All Chapters of เกมรักวิศวะเพลย์บอย: Chapter 21 - Chapter 30

“พี่แม็ก!!” “มึงเป็นอะไรตะโกนใส่กูทำไม” แม็กนัสกำลังนอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนเตียงกว้างต้องสะดุ้งตื่นเพราะน้องชายเข้ามาปลุก “คือ...” “พูดมากูจะนอนต่อ” “พี่ไต้ฝุ่นให้ผมส่งคนไปกระทืบคน” ตอนนี้เหมือนจะสายไปแล้วเพราะเขาทำมันเรียบร้อย “ก็แค่นี้...มึงว่าอะไร!” “ผมไปกระทืบมันแล้วพี่” เรียวตะรู้สึกผิดเพราะเงินที่ไต้ฝุ่นให้มานั้นไม่น้อย เขาก็เลยไปจ้างนักเลงอีกทอดหนึ่งเพื่อไม่ให้เขาต้องลงมือเอง “แม่มึงเป็นยากูซ่าหรือไง! กระทืบไปแล้วมาบอกกูทำไมวะ” แม็กนัสหัวเสียไอ้ไต้ฝุ่นมันสร้างเรื่องจนได้ เขาจึงโทรนัดกับกองทัพเพื่อพูดคุยกันเรื่องนี้ . ก๊อก ก๊อก ก๊อก ปัง! ปัง! ปัง! กองทัพทุบประตูห้องทำงานในผับของไต้ฝุ่น เขารู้ว่ามันต้องอยู่ในนั้น เขายืนเคาะประตูอยู่นานสองนานมันแต่มันก็ไม่ยอมออกมาเปิด “ถ้ามึงไม่เปิดกูพังเข้าไปนะโว๊ย” แอด ไต้ฝุ่นมองหน้าเพื่อนดวงตาของเขาแดงก่ำเพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้มา ใช่เป็นครั้งแรกที่เสียน้ำตาให้ผู้หญิง เขาเดินกลับไปนั่งที่เดิมโดยไม่ยอมพูดกับใคร “มึงร้อ

“อื้อ อ๊ะ” ไลลาริณดิ้นไปมาเมื่อเธอฝันว่ากำลังถูกครอบครองเต้าคู่งาม ฝันที่เหมือนจริงมากแต่เธอกลับรู้สึกดีจนไม่ต่อต้านเขา และเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเธอรู้สึกเจ็บแสบที่ใจกลางสาวนี่ไม่ใช่ความฝันแล้ว “กรี๊ดดด ไอ้ไต้ฝุ่นทำอะไรห๊ะ!” “ตื่นมาก็โวยวายเลยผัวก็กำลังจะเอาเมียไง ซี๊ดด” เขาครางเสียงกระเส่าเมื่อท่อนเอ็นได้เข้าไปข้างในรูร่องที่อุ่นร้อน มันเสียวจนเขาแทบจะระเบิดออกมา เขากดกายแช่ไว้แบบนั้น “อ๊ะ..เอาออกไป” “เอาเสร็จเราค่อยเคลียร์กัน” เขาไม่ฟังเสียงห้ามอะไรของเธอทั้งนั้น รู้ว่าเธอรู้สึกดีไม่น้อยที่เขาทำแบบนั้นไม่อย่างนั้นคงไม่ครางจนเสียงดังขนาดนั้น “อื้ออ...เสียว” “เสียวก็ร้องดังๆ เลยพี่ชอบ” เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้องเมื่อไต้ฝุ่นกำลังมอบบทรักที่ร้อนแรงให้ไลลาริณ มือหนาจับร่างบางให้พลิกตัวนอนคว่ำและชันเข่าขึ้นมา เขาดันท่อนเอ็นเข้าไปจากทางด้านหลังของเธอ และกระแทกเข้าออกอย่างไม่ออมแรง เต้าคู่งามกระพือไปตามแรงกระแทกของเขา ไลลาริณกำผ้าห่มไว้แน่นเพื่อระบายความเสียวซ่าน เธอกัดปากตัวเองไว้แน่นเพื่อไม่อย

“ไลลาไม่ได้เจอกันตั้งนานขอคุยด้วยได้ไหม” “พี่ชินสวัสดีค่ะ” ริสาเห็นว่ารุ่นพี่มีเรื่องอยากคุยกับเพื่อนสาวจึงหลีกทางให้ทั้งสองคน และคนที่น่าส่งสารที่สุดก็คงจะเป็นนภัทร “ณภัทรเย็นนี้เดี๋ยวเราพาไปทานข้าว” ไลลาริณหันมาส่งยิ้มให้เพื่อน เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับณภัทร “พี่ชินมีเรื่องอะไรคะ” “พี่ได้ยินข่าวของไลลามา คือ...” “พี่ชินอยากจะสมน้ำหน้าหนูอีกคนเหรอคะ” ไลลาริณพูดติดตลก ตัวเองโง่เองที่ลงไปเล่นกับไฟโดนไฟแผดเผาก็ต้องโทษตัวเอง “เปล่าพี่ไม่ได้คิดแบบนั้นเรามาลองเล่นเกมกันดูไหม เผื่อว่าจะมีคนอกแตกตาย” “ยังไงคะ?” “เอาหูมาใกล้ๆ” เตชินเล่าแผนการของตัวเองให้รุ่นน้องได้รู้ ทีแรกไลลาริณเหมือนจะไม่เห็นด้วยแต่ก็อยากลองดูเหมือนกันว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป . ตอนเย็นหลังจากเรียนเสร็จไลลาริณพาเจอณภัทรที่เธอนัดไว้ เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับณภัทรแต่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร “เราชอบไลลานะชอบมาตั้งแต่รับน้อง ขอโอกาสให้เราได้ดูแลไลลาได้ไหม” สิ่งที่เก็บไว้มานานวันนี้ก็ได้พูดออกมาเธอนิ่งพร้อมกับคิดถึงเหตุการณ์ว่าเธอผ่

ไต้ฝุ่นไม่ละความพยายามที่จะตามง้อไลลาริณไม่ว่าหญิงสาวจะไล่เขาแบบไหนเขาก็ยังหน้าด้านตามง้อ ครั้งหนึ่งเขาเสียน้ำตาให้หญิงสาวต่อหน้ารุ่นพี่ของไลลาริณ “เลิกยุ่งกับไลลาซะ! กูมองออกว่ามึงไม่ได้รักไลลา” “ขอร้องผมสิครับ” เตชินหัวเราะอย่างขบขันถือว่าไต้ฝุ่นมีความพยายามมากทีเดียว แต่เขาอยากมั่นใจอีกนิดว่าไต้ฝุ่นจะสามารถดูแลไลลาริณได้ดี “คุกเข่าสิรุ่นพี่ผู้ทระนงตัวจะทำได้ไหม” ไต้ฝุ่นลังเลไม่ใช่ว่าไม่ได้รักไลลาริณ แต่เขาไม่ไว้ใจมันแต่ตอนนี้เขาต้องทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อหญิงสาวคนเดียว ไต้ฝุ่นยอมแพ้แล้ว ขอแค่ได้หญิงสาวคืนมาอะไรเขาก็ยอม “เลิกยุ่งกับไลลา” ไต้ฝุ่นคุกเข่าลงต่อหน้าเตชิน น้ำเสียงของเขาสั่นเครือแต่บางครั้งก็แฝงไปด้วยคำสั่ง “พี่คิดยังไงกับไลลตอบมาจากความรู้สึก” เตชินไม่คิดว่าเขาจะยอมทำถึงขนาดนี้ “ฉันรักไลลาตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรกตรงนี้มันก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ปากเก่งคิดว่าจะทิ้งเขาได้แต่เอาเข้าจริงมันทรมานมาก เจ็บเกือบตายที่ไลลาไม่สนใจ” ไม่ว่าจะหลับตาก็จะมีใบหน้าของไลลาริณลอยมา ช่วงที่เกิดเรื่องแรกๆ เขากินไม่ได้นอนไม่หลับเอาแต่โทษตัวเ

“ไลลา” “มีอะไรเหรอ” “เมื่อคืนนะสิเราเจอพี่ไต้ฝุ่นเมามากจนพูดไม่รู้เรื่อง เขาพร่ำเพ้อหาแต่ไลลา ขอโทษไลลาตลอดเลย” ประโยคหลังคือเขาเพิ่มเสริมไปเองจะได้ดูน่าสงสาร ช่วยขนาดนี้แล้วหากยังทำตัวแบบเดิม เขาหมดคำจะพูด “เห็นแล้วน่าสมเพชอ่ะ” “...” ณภัทรเอาเหตุการณ์ของเมื่อคืนมาเล่าให้ไลลาริณฟัง และเขายังบอกว่า เขาเล่นดนตรีที่ร้านนั้นได้เห็นสภาพเมาเป็นหมาของรุ่นพี่ทุกคืน เขานั่งสังเกตปฏิกิริยาของเธอตลอดที่พูดถึงไต้ฝุ่น“มาเล่าให้ฉันฟังทำไม”ณภัทรยิ้มๆ เพราะแววตาของไลลาริณนั้นสั่นระริกเหมือนจะเป็นห่วงไต้ฝุ่น ปากแข็งกันทั้งคู่เลยอีกคนกว่าจะรู้ใจตัวเอง อีกคนทำเป็นเก่ง“แค่บอกในฐานะเพื่อนสนิท ที่อยากจะเห็นเพื่อนมีความสุข”ไลลาริณขมวดคิ้ว เธอไม่เข้าใจในคำพูดของเพื่อน ทำไมถึงอยากให้เธอกลับไปคืนดีกับคนเลวแบบนั้น“ไลลาคนเราก็มีผิดพลาดกันบ้าง กว่าจะรู้ใจตัวเองบางคนถึงกับต้องตายจากกันไปเลยนะ ตอนนี้เรายังมีชีวิตอยู่อย่าผลักไสกันเลย”ไลลาริณไม่ได้โกรธเพื่อนที่พูดกับเธอแบบนั้น แต่เธอกำลังคิดตามคำพูดของณภัทร หากเธอมัวแต่โกรธเขาอยู่แบบนั้นเมื่อไรเธอจะมีความสุข22.00