All Chapters of ทาสสวาทจอมโจรเถื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

“เด็ดดวงจริง ๆ” อัสนีแลบลิ้นเลียปาก เขาสูดลมหายใจลึก แล้วถ่มน้ำลายใส่รูหลังสีสวย ใช้หัวแม่มือข้างขวาละเลงน้ำลายวนรอบรูปลายฟ้าหอบหายใจแรง รอคอยให้เขาจัดการเธอด้วยใจสั่นหวั่นไหว เมื่อเขายืนขึ้นเบื้องหลัง แล้วเอื้อมมือข้างหนึ่งมาจับเอวบางไว้ เธอก็เกร็งตัวด้วยความตื่นตระหนก“ชู่ววว เธอต้องชอบมัน ปลายฟ้า”อัสนีจับเอวบางไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างรูดดุ้นลำโตสองสามที ก่อนจะยัดหัวถอกบานร่าสีแดงเข้มจี้ตรงรูหลังที่เปิดเพียงนิดปลายฟ้าสะดุ้ง เมื่อรับรู้ว่าเขากำลังจับมันยัดเข้ามาทางรูก้นของเธอ เธอสูดลมหายใจลึก ทั้งกัดฟันแน่นอัสนีมองหัวถอกอวบใหญ่ค่อย ๆ มุดหายเข้าไปในรูหลัง เส้นเนื้อบาง ๆ ที่จับจีบสีชมพูยุบตามเข้าไปด้วย...เร้าใจเป็นบ้า เขาอยากอัดกระแทกจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว“อ๊ะ ! เจ็บ !” ปลายฟ้าประท้วงเสียงสั่น เธอเจ็บแปลบ ตึงแน่น ราวกับตรงที่เขากำลังรุกรานจะฉีกขาด“ซี้ด ! เดี๋ยวก็หายเจ็บ”เมื่อส่วนหัวมุดเข้าไปจนถึงรอบหยัก อัสนีจึงตะปบสะโพกหนั่นแน่นด้วยสองมือ นิ้วโป้งสองข้างบิเนื้ออวบอัดแยกถ่าง เขาค่อย ๆ ดันดุ้นลำอวบใหญ่เข้าไปทีละ

สรุปว่า ใครเป็นโจร ใครเป็นคนถูกลักพาตัวมากันแน่วะเมื่อเธอยอม เขาก็เริ่มด้วยบทสวาทเบา ๆ จูบเบา ๆ ลูบไล้เบา ๆ ปลุกเร้าอย่างนุ่มนวล แต่พอสอดใส่เข้าด้ายเข้าเข็ม อัสนีก็ลืมคำว่าเบาไปเฉยเลย ทุกจังหวะกระแทกกระทั้นหนักแน่น ทั้งโยกขย่ม โม่เอวบดขยี้ มือก็บีบขยำ ฟอนเฟ้นไปทั่วกายสาว เขาโถมถั่งส่งปลายฟ้าไปยังสุดปลายทางสุขเสียวครั้งแล้วครั้งเล่า น้ำสวาทแตกซ่านจนเปียกปอนเต็มซอกขาปลายฟ้าก็ดูเหมือนจะลืมเลือนไปแล้วว่าเป็นฝ่ายบอกเขาเองว่าให้ทำเบา ๆ ชั้นเชิงกามช่ำชองของเขา ทำให้เธอหวีดร้องครวญครางจนเสียงแหบแห้ง ทั้งเด้งเด้าแอ่นโหนกเนื้อเข้าหาอย่างลืมตัว น้ำสวาทแตกกระจายซ้ำ ๆ เธอเสียวจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว กระทั่งเขาอัดกระแทกเต็มแรง หัวถอกแหวกรูจมมิดในร่องร่าน แล้วแตกในใส่จนเต็มล้น ปลายฟ้าก็หวีดร้องออกมาสุดเสียง กายสาวกระตุกเฮือก น้ำแตกคาลำ หลุดลอยไปยังจุดสุดยอดพร้อมเขาอีกครั้ง  “ว่างขนาดนั้นเชียว”อัสนีกอดอก พิงไหล่ข้างหนึ่งกับประตูกระท่อม ตาคมมองคนที่กำลังนั่งทำเรื่องไร้สาระอยู่เฉลียงหน้ากระท่อมอย่างหาเรื่องปลายฟ้าปรายตาม

“กับสิ่งที่คุณทำกับปลาย ปลายร้องไห้มามากพอแล้วค่ะ ปลายแค่รอวันที่จะได้เป็นอิสระ ปลายก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตใหม่ แต่กระต่ายตัวนั้น มัน...ฮึก ๆ มันไม่มีโอกาสอีกแล้ว ฮือ...”อัสนีถอนหายใจแรงอีกครั้ง หมดอารมณ์จะจับกดจริง ๆ เอาแต่ร้องไห้แบบนี้ก็นอนกันเถอะไฟตะเกียงดับลงแล้ว คนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นตั้งแต่หัวค่ำก็เงียบเสียงไปแล้ว เธอนอนนิ่งอยู่กับอ้อมอกอบอุ่น ตกดึก อากาศกลางป่ากลางเขาหนาวเหน็บลงเรื่อย ๆ ปลายฟ้าจึงเบียดตัวเข้าความอบอุ่นจากกายกำยำ แถมยังป่ายขาพาดหน้าท้องแกร่ง และพาดแขนบนแผ่นอกกว้าง นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจส่วนคนที่ความต้องการกลางกายผงกหัวหงึก ๆ ตั้งลำแข็งโด่กลับต้องนอนลืมตาโพลง อยากเอาแต่ใจ อยากจับกด แต่ก็กลัวเธอตื่นมาร้องไห้หากระต่ายอีก อัสนีจึงจำต้องใช้มือช่วยตัวเอง โดยอีกมือลูบไล้เนื้อตัวสาวอย่างเบามืออุ้งมือที่คุ้นเคยชักเร็วขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งสายน้ำพ่นออกมาจากรูตรงหัวถอก อัสนีกดปากและจมูกกลางกระหม่อมสาว เขาครางลึกในลำคอ กอดเธอแน่นด้วยวงแขนข้างเดียว กายสูงใหญ่สั่นกระตุก พ่นน้ำออกจากลำอยู่ครู่หนึ่ง แล้วผ่อนคลายลงคนที่เพิ่งปลดปล่อยตัวเอ

“เอายามานี่ เดี๋ยวฉันทาให้”ปลายฟ้ารีบกระถดก้นหนี ดึงผ้าถุงลงมาปิดหัวเข่า“ปลายทาเองได้ค่ะ” ที่จริงเธอไม่เจ็บมากมายอะไรเลย แต่ที่เห็นรอยช้ำชัดเจน เพราะเธอเป็นคนผิวขาว ถูกอะไรนิดหน่อยก็เป็นรอยจ้ำรอยช้ำ เธอจึงไม่ใส่ใจที่จะกินยาหรือทายา เพราะคิดว่าอีกวันสองวัน รอยช้ำก็คงหายไป“อย่าดื้อ ! ไปเอายามา ฉันจะทาให้”เสียงเกรี้ยวกราดกับตาดุ ๆ ของอัสนีทำให้ปลายฟ้ารีบลุกไปหยิบกล่องยามาวางลงใกล้เขา แล้วนั่งลงตรงหน้าคนดุ ปลายฟ้าหยิบยาที่เพิ่งทาให้เขาเมื่อครู่ออกมาจากกล่อง เปิดฝา แล้วยื่นให้เขา“แบบนี้จะทายังไง ถลกผ้าถุงขึ้นสิ”ปลายฟ้าหน้างอง้ำ เธอไม่ต้องการการเอาใจใส่หรือการช่วยเหลือจากเขาสักหน่อย แต่เพราะไม่อยากฟังถ้อยคำเสียดหู ไม่อยากเห็นสีหน้าแววตาไม่พอใจของเขา เธอจึงเหยียดสองขาออก แล้วดึงชายผ้าถุงขึ้นมาเหนือเข่าเล็กน้อยอัสนีบรรจงทายาที่หัวเข่าขาวสองข้างอย่างเบามือ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ทำหน้าครุ่นคิด“มีรอยช้ำที่อื่นอีกหรือเปล่า”ปลายฟ้าส่ายหน้า เธอกำลังจะดึงชายผ้าถุงลงปิดหัวเข่า แต่กลับถูกอัสนีจับข้อมือไว้แน่น“ตรงนั้นไ

ปลายฟ้ามองตามท้ายรถกระบะที่เพิ่งมาส่งเธอลงหน้าบ้านจนลับสายตา คำถามค้างคาใจของเธอไม่ได้รับคำตอบ ผู้ชายคนนั้นจากไปแล้ว ผู้ชายที่เธอไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร เขาเข้ามาในชีวิตเธอเพื่อทำลายเธอเสียย่อยยับ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอเป็นเหมือนผู้หญิงบำเรอกามสนองตัณหาให้เขา ความโหดร้ายและความเจ็บปวดกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ เธอคงไม่มีวันลืม แต่ในเมื่อเธอยังมีลมหายใจ เธอก็ต้องเดินหน้าต่อไป ปล่อยให้เรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นเป็นอดีตไป เธอจะใช้ชีวิตในปัจจุบันให้ดีที่สุดปลายฟ้าขยับตัวหันมามองประตูรั้วบ้าน ต่อนี้ไปคือปัจจุบัน คือโลกความเป็นจริง ไม่ว่าจะโหดร้ายเพียงใด เธอก็ต้องเผชิญกับมัน และผ่านมันไปให้ได้ปลายฟ้ากดกริ่งข้างเสาประตูรั้ว แล้วยืนรออย่างใจเย็น ครู่หนึ่ง แม่บ้านก็เดินมายังประตูรั้ว พอเห็นว่าปลายฟ้ายืนอยู่หน้าประตู หล่อนก็เปิดประตูให้พลางร้องเรียกด้วยความตื่นเต้นปนดีใจ“คุณปลาย ! คุณปลายกลับมาแล้ว”“หายไปนานขนาดนี้เพิ่งกลับมา แถมยังไม่รู้ด้วยว่าใครเป็นคนจับตัวไป งามหน้าจริง ๆ แล้วแบบนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย