่"โ
เช้าวันถัดมา"เมื่อคืนคุณเจย์ ฝันร้ายเรื่องอะไรเหรอคะ?""เธอจะอยากรู้ไปทำไม?" เจ้าของประโยคชำเลืองตามองหญิงสาวที่กำลังจัดแจงอาหารเช้าให้อยู่ ดูเหมือนว่าคนห่ามๆ แบบเขาจะเผลอพูดรุนแรงไปอีกแล้วสินะ "ฉันหมายถึง...เธอจะรู้ไปทำไม เดี๋ยวจะไม่สบายใจเอาเปล่าๆ""ไม่อยากรู้แล้วค่ะ!" ตอบกระแทกเสียง"ไลลาฉันขอโทษ...""ไม่ต้องยุ่งกับหนูเลย กินข้าวคนเดียวนะคะ หนูจะไปเรียน!"เจย์เลอร์รีบเดินตามหลังของไลลาไป จู่ๆ เธอก็งอนฟึดฟัดขึ้นมา เธอกำลังจะเปิดประตูออกไปดีที่เขาคว้าเธอไว้ได้ทันก่อน"ไลลาหยุดก่อน!"".....""กลับมานั่งก่อน เดี๋ยวไปส่งเอง""หนูไม่อยากคุยกับคุณเจย์ค่ะ""ฟังก่อนสิ"".....""ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น แต่ฉันไม่รู้จะต้องพูดแบบไหน""ตอนนี้หนูไม่อยากรู้แล้วค่ะ""แต่ฉันจะบอก""....."ไลลาถูกเจย์เลอร์รั้งให้นั่งลงบนตักของเขา และถูกกอดไว้แน่นชนิดที่ว่าเธอไม่สามารถลุกหนีออกไปได้"ฉันเคยบอกเธอใช่ไหม ว่าฉันเกลียดความรุนแรงในครอบครัว""ค่ะ""ฉันเคยเจอแบบนั้นมาก่อน""......""มันเป็นฝันร้ายสำหรับฉันในวัยเด็ก""....." ไลลานั่งเงียบ ที่ไม่พูดเพราะกำลังตั้งใจฟังที่เจย์เลอร์พูดอยู่ต่างหาก"ค
คอนโดหรูของเจย์เลอร์ติ๊ด~ไลลาใช้คีย์การ์ดแตะที่ประตูแล้วเดินเข้ามาตามปกติเหมือนอย่างเคย รองเท้าคู่สีดำที่จอดอยู่บนชั้นมันทำให้เธอรู้ว่าเจย์เลอร์กลับมาก่อนแล้ว"วันนี้ทำไมกลับเร็วคะ ปกติกลับค่ำๆ" เสียงของเธอทักทายเขาก่อนที่เธอจะเดินไปถึงตัวของเขาก่อนอีกต่างหาก"ไม่มีประชุมน่ะ""แล้วนี่กินอะไรมาหรือยังคะ""รอเธอทำให้กินไงไลลา""งั้นรอสักพักนะคะ เดี๋ยวหนูทำอะไรให้กิน"ไลลาไม่ได้เกี่ยงเรื่องงานตรงนี้ เพราะการตอบแทนเขาแค่นี้มันยังไม่ได้ครึ่งที่เขาทำให้เธอด้วยซ้ำ อีกอย่างต่อให้เธอจะอ้างว่าเรียนมาเหนื่อย แต่เขาก็ไม่ต่างจากเธอ เพราะเขาทำงานเธอถึงได้มีกินมีใช้และไม่ต้องดิ้นรนหาเงินเองอย่างทุกวันนี้ห้องครัว...หมับ~"จะทำอะไรให้ฉันกินไลลา""ตามมาทำไมคะ เดี๋ยวเสื้อก็เหม็นหรอก""เหม็นก็ซักได้ ยากตรงไหน""อื้อคุณเจย์ อยู่นิ่งๆ สิคะ" ไลลาร้องท้วง เพราะแบบนี้ไงเธอถึงไม่อยากให้เขาตามเข้ามา เวลาเธอทำอะไรเขาชอบยุ่งชอบวอแวกับเธอจนมันหยิบจับอะไรยากไปหมด อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วยังจะชอบทำอะไรเหมือนเด็กอีก"นมใหญ่จัง ตัวเท่านี้เอง เอามาทำไรนักหนา""ถามตัวเองก่อนเถอะค่ะ ตัวเท่านี้ เอามาทำไมเยอะแยะ""มันสม
สองปีต่อมาเวลาผ่านล่วงเลยไปจนกระทั่งไลลาเข้าเรียนปีสุดท้ายและตอนนี้ก็เกือบจะจบเต็มทีแล้ว เธอก็ยังอยู่กับเจย์เลอร์เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด เขาก็ยังเป็นเขาที่มีอะไรกับเธอแทบจะทุกวัน และด้วยความที่ไลลายังอยากเรียน ไอ้คำที่เคยพูดตอนนั้นก็แค่ลองใจเขาเฉยๆ แหละ 'ถ้าหนูท้องคุณเจย์จะไม่รับผิดชอบเหรอคะ' เอาเข้าจริงเธอก็ไม่ได้อยากท้องหรอก อายุเท่านั้นเองจะไปมีความสามารถเลี้ยงเด็กคนนึงได้ยังไง ยิ่งเป็นเธอที่เติบโตมากับครอบครัวที่ใช้ความรุนแรงแล้วล่ะก็ เธอกลัวไปหมดเลย กลัวจะเลี้ยงเขาได้ไม่ดีพอเท่าที่ควรติ๊ง~ เฟิร์น : ลัยจ๋า คืนนี้เที่ยวกันนะ เฟิร์น : จองโต๊ะไว้แล้ว อย่าช้า! ไลลาเปิดโทรศัพท์อ่านข้อความของเพื่อนสนิทแล้วก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะต่อให้ไม่มีเธอไป เฟิร์นก็ยังมีเพื่อนเที่ยวดื่มอะไรอยู่แล้ว ซึ่งเธอเองก็ไม่ใช่สายนี้เท่าไหร่เฟิร์นเปลี่ยนไปหลังจากที่โดนพี่ทอลหักอกมา ไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเลิกกัน แต่ไลลารู้สึกว่าสองคนนี้ยังมีเยื่อใยกันอยู่ แค่ไม่ยอมคุยกันก็เท่านั้นแหละ"คุณเจย์ หนูออกไปเที่ยวนะ""ที่ไหน?""คลับเพื่อนคุณเจย์ค่ะ อีเฟิร์นมันชวน""กินแต่เหล้านะ เป็นผู
ตกดึกวันเดียวกัน หลังจากที่เจย์เลอร์พาลูกสาวเข้านอน เขาก็รู้สึกว่าวันนี้เหมือนได้ใช้ร่างกายไปทั้งชีวิตแล้วเลย มันเหนื่อยมากๆ กับการเลี้ยงเด็กครืด~ไลลา : ลูกนอนแล้วมาหาไลลาที่ห้องค่ะ ตอนแรกเหนื่อยนะ พอเห็นข้อความของไลลาที่ส่งเข้ามาเขาก็ตาสว่างทันทีเลย ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วออกไป เพราะตอนนี้เจย์ลินก็นอนหลับไปแล้วแกร๊ก~"ไลลา..""มาแล้วเหรอคะ?""เธอจะให้ฉันทำอะไรเหรอ?""นี่ค่ะ"ไลลายื่นถุงบางอย่างให้กับเขา เป็นถุงที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าข้างในมันคืออะไร"คืออะไร?""เปิดดูสิคะเดี๋ยวก็รู้เอง"เจย์เลอร์หยิบของข้างในออกมาดูอย่างงงๆ แล้วก็ต้องตกใจเพราะของข้างในมันคือชุดชั้นในที่แบบ ตัวใหญ่หน่อย แถมมันสีแดงเรื่ออีกด้วย และที่สำคัญมันเป็นลายลูกไม้!"เธออย่าบอกนะว่า...""ใส่มันค่ะ""จะบ้าเหรอ นี่มันชุดผู้หญิงนะ!"ไม่เด็ดขาดให้ตายยังไงเขาก็จะไม่มีวันใส่ชุดนี้เด็ดขาด เขาปฏิเสธเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เป็นมาเฟียแต่ต้องมาใส่ชุดชั้นในลายลูกไม้สีแดงแบบนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ"ใส่มันค่ะ" ไลลาพูดข่ม น้ำเสียงและท่าทางของเธอก็จริงจังหนักแน่นไม่ต่างจากเขาเลยเพราะรู้ว่าถ้าพูดดีๆ เจย์เลอร์จะไม
@บ้านของเจย์เลอร์"เมียจ๋า เมียจ๋า ไลลาฉันขอโทษ""....." ไลลาได้แต่สาวเท้าก้าวเดิน พยายามเดินให้ออกห่างจากเจย์เลอร์ให้ได้มากที่สุด และไม่ให้เขาเดินตามได้ทัน"เมียจ๋า ผัวขอโทษ~" เจย์เลอร์ยังคงพูดเสียงหวาน พร้อมกับพยายามรีบเดินมาหาไลลา ขาสั้นๆ แค่นั้นเองทำไมถึงได้เดินเร็วนักนะก่อนหน้านี้ก็พูดแบบนี้แหละ ด้วยความที่ล้อเมียเรื่องขาสั้น ตัวเล็ก เตี้ย ก็คิดว่าเมียคงจะไม่โกรธอะไรหรอก เพราะก็แกล้งพูดแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่วันนี้เมียโกรธจริงจังมากๆ ไลลาหน้าบึ้งใส่ พร้อมกับเดินหนีไม่สนใจเสียงเรียกอีกเลย"ไลลาเดี๋ยว..."ปึก!!"โอ๊ย!!" เสียงร้องดังเพราะประตูหนีบแขน ใช่! ประตูหนีบแขนเขา หนีบแรงเลยด้วย เพราะเจย์เลอร์ดันเอาแขนเข้ามาขวางไว้ขณะที่ไลลานั้นกำลังจะปิดประตูเธอมองเขาตาแข็ง ในใจก็คิดว่า สมน้ำหน้า สมควรแล้วล่ะ คนอย่างเขามันต้องโดนซะบ้าง"เจ็บนะไลลา""หลีกไปค่ะ ไลลาจะเข้าห้อง""ก็เข้าไปสิ เดี๋ยวฉันปิดให้เอง"เจย์เลอร์ยังคงพยายามจะแทรกตัวเข้ามา แต่ไลลาเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เอาล่ะคราวนี้ ต่างคนต่างไม่ยอมกันอะไรมันจะเกิดขึ้นทั้งที่เขาก็มีพละกำลังมากพอที่จะสามารถผลักประตูเข้าไปได้เลย แต่มั
โรงพยาบาลเอกชนHHกลางดึกสงัดไลลาปวดท้องกระทันหัน เจย์เลอร์เลยรีบพามาโรงพยาบาลทันที ตอนนี้ก็อยู่ในห้องคลอด ไลลากำลังรอเตรียมคลอดอยู่ เพราะถึงจะปวดท้องแล้วแต่ร่างกายก็ยังไม่พร้อมที่จะคลอดในทันที และเธอก็เลือกที่จะคลอดแบบธรรมชาติ เพราะไม่อยากเจ็บตัวอีก และอีกอย่างเธอก็เป็นคนที่กลัวแผลผ่าตัดมากๆ"อึก..โอ้ย!""ไลลา!""เจ็บจังเลยค่ะ" ว่ากันว่าคลอดลูกเนี่ยเจ็บทรมานมากเหมือนจะตายให้ได้ ตอนแรกก็คิดว่าคงไม่ได้เจ็บมากมายอะไรหรอก แต่ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะว่ามันเจ็บมากจริงๆ"หมอครับ ยังคลอดไม่ได้อีกเหรอครับ ภรรยาผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ?""คุณพ่อใจเย็นๆ ก่อนนะครับ การคลอดลูกแบบธรรมชาติ ต้องรอให้ปากมดลูกเปิดมากพอที่จะคลอดเด็กออกมาได้ก่อนครับ ตอนนี้หมอให้ยาเร่งไปแล้ว""....." ถึงอย่างนั้นเจย์เลอร์ก็ยังใจร้อนอยู่ดี ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของไลลา ใจของเขามันกระสับกระส่ายไปหมดเลย กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปมือของเธอเย็นเฉียบแถมสั่นเทา หน้าตาก็ซีดเผือกจนน่าสงสารคนรักเมียห่วงเมียแบบเขา จะไปทนได้ยังไง กับการที่เธอเป็นอยู่แบบนี้"ไม่เป็นอะไรนะไลลา ฉันอยู่ตรงนี้ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร""ฮึกคุณเจย์ มันปวดมาก ฮือ..
สามเดือนต่อมาช่วงนี้เป็นช่วงที่เจย์เลอร์นั้นเพิ่งทุเลาจากอาการแพ้ท้อง ด้วยความที่แพ้ท้องและต้องรับศึกหนักอยู่หลายเดือน เขาเลยไม่ได้ออกไปทำงาน ไม่ได้ออกไปเจอใครเลยแม้กระทั่งเพื่อนๆตอนนี้ได้รู้เพศลูกแล้ว เขาได้ลูกผู้หญิง ใครต่อใครต่างแอบแซวว่า เพราะได้ลูกผู้หญิงหรือเปล่าเขาถึงได้แพ้ท้องหนักขนาดนี้ ความเชื่อของแต่ละบ้านไม่เหมือนกัน บางคนก็ว่าถ้ามีอาการแพ้ท้องหนักๆ ก็เดาได้เลยว่าเป็นลูกผู้หญิง"ไลลา.." เจย์เลอร์เอ่ยเรียกคนบนเตียงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆ คลานขึ้นไปบนเตียงเพื่อปลุกเธอ"อื้อ~""สายแล้วนะ ตื่นได้แล้ว""ง่วงอ่ะ นอนต่ออีกนิดได้มั้ย" ไลลาพูดอย่างงัวเงีย ตอนนี้เหมือนจะสลับหน้าที่กันแล้ว ตอนที่เธอท้องช่วงไตรมาสแรก เป็นเธอที่ต้องดูแลเจย์เลอร์เพราะเขาแพ้ท้องหนักมาก ตอนนี้กลายเป็นเขาที่ต้องดูแลเธอเองพฤติกรรมของไลลาเปลี่ยนไป หลังจากที่ท้องของเธอเริ่มโตขึ้น เธอนอนมากขึ้น บางครั้งก็กินเยอะมากด้วย กินเหมือนคนไม่รู้จักอิ่ม ซึ่งหมอเองก็บอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ พฤติกรรมของเธอจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะคลอด"ไลลาตื่นเถอะ หมอบอกต้องกินข้าวตอนเช้านะ วันนี้มีกับข้าวที่เธอชอบเยอะเลย"
*****ต่อจากที่เจย์เลอร์ เริ่มมีอาการแพ้ท้อง เป็นช่วงที่เพิ่งจะได้ไปเจอกับ ลูกๆของโอนิกซ์และวานิลมา จากที่ยังบ่นๆกันอยู่เลย ว่าอยากมีลูก และก็ได้แพ้ท้องสมใจ ไลลาเองก็มีอาการเช่นกัน เหมือนว่าจะแพ้ท้องทั้งสองคนเลย แต่คนที่เป็นหนักกว่าก็คือเจย์เลอร์พอแพ้ท้องแล้วอารมณ์ขี้หงุดหงิดก็เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมอีก และก็แน่นอนว่าคนที่รับศึกหนักไปมากที่สุดเลยก็คือลูกน้องของตัวเอง แหงล่ะ ใครจะกล้าไปหงุดหงิดใส่เมียล่ะ เดี๋ยวก็โดนบ้องหูกันพอดี...ตอนสายๆ ของวันหนึ่งฟึ่บ~"คุณเจย์""จ๋า ครับ""ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้เรามีนัดกับคุณหมอนะคะ""อืม...ไม่อยากตื่นเลย อยากนอนต่อ"ปกติต้องเป็นสามีหรือเปล่าที่ต้องมาปลุกภรรยาและเตรียมตัวไปหาหมอกัน แต่กลับเป็นเธอที่ต้องมาปลุกเขา และตื่นเช้ากว่าเขาวันนี้มีนัดกับคุณหมอเกี่ยวกับอาการไม่สบายที่เป็นอยู่ ถึงคนในบ้านจะสงสัยกันว่าท้องจริงๆ แต่ก็ยังไม่ได้ไปตรวจจนมีใบรับรองมายืนยัน ว่าเรื่องที่สงสัยกันนั้นเป็นความจริง"ไม่ได้ค่ะ เรานัดคุณหมอเก้าโมงนะคะ ตอนนี้แปดโมงแล้วค่ะ กว่าจะเตรียมตัวอีก""....." เจย์เลอร์ยังคงอิดออดเหมือนกับเด็กที่ไม่อยากตื่นตอนเช้าไปโรงเรียน แต่แล้วก็ต้
เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนตอนนี้ไลลากับเจย์เลอร์แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะทั้งสองยังคงทำเหมือนเดิมตอนก่อนที่จะแต่งงานไลลาได้ทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว เพราะเธอไม่ได้ทำงานแล้ว บางครั้งก็ได้ไปร่วมงานกับเจย์เลอร์ เข้าสังคมอยู่บ่อยๆ เขาแค่อยากให้เธอได้เข้าสังคมเรียนรู้เพื่อเอาตัวรอด ประสบการณ์จะสอนให้เราเข้มแข็งเอง เพราะไลลาเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆ พลุกพล่าน เป็นไปได้เธอก็จะเลี่ยงมากกว่า แบบนี้เธอเลยไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่แต่พอมีเจย์เลอร์ ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ เขาทำให้เธอมีความสุข ทำให้เธอกล้า หลายๆ อย่างที่เขาทำให้มันดีจนสุดจะบรรยายจริงๆผู้ชายที่ต่อหน้าคนอื่นเข้มขรึม วางมาดนักธุรกิจ เจ้าพ่อมาเฟียแสนดุดัน แต่พอได้อยู่กับเธอที่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่ต่างอะไรจากแมวน้อยเลย เพราะเขาไว้ใจเธอ ไว้ใจมาก ถึงกล้าแสดงจุดอ่อนออกมาให้เห็นแบบนี้บ้านของทอลและเฟิร์น"แฝดอ้วง คิดถึงสุดเลย มาให้น้ากอดหน่อย"เด็กน้อยวัยขวบเศษพากันวิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ เด็กแฝดลูกของทอลและเฟิร์น ตอนนี้ก็โตขึ้นเยอะแล้ว แต่ก็ยังทำให้เฟิร์น
บ้านพักริมทะเล"ไลลาเสร็จหรือยัง ทำไมอาบน้ำนานขนาดนั้น" เจย์เลอร์ตะโกนถาม เพราะเห็นไลลาเข้าห้องน้ำไปนานแล้ว ปกติเธอไม่ใช่คนเข้าห้องน้ำนานสักหน่อยแกร๊ก~"โอ้ย เสร็จแล้วค่า" เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ เพราะถูกเรียกอยู่หลายครั้งเธอเลยต้องรีบเดินออกมา ถ้าขืนช้ามีหวังถูกเจย์เลอร์พังประตูเข้าไปแหงๆ"ละ ไลลา เธอ..." ถึงกับมองตาค้างเมื่อได้เห็นคนตรงหน้าใส่ชุดอะไรอยู่ ไม่คิดว่าเธอจะใส่แบบนี้ เพราะถ้าไม่ใส่ชุดนอนหมีแขนยาวเธอก็จะใส่เป็นกระโปรงชุดนอนที่ยาวคลุมเข่าลงไป"ไลลาเพิ่งซื้อมาค่ะ เป็นยังไงคะ สวยไหม?""....." เจ้าตัวไม่ตอบ สายตาจดจ้องที่เรือนร่างอวบอั๋นตรงหน้าหุ่นดีเอสหน้าหยวบสุดๆปกติแต่งตัวไม่ได้เซ็กซี่เท่าไหร่เขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว มาเจอแบบนี้มันตราตรึงจนละสายตาไม่ได้เลย แค่เห็นส่วนล่างมันก็เริ่มขยับขยายออกแล้วมีอารมณ์สุดๆ !!"คุณเจย์คะ""อึก...""....." เธอยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินเข้าไปหาใกล้ๆ จับมือของเขาวางลงบนหน้าอกของตัวเอง "ไลลาไม่ได้ใส่เสื้อในด้วยนะคะ""อืม..." มือหนาเค้นคลึงเต้าอวบอย่างหลงใหล แม้จะสัมผัสผ่านชุดผ้าลาติน แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงเนื้อด้านใน ยอดถันที่มันแข็งชูชันขึ้นมาข
เวลาผ่านไปหลังจากที่รู้ข่าวของพ่อและทุกอย่างก็จบลงแล้ว แต่ลึกๆ ไลลาก็ยังรู้สึกแย่อยู่แต่ก็ยังมีเจย์เลอร์ที่คอยอยู่ข้างๆ ดูแลไม่ห่าง เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงได้คิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว"วันนี้ออกไปไหนกันมั้ย?""ไปไหนคะ?""ไม่รู้สิ อยากไปไหนหรือเปล่า เธอจะได้สบายใจ""....." ไลลาคิดก่อนที่จะนึกบางอย่างบอก เธอหันกลับไปมองหน้าของเจย์เลอร์และให้คำตอบกับเขา "ไลลาอยากไปวัดค่ะ""งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ออกไปกัน"ไลลาทำตามที่เขาบอก จริงๆ เธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหนหรอก แต่พอเจย์เลอร์มาถามแบบนี้แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ผ่านไปพักใหญ่นานแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ ขณะเดินพาเจย์เลอร์ไปทางหลังวัดเธอก็พูดอยู่ในใจตัวเอง จนกระทั่งมาถึงกำแพงวัด เธอยืนอยู่ตรงข้ามกับกำแพงซึ่งมีรูปหน้าของแม่เธอแปะอยู่"แม่เธอเหรอ?""ค่ะ""ทำไมถึงมาอยู่แบบนี้ล่ะ ทีแรกฉันคิดว่าแม่เธอจะเป็นเจดีย์แบบนั้นซะอีก" เจย์เลอร์ไม่ค่อยเข้าใจอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ไม่คิดว่ากระดูกคนตายจะสามารถเอามาไว้ในกำแพงวัดแบบนี้ได้"ไลลาไม่มีเงินซื้อหรอกค่ะ เจดีย์แบบนั้นแพงจะตาย เด็กมัธยมแบบไลลาจะเอาเงินเป็นหมื่นๆ จะมาไหนมาซื้อ หลวงตาบอกว่าเอาไว้แบบนี้ก็ได้ ไม่เป็นอ
ขณะที่กำลังกลับบ้าน ไลลาเอาแต่นั่งก้มหน้า ทั้งที่ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของตำรวจจัดการต่อ แต่เธอกลับรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย แอบสะอึกเหมือนกันกับคำพูดของพ่อแต่เธอจะไปทำอะไรได้ นั่นมันไม่ใช่แค่คดีทั่วไปที่จะสามารถปล่อยตัวออกมาได้นะ แล้วถ้าเธอให้เจย์เลอร์ช่วยจริงๆ คนอื่นจะมองเธอยังไงยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เธอไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย เพราะรู้ว่าเป็นแล้วก็ทำให้เจย์เลอร์พลอยเป็นห่วงไปด้วยเอี๊ยด!"อ๊ะ! คุณเจย์ จอดรถทำไมคะ?" ไลลาตกใจ ที่จู่ๆ เจย์เลอร์ก็หักรถเข้าริมทางอย่างกระทันหัน เบรคแรงจนเธอแทบจะหัวทิ่มไปด้านหน้า ดีนะที่คาดเข็มขัดไว้"คิดกันอีกรอบดีไหม ฉันไม่สบายใจเลย ที่เห็นเธอเป็นแบบนี้""เรื่องอะไรคะ?""เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงเรื่องอะไร"".....""ฉันช่วยได้ ขอแค่เธอเอ่ยปากขอให้ช่วย""ขอบคุณนะคะสำหรับความหวังดี แต่ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนั้นแหละค่ะดีแล้ว""เธอแน่ใจแล้วเหรอ""ไลลารู้ค่ะว่าคุณเจย์ช่วยได้ ทำให้พ่อของไลลาพ้นผิดยังทำได้เลย แต่ไลลาไม่อยากให้คุณเจย์ทำค่ะ คนทำผิดก็ต้องย่อมได้รับผลกรรมจากสิ่งที่ตัวเองทำ"".....""เท่าที่คุณตำรวจบอก พ่อตั้งใจทำแม่เลี้ยง มันไม่ใช่อุบัติเหตุ ถ