All Chapters of friend zone รักร้ายนายเพื่อนสนิท [ 3P ] : Chapter 21 - Chapter 30

คอนโดของฮาน่า“กล่องอะไรเหรอ?” ฮาน่าเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคามิลยกกล่องคล้ายกล่องพัสดุเข้ามาในห้อง แสดงว่าเมื่อกี้ที่บอกว่ามีของมาส่งและลงไปเอาก็ของสิ่งนี้สินะ“พัสดุไง” คามิลตอบกลับพร้อมด้วยมองหน้าตาเฉย ก่อนที่จะยิ้มออกมาเพราะถูกฮาน่ายืนเท้าเอวจ้องตาแข็ง“รู้แล้วว่าพัสดุ แต่มันคืออะไร?”“…..” คามิลไม่ได้ตอบ แต่วางพัสดุลงบนโต๊ะหยิบมีดมากรีดปากกล่องและเปิดทันทีฮาน่าไปยืนอยู่ข้างๆ มองดูคามิลเปิดกล่องพัสดุด้วยความสงสัย เธออยากรู้ว่ามันคืออะไรทำไมถึงได้ดูลึกลับขนาดนั้นแต่พอเปิดกล่องอีกชั้นเท่านั้นแหละ เธอถึงคงกับตกใจเลย กล่องมันใช่ก็ว่าตกใจแล้วแต่ไปสะดุดกับตัวเลขตรงข้างกล่องมากกว่า 58 !!! “อะไรเนี่ย!” ฮาน่าร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เธอถึงกับทำตัวไม่ถูกเลย“ถุงยางไงครับคุณ”“รู้แล้ว แต่ซื้อมาทำบ้าอะไรเยอะขนาดนี้!?” ทั้งตกใจขนาดและก็ตกใจจำนวนที่ไม่รู้ว่าทำไมซื้อมาเยอะขนาดนี้ ของแบบนี้ลงไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อข้างล่างก็ได้แล้วไหม“ไม่ได้ซื้อสักหน่อย”“???” ฮาน่ายืนงง ไม่ได้ซื้อมาถ้างั้นไปเอามาจากไหนล่ะ“จำไอ้ตี๋ได้ไหม?”“ตี๋?”“ไอ้ตี๋แว่นไง เด็กเกียรตินิยมอะ”“อ๋อ จำได้ละ แล้วมันเกี่ยวไร?” พอ

ฮาน่า Talk#บ้านเกริกวิทย์"เรื่องงานเป็นยังไงบ้างล่ะลูก?""ก็ดีนะคะ เริ่มลงตัวแล้วล่ะค่ะ แต่งานก็ยังเยอะเหมือนเดิม"ตอนเด็กๆ ฉันก็เคยคิดในความคิดของเด็กๆ นะว่า ได้เป็นผู้บริหารเป็นเจ้าของบริษัทแล้วจะสบาย แบบว่าได้ออกคำสั่งกับลูกน้องอย่างเดียว ส่วนเราที่เป็นเจ้าของก็นั่งแบบสบายๆ รอรับเงินเพียงอย่างเดียว แต่พอได้มาอยู่ในจุดนี้จริงๆแล้วฉันถึงได้รู้ว่าตัวเองคิดผิดไปหมดเลย"แล้วเรื่องที่แม่เคยขอไว้ล่ะลูก" คุณแม่พูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังนั่งคุยเรื่องบริษัทกับคุณพ่ออยู่ทุกครั้งที่ฉันได้กลับมาที่บ้านก็มักจะเจอเรื่องแบบนี้แหละ มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรสำหรับฉันแล้ว"ตอนนี้หนูอยากโฟกัสกับงานมากกว่านะคะคุณแม่" ฉันตอบคุณแม่กลับ ก็จริงอยู่ที่ฉันเรียนจบมีงานทำแล้ว ฉันโตพอที่จะมีครอบครัวได้แล้วก็จริง แต่ฉันก็ยังไม่พร้อมสำหรับเรื่องพวกนั้นเลย"ให้แม่แนะนำคนรู้จักให้ไหมเพื่อนๆ ของแม่มีลูกชายกันบางคนก็เป็นนักธุรกิจ บางคนก็เป็นเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ บางคนก็ได้เป็นดาราเชียวนะ ถ้าหนูสนใจเดี๋ยวแม่จะช่วยคุยเรื่องนี้กับเพื่อนๆ ของแม่ให้""คุณ..." เสียงของคุณพ่อเอ่ยดังขึ้นเหมือนกำลังปรามคุณแม่ แต่พอเจอสา

ครืด ครืด ครืดฮาน่าเหลือบตามองโทรศัพท์เล็กน้อยก่อนจะกดรับสายจากตัวรถเพราะเธอกำลังขับรถอยู่“ว่าไง”( อยู่ไหนมาที่บริษัทไม่เจอ ) เสียงคามิล“ฉันออกมาข้างนอก คงไม่ได้กลับบริษัทแล้ว ไว้เจอกันที่คอนโดนนะ” ฮาน่าตอบกลับคนปลายสายไป( ออกไปไหน? )“งานด่วนน่ะ มีนัดไว้จะกลับไปเล่าให้ฟังนะ แค่นี้ก่อนฉันขับรถอยู่”( ….. )“คามิลได้ยินหรือเปล่า?” เธอเรียกคนปลายสายเมื่อเห็นว่าเขาเงียบไป พร้อมกับชำเลืองตาลงไปมองเล็กน้อยเพื่อดูว่าคามิลนั้นวางสายไปแล้วหรือยัง( ยังอยู่ )“เป็นอะไร ฉันไม่ได้โกหกสักหน่อยนะ”( อืม งั้นก็ขับรถดีๆ นะ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นจะเตรียมอาหารรอ )“โอเค”ฮาน่ากดวางสายและขับรถต่อไป ไม่นานเธอก็มาถึงยังสถานที่ที่ได้นัดกับใครบางคนเอาไว้ ก่อนจะเข้าไปทักทายกันและนั่งคุยธุรกิจกันเหมือนกับเรื่องปกติที่เคยทำคอนโดของฮาน่าคามิลกลับมาที่คอนโดของฮาน่าเพราะไปหาที่บริษัทแล้วไม่เจอเธอ เขาไม่รู้จะไปที่ไหนต่อ เพราะเธอก็จุดหมายที่เขาจะไปหาแต่พอไม่เจอเธอแล้วก็รู้สึกเคว้งไปหมดเลยบางครั้งก็แอบรู้สึกว่าฮาน่ามีเรื่องอะไรที่เธอยังไม่บอกเขาทั้งหมดหรือเปล่า ดูเธอแปลก หรือเป็นเพราะเขากังวลมากไป เพราะตอนที่ยัง

หลายอาทิตย์ผ่านไปคามิลเดินกลับเข้ามาในห้องทันทีที่ได้เห็นฮาน่านั่งดูทีวีอยู่เขาก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนตักของเธอทันที หญิงสาวก้มหน้าลงมองชายหนุ่มที่นอนอยู่บนตักของเธอ“เป็นอะไรอีก?” เสียงหวานเอ่ยถามคนตรงหน้า มือเล็กนุ่มสัมผัสกับใบหน้าหล่อเหลาอย่างอ่อนโยน ก่อนที่เขานั้นจะขยับศีรษะไปมาเหมือนกำลังออดอ้อนเธออย่างกับแมวน้อย“เหนื่อยอ่ะ ขอนอนตักหน่อยนะ”“อืม”ไม่นานนักขุนเขาก็เดินออกมาจากห้องครัว พร้อมกับของกินเล่นที่แวะซื้อมาให้ฮาน่าก่อนจะกลับมาที่คอนโด“ขนมได้แล้ว”“ขอบใจ”“เรื่องงานเป็นยังไงบ้าง” ขุนเขาถาม พร้อมกับนั่งลงข้างๆ เธอ“ก็เรื่อยๆ นะ”เพราะต้องทำงานอยู่กันคนละที่ บางครั้งเวลางานก็ไม่เท่ากันจึงไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันแบบนี้บ่อยๆ เท่าไหร่ น้อยนักที่จะได้หยุดแล้วมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ต่างคนต่างก็บริหารงานของตัวเองไป ไม่ได้มาสนใจกันสักเท่าไหร่นัก“เรื่องที่บ้านของเธอเป็นยังไงบ้าง”“หมายถึงอะไร?” ฮาน่าถามกลับ พร้อมกับละสายตาจากหน้าจอทีวีมองคนที่นอนอยู่บนตักของเธอ"เธอก็น่าจะรู้..." อีกฝ่ายก็ยังไม่ได้พูดตามตรงอีกเช่นเคย แต่พอถึงจุดนี้แล้วเธอก็พอจะเข้าใจ ว่าความหมา

ตกดึกยามค่ำคืนครืน~ ครืน~ ครืน~เสียงคลื่นทะเลพร้อมกับลมหนาวเย็นพัดมากระทบร่างกายที่กำลังนอนเบียดเสียดกันอยู่ท่ามกลางที่นอนขนาดพื้นที่จำกัดแอลกอฮอล์ที่พากันดื่มเข้าไปก็ทำให้เริ่มมีอาการงัวเงียแล้วเหมือนกัน แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นเมาจนไม่ได้สติอะไรเลย“ตัวเธอเย็นเจี๊ยบเลยนะฮาน่า” ขุนเขาพูดกระซิบแผ่วเบาข้างหู เมื่อมือหนาสัมผัสกับไหล่บางที่ใส่ชุดนอนน้อยชิ้น“อืม มันไม่ได้หนาว อากาศกำลังดีเลย” หญิงสาวตอบกลับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอาการเมาของเธอด้วยหรือเปล่า แม้บรรยากาศข้างนอกจะลมแรงพาให้รู้สึกเย็นวูบวาบแต่ก็ไม่ได้รู้สึกหนาวขนาดนั้น“เธอชอบบ้านหลังนี้ไหม?” เป็นคามิลที่เป็นคนพูด ก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะค่อยๆ ประทับจูบแสนอ่อนโยนลงบนหน้าผากของหญิงสาวในอ้อมกอด“ชอบสิ มันเงียบสงบมากเลยนะ” เธอตอบกลับเสียงหวาน“งั้นฉันซื้อบ้านหลังนี้ให้เอาไหม ซื้อแล้วก็เอามารีโนเวทเป็นของเราให้มันกว้างขึ้นใหญ่ขึ้น อนาคตข้างหน้าเราก็จะได้พาลูกๆ มาเที่ยวกันไง”“ทำไมคิดไปไกลขนาดนั้น” ฮาน่าถามกลับเสียงแผ่ว พร้อมกับมองหน้าของคนที่พูดกับเธอ“ซื้อบ้านไว้ เตรียมพร้อมไว้เป็นเรือนหอของพวกเราไง” คราวนี้ขุนเขาพูดบ้าง“คอนโดก็ตั้งกว้างน