ย้อนมิติมาเปิดร้านชาไข่มุก의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

ตอนที่หก เจรจาตกลง ความจริงไข่มุกในร่างของเซียงเจินจูอยากจะหาคันฉ่องมาส่องดูว่าหน้าตาของนางเป็นอย่างไรบ้างแต่ยังไม่มีโอกาส นางเคยสำรวจร่างกายที่ตัวเองกำลังอาศัยอยู่ยามอาบน้ำอย่างละเอียดภายใต้เสื้อผ้าธรรมดาไม่น่าเชื่อว่า สาวน้อยนางนี้มีผิวกายเนียนละเอียดขาวผุดผ่องสะอาดตา ทรวดทรงหรือก็สมส่วน เอวคอดสะโพกผาย มีหน้าอกมีก้นครบเครื่องอืม...รูปร่างดีกว่าตัวจริงของฉันเสียอีก นี่ขนาดอายุแค่16 นะเนี่ย เซียงเจินจูเติบโตมากับตาเฒ่าเซียงหม่าและยายเฒ่าซินเหลียน ตั้งแต่จำความได้นางก็ได้รับการบอกเล่าถึงชาติกำเนิดที่ไม่มีที่มา ยายเหลียนเล่าว่าคืนหนึ่งมีเสียงเด็กร้องไห้ดังลั่น เมื่อเปิดประตูออกมาก็พบห่อผ้าซึ่งมีตัวนางนอนร้องไห้งอแงอยู่พร้อมจี้หยกอันหนึ่ง จึงไม่แปลกที่หญิงสาวจะหน้าตาไม่เหมือนทั้งตาและยาย หญิงสาวเดินนำสองหนุ่มไปจนถึงโต๊ะกลางสวนแล้วหันไปบอกให้ลูกจ้างสาวเข้าไปเชิญยายเหลียนออกมานั่งลงเปิดการเจรจา“ข้าสอบความจนกระจ่างแล้ว เรื่องนี้เป็นความผิดของข้าเองที่ไม่กวดขัน

ตอนที่เจ็ดเตรียมตัวเปิดร้านชา เมื่อสองขุนนางหนุ่มลากลับไปแล้ว เซียงเจินจูจึงเข้าไปเล่าให้ยายเหลียนได้ฟังเพื่อปลุกปลอบจิตใจของยายเฒ่าให้ฮึกเหิมอยู่สู้ต่อไปด้วยกันยายเหลียนมองใบหน้ายิ้มแย้มกับปากซึ่งกำลังเจรจาของหลานสาวด้วยความแปลกใจสองตายายเลี้ยงดูอุ้มชูเด็กน้อยมาตั้งแต่แบเบาะดุจหลานในไส้ด้วยไม่มีบุตรหลาน เด็กสาวได้รับการดูแลอย่างดี โดยพวกเขาจ้างครูมาสอนให้นางอ่านออกเขียนได้ และให้การศึกษาในเรื่องที่หญิงสาวควรต้องเรียนทุกอย่างหวังให้นางได้มีชายหนุ่มที่ดีมาสู่ขอแต่หญิงสาวกลับขี้อายและเรียบร้อยจึงมักเก็บเนื้อเก็บตัวอยู่แต่ด้านหลังร้านโดยแทบไม่เคยเผยหน้าออกมาจนอายุ16ขวบปีแล้วเซียงเจินจูมักบอกกับสองตายายว่านางไม่อยากแต่งงานและอยากสืบทอดร้านชาต่อไปจึงหมั่นศึกษาเรียนรู้จากตาเฒ่าเซียงหม่าจนสามารถปรุงชาได้ใกล้เคียงกับผู้เป็นตาแรกเริ่มเดิมที’ร้านชาเซียงซือ’เป็นเพียงร้านเล็กๆเท่านั้น แต่ไม่นานด้วยจำนวนลูกค้าที่ติดใจในรสชาติชาและขนมของยายเหลียน จึงจำต้องขยับขยายซื้อที่ทางจนใหญ่โตขึ

ตอนที่แปด เปิดอย่างยิ่งใหญ่“ชานี้รสชาติแปลกมาก ทั้งหอมทั้งขมแต่เมื่อดื่มลงไปกลับมีรสหวานติดปลายลิ้น ส่วนขนมลูกกลมๆนี่ก็หวานกำลังดี อีกทั้งสีสันยังน่ากิน เมื่อกินคู่กับชาแล้วเข้ากันได้อย่างดี”“ตั้งแต่ก้าวเข้ามาเจ้ามีแต่เอ่ยชมนาง หวางชิวเฟิน อย่าบอกนะว่าซือถูหน้าตายอย่างเจ้าชื่นชอบแม่นางน้อยคนนี้แล้ว” มู่หวังเยี่ยนมองหน้าเพื่อนหนุ่มอย่างจับผิดหวางชิวเฟินเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีติดอันดับต้นๆแห่งเมืองหลวง หญิงสาวมากมายต่างหลงใหลคลั่งไคล้มาตั้งแต่เพิ่งแตกเนื้อหนุ่ม แต่เขากลับทำหน้าตาเบื่อหน่ายไม่ยอมคบหาพูดจากับหญิงใด ไม่ว่าจะมีแม่สื่อส่งเทียบเชิญจนล้นจวนเขาก็ยังคงไม่เหลือบแล วันวันทำแต่งานจนก้าวหน้าเลื่อนขั้นขึ้นเป็นเจ้ากรมด้วยวัยเพียง29ขวบปีผู้คนต่างนินทาว่าพวกเขาสองคนเป็นคู่ชายตัดแขนเสื้อ ด้วยสนิทสนมกันมาตั้งแต่เยาว์วัยและอยู่คู่กันมาโดยตลอด ยิ่งมู่หวังเยี่ยนไม่ยอมตามบิดาไปชายแดนแต่ยืนกรานจะอยู่เป็นเลขาให้หวางชิวเฟิน คำนินทายิ่งดังขึ้นจนเหล่าหญิงสาวพากันถอยหนีส่งให้ทั้งสองคนครองความเป็นโสดมาจนป่านนี้“ข้

ตอนที่สิบเข้าใจผิดเซียงเจินจูค้อนขวับด้วยไม่อยากรับคำชมกึ่งประชดเช่นนี้ ตอนนั้นนางเพิ่งมาถึงและต้องการคนคุ้มกันจึงรับพวกเขาโดยไม่ถามไถ่มากมาย ผู้ใดจะคิดว่าอาจเกิดเรื่องร้ายแรงเช่นนี้            “เอาล่ะ พวกเขาคงต้องหลบซ่อนตัวจนไม่กล้าออกมาอีก หากเจ้ายังอยากได้ผู้คุ้มกันข้าจะคัดคนส่งไปให้ เรื่องเมื่อวานนี้คงต้องจบลงอย่างเงียบๆ ด้วยตัวการทั้งสองฝ่ายต่างหลบหนีหายไปหมดแล้ว” หวางชิวเฟินบอกกล่าว            เซียงเจินจูคิดตาม หากเมื่อวานชายหนุ่มผู้นี้ไม่ผ่านไป ป่านนี้นางจะโดนย่ำยีอย่างไรก็สุดรู้ด้วยพวกเขาทั้งสองฝ่ายต่างมุ่งมั่นที่จะต่อสู้กัน อีกทั้งการเป็นคนต่างแคว้นย่อมติดตามหาตัวได้ยากและนางไม่ใช่คนสำคัญ ทางการคงไม่ใส่ใจมากนัก            “ขอบคุณซือถู” หญิงสาวก้มลงพร้อมเอ่ยคำจากใจ คราวนี้นางเป็นหนี้บุญคุณเขาบ้างแล้ว 

ตอนที่สิบสองงดงามหรือมารร้ายหวางชิวเฟินมองแววตามุ่งมั่นของหญิงสาวอย่างสนใจ เขาคิดว่าสาวน้อยนางนี้มีความสามารถที่เก็บงำเอาไว้อีกไม่น้อย            ช่างน่าสนใจนัก                      ภาพการพูดคุยอย่างสนิทสนมของหวางชิวเฟินและเซียงเจินจูทำให้บรรดาหญิงสาวในอีกฝั่งของร้านชาต่างส่งเสียงโวยวายไม่พอใจ พวกนางบางคนคลั่งไคล้ชื่นชอบซือถูหนุ่มมาหลายปี แม้บางคนจะตัดใจหมั้นหมายกับชายหนุ่มคนอื่นไปแล้ว แต่บางคนก็ยังคงหวังลมๆแล้งๆเลื่อนลอย            “พวกเจ้าดูสิ ซือถูยิ้มให้นางด้วย”            “แต่เลขามู่ยืนกันท่าอยู่ นางคงไม่มีหวังหรอก”            “ข้าคงต้องมาเฝ้าที่นี่