สรุปว่า ใครเป็นโจร ใครเป็นคนถูกลักพาตัวมากันแน่วะ
เมื่อเธอยอม เขาก็เริ่มด้วยบทสวาทเบา ๆ จูบเบา ๆ ลูบไล้เบา ๆ ปลุกเร้าอย่างนุ่มนวล แต่พอสอดใส่เข้าด้ายเข้าเข็ม อัสนีก็ลืมคำว่าเบาไปเฉยเลย ทุกจังหวะกระแทกกระทั้นหนักแน่น ทั้งโยกขย่ม โม่เอวบดขยี้ มือก็บีบขยำ ฟอนเฟ้นไปทั่วกายสาว เขาโถมถั่งส่งปลายฟ้าไปยังสุดปลายทางสุขเสียวครั้งแล้วครั้งเล่า น้ำสวาทแตกซ่านจนเปียกปอนเต็มซอกขา
ปลายฟ้าก็ดูเหมือนจะลืมเลือนไปแล้วว่าเป็นฝ่ายบอกเขาเองว่าให้ทำเบา ๆ ชั้นเชิงกามช่ำชองของเขา ทำให้เธอหวีดร้องครวญครางจนเสียงแหบแห้ง ทั้งเด้งเด้าแอ่นโหนกเนื้อเข้าหาอย่างลืมตัว น้ำสวาทแตกกระจายซ้ำ ๆ เธอเสียวจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว กระทั่งเขาอัดกระแทกเต็มแรง หัวถอกแหวกรูจมมิดในร่องร่าน แล้วแตกในใส่จนเต็มล้น ปลายฟ้าก็หวีดร้องออกมาสุดเสียง กายสาวกระตุกเฮือก น้ำแตกคาลำ หลุดลอยไปยังจุดสุดยอดพร้อมเขาอีกครั้ง
“ว่างขนาดนั้นเชียว”
อัสนีกอดอก พิงไหล่ข้างหนึ่งกับประตูกระท่อม ตาคมมองคนที่กำลังนั่งทำเรื่องไร้สาระอยู่เฉลียงหน้ากระท่อมอย่างหาเรื่อง
ปลายฟ้าปรายตาม
“เอ๊ะ ! กระต่ายเหรอ” ปลายฟ้าเพ่งมองเจ้าก้อนปุกปุยสีขาวที่อยู่อีกฝั่ง พอเห็นว่ามันกระโดดไปทางหลังพุ่มไม้ใหญ่ หญิงสาวจึงก้าวลงไปในลำธารเพื่อจะข้ามไปดูชัด ๆ ว่า มันคือกระต่ายอย่างที่เธอคิดหรือเปล่า“แม่งเอ๊ย ! หน้าตากูดูใจดีขนาดนั้นเลยเหรอวะ เขาถึงได้สั่งเอา ๆ ไม่มีความเกรงใจกันบ้างเลย” ปากบ่น แต่มือก็ตัดลำไม้ไผ่ไปด้วย พอตัดเสร็จก็ดึงลงมา ลิดใบ ตัดแขนง แล้วบั่นเป็นหลายท่อน ก่อนเลือกเอาท่อนที่คิดว่าสวยและดูดีที่สุดสี่ท่อนตามจำนวนที่ปลายฟ้าสั่ง หอบเต็มแขนเอากลับไปที่กระท่อม เดินไปก็บ่นไป หงุดหงิดหัวใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย“ถ้าสั่งให้มาตัดอีก กูจะจับกด เอาให้หมดแรง ไม่ต้องลุกมาทำโน่นทำนี่ได้สักอย่างเลย”เพราะเขาใจดีกับเธอมากเกินไปหรือเปล่า ปลายฟ้าถึงได้กำเริบเสิบสานบังอาจมาสั่งให้เขาทำโน่นนี่ให้ ตอนแรกที่โดนจับตัวมาก็กลัวเขาจะเป็นจะตาย พออยู่มาจวนจะครบเดือนก็กล้าที่จะพูด กล้าดุ ทั้งกล้าขัดใจเขาด้วย มันจะเกินไปแล้วนะ แบบนี้คงต้องสั่งสอนให้หลาบจำบ้างพอคิดได้ดังนั้นอัสนีก็ตีหน้าขึงขัง ย่ำเท้าเดินเร็วไปจนถึงกระท่อม
“กับสิ่งที่คุณทำกับปลาย ปลายร้องไห้มามากพอแล้วค่ะ ปลายแค่รอวันที่จะได้เป็นอิสระ ปลายก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตใหม่ แต่กระต่ายตัวนั้น มัน...ฮึก ๆ มันไม่มีโอกาสอีกแล้ว ฮือ...”อัสนีถอนหายใจแรงอีกครั้ง หมดอารมณ์จะจับกดจริง ๆ เอาแต่ร้องไห้แบบนี้ก็นอนกันเถอะไฟตะเกียงดับลงแล้ว คนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นตั้งแต่หัวค่ำก็เงียบเสียงไปแล้ว เธอนอนนิ่งอยู่กับอ้อมอกอบอุ่น ตกดึก อากาศกลางป่ากลางเขาหนาวเหน็บลงเรื่อย ๆ ปลายฟ้าจึงเบียดตัวเข้าความอบอุ่นจากกายกำยำ แถมยังป่ายขาพาดหน้าท้องแกร่ง และพาดแขนบนแผ่นอกกว้าง นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายใจส่วนคนที่ความต้องการกลางกายผงกหัวหงึก ๆ ตั้งลำแข็งโด่กลับต้องนอนลืมตาโพลง อยากเอาแต่ใจ อยากจับกด แต่ก็กลัวเธอตื่นมาร้องไห้หากระต่ายอีก อัสนีจึงจำต้องใช้มือช่วยตัวเอง โดยอีกมือลูบไล้เนื้อตัวสาวอย่างเบามืออุ้งมือที่คุ้นเคยชักเร็วขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งสายน้ำพ่นออกมาจากรูตรงหัวถอก อัสนีกดปากและจมูกกลางกระหม่อมสาว เขาครางลึกในลำคอ กอดเธอแน่นด้วยวงแขนข้างเดียว กายสูงใหญ่สั่นกระตุก พ่นน้ำออกจากลำอยู่ครู่หนึ่ง แล้วผ่อนคลายลงคนที่เพิ่งปลดปล่อยตัวเอ
“ขย่ม ! เร็ว !” อัสนีสะบัดมือฟาดก้นอวบอย่างมันเขี้ยว ทั้งบีบขยำเคล้นคลึงอย่างมันมือ พอปลายฟ้าเริ่มขยับโยกขย่มตออวบยาว เขาจึงฉีกกระชากเสื้อเชิ้ตจนกระดุมขาดทั้งแถบ เปิดดูเต้านมอวบใหญ่กระเพื่อมไหว ยั่วยวนให้เขาต้องก้มลงไปดูด อม เลีย ทั้งขบเม้ม ขยี้หัวนมสีชมพูสวยอย่างมันเขี้ยว“อื๊อ ! คุณอัส !” ปลายฟ้าครางเสียว เธอแบะแบถ่างกลีบแคมแหกอ้าสุด ขยับบั้นเอวข่มเด้งเด้าตอเนื้ออวบใหญ่เต็มแรง กลีบเนื้อเปียกแฉะกระทบโหนกเนื้อชาย และเสียดสีขนดกหยาบจนเสียววูบวาบไปทั้งซอกขา ยามหัวถอกทิ่มแทงแหย่ลึกสุดโคน เอ็นลำใหญ่ยัดแน่นเต็มรู เธอจุกและเจ็บ อึดอัดเต็มร่อง ทว่ามันสาสมใจ เสียวซ่านจนต้องเร่งจังหวะขย่มหนัก ๆ กระแทกเน้น ๆ“คุณอัส...ปลายจะแตกแล้ว...”เพราะถูกเขาบังคับให้พูดหยาบโลนยามเด้งเด้าเอากันเดี๋ยวนี้เธอจึงเอ่ยออกมาเองโดยที่เขาไม่ต้องบังคับอัสนีประคองเอวบางไว้ด้วยสองมือ เขาเงยหน้าขึ้นมาจากเต้านมอวบใหญ่น่าฟัด ตาคมจับจ้องดวงหน้าหวานบิดเบ้ด้วยความเสียว ทั้งยังแดงก่ำ ยั่วยวน น่ามอง“แรง ๆ” อัสนีสั่งเสียงลอดไรฟัน เพราะเขาเสียวหัวเสียวลำจนต้องกัดฟันไว้ ลำเอ็นถูกร่องเนื้อนุ
“เอายามานี่ เดี๋ยวฉันทาให้”ปลายฟ้ารีบกระถดก้นหนี ดึงผ้าถุงลงมาปิดหัวเข่า“ปลายทาเองได้ค่ะ” ที่จริงเธอไม่เจ็บมากมายอะไรเลย แต่ที่เห็นรอยช้ำชัดเจน เพราะเธอเป็นคนผิวขาว ถูกอะไรนิดหน่อยก็เป็นรอยจ้ำรอยช้ำ เธอจึงไม่ใส่ใจที่จะกินยาหรือทายา เพราะคิดว่าอีกวันสองวัน รอยช้ำก็คงหายไป“อย่าดื้อ ! ไปเอายามา ฉันจะทาให้”เสียงเกรี้ยวกราดกับตาดุ ๆ ของอัสนีทำให้ปลายฟ้ารีบลุกไปหยิบกล่องยามาวางลงใกล้เขา แล้วนั่งลงตรงหน้าคนดุ ปลายฟ้าหยิบยาที่เพิ่งทาให้เขาเมื่อครู่ออกมาจากกล่อง เปิดฝา แล้วยื่นให้เขา“แบบนี้จะทายังไง ถลกผ้าถุงขึ้นสิ”ปลายฟ้าหน้างอง้ำ เธอไม่ต้องการการเอาใจใส่หรือการช่วยเหลือจากเขาสักหน่อย แต่เพราะไม่อยากฟังถ้อยคำเสียดหู ไม่อยากเห็นสีหน้าแววตาไม่พอใจของเขา เธอจึงเหยียดสองขาออก แล้วดึงชายผ้าถุงขึ้นมาเหนือเข่าเล็กน้อยอัสนีบรรจงทายาที่หัวเข่าขาวสองข้างอย่างเบามือ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ทำหน้าครุ่นคิด“มีรอยช้ำที่อื่นอีกหรือเปล่า”ปลายฟ้าส่ายหน้า เธอกำลังจะดึงชายผ้าถุงลงปิดหัวเข่า แต่กลับถูกอัสนีจับข้อมือไว้แน่น“ตรงนั้นไ
อัสนีมองตามคนตัวเล็กแล้วถอนหายใจหงุดหงิด หลัง ๆ มานี่เขาชักหงุดหงิดง่ายเกินไปแล้ว ยิ่งเห็นหน้าตาเศร้านัยน์ตาโศกของปลายฟ้า เขาก็ยิ่งหงุดหงิดไปกันใหญ่ ทำอย่างกับว่าเขาเป็นยักษ์เป็นมารจะจับเธอฉีกเนื้อกิน ก็บอกแล้วว่าครบหนึ่งเดือนจะปล่อยตัวไป ยังไงเขาก็ต้องปล่อยเธอไปอยู่แล้ว เพราะเขาเองก็มีสิ่งที่ต้องกลับไปทำเหมือนกันหลังกินอาหารมื้อค่ำ และเก็บกวาดครัวเรียบร้อยแล้ว ปลายฟ้าเดินไปนั่งที่เฉลียงหน้ากระท่อม เธอเงยมองหน้าดวงดาวที่ส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับเต็มผืนฟ้า แม้อัสนียังไม่พูดถึงการปล่อยตัวเธอไป แต่ปลายฟ้าก็แอบหวังว่า เขาจะทำตามที่เคยพูดไว้“จะนั่งจนถึงวันพรุ่งนี้เลยมั้ย” อัสนีถามพลางถือตะเกียงเจ้าพายุมาห้อยไว้ที่เสาหน้ากระท่อมเสียงดุที่ดังขึ้นเบื้องหลังทำให้ปลายฟ้าถอนหายใจ เธอไม่อยากมีปัญหากับเขา ไม่อยากทุ่มเถียงให้เหนื่อยใจปลายฟ้าลุกขึ้น แล้วเดินก้มหน้าเข้าไปในกระท่อม แต่ยังไม่ทันก้าวขาผ่านประตู ก็ถูกคนตัวโตจับข้อมือดึงรั้งไว้“จะไปไหน”“เข้านอนค่ะ” ก็เขามาตามเธอเข้านอนไม่ใช่เหรอ มาตามเธอไปทำหน้าที่ที่เขายัดเยียดให้
ปลายฟ้ามองตามท้ายรถกระบะที่เพิ่งมาส่งเธอลงหน้าบ้านจนลับสายตา คำถามค้างคาใจของเธอไม่ได้รับคำตอบ ผู้ชายคนนั้นจากไปแล้ว ผู้ชายที่เธอไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร เขาเข้ามาในชีวิตเธอเพื่อทำลายเธอเสียย่อยยับ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอเป็นเหมือนผู้หญิงบำเรอกามสนองตัณหาให้เขา ความโหดร้ายและความเจ็บปวดกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ เธอคงไม่มีวันลืม แต่ในเมื่อเธอยังมีลมหายใจ เธอก็ต้องเดินหน้าต่อไป ปล่อยให้เรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นเป็นอดีตไป เธอจะใช้ชีวิตในปัจจุบันให้ดีที่สุดปลายฟ้าขยับตัวหันมามองประตูรั้วบ้าน ต่อนี้ไปคือปัจจุบัน คือโลกความเป็นจริง ไม่ว่าจะโหดร้ายเพียงใด เธอก็ต้องเผชิญกับมัน และผ่านมันไปให้ได้ปลายฟ้ากดกริ่งข้างเสาประตูรั้ว แล้วยืนรออย่างใจเย็น ครู่หนึ่ง แม่บ้านก็เดินมายังประตูรั้ว พอเห็นว่าปลายฟ้ายืนอยู่หน้าประตู หล่อนก็เปิดประตูให้พลางร้องเรียกด้วยความตื่นเต้นปนดีใจ“คุณปลาย ! คุณปลายกลับมาแล้ว”“หายไปนานขนาดนี้เพิ่งกลับมา แถมยังไม่รู้ด้วยว่าใครเป็นคนจับตัวไป งามหน้าจริง ๆ แล้วแบบนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย
ปลายฟ้าเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้มารดา หญิงสาวมองชุดที่ยังอยู่ในถุงใสมีซิปด้วยสายตาว่างเปล่า ถึงเวลาพาเธอออกโชว์ตัวแล้วสินะแม้รู้อยู่แก่ใจว่า ทำไมพี่ชายถึงจะพาเธอออกงานในครั้งนี้ด้วย แต่ปลายฟ้าก็ไม่อาจปฏิเสธได้ เธอจึงจำใจลองชุดให้มารดาดู“สวยมาก เด่นสะดุดตา สีนี้ขับผิวของลูกให้ผุดผาดน่ามอง แม่เชื่อว่าจะต้องมีผู้ชายดี ๆ สักคนสนใจลูกสาวของแม่แน่นอน”ปลายฟ้ายิ้มจืดเจื่อน หญิงสาวก้มมองตัวเองแล้วสะท้อนในอก ชุดราตรีแบบมีสายเส้นเล็ก ๆ ผูกคอ ช่วงบนเป็นผ้าจับจีบไขว้ทับกัน หน้าผ้าแคบจนปิดอกอวบใหญ่คัพดีได้แค่ครึ่งเต้า ทำให้มองเห็นก้อนเนื้ออวบด้านข้างและร่องอกชัดเจน ข้างหลังเว้าลึกจนถึงสะโพก เปิดเผยแผ่นหลังเนียนตั้งแต่ต้นคอจรดสะโพกงามงอน เนื้อผ้าเบาบางแนบเนื้อ เน้นทรวดทรงอย่างจงใจ แม้ชายกระโปรงหางปลาจะยาวกรุยกราย แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลย มันเหมือนชุดล่อเสือล่อตะเข้ ชุดยั่วยวนสายตาผู้ชายกระหายกาม“แม่นัดช่างแต่งหน้าทำผมไว้แล้ว คืนนี้ลูกของแม่จะต้องสวย และเด่นที่สุดในงาน”“พอเข้าไปในงานแล้ว อย่าทำหน้าแบบนี้เด็ดขาด ต้อง
ชื่อที่พิธีกรเพิ่งเอ่ยเมื่อครู่ ทำให้ปลายฟ้าหันไปมองทางด้านหน้าเวที เรือนกายสูงใหญ่คุ้นตา ใบหน้าคุ้นเคย แม้วันนี้จะไร้หนวดเครา และมองเห็นจากระยะไกล แต่เธอก็ยังจำเขาได้ขึ้นใจ หัวอกหัวใจจึงเต้นกระหน่ำ หวาดหวั่นทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไร และเขาอาจจะยังไม่ทันเห็นเธอด้วยซ้ำ“พ่อเลี้ยงอัสนี...” ปลายฟ้าพึมพำชื่อเขาเบา ๆ สองมือกำแน่น แววตาตื่นกลัว กลัวว่าเขาจะมองเห็นเธอ“พ่อเลี้ยงอัสนีเป็นเจ้าของสัมปทานเหมืองแร่รายใหญ่ในจังหวัด ทั้งยังมีไร่ผลไม้อีกเป็นพันไร่ คนนี้รวยระดับต้น ๆ เลยนะ ฉันรู้จักเขาดี เพราะเคยเจอะเจอพูดคุยกันบ่อย ๆ” พ่อเลี้ยงธงชัยที่นั่งอยู่ข้างกัน บอกเล่าเรื่องราวของผู้ชายคนนั้นให้เธอได้รู้จักเขามากขึ้นกว่าเดิมและพอเธอรู้จักเขามากกว่าที่เคยรู้ ปลายฟ้าก็ยิ่งค้างคาใจและสงสัยว่า เขาจับตัวเธอไปเพื่อทำร้ายแบบนั้นทำไม“ปลาย...ดื่มอะไรสักหน่อยสิ” ปองภพที่หายไปนานถือแก้วเครื่องดื่มทรงสูงมาวางลงตรงหน้าน้องสาว ก่อนจะนั่งลงข้างน้องปลายฟ้าหันมาขอบคุณพี่ชาย แล้วหยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาจิบ แต่สายตายังคงจับจ้องพ่อเลี้ยงอัสนีที่อยู่บนเวทีตลอดเวลาปอ
คนเป็นแม่กดอารมณ์โกรธไว้ เหมือนที่เคยกดไว้หลายครั้งแล้ว เพราะลูกแสบทั้งสองทำตัวโตเกินวัย และมักมีเรื่องกับเพื่อนรุ่นพี่บ่อย ๆ นี่ถ้าพ่อไม่ใช่คนมีอิทธิพลในจังหวัด ลูกของเธอคงถูกไล่ออกจากโรงเรียนตั้งแต่อนุบาลแล้ว เพราะมีเรื่องกับนักเรียนคนอื่นประจำปลายฟ้าขยับตัวหันไปมองลูกชายทั้งสองที่นั่งหน้าจ๋อยอยู่ ตาดุของคนเป็นแม่ทำให้เจ้าตัวแสบพากันก้มหน้าหลบ“แม่ดีใจที่อิชย์กับอาชว์รักและคอยช่วยเหลือกัน แต่ลูกก็ไม่ควรไปชกต่อยกับคนอื่น พอชกกัน เขาเจ็บ ลูกก็เจ็บ มีแต่คนเจ็บตัว มันไม่ดีเลยนะคะ มีปัญหาหรือไม่พอใจเรื่องอะไรก็ควรพูดคุยกันดี ๆ ถ้าพูดคุยกันแล้วยังตกลงกันไม่ได้ ลูกก็ควรบอกคุณครู หรือบอกพ่อกับแม่ก็ได้ ไม่ควรไปนัดตีนัดต่อยกัน”ปลายฟ้าถอนหายใจอีกครั้ง มองลูก ๆ ที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรอย่างหนักใจ เพราะที่เห็นนั่งเงียบนี่ไม่รู้ว่าเข้าใจและพร้อมจะทำตาม หรือเงียบฟังพอให้เธอไม่บ่นต่อก็ไม่รู้“เข้าใจที่แม่พูดมั้ยคะ”อิชย์เงยหน้าขึ้นมามองหน้าแม่ เขาพยักหน้า“เข้าใจครับ”“อาชว์ล่ะ เข้าใจมั้ยคะ”“เข้าใจครับ” เจ้าหนูพยักหน้า“เอาล่ะ.
พอปลายฟ้าวางปืนลง ถอดที่ครอบหูออก เขาก็เดินเข้าไปหา กอดเธอจากข้างหลัง ก้มหอมแก้มนวลฟอดใหญ่“คุณอัส !” ปลายฟ้าหมุนตัวไปมองคนที่เข้ามาสวมกอดเธอโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงด้วยความตกใจ“ทำไมไม่อยู่คอยผัวที่บ้าน”“ก็คุณอัสบอกว่าจะกลับค่ำ นี่เพิ่งบ่ายโมงเองนะคะ”“งานเสร็จแล้ว เลยรีบกลับมาหาเมีย คิดถึง อยากเอา” เขาพูดพลางขยับบั้นเอว เสียดสีเป้าตุงๆ กับหน้าท้องเมียปลายฟ้าถอนหายใจแรง ทุบอกกว้างไปหนึ่งที“ปลายต้องไปรับลูกที่โรงเรียนค่ะ”“อีกตั้งหลายชั่วโมง ขอเอาหน่อยน่า ไม่สงสารฉันบ้างเหรอ ไม่ได้เอามาหลายวันแล้วนะ”“แค่สองวันเองนะคะ”“สองวันสำหรับฉันก็ถือว่านาน”ปลายฟ้าส่ายหน้าระอาใจ เขารุกประชิดตัวขนาดนี้ แถมลูกก็ไปโรงเรียนด้วย ไม่มีใครกวนเขาได้ เธอไม่รอดแน่ ๆ“คุณอัสห้ามทำนานนะคะ”คำอนุญาตกลาย ๆ ของภรรยาทำให้คนอยากเอาเมียใจจะขาดยิ้มกว้าง“รู้แล้วน่า เอาเสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันขับรถพาไปรับลูกเอง จะพาเจ้าสองแสบไปกินข้าวร้านที่พวกเขาชอบด้วย เรารีบกลับไปเอากันที่บ้านเถอะ”เมื่อก่อนปลายฟ้าอาจขัดหูกับคำพูดห่าม
อัสนีกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เขากดปากจูบกลางกระหม่อมสาว เขารู้ว่าที่ผ่านมาปลายฟ้าเจอเรื่องหนักหนามามากแค่ไหน เขาเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอต้องเจ็บต้องเสียใจ ดีแค่ไหนแล้วที่เธอยอมให้เขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ ยอมเปิดโอกาสให้เขาแก้ตัว นับจากนี้ไป เขาจะใช้ทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ไถ่โทษที่เคยทำไว้ เขาจะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจอีกเด็ดขาด และใครที่คิดจะทำร้ายหรือทำให้เมียเขาเสียใจอีก เขาจะไม่ปล่อยให้มันลอยนวลแน่นอน…“ทำไมถึงต้องใส่ชุดนี้ด้วย ลูกสองแล้วนะ เธอควรแต่งตัวให้มันมิดชิดเรียบร้อย” คนหวงเมียบ่นไม่เลิก บ่นตั้งแต่เห็นเมียสวมชุด กระทั่งพาเมียขึ้นรถตู้มาถึงโรงแรมก็ยังบ่นอยู่ปลายฟ้าในวัยสามสิบปี เป็นคุณแม่ลูกสองที่สวยสะคราญ ผิวพรรณเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล ใบหน้าสวย รอยยิ้มหวาน กิริยานุ่มนวลเรียบร้อยอ่อนโยน ทำให้เธอเป็นแม่เลี้ยงสาวที่น่าพิศน่ามองและทรงเสน่ห์ และคนที่หลงเสน่ห์เธอจนหัวปักหัวปำก็คือสามีของเธอนั่นเองคนถูกสามีทักท้วงชุดขมวดคิ้วเล็กน้อย ทั้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย คืนนี้เธอสวมชุดราตรีสีชมพูนู้ด คอปาด แขนสั้น ชุดที่เธอสวมรัดทร
ปลายฟ้าถอนหายใจบางเบา เธอแอ่นเต้านมยกอกขึ้น ยื่นมือไปประสานกันตรงท้ายทอยสามี แล้วออกแรงโน้มลงมาหา พออัสนีก้มลงมาอ้าอมหัวนมข้างซ้ายของเธอ แล้วดูดจนน้ำนมพุ่งเข้าปากเขา ปลายฟ้าก็เงยหน้า หลับตาพริ้ม ปากอิ่มเผยอครางเสียงหวาน“อ๊า ! คุณอัสขา...”ปลายฟ้าตอบแทนคนเพิ่งดีของเธอด้วยการปรนเปรอเขาด้วยบทรักบทสวาทสุดฝีมือ ไม่ว่าเขาจะเรียกร้องให้ทำอะไร เธอก็ตอบสนองด้วยความเต็มใจ“ปลายจ๋า ยัดมันเข้าไป แล้วขย่มแรง ๆ เลยทูนหัว”อัสนีบีบขยำแก้มก้นสาวเต็มสองมือ รอคอยเมียกดบั้นท้ายลงมาดูดเอาดุ้นที่แข็งจนแทบระเบิดเข้าไปในร่องสาวเปียกแฉะปลายฟ้ายิ้มหวานยั่วยวน เธอกดหัวเข่าลงข้างสะโพกสอบ มือข้างหนึ่งจับบ่าบึกบึนไว้ มืออีกข้างล้วงลงข้างล่าง จับหัวถอกอวบยัดใส่ร่องเนื้อชุ่มฉ่ำอัสนีนั่งพิงหลังกับพนักโซฟา ในตอนที่หัวลำเอ็นมุดเข้าไปในรูอุ่นอ้าว เขาหลับตา สูดลมหายใจลึก“ผัวขา...” เขาชอบให้เธอเรียกแบบนี้ตอนเอากัน แต่ไม่บ่อยนักที่เธอจะยอมเรียก เพราะกระดากปาก แต่ตอนนี้ปลายฟ้ายอมเรียก โดยที่เขาไม่ต้องสั่ง ไม่ต้องร้องขออัสนีลืมตาขึ้นมองสบตาคู่สวย“ขย่มผัว
ปลายฟ้าแนบแก้มกับอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจของเขาเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่พูดอะไรระหว่างเธอกับเขามันเริ่มต้นไม่ดีเท่าไร ปลายฟ้าไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าสุดท้ายแล้วเธอกับเขาจะลงเอยแบบนี้ ตอนนี้เขาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เปลี่ยนจากโจรใจทรามมาเป็นคุณพ่อใจดี เป็นสามีที่แสนน่ารัก“ปลายนึกว่าคุณอัสต้องการแค่ลูก”“อยากได้ทั้งลูกทั้งแม่นั่นแหละ”ปลายฟ้าเงยมองหน้าเขาอีกครั้ง อัสนีก้มมองสบตาเธอ เขายิ้ม ตาเป็นประกาย“จริง ๆ แล้วฉันกะว่าจะฟันแล้วทิ้ง ฉันอยากเอาคืนพี่ชายเธอ ฉันทำไปเพื่อความสะใจแค่นั้นเอง แต่เธอทำให้ฉันผิดแผนผิดความตั้งใจไปหมด”ปลายฟ้าหน้าบึ้งลงเรื่อย ๆ ดวงตาคู่สวยก็ดุขึ้นทีละนิดอัสนียิ้มแหย เขารีบพูดต่อว่า“ปลาย...ฉันไม่รู้ว่าไอ้ความรู้สึกอยากเก็บเธอไว้กับตัวตลอดไปมันเกิดขึ้นเมื่อไร แต่พอฉันปล่อยเธอไป แล้วต่อมาเธอก็หายไปจากสายตา ฉันรีบให้คนออกตามหา ใครจะไปรู้ว่า เธอหนีไปอยู่กับน้าเบญ ไม่งั้น ฉันไม่ต้องเสียเวลาหาเป็นเดือนสองเดือนหรอก”“ทำไมถึงอยากให้ปลายอยู่ใกล้ ๆ คะ ในเมื่อคุณอัสแค่อยากแก้แค้น อยากท
“คุณอัส...พอแล้ว อื๊อ !” ปลายฟ้าดันใบหน้าที่ซุกอยู่กลางหว่างขาของตัวเองออก แต่คนที่กำลังดื่มด่ำกับรสชาติหวานล้ำก็ยังดื้อดึง อัสนีกดปากจูบกลางกลีบเนื้อนุ่มจนเกิดเสียงดัง แถมยังสูดดมความหอมหวนอีกหนึ่งฟอดใหญ่ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจูบหน้าท้องนูนใหญ่ แล้วจึงเงยหน้าขึ้นยิ้มพราวให้กับคนที่ถูกเขาลงลิ้นจนแตกซ่านคาปากไปหลายทีปลายฟ้าทุบบ่ากว้างด้วยแรงอันน้อยนิด เธอมองค้อนคนหื่น แล้วปั้นหน้าบึ้งตึงใส่เขา“ปลายไม่น่าเชื่อคุณอัสเลย”ปลายฟ้าบ่นกระปอดกระแปด พลางขยับตัวอุ้ยอ้าย มือบางจับชายกระโปรงชุดคลุมท้องเพื่อจะดึงลงปิดส่วนล่าง แต่อัสนีทำตัวเป็นคนดีด้วยการดึงเป้ากางเกงในมาปิดสัดส่วนที่น่าหลงใหล และช่วยจัดชายกระโปรงให้เธอ พร้อมกับจับเท้าอวบสองข้างของคุณแม่ท้องแก่วางลงบนพื้นห้องนอน“ทำไมจะเชื่อไม่ได้ ฉันไม่ได้ผิดคำสัญญาสักหน่อย”ปลายฟ้าถอนหายใจแรง เธอยอมให้เขาโอบประคองลุกขึ้นยืน“ปลายไม่คุยกับคุณอัสแล้วค่ะ”อัสนีหัวเราะในลำคอ เอ็นดูคนจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเขาสักที“เธอไม่คุยก็ช่าง ฉันคุยกับเจ้าแสบก็ได้” อัสนีคุกเข่าลงตรงหน้าท้องกลมโตที่คุณหมอนัดคลอด
เขาผละออกมา ยิ้มเจ้าเล่ห์“หิวฉันหรือว่าหิวข้าว”“หิวข้าวค่ะ”อัสนีถอนหายใจ ทำหน้าแสนเสียดาย“ยอมให้ครั้งหนึ่งก็แล้วกัน”ปลายฟ้าอมยิ้ม เธอยื่นมือข้างหนึ่งไปแตะแก้มเขา“ทำไมวันนี้น่ารักจังเลยคะ” ปกติเขาเคยยอมเธอที่ไหน เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง“วันนี้เรามีธุระสำคัญต้องจัดการ เอาไว้คืนนี้ฉันค่อยเอาคืนเธอก็ยังไม่สาย”ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่มุ่ยลงทันที“เคยคิดจะยอมให้ปลายบ้างสักครั้งมั้ยคะ”อัสนีจับมือนุ่มที่แตะอยู่แก้มตัวเองมากุมไว้ เขามองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย“อยากให้ฉันยอม เธอก็ต้องยอมฉันก่อน”...“สวัสดีค่ะ ป้าเบญ ลุงโชค”ปลายฟ้ายกมือไหว้ทักทายผู้สูงวัยทั้งสองอย่างนอบน้อม แม้จะแปลกใจอยู่บ้างที่เห็นพวกท่านนั่งอยู่ในห้องรับแขกของบ้าน“หนูปลาย เป็นไงบ้างลูก ขวัญเอ๊ย ! ขวัญมานะจ๊ะ” แม่เลี้ยงเบญญาลุกขึ้นไปประคองปลายฟ้ามานั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกัน ลูบหัวลูบหลังด้วยความเป็นห่วงเป็นใย“ปลายปลอดภัยดีค่ะ ขอบคุณป้าเบญที่เป็นห่วงนะคะ”“ป้าเป้ออ
นางมณีโอบกอดลูกเต็มอก ปลอบใจ เรียกขวัญ“ขวัญเอ๊ย ! ขวัญมานะลูก ไม่ต้องกลัว เขากลับไปแล้ว เขาไม่มาแล้วล่ะ ต่อแต่นี้ไปก็อยู่ใครอยู่มัน ไม่ต้องไปข้องเกี่ยวกันอีก”ปลายฟ้าขยับตัวเล็กน้อย มือบางวางลงบนท้องแล้วลูบเบา ๆ“ตื่นสายนะเรา”ปลายฟ้าลืมตา หันไปมองเจ้าของเสียงที่นอนเอามือเท้าแก้มอยู่ข้างหลังเธอ“กี่โมงแล้วคะ”“สิบโมงแล้ว”“สายขนาดนี้แล้วหรือคะ”ปลายฟ้าว่าพลางขยับตัวจะลุกขึ้น อัสนีจึงช่วยประคองคุณแม่ท้องแก่ลุกขึ้นนั่ง“ถ้าเธอจะนอนต่อก็ได้นะ”“ไม่นอนแล้วค่ะ ปลายหิว”“จะอาบน้ำก่อนลงไปกินข้าว หรือว่าจะให้ป้าอิ่มเอากับข้าวขึ้นมาให้กินบนห้องตอนนี้เลย”“อาบน้ำก่อนได้มั้ยคะ”“ก็ดี เดี๋ยวฉันอาบให้”ปลายฟ้ามองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยไว้ใจ“อาบน้ำเฉย ๆ แหละน่า ฉันไม่ทำอะไรหรอก”แม้จะไม่ค่อยเชื่อคำพูดเขาเท่าไร แต่ปลายฟ้าก็ยอมให้เขาช่วยถอดชุดนอน และคนหน้าหนาก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองตามเธอด้วย ก่อนจะช่วยโอบประคองเธอเข้าห้องน้ำไม่น่าเชื่อว่าอัสนีจะทำตามอย่างท
หลังจากพาปลายฟ้ากลับมาถึงบ้าน อัสนีอาบน้ำให้เธอและบังคับให้เธอกินข้าว แม้กินได้เพียงเล็กน้อยก็ยังดีกว่าไม่กิน ก่อนจะพาเธอเข้าห้อง พามานอนบนเตียง แล้วกกกอดเธอไว้แนบกายไม่ห่าง“ฉันไม่ไปไหนหรอก หลับซะ” อัสนีจูบขมับหอมกรุ่น เลื่อนฝ่ามือไปลูบหน้าท้องนูนใหญ่เบา ๆปลายฟ้าหลับตาลงอย่างว่าง่าย เธออบอุ่นใจ และรู้สึกปลอดภัยในอ้อมกอดของเขา ที่ตรงนี้จะไม่มีใครทำร้ายเธอได้อัสนีจูบขมับ หอมแก้มคนในอ้อมกอดอยู่หลายครั้ง กระทั่งเธอหลับไปในอ้อมกอดของเขา หัวใจแกร่งสั่นไหวเมื่อคิดไปว่า หากเขาไปช่วยเธอไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้างถือว่าโชคดีที่ลูกน้องของเขาปฏิบัติตามคำสั่งเขาอย่างเคร่งครัด พวกเขาติดตามปลายฟ้าอย่างใกล้ชิด และไม่ยอมให้เธอคลาดสายตาอย่างที่เขาสั่ง ในตอนที่ปองภพพาปลายฟ้าขึ้นรถตู้ออกจากโรงพยาบาล ลูกน้องของเขาจึงขับรถตามและโทรบอกเขาทันที จากที่จะกลับบ้านไปหาเธอ เขาจึงรีบตามมาที่รีสอร์ตของเสี่ยโบ้ที่อยู่นอกเมือง และสั่งคนของเขากลุ่มใหญ่ตามมาช่วยเธอไว้ได้ทันอัสนีกระชับวงแขนกอดเธอแนบอก จูบแก้มนวลเบา ๆ หวงแหนและห่วงใยจนไม่คิดว่าจะปล่อยให้เธออยู่ไกลสายตาได้ เขาจ