บททั้งหมดของ เซ็ตนิยายโรมานซ์ ดราม่าโรแมนติก มีหลายเรื่องในเซ็ต: บทที่ 21 - บทที่ 30

แพรชมพูค้างที่ห้องของทัศน์ดนัย ส่วนลูกปลาถูกสามีอุ้มเข้าห้องไปแล้วเพื่อปรับความเข้าใจ ทัศน์ดนัยวางร่างบางลงบนเตียง ลูกปลานั่งสะอื้นจนทัศน์ดนัยนั่งลงข้างๆกอดเธอเอาไว้"พี่ทัศน์คะ ปลาไม่เหมาะกับพี่เลยทุกด้าน ปลาทำพี่กับครอบครัวต้องระหองระแหงกัน ปลา ปลา ฮือๆๆ""พี่รักปลา พวกเขาคิดว่าสิ่งที่เลือกให้พี่คือสิ่งที่ดีที่สุด แต่ไม่ใช่หรอกพวกเขาเลือกให้หน้าตาตัวเองต่างหาก""คุณเกตวดีคือคู่หมั้นพี่ใช่ไหมคะ""ไม่ใช่ค่ะ พี่ไม่เคยหมั้นกับใคร""แต่ว่า""ชู่! ปลาขา พี่ยอมรับว่าพ่อกับแม่ไปคุยกับพ่อแม่ของเกตวดีเรื่องหมั้นหมาย แต่พี่ไม่ได้เข้าพิธีหมั้น แค่เรื่องที่พวกเขาคุยกันเท่านั้น พี่มีปลาคนเดียว ที่สำคัญพี่รักปลา""พี่ทัศน์ ปลารักพี่ทัศน์""อีก5วันพี่จะบินแล้ว ปลากลัวไหมถ้าต้องอยู่ที่นี่ พี่ย้ายห้องให้ไหมคะ""ปลาไม่กลัวค่ะ แต่หากมีปัญหา ปลาห่วงแพร""พี่จะจัดการเรื่องบ้านใหม่ ส่วนเรื่องขายของพี่จะหาพันธมิตรของพี่ที่อยู่วงการเหล่านี้ สินค้าดีมีคุณภาพมาให้""ปลาขอบคุณพี่ทัศน์มากนะคะ พี่ทัศน์ปลาอยากพิสูจน์ตัวเองว่าปลาสามารถเป็นเมียที่สมหน้าสมตาพี่ได้""พี่จะซัพพอร์ตปลานะคะ

ทัศน์ดนัยขับรถมาถึงโรงพยาบาล ก่อนจะเรียกให้บุรุษพยาบาลมารับ แต่ทัศน์ดนัยไม่รู้ว่ามีอีกคนที่เมากำลังถูกเจ้าหน้าที่ควบคุมตัวเอง ทันทีที่เห็นทัศน์ดนัยอุ้มหญิงสาวที่กำลังท้องลงมาจากรถก็ตาลุกสร่างเมาทันที แพรชมพูถูกวางลงบนเตียงก่อนที่จะเข็นเข้าไปยังห้องฉุกเฉิน เกตวดีเดินมาถามพยาบาลที่ยืนอยู่ว่าพวกเขามาทำไม เหมือนจะเห็นลัคขณาแม่เด็กฝึกงานที่คิดจะเกาะแกะกับคู่หมั้นของเธอ เกตวดีเดินเข้าไปยังที่ลูกปลายืนรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินเพราะแรงริษยาอีกทั้งในร่างกายมีแอลกอฮอล์จึงทำให้ไม่สนใจสิ่งใด เดินมาถึงลูกปลาที่กำลังกอดแขนทัศน์ดนัยอยู่ เธอก็เงื้อมือตบหน้าลูกปลาทันที เพียะ!!! ทัศน์ดนัยที่ไม่ทันตั้งตัวเขากอดลูกปลาเอาไว้ ฝ่ามือนั้นจึงฟาดลงบนหน้าของเขา ลูกปลาตกใจก่อนจะหันกลับมาแล้วยกเท้าถีบเกตวดีจนล้มลงไปเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลมาถึงก็ตกใจ โทรเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมา เกตวดีลุกขึ้นมาได้ก็ต่อว่าเขาทันที"คุณทัศน์...คุณปกป้องนางนี่เหรอ แกอีผู้หญิงชั้นต่ำคิดแย่งผัวชาวบ้านหรือฉันไม่เอาแกไว้แน่ๆ""หุบปาก!!...เกตวดีเธอกล้าดียังไงมาดูถูกเมียฉัน อีกอย่างลูกปลาไม่ได้แย่งสามีใคร เพราะฉันไม

ลูกปลาเดินมามองเจ้าตัวน้อยที่กำลังมีความสุขกับการดื่มนมแม่อยู่พอดีกับที่ทัศน์ดนัยเปิดประตูเข้ามา เขาเห็นเพื่อกำลังให้นมบุตรก็เอ่ยขอโทษทันที"เอ่อ แพรพี่ขอโทษไม่รู้ว่าแพรกำลังให้นมเจ้าตัวน้อยน่ะ พี่ไปรอห้องข้างๆนะเสร็จแล้วบอก""ไม่เป็นไรค่ะพี่ทัศน์ แพรต่างหากที่ต้องขอบคุณพี่กับลูกปลาสำหรับทุกเรื่อง""เอาล่ะๆ มีอะไรก็เรียกนะแพร ไปค่ะที่รักให้แพรกับเจ้าตัวน้อยมีเวลาส่วนตัวกัน" แพรชมพูยิ้มให้เพื่อนสาว ลูกปลาจูงมือสามีไปห้องวีไอพีข้างๆ เมื่อเข้ามาได้คนตัวโตก็ไม่รอคว้าร่างบางของเมียมาจูบให้หายคิดถึงทันที เขาเฝ้าแพรชมพูมาเก้าวันแล้ว ตอนนี้ลูกชายเขางอแงอยากรักคนตรงหน้าใจจะขาด "ปลาขา เรากลับไปเตรียมห้องให้แพรกันดีกว่านะคะคนสวย เดี๋ยวเย็นๆค่อยมาใหม่ วันนี้วันหยุดหมอแพรวเขาคงมาหาแพร เราไปบ้านกันนะคะ""พี่ทัศน์มีอะไรหรือเปล่าคะ"ทัศน์ดนัยจับมือบางมากุมเป้ากางเกงของตนเองที่ตอนนี้ข้างในร้อนจนระอุแล้ว ยิ่งลูกปลานอนอยู่ข้างๆแต่ทำอะไรไม่ได้เขายิ่งมีความต้องการ ก่อนจะเอ่ยอ้อนเมีย"ปลาขา ผัวคิดถึงเมีย ดูสิคะลูกชายพี่งอแงหนักมาก มันบ่นคิดถึงน้องสาวทุกวันเลย แพรจะไม่ให้พี่น้องเขา

ทัศน์ดนัยวางสายไปแล้ว อณาคินที่เพิ่งจะเสร็จกามกิจกับสาวน้อยที่เขาหิ้วมาเมื่อคืนแล้วร่วมสวาทกันถึงโต้รุ่งก็หยิบธนบัตรมาวางแล้วไล่เธอกลับไป เขาไปแวะธารธารารีสอร์ตมา ได้เจอกับยายเด็กลูกอินทร์ลูกสาวหัวหน้าคนงานไร่ไอ้ภู อณาคินสาดซัดใส่เด็กที่เขาหิ้วมาอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะคิดว่ากำลังระบายอารมณ์กับยายเด็กปากดีนั่น นึกถึงเรื่องเมื่อวานเขายังขุ่นเคืองไม่หาย ยายเด็กนั่นตบเขาจังเบ้อเร่อ กล่าวหาว่าเขาแต๊ะอั๋งเธอ ทั้งๆที่คุณเธอเป็นฝ่ายลื่นไถลมาหาหาเขาเอง แต่อะไรๆก็เหมาะเจาะเหลือเกิน พอดีมือเชียวนมใหญ่เป็นบ้าเพียะ!!!เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าหล่อเหลา อินทิราตบหน้าคนที่เพิ่งจะจับหน้าอกของเธอ ไอ้บ้านั่นรู้ว่าเธอลื่นแทนที่จะหลบกลับขยำอีก โรคจิต"ไอ้แก่โรคจิต ไอ้ลามก ไอ้เลว""เธอเป็นฝ่ายลื่นมาเองนะ เด็กมอมแมมที่ไหนกันวะ ไอ้แทนยายเด็กนี่คนงานใหม่หรือ ไอ้ภูเลี้ยงคนแบบนี้ไว้หรือไง""เอ่อ ลูกสาวคุณอำนาจหัวหน้าคนงานครับคุณคิน"อณาคินนึกถึงคนที่กล้าตบหน้าเขาแถมด่าเขาอีกด้วย ด่าหยาบคายพอว่า เรียกเขาไอ้แก่นี่พอเลย"อินทิรา ลูกอินทร์หรือ ไร่ไอ้ภูน่าเที่ยวขึ้นมาหน่อยแล้วตั้งแต่วันที่

กระแตเดินเข้าบ้านไม่สนใจพ่ออีกเลย คนตัวโตนั่งกระดกไม่สนใจอะไร มีทวงบุญคุณที่เกิดมาเป็นลูกไอ้เติมซะด้วย ไอ้เด็กแก่แดดเอ๊ย สองคนนั่งก๊งกันต่อจนเที่ยงคืน เสียงเพลงที่ทั้งสองคนร้องต่อท่อนกันทำเอากระแตนอนไม่ได้"โอ้เหล้าจ๋าไหนลองหันมายิ้มหน่อยสิ ยิ้มสิ ยิ้มสิที่รักยิ้มนาน""อย่าด่วนใจดำทำรำคาญ ฉันจะแต่งงานกับเธอใต้แสงเดือน"เคล้งๆๆๆ เสียงถังสเตนเลสถูกโยนมากลางวงเหล้า สองหนุ่มหันมามอง ใบหน้าทั้งคู่แดงก่ำ กระแตเท้าเอวเป่าปากก่อนจะสบถออก"จะตีหนึ่งแล้ว หอนอะไรกันนักกันหนาห๊ะ เลิกๆถ้าไม่เลิกจะสาดน้ำให้"เปาะแปะ เปาะแปะ เปาะแปะ ซู่ๆๆๆๆๆๆๆๆฝนลงเม็ดห่าใหญ่ทำเอาสองขี้เมาต้องเข้ามาในบ้าน บุญเติมที่เดินไม่ไหวกระแตก็ประคองเข้าห้อง ส่วนอีกคนนอนเหยียดยาวที่เก้าอี้ไม้ตัวยาวที่ห้องกลาง เสียงกรนดังลั่นบุญเติมหลับทันทีที่หัวถึงหมอน พรุ่งนี้กว่าจะฟื้นคงบ่าย กระแตถอนหายใจจากนั้นก็ออกไปดูเพื่อจะหาหมอนให้อีกคน สาวน้อยออกมาจากห้องแต่ไม่เห็นคมเดชแล้ว ไปไหนล่ะ อย่าบอกว่าขับรถกลับไปนะเมาแบบนั้นแล้วฝนก็กำลังตกขับรถอันตรายมาก เดินออกไปดูหน้าบ้านเห็นรถจอดอยู่ อ้าวแล้วคนไปไหน เสียง