เข้าหอ2

ลูกปลาหน้าแดงแต่ก็พยักหน้าตอบรับ ทัศน์ดนัยค่อยๆประคองตัวตนแข็งแกร่งของเขาทักทายช่องทางรักของเธอเบาๆ ก่อนจะกดเข้าไปยังความอ่อนนุ่มทีละน้อยๆ ลูกปลานิ่วหน้า สองมือจิกต้นแขนของสามีจนเธอรู้สึกว่าเขาต้องเจ็บ แต่เทียบกับเธอตอนนี้ที่ราวกับถูกฉีกร่างมันเจ็บยิ่งกว่า ลูกปลากระเถิบหนี แต่ทัศน์ดนัยใช้มือหนาแข็งแรงจับเอวคอดกิ่วเอาไว้ ก่อนจะสบตา ดวงตาคู่สวยที่น้ำตาคลอหน่วย

"พี่ทัศน์ ปลาเจ็บ ไม่ไหว เอาออกก่อนได้ไหมคะ อะ จะ เจ็บ"

"มาครึ่งทางแล้วคนดี พี่ถอยไม่ได้แล้ว ปลาผ่อนคลายนะครับ อย่าเกร็งพี่จะค่อยๆนุ่มนวล"

"แต่ อ๊า อื้อ พี่ทัศน์ ขะ ขา"

ทัศน์ดนัยก้มลงจุมพิตปลายถันของเธอก่อนจะเริ่มดูดกลืนเพื่อช่วยให้เธอมีอารมณ์ร่วมอีกครั้ง เขาอยากให้เธอรับสิ่งที่ดี อยากให้เธอจดจำครั้งแรกด้วยความสุข แต่ดูเหมือนลูกปลาจะคับแคบเกินไป และที่สำคัญยิ่งเธอเกร็งมากเท่าไหร่ยิ่งเข้าไปยากมากขึ้น ทัศน์ดนัยละจากสองเต้างามเลื่อนใบหน้าไปกระซิบที่ข้างใบหูเล็ก เอ่ยคำขอโทษด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด

"ปลาครับ พี่ขอโทษนะ แต่พี่ไม่มีทางเลือก"

สวบ!! ปึก!!กรีด!! ลูกปลายังไม่ทันจะตอบคนตัวโตก็กระแทกเอวหนาของเขาเข้า