All Chapters of friend zone รักร้ายนายเพื่อนสนิท [ 3P ] : Chapter 11 - Chapter 20

คอนโดหรูใจกลางเมืองกรุงคามิลหยิบคีย์การ์ดแล้วแตะเปิดประตูห้องของตัวเอง ก่อนจะถอดเสื้อคลุมยีนส์ตัวโปรดของตัวเองพาดไว้กับราวแขวน จากนั้นก็พันแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นอย่างชำนาญ ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาเปิดทีวีดูรายการอะไรไปเรื่อยเปื่อยทว่าตอนนี้ไม่ได้จดจ่อฟังหรือดูเลยสักนิด เอาแต่นั่งเหม่อยิ้มและเอามือลูบริมฝีปากของตัวเองไปมาอยู่แบบนั้นและการกระทำที่ดูแปลกไปของคามิลก็ทำให้ขุนเขาสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติของเพื่อนสนิททันที“เป็นห่าอะไรของมึง นั่งยิ้มคนเดียวอย่างกะคนบ้า!”“…..” เสียงที่ดังขึ้นทำให้คามิลหลุดจากภวังค์แต่ก็ไม่ได้ตื่นตูมอะไรมือที่กำลังลูบริมฝีปากของตัวเองเปลี่ยนไปหยิบมือถือขึ้นมาเล่นแทน“ทำไมมึงกลับเร็ว”“เสร็จแล้วกูก็กลับเลยสิ น่ารำคาญฉิบหาย” ขุนเขาพูดเสียงแข็ง ดูท่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่อะไรกันล่ะที่ทำให้ขุนเขาเป็นแบบนี้ได้“มึงไม่ชอบเหรอวะ?”“ชอบห่าอะไร ทำตัวอย่างกะเด็ก”“มึงชอบไม่ใช่เหรอวะ แบบนี้อ่ะ” คามิลหันไปมองเพื่อนสนิทแล้วก็ยกยิ้มให้ เห็นขุนเขาชอบเด็กๆ มากกว่าก็คิดว่าแบบนี้น่าจะชอบ“เล่นๆ อะได้ แต่จริงจังกูไม่เอา” ขุนเขากลับทันควันครอบครัวของขุนเขาพาไปดูตัวกับลูกสาวคนรู้จัก ท

ครืด ครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ของขุนเขาดังขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์แปลกเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งเบอร์นี้โทรเข้ามาเป็นครั้งที่สองเขาถึงได้ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มาและกดรับสาย"ใครครับ?"( ผมเป็นพนักงานโทรมาจากคลับนะครับ พอดีว่าคุณคามิลเมามากเลยครับ แถมยังเสียงดังอีกด้วย ผมกลัวว่าจะไปรบกวนลูกค้าท่านอื่นๆ ครับเลยอยากจะให้... )"ห้องทำงานมันก็มี ลากมันไปทิ้งไว้ที่ห้องทำงานสิ เดี๋ยวมันหายเมาแล้วมันก็กลับของมันเองแหละ"( พวกผมพยายามพาไปแล้วครับ แต่คุณคามิลไม่ยอมเลยแถมยังขู่อีกว่าจะไล่ออกให้หมด พวกผมก็เลย... )"งั้นก็ทิ้งมันไว้ตรงนั้นแหละ"พูดจบขุนเขาก็ตัดสายไปทันที ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องครั้งนั้นเขาก็แทบจะไม่ได้พูดคุยอะไรกับคามิลเลย แทบจะไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเมื่อก่อนแล้วด้วยแต่สุดท้ายคำว่าเพื่อนมันก็ยังค้ำคออยู่สูงกว่าทิฐิที่ตัวเองมี ขุนเขาเดินไปคว้ากุญแจรถของตัวเอง จากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังคลับทันที.........ทางด้านฮาน่าเธอยังไม่ได้กลับถึงคอนโดแต่อย่างใด ตอนนี้อยากอยู่กับใครสักคนที่พอจะทำให้เธอรู้สึกคลายความกังวลลงมาบ้าง และพอได้มาอยู่กับธาราแบบนี้แล้ว เธอก็รู้สึกดีไม่น้อยเลย

คนตัวเล็กถูกผลักให้นอนราบลงกับเตียง ก่อนที่ขาเรียวจะถูกจับกางออกเผยให้เห็นกายสาวที่มี่เลือดเปรอะอยู่ขุนเขาหันไปหยิบผ้าเปียกที่เขาไปเอามาก่อนหน้านี้เช็ดเลือดตรงนั้นให้แก่เธอจนสะอาด“สะ แสบจัง” คนตัวเล็กส่งเสียงพึมพำออกมา เพราะรู้สึกแสบทันทีที่ผ้าเปียกนั้นสำผัสโดนช่องทางของเธอ หัวใจดวงน้อยๆ นั้นเต้นรัวไม่หยุด มันทั้งตื่นเต้นและรู้สึกเขินอายเมื่อได้อยู่ต่อหน้าสองเพื่อนสนิทโดยที่ไร้อาภรณ์เช่นนี้“แล้วใครใช้ให้ใส่เข้าไปแบบนั้นเล่า!” ขุนเขาพูดเสียงแข็ง แต่ก็ปนความอบอุ่นให้เธอรู้สึกดีไปด้วยมันเป็นไปได้ยากเหมือนกันนะ กับการมีอะไรครั้งแรกและใส่เข้าไปได้ง่ายๆ เลย ขนาดของทั้งสองเองก็ใช้ว่าจะเล็กเมื่อไหร่กัน“ต้องเอานิ้วใส่เข้าไปก่อน” คามิลพูดเสียงแหบพร่า สายตาจ้องมองไปที่เรือนร่างสวยตรงหน้าไม่กระพริบ โดยเฉพาะตรงกายสาวที่กินท่อนเนื้อของเขาไปก่อนหน้านี้แคบขนาดนั้นจะตะบี้ตะบันใส่เข้าไปเลยได้ยังไงมือนุ่มยกขึ้นไปสัมผัสกับหน้าอกแกร่งของคามิล หัวใจดวงน้อยๆ นั้นเต้นรัวราวกับจะทะลุทะลวงออกมาจากอกให้ได้ ร่างกายก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดเลยเช่นกันริมฝีปากร้อนประทับจูบลงไปบนริมฝีปากสีแดงเรื่อ แลกลิ้นเกี่ย

สายๆ ของวันถัดมาใบหน้าสวยขยับเล็กน้อยพร้อมกับถอนหายใจออกมาเหมือนกำลังแสดงความรู้สึกรำคาญ ก่อนที่เปลือกตาหนักอึ้งจะค่อยๆ เปิดขึ้น แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้เธอรู้ว่านี่มันเช้าแล้วร่างบางค่อยๆ ยันตัวเองให้ลุกขึ้น ทันทีที่ขยับตัวส่วนล่างของเธอที่เพิ่งจะผ่านการกระทำที่หนักหน่วงความเจ็บปวดก็แล่นปรี๊ดเข้ามาทันที"อ๊ะ!" ฮาน่าร้องออกมาเสียงแผ่ว พร้อมกับชำเลืองมองคนที่นอนอยู่ข้างๆ เธอทั้งสองข้าง ตอนนี้สองหนุ่มยังคงนอนหลับอยู่ร่างกายที่เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ บวกกับสองหนุ่มที่นอนเปลื้องผ้าอยู่ข้างๆ เธอในตอนนี้มันทำให้เธอรู้ว่าเรื่องเมื่อคืนนั้นมันไม่ใช่แค่ความฝันแต่มันเป็นความจริงหัวใจของเธอเต้นระรัวขึ้นมาทันทีเมื่อนึกได้อย่างนั้น เธอเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองนั้นจะตัดสินใจทำเรื่องแบบนั้นได้เธออยากจะลุกออกไปจากตรงนี้เต็มทีแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะขยับไปยังไงเหมือนกัน ถ้าขยับจนผ้าห่มมันเคลื่อนไหวมากกว่านี้ มีหวังทั้งสองคนได้ตื่นแน่ๆ"ตื่นนานแล้วเหรอ?" น้ำเสียงเข้มเอื่อยๆ เอ่ยดังขึ้นมา ทว่าเธอกลับไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมอง"....." เงียบไร้การตอบกลับ ฮาน่าได้แต่นั่งก้มหน้าเอาผ้าห่มปิดตรงส่วนหน้

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ตามเธอกลับไปที่คอนโด ดูเหมือนว่าจะห้ามอะไรไม่ฟังแล้วด้วย ทั้งที่ไม่ใช่ที่อยู่ของตัวเองเลยแต่กลับทำเป็นเหมือนกับว่าตัวเองคือเจ้าของห้องก๊อกๆๆๆ ~"มีอะไร?" ฮาน่าเดินไปเปิดประตู เพราะเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จหลังจากที่กลับมาถึงคอนโด ส่วนสองคนนั้นเธอก็ทิ้งให้อยู่ข้างนอก ไม่ยอมให้เข้ามาหรอก"อาหารมาส่งแล้ว""อืม เดี๋ยวออกไป"จากนั้นเธอก็ปิดประตู และเดินกลับเข้ามาใส่เสื้อผ้าชุดลำลองของเธอ เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น คือชุดที่เธอจะใส่เป็นประจำ เวลาได้อยู่ที่บ้านหรือคอนโดไม่ได้ออกไปไหนไม่นานนักเธอก็เดินออกมา ทว่าเมื่อเธอเดินออกมานั้นกลับทำเอาทั้งสองนั่งจ้องกันไม่วางตาเลยเสื้อยืดที่มันรัดรูปจนเห็นสัดส่วนเว้าโค้ง กางเกงขาสั้นที่มันสั้นไปจนถึงแก้มก้น และก็ขาเรียวยาวขาวผ่องอีก"มองอะไรกันอยู่ได้?""ปะ เปล่าๆ" คามิลรีบหันมองไปที่อื่นทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองนั้นนั่งจ้องตรงนั้นมากเกินไปแล้ว"ทำไมใส่ชุดแบบนี้ล่ะ?" ขุนเขาถาม"ก็ชุดปกตินี่ แปลกตรงไหน""ไม่แปลกหรอก""แล้วนี่จะกลับกันตอนไหน ถ้าไม่มีคีย์การ์ดก็ลงไปเปิดประตูข้างล่างไม่ได้นะ อีกอย่างฉันก็มีแค่อันเดียวด้วย" ฮาน่าพูดจากนั้นก็หย