All Chapters of ทาสสวาทจอมโจรเถื่อน: Chapter 41 - Chapter 50

เมื่อครู่ที่หลานชายบอกว่า ลูกในท้องของปลายฟ้าเป็นลูกของเขา แม่เลี้ยงเบญญาตกใจไม่น้อย แต่อัสนีก็บอกแค่นั้น ไม่ขยายความอะไรเพิ่มเติม ไม่ได้บอกว่าทั้งสองเคยคบหากันในสถานะไหน และรักกันตั้งแต่เมื่อไร เพราะแต่ไหนแต่ไรมา อัสนีหวงความโสดจะตาย แล้วอยู่ดี ๆ จะมีเมียแถมลูก แล้วเมียก็หนีมาโดยไม่ได้บอกกล่าวกัน แบบนี้มันก็น่าสงสัยอยู่“คนงาน คนอาศัย คนรับใช้ จะเรียกอะไรก็ได้ ตามใจชอบ”แม่เลี้ยงเบญญาถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หันไปมองหน้าสามีขอความเห็น แต่พ่อเลี้ยงศุภโชคกลับทำหน้าระอาใจ เขาพยักพเยิดให้เมียจัดการได้ตามใจเลย อัสนีเป็นพวกหัวดื้อ หัวรั้น เอาแต่ใจมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว หลังจากพ่อกับแม่ของเขาเสียไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เขาก็ต้องยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง ต้องดูแลน้องสาวอายุน้อยกว่าห้าปี ต้องคุมคนหลายร้อยชีวิต ดูแลทั้งงานสัมปทานเหมืองแร่ และงานในไร่ จากหนุ่มน้อยในวันวาน เขาเติบใหญ่ และแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งอรสาฆ่าตัวตายเมื่อปีที่แล้ว เขาก็ยิ่งดื้อรั้นและแข็งกร้าวมากขึ้นเมื่อสามีไม่แสดงความคิดเห็นใด ๆ แม่เลี้ยงเบญญาจึงหันไปถามปลายฟ้าที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทางซ้ายมือของเธอ

ปลายฟ้าจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจ แต่พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ไม่อนาทรร้อนใจ เขาตีหน้าเคร่งขรึมใส่เธอ แถมยังยกสองนิ้วขึ้นมาชี้ที่ตาตัวเองแล้วชี้มาที่เธอ เป็นทำนองเตือนเธอว่า เขาจับตามองเธออยู่ ปลายฟ้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเลิกสนใจเขา เธอก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อ เขาจะนั่งตรงไหนก็เรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับเธออัสนียิ้มมุมปาก เขาดึงหมอนอิงมาวางลงบนโซฟา ตบหมอนเบา ๆ สองสามที ก่อนเอนตัวลงนอนเหยียดขาอย่างสบายใจ แต่เพราะขายาวไปหน่อย เขาจึงต้องไขว้สองขาวางพาดพนักแขนโซฟาเพื่อนร่วมงานของปลายฟ้ามองหลานเจ้านายสลับกับปลายฟ้าไปมา แล้วก็หันมองหน้ากัน มีความสงสัยอยู่ในแววตาของทุกคน แต่ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามก็ว่าจะไม่สนใจแต่พอนานเข้าก็อดที่จะเหลือบตามองเขาไม่ได้ แล้วก็ช่างเป็นโชคร้ายของเธอ เมื่อเธอเหลือบตาขึ้นมองเขา คนที่นอนอยู่บนโซฟาก็มองมาที่เธอพอดี ปลายฟ้ารีบหลุบตาหนี แล้วถอนหายใจหงุดหงิด เธอไม่ชอบให้เขามาอยู่ใกล้แบบนี้ ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากพูดด้วยท่าทางของปลายฟ้าทำให้คนที่จ้องเธออยู่ตลอดเวลาหัวเราะในลำคอ เขาอยากอยู่เฝ้าเธอต่อ แต่พอดีมีธุระต้องรีบไปทำ เขาจึงลุกขึ้นเดินไปห

ปลายฟ้าหลุบตามองกล่องอาหารบนตักแล้วถอนหายใจ เธอต้องกินเพื่อลูก กินเอาแรงก่อน แล้วค่อยคิดหาทางหนีไปจากเขาเมื่อวางกล่องอาหารลงบนตักหญิงสาวแล้ว อัสนีก็ขับรถต่อ เขายิ้มพอใจเมื่อปรายตามองแล้วพบว่า ปลายฟ้ายอมกินอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้เมื่อคืนปลายฟ้านอนไม่ค่อยหลับ เพราะมัวแต่ระแวงว่าเขาจะเข้าหา พอได้มานั่งบนรถเงียบ ๆ บวกกับอุณหภูมิเย็นพอดี แถมยังกินอิ่มแล้ว ปลายฟ้าจึงผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัวอัสนีปรายตามองผู้โดยสารของเขาเป็นระยะ เมื่อเห็นว่าเธอหลับแล้ว เขาจึงชะลอรถจอดข้างทางอีกครั้ง และปรับเบาะเอนลงให้เธอนอนอย่างสบายตัวพอถูกกวนการนอน ปลายฟ้าขยับตัวเล็กน้อย แต่ตายังคงหลับอยู่ อัสนีจึงระวัง เขาทำทุกอย่างอย่างเบามือ เมื่อเห็นว่าเธอนอนหลับต่อ เขาก็ขยับมานั่งตัวตรงตามเดิม พ่อเลี้ยงหนุ่มจ้องมองดวงหน้าคนหลับ เธอเอียงคอเล็กน้อย พวงแก้มเนียนใสที่เขารู้ว่านุ่มเพียงใดล่อตาล่อใจจนไม่อาจเก็บอาการได้อัสนีโน้มตัวลงก้มจูบแก้มนุ่มเบา ๆ ก่อนจะผละออกมา และตั้งใจขับรถพาเธอกับลูกของเขากลับบ้าน วันนี้กับวันนั้น ความรู้สึกมันแตกต่างกัน วันที่เขาไปลักพาตัวเธอมาจากงานแต่ง ในหั

อัสนีหัวเราะในลำคอ เขาช้อนสองแขนลงใต้ร่างสาว กอดเธอไว้เต็มอก แล้วพลิกตัวนอนหงาย ปลายฟ้าจึงขึ้นไปนอนคว่ำทาบทับอยู่บนเรือนกายแข็งแกร่ง ปลายฟ้าผงกศีรษะมองหน้าเขาด้วยความกรุ่นโกรธ เพราะถูกเขาใช้กำลังที่มีมากกว่าบังคับเอาแต่ใจกับเธออัสนียิ้มในหน้า เขาลูบไล้แผ่นหลังเนียน ลูบเรื่อยลงไปจนถึงบั้นท้ายหนั่นแน่น ฝ่ามือใหญ่บีบขยำกำแก้มก้นสองข้างเต็มมือ ก่อนสะบัดปลายนิ้วตีอย่างมันเขี้ยว“คุณอัส ! ปลายเจ็บนะ” ปลายฟ้าทุบอกกว้างไปหนึ่งที ใบหน้าสวยบูดบึ้ง สายตาเต็มไปด้วยความโมโหโกรธขึ้ง“เจ็บเหรอ งั้นต้องฉีดยาจะได้หายเจ็บ” อัสนีว่ายิ้ม ๆ เขากอดเอวสาวไว้ด้วยวงแขนข้างหนึ่ง ชันเข่าสองข้างขึ้นเพื่อดันขาเรียวแยกถ่างจนซอกสาวแหกอ้า เขาใช้มืออีกข้างจับหัวถอกมนทู่ยัดเข้าสู่รูเนื้ออุ่นอ้าว แล้วกระเด้าสอดเสยพร้อมกับกดบั้นท้ายอวบไว้ สอดใส่ลำดุ้นยาวใหญ่ฝากฝังในรูเสียวมิดสุดโคน“อ๊า !”ปลายฟ้าสะท้านเฮือก น้ำตาเอ่อคลอเต็มหน่วย เพราะเต็มแน่น เจ็บ และจุก เธอจิกเล็บลงบนบ่ากว้างและข่วนจนเป็นรอยแผล เนื้อบอบบางตรงปากทางร่องรักแทบปริเมื่อถูกแหกอ้ารองรับของใหญ่ ร่องสาวตอดขมิบลำเอ็นหนุบหน

ปลายฟ้าสบตาคม มีแววลังเลใจอยู่ในดวงตาคู่สวย“ค่ะ” เพราะพวกท่านคือบุพการีของเธอ แม้เธอจะหนีออกจากบ้านมา แม้จะไม่ได้อยู่กับพวกท่านแล้ว แต่เธอก็ควรให้พวกท่านได้รู้ว่า เธอตั้งท้อง“สิบห้าล้าน” การต่อรองราคาค่าตัวของเธอที่ออกจากปากบุพการีทำให้ปลายฟ้าน้ำตาตกใน พวกท่านไม่ได้มาเพราะความเป็นห่วงเป็นใย ไม่ได้มาเพื่อถามไถ่ว่า เธอมาอยู่กับพ่อเลี้ยงอัสนีได้อย่างไร แต่พวกท่านมาเพื่อเรียกร้องเอาค่าตัวเธอจากเขา“มากไป ผมให้สิบล้าน” อัสนีต่อรองพลางกระชับวงแขนโอบเอวคนท้องที่นั่งน้ำตาซึมอยู่ข้างกาย“แต่ปลายท้องแล้ว” คุณนิพนธ์มองหน้าลูกสาวแวบหนึ่ง ลูกสาวที่หนีออกจากบ้านไป และเขาเพิ่งได้ข่าวว่า ปลายฟ้าไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล ตอนแรกที่รู้ว่าลูกสาวท้อง เขาโมโหไม่น้อย แต่พอรู้ว่าคนที่พาลูกไปฝากครรภ์คือพ่อเลี้ยงอัสนี ในหัวก็คำนวณค่าตัวของลูกทันที“ได้ข่าวว่าลูกสาวของคุณนิพนธ์หายตัวไปในวันแต่งงาน กว่าจะกลับมาบ้านก็เป็นเดือน ระหว่างที่หายตัวไปไม่รู้ไปเจออะไรมาบ้าง ของมีตำหนิแบบนี้ สิบล้านก็ถือว่าเยอะมากแล้วนะ อีกอย่าง ผมให้ปลายฟ้าอยู่