Semua Bab ย้อนมิติมาเปิดร้านชาไข่มุก: Bab 21 - Bab 29

ตอนที่สิบสอง งดงามหรือมารร้าย“ข้าไม่เคยบอกให้รอ และไม่เคยมีทีท่าชอบพอหรือรับปากคำใดกับเจ้า เหตุใดต้องรับผิดชอบ คุณหนูเฟินท่านกลับไปแล้วรีบหาชายหนุ่มแต่งงานเถอะ อย่าได้คิดหวังในตัวข้าอีกเลย” หวางชิวเฟินตอบเสียงเข้ม            “ในเมื่อท่านแล้งน้ำใจเช่นนี้ ก็อย่าหาว่าข้าทำเกินไป” หญิงสาวซึ่งเดิมทีมองว่างดงามแปลงร่างเป็นนางมารทันทีเมื่อไม่ได้อย่างใจ นางพุ่งเข้าจิกผมของเซียงเจินจูจนหน้าหงายก่อนจะพยายามใช้เล็บที่ยาวเฟื้อยกรีดลงบนใบหน้าเล็ก            “อยากรู้นักว่าหากใบหน้านี้มีรอยเล็บของข้าจนน่าเกลียดแล้ว ท่านยังจะชอบนางเด็กต่ำต้อยนี้อีกหรือไม่ เชอะ เป็นเพียงเจ้าของร้านชากระจอกริอาจมาแย่งสามีกับข้าหรือ” หญิงสาวพ่นคำด่าหยาบคายผิดภาพอ่อนช้อยในทีแรก            เซียงเจินจูจับมือซึ่งพยายามจรดเล็บลงบนหน้าอย่างสุดกำลัง แม้ไม่ทันตั้งตัวแต่ไข่มุกในร่า

ตอนที่สิบสี่ ไม่คู่ควรหวางชิวเฟินเข้าไปขอร้องบิดาของตนเองให้มาสู่ขอเจ้าของร้านชาเซียงซือด้วยตนเอง“เจ้าคิดดีแล้วหรือ เด็กสาวนางนั้นอายุเพียง16 น้อยกว่าเจ้าถึง13ปี แล้วยังเป็นเพียงเจ้าของร้านชาเล็กๆ ไหนเลยจะคู่ควรกับเจ้า อย่าลืมว่ากาลข้างหน้าเจ้ามีโอกาสขึ้นเป็นใหญ่ถึงเสนาบดี ควรต้องหาภรรยาที่รู้ความ สามารถต้อนรับขับสู้แขกเหรื่อ และยังฉลาดหลักแหลมไม่หลงกลผู้อื่น ไม่นำเรื่องเดือดร้อนมาให้ อีกทั้งยังควรมีบิดาที่หนุนหลังได้” เสนาบดีปกครองสกุลหวางรีบเอ่ยเตือนบุตรชาย“เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ไม่น่าจะเห็นแก่ความรักหนุ่มสาวจนหลงลืมเรื่องที่ถูกที่ควร” ผู้เป็นบิดาไม่วายสำทับ“ข้าเลือกอยู่นานในที่สุดก็ตัดสินใจเลือกนางนั่นก็เพราะนางคือสตรีที่ครบถ้วนตามที่ท่านพ่อบอกออกมา แม้นางจะอายุน้อยแต่สามารถเปิดร้านชาใหญ่โต ดูแลกิจการได้ด้วยตัวคนเดียว หากท่านพ่อได้ไปเห็นร้านชาเซียงซือจะไม่กล่าวคำว่าร้านเล็กๆอีกนอกจากนั้นนางยังเป็นเด็กสาวที่ฉลาดเฉลียว ต้อนรับลูกค้าได้อย่างดี ไม่เคยหลงกลผู้ใด แล้วยังมีความสามารถเก่งกาจในหลายๆด

ตอนที่สิบห้า หายไปไหน“เจ้าลองดูตำราสองเล่มนี้แล้วจะเข้าใจว่าเหตุใดพวกเขาจึงนั่งคุยกับนางอย่างยินดีเช่นนั้น” ตำราที่เซียงเจินจูเขียนออกมาถูกส่งให้มู่หวังเยี่ยน เพียงเขาพลิกอ่านไปไม่กี่แผ่น สีหน้าก็แตกตื่นจนระงับไม่ไหว            “นาง... นางเขียนเองหรือ ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด โดยเฉพาะตำราการปกครองนี่”            “เพราะไม่เชื่อ อาจารย์เหล่านี้จึงกำลังนั่งซักถามนางอยู่อย่างไรเล่า หากเจ้าอยากฟังก็นั่งลงดีดี”            หวางชิวเฟินโบกมือให้เพื่อนหนุ่มแล้วตั้งอกตั้งใจฟังหญิงสาวตอบคำถามของเหล่าอาจารย์อย่างสนใจ ความจริงเขาอยากจะเชิญนางมาที่นี่หลายวันแล้วแต่ติดขัดด้วยการถกเถียงเรื่องต่างๆยังไม่แล้วเสร็จจึงคิดว่าจะหาเวลาไปเชิญนางสักวัน ไม่คิดว่าวันนี้นางจะมาเอง            เซียงเจินจูตอบทุกคำถามอย่างฉะฉาน บางคำตอบยังเสริมเพิ่ม

ตอนที่สิบเจ็ด เกือบไปแล้วเซียงเจินจูโดนดึงรั้งจนก้าวตามแทบไม่ทัน ชายหนุ่มออกอาการไม่ได้ดั่งใจจึงโอบประคองเกือบอุ้มสาวน้อยส่งขึ้นรถก่อนหญิงสาวจะเข้าไปนั่งตื่นตกใจอยู่ภายในรถม้า“เอ่อ...ข้ายังกินไม่อิ่มเลย” เสียงอ่อยๆเอ่ยออกมาเบาๆ“รอเสร็จเรื่องค่อยกินอีกที” เสียงเคร่งเครียดเอ่ยตอบราวพวกเขากำลังไปทำเรื่องคอขาดบาดตาย“พี่เฟิน ท่านยังไม่ได้จ่ายค่าอาหาร”“ลูกน้องของพี่ย่อมจ่ายแล้ว”“เอ่อ...ท่านยายกำลังรออยู่”“พี่จะให้คนไปแจ้งว่าเจ้าอยู่กับพี่จะกลับช้าหน่อย”“ข้า...ข้า...ข้า” เสียงหวานสั่นไหวตามอารมณ์หวั่นเกรง“ไม่ต้องพูดแล้ว เจ้าหาเรื่องเอง” เสียงดุเอ่ยออกมาพร้อมใบหน้าเคร่งขรึมจนสาวน้อยเริ่มกลัว            “วันอื่นได้หรือไม่” สาวน้อยยังพยายามต่อรอง แม้ใจจริงจะอยากจับชายหนุ่มหล่อตรงหน้ากินเสียให้สิ้นเรื่องสิ้นราว แต่อีกใจยังคงอยากทำใจให้นาน

ตอนที่สิบแปด คนรักหรือเมื่อได้ยินคำพูดจากหญิงแปลกหน้า เซียงเจินจูจึงเงยหน้าขึ้นมองสำรวจอย่างตั้งใจหญิงสาวผู้นี้แต่งกายคล้ายชายหนุ่ม พกกระบี่เล่มหนึ่งที่เอว เครื่องหน้าจัดว่างดงามรูปร่างสมส่วน ยามพูดจาฉะฉานชัดเจน“เจ้าเป็นอันใดกับพี่เฟินหรือ”“ข้าเป็นคนรักของเขา”“คนรัก?”อีกคนแล้วหรือ เหตุใดมีแต่หญิงสาวมาบอกว่าเป็นคู่หมายบ้าง เป็นคนรักบ้าง หวางชิวเฟินผู้นี้เนื้อหอมไม่เบาเสียงม้าควบขี่เข้ามาราวพายุ จากนั้นร่างของหวางชิวเฟินก็ปลิวลงมาโอบประคองเซียงเจินจูไว้ในอ้อมกอดก่อนจะหันไปตวาดหญิงสาวแปลกหน้า“เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ เหตุใดฉุดคร่าผู้คนตามอำเภอใจเช่นนี้ ข้าจะให้ท่านแม่ทัพลงโทษเจ้า”“พี่ชิวเฟิน ท่านเห็นนางดีกว่าข้าหรือ ข้าไม่ยอม” หญิงแปลกหน้าไม่แก้ตัวแต่กลับโวยวายกระเง้ากระงอดเข้ามาคว้าแขนของหวางชิวเฟินฉุดดึงให้ออกห่างจากเจ้าของร้านชาสาว“เยว่ฉี เจ้ากลับมาตั้งแต่เมื่อใด” มู่หวังเยี่ยนซึ่งขี่ม้าตามมากระโดดลงมาทักทายหญิ