All Chapters of ฤาจะรัก: Chapter 31 - Chapter 40

“เย็นนี้ผมขอทำอาหารให้ฉายทานได้ไหมครับ” หลังจากที่ถอนสายตามาจากตัวบ้านแล้วชายหนุ่มก็เอ่ยปากขออนุญาตเจ้าของบ้านทันที แน่นอนว่าท่านทั้งสองอนุญาต ดังนั้นชายหนุ่มจึงรีบคิดถึงอาหารที่หญิงสาวชื่นชอบตกเย็นชายหนุ่มก็เริ่มลงมือเข้าครัวทำอาหารที่หญิงสาวชื่นชอบและแน่นอนว่าเขาคำนึงถึงลูกที่อยู่ในท้องของเธอด้วยชายหนุ่มยืนทำอาหารโดยมีคุณยายเป็นคนชี้แนะและกำกับอีกที ไม่นานอาหารที่ชายหนุ่มปรุงก็เสร็จเรียบร้อยหน้าตาน่ารับประทานรสชาติคุณยายบอกว่าผ่าน แต่คนที่เขาอยากได้ยินคำชมหรือความคิดเห็นอย่างจันทร์ฉายไม่รู้จะว่ายังไง “ผมเอาเป็ดปักกิ่งมาอุ่นเลยนะครับ”“ได้ ตาสงอุ่นเลย เดี๋ยวยายไปตามตามารอที่ห้องครัวแล้วเดี๋ยวยายมาช่วยยกหม้อข้าวและจานออกไป”“ไม่ต้องครับ คุณยายนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวได้เลย เดี๋ยวผมยกไปเองครับ” ชายหนุ่มพูดในขณะที่มือก็ตักอาหารที่เพิ่งทำเสร็จใส่ถ้วย รวมถึงตักอาหารที่อุ่นเสร็จเรียบร้อยจัดใส่จาน จากนั้นก็เริ่มยกทุกอย่างไปวางไว้ที่โต๊ะ“น่าทานเชียวนะตาสง แล้วเป็ดปักกิ่งของโปรดตาล่ะ”คุณตาที่มาถึงโต๊ะเห็นอาหารมากมายแล้วก็อดเอ่ยชมชายหนุ่มไม่ได้ สงกรานต์ที่ได้รับคำชมก็หลุดยิ้มก่อนจะตอบกลับไป

ด้านจันทร์ฉายหลังจากที่กลับเข้ามาในห้องนอนแล้ว เจ้าตัวก็ก้มหน้าเอามือลูบหน้าท้องนูน มุมปากยกยิ้มอย่างมีความสุข หันหลังไปมองบานประตูที่ปิดลงด้วยมือตัวเองอีกครั้งก็อดที่จะหลุดหัวเราะไม่ได้ ก่อนที่เธอจะพูดกับลูกน้อยในท้องว่า“แม่ขอเอาคืนพ่อหน่อยนะลูก ไว้แม่พอใจเมื่อไหร่ ค่อยดีกับพ่อกันเนอะ”บางคนอาจสงสัยและไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่โกรธเขาอย่างที่ควร นั่นก็เพราะว่าหญิงสาวรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ของสงกรานต์กับอรอุมา หรือแม้แต่ครั้งนั้นที่เขาหายไปทิ้งให้เธอรออยู่ที่บ้านของเขาโดยที่ไม่ยอมติดต่อมาจนเธอเป็นกังวล ไหนจะความรู้สึกต่าง ๆ ของเขาอีกแน่นอนคนแรกที่บอกเรื่องราวพวกนี้กับเธอคือคุณโกเมศและคุณสารภี คุณพ่อคุณแม่ของเขานั่นเอง คราแรกจันทร์ฉายก็ไม่ได้เชื่ออย่างเต็มร้อยนัก เพราะด้วยความที่ไปเจอเขานั่งทานข้าวและพูดคุยกันอย่างกะหนุงกะหนิงกับอรอุมา ภาพที่เห็นนั้นยากนักที่จะเชื่อ ในที่สุดจึงได้ตัดสินใจกลับบ้านเกิดซึ่งแน่นอนว่าพวกท่านทั้งสองไม่ยินยอม จนเธอต้องเสนอข้อตกลงด้วยการที่รับปากว่าจะโทรติดต่อกับพวกท่านไม่หายไปไหนขณะเดียวกันพวกท่านก็ต้องช่วยปิดบังว่าเธออยู่ที่ไหนจา

“มาแล้วเหรอวี”“อื้อ ไปกันเลยไหม”“ไปสิ”“ไปไหน!” สงกรานต์ที่มองจันทร์ฉายเดินเข้าไปหาผู้ชายคนอื่นก็มองด้วยความไม่พอใจ หากแต่ชายหนุ่มรู้ตัวเองดีว่าตอนนี้เขาจะทำอะไรมากไม่ได้ ครั้นพอได้ยินว่าทั้งคู่จะออกไปข้างนอกด้วยกันก็อดที่จะเอ่ยปากถามขึ้นมาไม่ได้จันทร์ฉายตวัดดวงตากลมโตของเธอมองจ้องสงกรานต์ด้วยสายตาที่แม้แต่เขาก็มองไม่ออก ว่าเธอมองเขาด้วยสายตาแบบไหน รู้แต่ว่าสายตาจันทร์ฉายที่มีให้เขาในขณะนี้มันไม่ดีเอาซะเลย“ไปเถอะวี อย่าสนใจเสียงนกเสียงกาเลย”สงกรานต์อ้าปากค้าง ไม่คิดว่าจันทร์ฉายจะพูดแบบนี้กับตัวเอง นอกจากไม่ตอบคำถามเขาแล้วยังจะเดินหนีเขาอีกด้วยสองขาของสงกรานต์รีบขยับตามหลังหญิงสาวก่อนจะคว้าข้อมือเธอมากำไว้หลวม ๆ ในขณะเดียวกันก็มองวีรภาพด้วยสายตากดดันไปด้วย“อย่ามามองวีด้วยสายตาแบบนั้นนะ” คำพูดของหญิงสาวทำร้ายความรู้สึกเขาอย่างจังจันทร์ฉายกำลังปกป้องผู้ชายคนอื่น สายตาตัดพ้อถูกส่งไปให้ร่างเล็ก แต่สิ่งที่ได้กลับมาแทนที่เธอจะสงสารกลับกลายเป็นสายตาความไม่พอใจแทน ทั้งยังดูเหมือนว่าจะไม่พอใจมากด้วย“ปล่อย”“ไม่”“บอกให้ปล่อยไง”“ไม่! พี่ไม่มีวันยอมให้ฉายไปกับมัน”“อย่าเรียกวีว่ามันนะ!”

‘มาตั้งแต่เห็นน้ำตาพี่ไหลอาบแก้มนั่นแหละค่ะ’ คำตอบของจันทร์ฉายทำให้สงกรานต์นิ่งอึ้งไป อับอายแล้ว อับอายเหลือเกินเวลานี้สงกรานต์รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นเด็กผู้ชายที่ร้องไห้งอแงแล้วเจอแม่จับได้ อุตส่าห์ตั้งใจหลบภาพบาดตาบาดใจมานั่งปลดปล่อยความรู้สึกปวดหนึบแค่คนเดียว ดันเจอคนที่เขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าตัวเขาเองร้องไห้เพราะเธอมากที่สุดอีกแล้วทีนี้เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!แล้วดูสายตาที่มองมานั่นอีก สายตาที่มีแววหยอกเย้าและล้อเลียนนั่นคืออะไร! นี่เธอคงไม่คิดว่าเขาอ่อนแอใช่หรือไม่เฮ้อ! ไม่เป็นไรเห็นแล้วก็ไม่เป็นไร ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เขาจะบอกความรู้สึกตัวเองให้เธอได้ฟังตอนนี้แหละ“ว่าไงคะ ถามไม่ตอบ ไม่อยากคุยกับฉายแล้วเหรอคะ”จันทร์ฉายเอ่ยถามพร้อมขมวดคิ้วเป็นปม ชายหนุ่มส่ายหน้าก่อนจะรีบตอบไปว่า ‘ไม่ใช่’ เพราะกลัวว่าเธอจะเข้าใจผิด“แล้วทำไมไม่ยอมตอบ... อายเหรอคะ”ไม่พูดเปล่า จันทร์ฉายยื่นหน้าเข้ามาหาชายหนุ่มแล้วมองสบสายตาคมดุที่ยังมีริ้วหยดน้ำตาคลออยู่ในหน่วยตาด้วย มุมปากของหญิงสาวยกขึ้นจนทำให้สงกรานต์รู้สึกมันเขี้ยว ขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกเก้อกระดากเช่นกัน ที่คนที่เขาอยากปกป้องมาเห็นน้ำตาของต

จันทร์ฉายไม่เข้าใจว่าเขาขอโทษอะไรเธอ ดังนั้นจึงเงยหน้าเพื่อที่จะสบตากับเขา สงกรานต์ก็มองสบสายตากับเธอด้วยสายตาจริงจังและมั่นคงด้วยเช่นกัน“พี่ขอโทษนะครับ ขอโทษที่ทำให้ฉายเสียใจ ขอโทษที่ปิดบัง ขอโทษที่ไม่พูดอธิบายให้ฉายฟังเลย ทำให้ฉายต้องเสียใจ พี่ขอโทษ”“...”“พี่อยากบอกให้ฉายได้รู้ว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง แต่ทุกอย่างมันมีเหตุผล ถึงพี่จะพูดแบบนั้นพี่ก็ยังผิดอยู่ดี ผิดที่ไม่ได้บอกให้ฉายได้รู้ พี่สำนึกได้แล้วครับว่าพี่จะปิดบังใครก็ได้ แต่พี่ต้องไม่ปิดบังฉาย พี่ขอโทษนะครับ”“ความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับอรมันไม่มีอะไรเลย พี่กับอรเป็นแค่เพื่อนที่หวังดีต่อกันเท่านั้น ตามประสาคนที่โตมาด้วยกัน”“แต่พี่รักพี่อร” ได้ยินเธอแย้งคำพูดของเขา ชายหนุ่มก็รีบอธิบายให้เธอได้ฟังทันที“ไม่ครับ พี่ยอมรับว่าก่อนหน้าที่พี่จะเจอฉายพี่รักอร แต่นั่นก็ไม่ใช่ความรักระหว่างชายหญิง มันเป็นความรักฉันท์พี่น้อง เป็นพี่ที่โง่และไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเองเลยทำให้เรื่องมันค่อนข้างวุ่นวายและยุ่งเหยิง”“เพราะความใกล้ชิดของพี่กับอรทำให้พี่เข้าใจผิดไปว่าพี่รักเธอ ซ้ำยังมีสถานะคู่หมั้นที่คอยตอกย้ำความเข้าใจกลาย ๆ นั่นยิ่งทำใ