All Chapters of เจย์เลอร์ Jay Z : Chapter 51 - Chapter 60

เจย์เลอร์พาไลลามาที่องค์กร เขาบอกกับเธอว่าจะพาเธอมารู้จักกับทุกคน เพราะที่เธอรู้จักก็เห็นทีจะมีแค่วานิลเท่านั้น ส่วนคนอื่นไม่เคยเจอกันดีๆ เลยสักครั้งมันก็น่ากลัวแหละนะ ได้มาเจอกลุ่มมาเฟียนี่เนอะ ไม่ใช่มาเฟียแบบในละครหรือหนังซะด้วยสิ นี่มันชีวิตจริง เธอยังไม่รู้เลยว่าเพื่อนๆ ของเจย์เลอร์นิสัยเป็นยังไง เขาจะดีกับเธอไหม จะใจร้ายหรือเปล่าเด็กที่ไม่เคยเผชิญโลกภายนอกมานานอย่างเธอก็กลัวอยู่แหละนะที่นี่ กาสิโน ของวานิล เธอมาบ่อย เพราะเคยติดตามเจย์เลอร์มาแต่ก่อน แต่ก็ใช่ว่าจะได้เจอกับใคร"เป็นอะไร มือเย็นเฉียบ?" เจย์เลอร์ถาม มันก็น่าตกใจแหละ คว้ามือของไลลามาจับแต่มือของเธอดันเย็นเฉียบอย่างกับคนไม่มีชีวิต"กลัวสิคะ""กลัวอะไร น่ากลัวตรงไหน?""อย่าลืมสิ ว่าไลลาก็แค่เด็กคนนึง ส่วนคุณเจย์กับเพื่อนก็...""ถึงฉันจะหน้าตาแบบนี้ ดูเหมือนไม่เป็นมิตร แต่ก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นนะ""ไลลารู้ค่ะ แต่คุณเจย์อย่าลืมสิ นี่เป็นครั้งแรกนะคะ ที่จริงก็น่าจะบอกกันก่อนว่าจะพามาเจอทุกคน ไลลาจะได้เตรียมตัวเนิ่นๆ ก่อน ไม่ใช่มาปุบปับแบบนี้" ขณะที่กำลังเดินไปกับเขา เธอก็บ่นอุบอิบไปด้วยจะไม่ให้บ่นได้ยังไง ในเมื่อเขาไม่ย

เวลาผ่านไปณ บ้านหลังใหญ่ริมทะเลไลลา Talkคุณเจย์พาฉันมาที่บ้านของใครสักคนในองค์กร เป็นบ้านหลังใหญ่ซึ่งใหญ่กว่าบ้านที่คุณเจย์เคยพาไป แล้วก็มีอะไรที่ครบครันกว่าด้วย เห็นบอกว่ามีปาร์ตี้เล็กๆ ในกลุ่มเพื่อน เหมือนมันจะเล็กนะ แต่เอาจริงมันไม่ได้เล็กเลย ทุกคนที่นี่รวมถึงฉันก็นับรวมกว่าสิบชีวิตแล้ว ไม่รวมคนที่อยู่ข้างนอกอีกสมกับเป็นมาเฟียกันจริงๆแต่ก็แปลกดีนะ ทั้งที่จัดปาร์ตี้แบบนี้ ฉันเคยเห็นตามทีวีหรือข่าวดาราคนดัง จะชอบให้มีเด็กมาเอ็นเตอร์เทนกันด้วย แต่นี่ไม่มีเลย พอฉันมาถึงทุกอย่างเตรียมไว้รอพร้อมแล้ว ไม่ต้องทำอะไรอีกเลย นอกจากนั้นก็บริการตัวเองเอา เรียบง่ายแต่ก็ดูหรูหราไม่น้อยเลยเหมือนกันนะ"กินอะไรอีกไหม เดี๋ยวไปเอาให้""ไม่เป็นอะไรค่ะ คุณเจย์นั่งดื่มกับเพื่อนเถอะ เดี๋ยวไลลาไปเอาเอง"เห็นหน้าเขาโหดๆ ตึงๆ แบบนี้ ที่จริงใจมีอยู่นิดเดียวเองนะ นิสัยเหมือนกับเด็กมากๆ แต่เขาดีแบบที่ฉันไม่ได้คิดเลย ดูแลดีทุกอย่าง เกินที่ฉันคาดหวังไปมาก เพราะฉันไม่คิดเลยว่าจะมีคนดีกับฉันขนาดนี้เราสองคนตัวติดกันตลอดถ้าไม่ได้มีใครไปทำงาน เวลาเขาไปไหนเขาจะลากฉันไปตลอด และจะไม่ปล่อยให้ฉันคลาดสายตา หรือถ้าจำเป็

เวลาผ่านไปตอนนี้ไลลากำลังนั่งรถไปสถานีตำรวจพร้อมกับเจย์เลอร์ หลังจากที่ได้ข่าวว่าพ่อของเธอถูกจับ เธอไม่ได้เจอกับพ่อของเธออีกเลยหลังจากที่ถูกทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลตอนนั้น แต่เอาจริงเธอก็ตัดไม่ขาดหรอก หลายๆ อย่างที่เธอยังไม่กล้าตอบตกลงอะไรก็เพราะยังกังวลกับเรื่องนี้อยู่ไม่นานก็มาถึงสถานีตำรวจ ไลลารีบลงจากรถในทันที แต่แล้วก็ต้องชะงักเพราะเธอไม่รู้ว่าต้องไปตรงไหนต่อ"ผู้กำกับบอกให้เข้าไปพบให้ห้องทำงาน" เจย์เลอร์บอก"แล้วพ่อของไลลาล่ะคะ?""ถูกขังอยู่ ยังไงก็ต้องไปดูอยู่แล้ว แต่ไปคุยเรื่องคดีก่อน""ค่ะ"ไลลายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมพ่อของเธอถึงถูกจับ หรือว่าไปเมาแล้วทำร้ายใคร หรือเล่นพนันสร้างหนี้เอาไว้อีก เท่าที่เธอคิดมันก็มีเท่านี้จริงๆเจย์เลอร์พาไลลาเดินเข้าไปที่ห้องห้องนึง ด้านในเงียบและเย็นเฉียบจนขนลุก ก่อนที่ใครบางคนจะหันกลับมาทักทาย"สวัสดีครับคุณเจย์""ครับ""เชิญนั่งก่อนนะครับ""ขอบคุณค่ะ""คุณไลลาใช่ไหมครับ""ค่ะ เรื่องคดีของพ่อฉัน มันเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?"นายตำรวจเหลือบมองคนที่นั่งข้างๆ เธอเล็กน้อย เจย์เลอร์พยักหน้าตอบเหมือนออกคำสั่ง ก่อนที่นายตำรวจจะหยิบเอกสารฉบับนึงออกมาแล

เวลาผ่านไปหลังจากที่รู้ข่าวของพ่อและทุกอย่างก็จบลงแล้ว แต่ลึกๆ ไลลาก็ยังรู้สึกแย่อยู่แต่ก็ยังมีเจย์เลอร์ที่คอยอยู่ข้างๆ ดูแลไม่ห่าง เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงได้คิดฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว"วันนี้ออกไปไหนกันมั้ย?""ไปไหนคะ?"​"ไม่รู้สิ อยากไปไหนหรือเปล่า เธอจะได้สบายใจ""....." ไลลาคิดก่อนที่จะนึกบางอย่างบอก เธอหันกลับไปมองหน้าของเจย์เลอร์และให้คำตอบกับเขา "ไลลาอยากไปวัดค่ะ""งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ออกไปกัน"ไลลาทำตามที่เขาบอก จริงๆ เธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหนหรอก แต่พอเจย์เลอร์มาถามแบบนี้แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ผ่านไปพักใหญ่นานแล้วนะที่ไม่ได้มาที่นี่ ขณะเดินพาเจย์เลอร์ไปทางหลังวัดเธอก็พูดอยู่ในใจตัวเอง จนกระทั่งมาถึงกำแพงวัด เธอยืนอยู่ตรงข้ามกับกำแพงซึ่งมีรูปหน้าของแม่เธอแปะอยู่"แม่เธอเหรอ?""ค่ะ""ทำไมถึงมาอยู่แบบนี้ล่ะ ทีแรกฉันคิดว่าแม่เธอจะเป็นเจดีย์แบบนั้นซะอีก" เจย์เลอร์ไม่ค่อยเข้าใจอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ไม่คิดว่ากระดูกคนตายจะสามารถเอามาไว้ในกำแพงวัดแบบนี้ได้"ไลลาไม่มีเงินซื้อหรอกค่ะ เจดีย์แบบนั้นแพงจะตาย เด็กมัธยมแบบไลลาจะเอาเงินเป็นหมื่นๆ จะมาไหนมาซื้อ หลวงตาบอกว่าเอาไว้แบบนี้ก็ได้ ไม่เป็นอ

เวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จนตอนนี้ไลลากับเจย์เลอร์แต่งงานกันเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างมันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะทั้งสองยังคงทำเหมือนเดิมตอนก่อนที่จะแต่งงานไลลาได้ทำหน้าที่แม่บ้านอย่างเต็มตัว เพราะเธอไม่ได้ทำงานแล้ว บางครั้งก็ได้ไปร่วมงานกับเจย์เลอร์ เข้าสังคมอยู่บ่อยๆ เขาแค่อยากให้เธอได้เข้าสังคมเรียนรู้เพื่อเอาตัวรอด ประสบการณ์จะสอนให้เราเข้มแข็งเอง เพราะไลลาเป็นคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆ พลุกพล่าน เป็นไปได้เธอก็จะเลี่ยงมากกว่า แบบนี้เธอเลยไม่ค่อยทันโลกเท่าไหร่แต่พอมีเจย์เลอร์ ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ เขาทำให้เธอมีความสุข ทำให้เธอกล้า หลายๆ อย่างที่เขาทำให้มันดีจนสุดจะบรรยายจริงๆผู้ชายที่ต่อหน้าคนอื่นเข้มขรึม วางมาดนักธุรกิจ เจ้าพ่อมาเฟียแสนดุดัน แต่พอได้อยู่กับเธอที่สามารถเป็นตัวเองได้ ไม่ต่างอะไรจากแมวน้อยเลย เพราะเขาไว้ใจเธอ ไว้ใจมาก ถึงกล้าแสดงจุดอ่อนออกมาให้เห็นแบบนี้บ้านของทอลและเฟิร์น"แฝดอ้วง คิดถึงสุดเลย มาให้น้ากอดหน่อย"เด็กน้อยวัยขวบเศษพากันวิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ เด็กแฝดลูกของทอลและเฟิร์น ตอนนี้ก็โตขึ้นเยอะแล้ว แต่ก็ยังทำให้เฟิร์น