วันสุดท้ายของการเรียนจบมาถึงแล้ว กลุ่มของพีรดลซึ่งมีกันอยู่5คนต่างก็จะพากันไปฉลอง มะนาวหรือเมธิณีเพื่อนสาวคนสนิทของพีรดลเอ่ยว่าอยากไปฉลองที่บ้านไร่ของเขาที่เขาค้อพ่อของพีรดลเป็นเจ้าของไร่และมีโรงงานผลิตไวน์และส่งออกผลิตภัณฑ์แปรรูปของตนเอง อีกทั้งหลักๆ เขาเป็นเจ้าของอสังหารายใหญ่"พีไปเที่ยวไร่องุ่นกับรีสอร์ทของพ่อพีดีไหมอ่ะ""เออใช่ๆ ลูกแพรว่าไงไปไหมส่วนมึงจะไปไม่ไปก็แล้วแต่ไอ้ปลา"ทัศดนัยเอ่ยปากถามแพรชมพู ลูกปลาทำหน้าเซ็งก่อนจะเอ่ย"ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีแกนะไอ้ทัศ""นี่ไอ้ปลา กูจะบอกให้นะ ที่ไหนไม่มีมึงที่นั่นอากาศก็สะอาด อย่ามาทำรังเกียจกูนักเลย เดี๋ยวจับทำเมียแม่งเสียหรอก ปากดีนัก""ไอ้ปากหมา หน้าอย่างมึงเห็นนิ้วตีนกูก็บุญลูกตามึงแล้วไอ้ทัศ"ทั้งคู่เริ่มห้ำหั่นกันอีกรอบ ทัศดนัยบ้านรวยมากพอๆ กับพีรดล และที่สำคัญเขาเป็นเสือผู้หญิงตัวยง ลูกปลาเกลียดความเจ้าชู้ของมัน ส่วนแพรชมพูไม่มีความเห็น เธอกำลังรอการตอบกลับจากบริษัทที่เธอส่งเรซูเม่ไปสมัครงาน"อย่าทะเลาะกันเลย ลูกปลาพี่ทัศ เอ่อ..พีไปบ้านนายก็ดี ถ้าไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ฉันไม่ไปนะ เงินเก็บฉันมีน้อยต้องใช้จ่ายระมัดระวัง""อืม..กูรู้ไอ้แ
สามสาวต่างแยกย้ายจากสองหนุ่ม พีรดลส่งข้อความหาหวานใจว่าคืนนี้เขาไปหาที่คอนโด มะนาวส่งสติกเกอร์กลับไป ลัขณากับแพรชมพูมองหน้ากัน“อินเลิฟหรือมึงกับใครอ่ะ หรือว่าพี่ก้องคณะวิศวะ เอ หรือพี่เอกคณะบริหาร เห็นตามจีบมึงอยู่”“อินเลิฟบ้าบออะไร คือกูส่งใบสมัครงานไป เขาตอบรับน่ะ”มะนาวเอ่ยตอบกลับไป ลูกปลาสังเกตูเห็นเพื่อนรักเงียบไปจึงเอ่ยถาม“เป็นอะไรไปแพร”“ กูไม่รู้ว่าจะได้งานไหมน่ะ รอเขาตอบกลับอยู่”“ไม่เป็นไรน่า ไอ้พีมันบอกว่าหากยังไม่ได้มันจะฝากมึงทำงานกับพ่อมันให้ก่อน พ่อมันมีคอนโดหลายโครงการ ทั้งกรุงเทพและต่างจังหวัด”“เอาไว้ให้ที่สุดก่อนปลาค่อยไปรบกวนมัน”แพรทำหน้าเซ็ง มะนาวจึงเอ่ยขึ้น เอาน่าพรุ่งนี้ไปปลดปล่อยก่อน แกเรียนเก่ง เกรดเฉลี่ยก็ดี พรุ่งนี้ไปเที่ยวบ้านพีให้สบายใจค่อยว่ากันอีกที ส่งไปหลายที่ต้องได้สักที่แหละน่ามึง ไปๆ จะไปหาแดกไอศกรีมกันไม่ใช่เหรอ”“อืม ไปๆๆๆ”สามสาวนั่งรถไม่นานก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เมื่อมาถึงก็ตรงเข้าร้านไอศครีมชื่อดัง ทั้งสามคนนั่งกินไปพลางๆ จนกระทั่งมือถือของแพรดังขึ้น แพรขอตัวเพื่อนไปรับสายก่อนเมื่อคุยโทรศัพท์เรียบร้อยก็กลับมากินต่อ สามสาว
ลูกปลามาถึงบ้านก็อาบน้ำ เห็นรอยดูดทั่วคอกับหน้าอกก็กำมือแน่น ไอ้ทัศไอ้สารเลว ฝากไว้ก่อนเถอะลูกปลารอจนถึงสามทุ่มลูกแพรก็กลับมา เมื่อมาถึงก็หิ้วของกินมาเต็มมือ ลูกปลาเดินไปรับก่อนจะเอ่ยถาม“ไปบ้านมาเหรอ มีคนเช่าแล้วเหรอ”“อืม เป็นเพื่อนพี่หมอน่ะ มาจากสวิสเขามาเป็นครอบครัวน่ะ พี่หมอบอกว่าไว้ใจได้ ฉันเก็บมัดจำ6เดือนน่ะ”“อืมก็ดี ได้เงินแสนกว่าบาท กว่าจะได้งานอย่างน้อยก็ไม่อดตาย”“อือ...ว่าแต่มึงกับพี่ทัศไม่ได้ทะเลาะกันนะ ปลากูขอล่ะกูห่วงมึงนะ พี่ทัศไม่ใช่คนจะยอมคน ถ้าเขาไม่พอใจมึงวันไหน มึงจะเดือดร้อนเอา บ้านเขารวยขนาดนั้น พ่อแม่ตามใจจะตาย ขนาดเรียนมา5-6ปีไม่ยอมจบพ่อแม่ยังไม่กล้าว่าลูกเขาเลย”“รู้แล้วๆ กูไม่เอาพิมเสนไปแลกเกลือหรอกน่า”เสียงไลน์ดังติ๊งๆๆๆ ลูกปลาเลยเอามาดูก่อนจะหน้าแดง ไอ้บ้านั่นส่งรูปตัวเองนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวที่มีบางอย่างดันมันจนตุงมาให้ไม่พอ ยังพิมพ์ข้อความลามกอีก(ปลา กูถอนคำพูดนะที่ว่าเห็นมึงแล้วเหี่ยว ตอนนี้นึกถึงเสียงครางมึงตอนเย็น กูเงี่ยนจนแข็งเลย)(ไอ้ทัศ ไปตายซะ ไอ้นรก)(อ้อ หวังว่าคงไม่กลัวของกูจนตกใจสลบนะ อย่าบล็อกกูล่ะ ไม่งั้นจะถือว่ามึงกลัวกู กากว่ะ555)ลูก
วันรุ่งขึ้นทัศดนัยขับรถมารับแพรชมกับลูกปลาที่บ้านเช่า แพรชมพูถอนหายใจ ทำไมพีรดลไม่มารับเองก็รู้ว่าสองคนนี้มีปัญหากัน แพรชมพูลากกระเป๋าเดินไปที่รถ แต่ลูกปลากลับยืนนิ่ง"ปลาไม่เอาของขึ้นรถเล่าเดี๋ยวสายนะ""ไอ้พีบอกจะพาไปแต่เสือกให้คนอื่นมารับ""ลูกแพรไปเถอะค่ะ ใครไม่อยากไปก็ช่างเถอะ พวกรเรียกร้องความสนใจ โลกหมุนรอบตัวเองมากเลยมั้ง"ลูกปลากำหมัดแน่น แพรชมพูเดินมาหาก่อนจะลากกระเป๋าเพื่อนไปเอง เธอเอ่ยกับลูกปลาเบาๆ"ปลา อย่ามีปัญหาเลย ต้องไปอยู่ที่นั่น7วันนะ หรือว่าแกไม่อยากไป ถ้าแกไม่ไปฉันก็ไม่ไป"ลูกปลามองหน้าเพื่อนรัก เธอคบกับแพรมาตั้งแต่มัธยมต้น แพรไม่ค่อยมีปัญหา และที่สำคัญคอยช่วยเหลือเธอเสมอเพราะลูกปลาเป็นเด็กกำพร้าอยู่กับยาย เธอหวังว่าเรียนจบจะกลับต่างจังหวัดไปอยู่กับตาและยาย แต่พวกท่านไม่อยู่แล้วลูกปลาไม่อยากให้แพรลำบากใจจึงยอมยกหระเป๋าเดินตามเพื่อนไป ลูกปลากำลังจะขึ้นแต่ทัศดนัยเอ่ยดักคอเสียก่อน"ไอ้ปลามึงมานั่งหน้า ให้แพรนั่งหลัง น้องมันตัวเล็ก ของกองเต็มเบาะมึงจะไปเบียดลูกแพรทำไม"ลูกปลาขึ้นรถได้ก็ปิดประตูกระแทก ทัศดนัยตาลุกวาวรถคันนี้เขารักมาก ไม่ใช่รถหรูอะไรหรอก แต่เป็นเงินที่เ
ทัศน์ดนัยขับรถมาถึงก่อน เขามาไร่อาภูบ่อยๆเวลาอยากหนีบรรดาผู้หญิงที่พ่อกับแม่พยายามหาให้ ทัศน์ดนัยจอดรถเขาแอบหอมยายตัวเล็กก่อนจะปลุกเบาๆ"คนสวยของพี่ทัศน์ตื่นได้แล้วค่ะ ถึงแล้วหรืออยากให้ปลุกแบบอื่นคะ"ลูกปลาลืมตาขึ้นก็เจอใบหน้าเขาห่างแค่คืบ เธอกลืนน้ำลายลงคอ ดีนะที่แพรยังไม่ตื่น ลูกปลาตะโกนปลุกแพรชมพูเพื่อให้คนที่จ้องจะเอาเปรียบตลอดเวลาถอยออกไป"แพรๆๆ ไอ้แพรตื่นๆๆ ตื่นได้แล้วโว้ย"ทัศน์ดนัยมองไปยังเบาะหลัง แพรชมพูงัวเงียๆก่อนจะปรับโฟกัสสายตาก็เห็นเพื่อรุ่นพี่เท้าเบาะคร่อมเพื่อนสาวอยู่ ทัศน์ดนัยถอยออกมาแล้วเปิดประตูลงไปจากรถ แพรชมพูขยี้ตาอีกรอบ พี่ทัศน์ลงจากรถไปแล้ว เมื่อกี้ตาฝาดเหรอ ลูกปลาหายใจไม่ทั่วท้อง ต้องอยู่ให้ห่างเขามากที่สุด ทัศน์ดนัยเป็นเสือผู้หญิงที่น่ากลัวมาก เธอไม่เคยรู้สึกกลัวและประหม่ามาก่อนเลย เขาอันตรายมากอันตรายจริงๆไม่นานรถของพีรดลก็มาถึง มะนาวลงจากรถมาหากลุ่มเพื่อนก่อน ภูริทัศน์ได้รับการยืนยันจากลูกน้องว่าบุตรชายกับเพื่อนๆมาถึงแล้ว รวมถึงตัวปัญหาด้วย พีรดลเดินไปหาแพรชมพูเพื่อช่วยขนของลง เป็นจังหวะเดียวกับที่ภูริทัศน์ขับรถมาถึงบ้านพอดี "ห
พีรดลส่งข้อความหาคนรักทันทีที่กำลังจะออกเดินทางไปที่น้ำตกPp(มะนาว เราไปกับลูกแพรนะ เรากับลูกแพรสนิทกัน คุณป๋าจะได้ไม่สงสัย หากเราไปด้วยกันคุณป๋าอาจดูออก")Mn("อืมเราเข้าใจ พีไปกับแพรเถอะ ว่าแต่คุณป๋าจะไม่ไปจับผิดแพรนะ นาวกลัวเพื่อนเดือดร้อน")Pp("เรากับแพรบริสุทธิ์ใจ เฮฮากันได้ปกติ แต่กับนาวเราเป็นแฟนกัน พีก็อยากหวานชื่น")Mn(" อืมO.K. นาวไม่คิดมากหรอก")เมื่อส่งข้อความเสร็จพีรดลก็เดินมาหาแพรชมพูเพื่อบอกว่าให้แพรไปกับเขา ส่วนมะนาวไปกับทัศน์ดนัย เขารู้ดีว่าไอ้ทัศน์ไม่ได้อยากไปกับลูกปลาเพราะเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน ส่วนลูกปลาให้ไปกับคุณป๋า"นาวไปกับไอ้ทัศนะ ลูกปลาแกก็ไปกับคุณป๋าแทน ส่วนแพรไปกับเรา ตกลงไหม"ทุกคนมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้า แต่ภูริทัศน์เอ่ยขัดขึ้น"หนูลูกแพรตัวเล็กนิดเดียวไปกับคุณป๋าดีกว่าค่ะ ทางไม่ค่อยดีนักพวกแกขับไม่คล่อง หนูลูกแพรตัวแค่นี้อาจถูกเหวี่ยงตกจากรถได้ พวกแกขับตามฉันมาดีก็แล้วกัน ไปกันได้แล้ว ลูกแพรมาค่ะไปกับคุณป๋านะคะ""ห๊ะ อะ เอ่อ ค่ะ ค่ะ"แพรชมพูงงกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปของพ่อเพื่อน เมื่อตอนที่มาถึงยังทำหน้าไม่พอใจเธออยู่เลย มาตอนนี้เ
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึง สองสาวกำลังถอดรองเท้าลงไปย่ำน้ำตกเล่น แต่แพรชมพูไม่มีอารมณ์เล่นแล้ว เธอนั่งบนโขดหินอย่างเซ็งๆ เขาทำอย่างนี้กับเธอได้อย่างไรกัน ถึงแม้ว่าจะเข้าใจผิดหรืออะไรก็ช่างสมควรที่จะทำกับเธอแบบนี้หรือ เธออยากกลับกรุงเทพแล้ว แต่ถ้าหากกลับต้องตอบคำถามเพื่อนอีก อยู่ห่างๆเขาไปก่อนก็แล้วกันพีรดลกับทัศดนัยเห็นแก้มที่แดงของภูริทัศนืก็สงสัยจึงเอ่ยถาม"หน้าป๋าไปโดนอะไรมา ทำไมแดงยังกับโดนใครตบ""รถเสียหลังน่ะ กิ่งไม้ดีดเอา ดีที่ไม่โดนเข้าลูกตา"จากนั้นก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรอีก เด็กๆเล่นน้ำกันสนุกสนาน แต่แพรชมพูกับนั่งจ่อมอยู่บนฝั่ง เธอหมดสนุกแล้วเสียงมือถือดังเห็นเป็นหมอเกื้อโทรมาเธอจึงเลี่ยงไปรับสาย ออกห่างจากกลุ่มเพื่อนไปอีกด้านแพรชมพูเดินออกไปรับสายของเกื้อกูล พีรดลเรียกเพื่อนทันทีที่เห็นเธอเดินไป"แพร...ไม่เล่นน้ำเหรอ""ไม่ล่ะพี พอดีนั่งรถมานานเพลียๆน่ะ แค่กินบรรยากาศก็พอ"ภูริทัศน์เกิดอาการหมันไส้คนตัวเล็ก แหม่เรียกร้องความสนใจเหลือเกินนะ แต่ก็เอ่ยกับบุตรชายและเพื่อนๆของเขาที่กำลังเล่นน้ำกันอยู่"เจ้าพี่แกเล่นน้ำกับเพื่อนๆเถอะ ฉันดูแลหนูแพรให้เอง ถ้าเขาไม่ค
ภูริทัศน์รับรู้ถึงแรงสะอื้นจากคนใต้ร่างจึงผละออกมาดู เห็นแพรชมพูน้ำตาไหล เขาไม่สนใจและไม่สงสาร แต่เสียงเรียกของบุตรชายกับเพื่อนๆทำให้เขาต้องปล่อยเธออย่างเสียดายแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ทันทีที่เขาปล่อยแพรชมพูก็ทรุดลงไปกองใต้ต้นไม้ เธอติดตะขอมือไม้สั่น สะอื้นไม่หยุด พีรดลกับทัศดนัยเป็นห่วงเพื่อนเห็นเรียกไม่ตอบก็รีบมาดู พีรดลรีบมานั่งข้างๆทันทีที่เห็นเพื่อนร้องไห้ เขาจับมือแพรชมพูเอ่ยถามอย่างกังวลใจ"แพรเป็นอะไรบอกพีสิ ร้องไห้ทำไม""ปล่อยแพรเถอะพี แพรอยากกลับบ้านแล้ว พี่ทัศน์ขาลูกแพรอยากกลับบ้าน""แพร..ไม่สบายหรือเปล่าคะ พี่ทัศน์พากลับก่อนไหม พีพวกนายอยู่เล่นกันเถอะ""ไม่ แพรอยากกลับกรุงเทพ ฮึกๆ"อีกสองสาวรีบมาดูเพื่อน ลูกปลาสนิทกับแพรที่สุด จึงเอ่ยถามขึ้น"เมนส์มาเหรอแพร หงุดหงิดอะไรบอกได้นะ""ปลากลับบ้านกันไหม แพรอยากกลับกรุงเทพ"พีรดลทำสีหน้าไม่เข้าใจเพื่อนกระทั่งเสียงทุ้มห้าวดังมา"เลิกเล่นแล้วกลับบ้านกันได้แล้ว มืดแล้วเดี๋ยวจะกลับลำบาก หนูแพรไม่สบายก็กลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ"แพรชมพูมองหน้าเขา คนหน้าด้านไร้ยางอายเธอเพิ่งจะเจอเป็นครั้งแรก เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิ
ทัศน์ดนัยที่ยอมฟังลูกปลาเกลี้ยกล่อมก็จะยอมไปพบหน้า่บิดาสักครั้ง ภูริทัศน์เองส่งลูกสาวให้กับแพรชมพูก่อนจะเดินมาหาลูกปลาที่นอนอยู่ ในเปลเข็นเด็กลูกชายเจ้าทัศน์หน้าเหมือนพี่ทิมพ่อของเจ้าทัศน์ราวกับถอดแบบคุณปู่ออกมา ก่อนจะขออุ้มเจ้าตัวน้อย ลูกปลาพยักหน้ากับสามี"เฮ้อ ถอดพี่ทิมมาราวกับแกะ แกหน้าเหมือนพ่อนะเจ้าทัศน์แต่ลูกแกเหมือนพ่อแกมากกว่าแก""ครับอาภู..ว่าแต่พ่อจะมาโรงพยาบาลเมื่อไหร่ครับ""อาจจะวันนี้มั้ง เอ่อลูกปลา คุณป๋ารู้ว่าลูกปลาเป็นห่วงแพรคุณป๋าดีใจที่แพรมีเพื่อนแบบหนู แต่ว่าเรื่องของแพรกับคุณป๋าไม่ใช่เพราะว่าคุณป๋าอยากกีดกันเจ้าพีแต่ว่าคุณป๋ารักแพรจริง""รักหรือคะ ตั้งแต่เมื่อไหร่พวกเราเจอกับคุณป๋าครั้งแรกเองนะคะ"ภูริทัศน์ส่งบุตรชายให้กับทัศน์ดนัยก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแพรชมพู เขาจับมือเธอขึ้นมาจูบก่อนจะสารภาพ"คุณป๋ารักแพรตั้งแต่เห็นรูปที่ลุงเดชเอามาให้ดู พอพวกหนูมาถึงเจ้าพีเขาแสดงออกว่าชอบแพรคุณป๋าก็แค่ตามน้ำ แต่สายตาเจ้าพีมองใครคุณป๋ารู้ดี""แล้วทำไมคุณป๋าไม่จีบแพรดีๆคะ ทำไมต้องทำให้แพรมีตราบาปด้วย อีกหน่อยถ้าคุณป๋าไปชอบใครอีกก็ไล่ปล้ำเขาอีกอย่างนั้นหรือคะ"ภูริ
ภูริทัศน์ขับรถมาถึงโรงพยาบาลเขาจอดหน้าประตูเพื่อให้แพรชมพูกับลูกสาวลงไปก่อน จากนั้นตัวเองก็เอารถไปจอด แพรชมพูยืนรอเขากระทั่งภูริทัศน์เดินมาถึงเขาก็รับลูกสาวมาอุ้มเอง ทั้งสามคนพากันเข้าไปในโรงพยาบาล พระพายที่เพิ่งจะมีคุณพ่อก็อยากอวดจึงเรียกพี่ๆน้าๆพยาบาลเสียงดังใสแจ๋ว "น้าจิ๊บขา น้าเกลขา พระพายมาแล้วค่ะ พระพายมีคุณพ่อด้วย"พยาบาลที่เคาน์เตอร์หันมาตามเสียงเจื้อยแจ้วก็เห็นคุณภูริทัศน์ลูกค้าวีไอพีของโรงพยาบาลอุ้มหนูน้อยพระพายมา เคยสงสัยเหมือนกัน ทำไม่ลูกชายคุณลุงประภาสกับน้องพระพายใบหน้าเหมือนกันมาก ที่แท้ก็เป็นพ่อลูกนี่เอง จริยาหรือน้าจิ๊บยิ้มหวานให้คุณพ่อกับลูกสาวก่อนจะทักทายเขากับแพรชมพู"สวัสดีค่ะคุณภู สวัสดีค่ะน้องแพร พระพายคนสวยของน้าจิ๊บเสียงใสเชียวอารมณ์ดีเพราะคุณพ่ออุ้มใช่ไหมคะ""ใช่ค่ะ พระพายมีคุณพ่อแล้ว""น้าเกลดีใจด้วยนะคะ พระพายของน้าเกลมีคุณพ่อแล้ว แถมคุณพ่อหล่อมากๆ คุณแม่ก็สวยมากๆ พระพายน้าเกลเลยเป็นเด็กผู้หญิงที่สวยมากเช่นกันค่ะ"กรณัฐฐาหรือน้าเกลเอ่ยกับเด็กน้อยด้วยน้ำเสียงสดใส พระพายกอดคอคุณพ่อยิ้มอายๆจนคนที่มาหาหมอต่างอมยิ้มกับความอวดพ่อของเจ้าต
ตีสี่แพรชมพูตื่นขึ้นมาเพื่อทำมื้อเช้าให้ลูกสาว วันนี้มีอีกคนหนึ่งมากินด้วย ร่างบางขยับคนนอนกอดลืมตาขึ้นเอ่ยน้ำเสียงอู้อี้"เพิ่งตีสี่เอง...นอนต่อเถอะแพร""แพรจะลงไปต้มข้าวต้มกุ้งให้คุณป๋ากับพระพายค่ะ วันนี้ต้องไปหาลูกปลา คุณป๋าที่ผ่านมาลูกปลากับพี่ทัศน์คอยห่วงใยใส่ใจแพร""ขอโทษนะแพร วันนั้นถ้าคุณป๋าไม่งี่เง่าไม่อารมณ์เสียจนทำให้แพรน้อยใจและหนีมา แพรกับลูกก็คงไม่ลำบากนานขนาดนี้"คนตัวเล็กลุกขึ้นก่อนเท้าแขนเรียวคร่อมตัวสามีเอาไว้หนึ่งมือ อีกมือลูบใบหน้าคมคายก่อนจะเอ่ยถ้อยคำอ่อนโยน"เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนั้นเราแทบไม่รู้จักกันเลย อย่าลืมสิคะเราเจอกันไม่ถึงอาทิตย์ ขอแค่จากนี้ไปเราสองคนมีอะไรให้คุยกัน อย่าไม่พูดจนเป็นเรื่องใหญ่โต""คุณป๋ารักแพรนะ ตกหลุมรักตั้งแต่วันแรกที่เห็นรูป และรักมากขึ้นทุกวัน ตอนนี้มีพระพายอีกคน คุณป๋ารักทั้งแพรและลูกของเรารวมถึงลูกในอนาคต ที่คุณป๋าจะขยันทำทุกคืนอีกด้วย"แพรชมพูมองค้อนเขา ไฟวอร์มกระทบใบหน้าหวานจนภูริทัศน์อดใจไม่ไหว เขาโอบแผ่นหลังของเธอแล้วพลิกลงไว้ใต้ร่างหนา ก่อนจมอบจุมพิตแสนหวาน แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบท้ายทอยหนา ยอมรับ
ภูริทัศน์หอมแก้มของเธอก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงออดอ้อน"เรื่องนี้ช่างมันเถอะเราไม่คิดถึงมันแล้ว เอาเป็นว่าลูกเจ้าพีก็คือหลานคุณป๋าเท่านั้นพอ ส่วนเรื่องส่วนตัวของแพรกับทั้งสองคนคุณป๋าจะไม่ก้าวก่ายในทุกๆเรื่อง""แพรขอบคุณมากนะคะ""ครับเมีย แพรจ๋าหิวจังเลย"ร่างสูงส่งสายตาออดอ้อนมายังคนบนตักแพรชมพูโอบรอบคอเขาก่อนจะเอ่ยหยอกล้อทั้งที่จริงๆเธอรู้ว่าเขาหิวอะไร"เดี๋ยวแพรสั่งอาหารให้ รอไหวไหมคะหิวมากไหม หื้ม""เมียจ๋า หิวแพรค่ะอยากกินทั้งตัวเลย""พระพายหลับอยู่ทำไม่ได้ค่ะ""ห้องข้างๆไง น่านะคนดีของผัว เมื่อตอนบ่ายคุณป๋ารักแพรไปแล้ว ตอนนี้อยากถูกแพรรักบ้าง คุณป๋าชอบเวลาที่แพรรักคุณป๋าแพรเร่าร้อนสุดๆ อยากให้แพรทำให้ได้ไหมคะ""คนหื่น อื้อ"ภูริทัศน์จูบคนตัวเล็กดูดดื่ม แพรชมพูยอมตามใจเขากระทั่งปากอุ่นงับเอาปลายถันผ่านเนื้อผ้าเธอถึงกับผวา เมื่อเขาถอนจูบออกมาเธอจึงเอ่ยเสียงกระเส่า"รอบเดียวนะคะ เดี๋ยวลูกตื่นมาไม่เจอจะขวัญเสีย""ครับเมีย ไปห้องเล็กกันนะ มังกรคุณป๋ามันร้อนอยากมุดถ้ำเข้าไปแหวกว่ายธาราสวรรค์เต็มทีแล้ว""คุณป๋าอ่ะ ลามก"ภูริทัศน์อุ้มเมียสาวเข้าไปห้องข้างก่อนจะปลดชุดนอนสีหวาน
ภูริทัศน์ขับรถพาเมียกับลูกมายังบ้านของหมอแพรว เจ้าตัวน้อยหลับอยู่บนคาร์ซีทแพรชมพูเลือกที่จะไม่ตามใจแม้ว่าจะอยากนั่งตักคุณแม่ก็ตามบนท้องถนนเกิดเหตุที่ไม่คาดฝันได้เสมอ เธอเลือกความปลอดภัยของลุกมาก่อน ภูริทัศน์กุมมือของเมียเด็กไปตลอดทาง เขาไม่อยากให้เธออยู่ห่างแม้นาทีเดียว สี่ปีที่ผ่านมาเขายอมรับอย่างไม่อายเลยว่าทรมานที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆรถเลี้ยงเข้าหมู่บ้านไม่นานก็มาถึงบ้านหลังใหญ่เนื้อที่กว่า250ตารางวา นี่นับว่าบ้านคนรวยที่แท้จริง หมอแพรวรวยมากอาจเกือบเทียบเท่าเขาเสียด้วยซ้ำ เมื่อเข้ามาจอดสนิทแพรชมพูก็ลงไปอุ้มเจ้าตัวน้อยก่อนจะพาไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน"คุณแม่ขา..วันนี้คุณพ่อนอนกับเราไหมคะ""พระพายอยากให้คุณพ่อนอนด้วยไหมคะ"ภูริทัศน์ลงมาจากรถก็อ้าแขนรับบุตรสาวพร้อมกับเอ่ยปากถาม เจ้าตัวน้อยพยักหน้าก่อนจะผละจากคุณแม่มาสู่อ้อมกอดผู้เป็นพ่อ พระพายเข้ากับพ่อได้ไม่ยากเลย คงเป็นสายใยระหว่างพ่อลูก "คนเก่งของคุณแม่ไปอาบน้ำกันค่ะ""คุณแม่อาบน้ำกับพระพายแล้วคุณพ่ออาบไหมคะ""คุณพ่อเป็นผู้ชาย อาบน้ำกับคุณแม่และพระพายไม่ได้ค่ะ หนูอาบน้ำกับคุณแม่นะคะเดี๋ยวคุณพ่อกล่อมนอนดีไหม"พระพายพ
ภูริทัศน์รวบร่างบางมานั่งบนตักที่เปลือยเปล่า บางอย่างที่ชูชันทำเอาแพรชมพูหน้าแดง เขาอมยิ้มแล้วหอมแก้มคนตัวเล็กก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ"คุณป๋าทำแต่งานไม่มีเวลามองสาวๆ""แล้วเกี่ยวอะไรกับเหตุผลที่คุณป๋าเอ่อ....อื้อ"ภูริทัศน์จูบคนตัวเล็กอย่างดูดดื่มเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตนเอง เมื่อถอนจูบออกมาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"แพรขา คุณป๋าหลงรักแพรตั้งแต่ที่เห็นรูปถ่ายจากมือถือแล้ว ตอนที่แพรมาคุณป๋าไม่แน่ใจว่าเจ้าพีกับแพรเป็นคนรักกันจริงไหม แต่หลังจากที่แน่ใจว่าแพรไม่ใช่ คุณป๋าก็อยากได้แพรมาเป็นของคุณป๋า แต่ว่าเอ่อ""คะ..แต่อะไร""คุณป๋าจีบผู้หญิงไม่เป็นค่ะ เลยรวบรัดแพรเสียเลยไหนๆก็เป็นเมียคุณป๋าแล้วใครจะมาแย่งไปได้อีก"ภูริทัศน์สารภาพหมดเปลือก แพรชมพูทั้งโมโหทั้งเห็นใจ แต่โมโหมากกว่า คิดอะไรกันถึงทำแบบนี้ก่อนจะต่อว่าเขา"แล้วนี่ถ้าไปถูกใจใครไม่ไล่ปล้ำเขาทุกคนหรือคะ""ไม่หรอก มีแค่แพรที่เห็นครั้งแรกก็ตกหลุมรัก อีกอย่างคุณป๋าแก่กว่าแพรตั้ง21ปี กลัวแพรรังเกียจคนแก่ จนกระทั่งวันที่สามที่เราอยู่ด้วยกัน แพรจ๋าอยากได้ยินคำนั้นจากแพรอีก พูดให้ฟังหน่อยคนดี"จมูกโด่งเริ่มทำงาน แ
ภูริทัศน์คว้ามือแพรชมพูไปชั้นสอง คนตัวเล็กขัดขืนเขาจึงหันมาหาเพื่อนที่กำลังยืนเคว้งคว้างอยู่ก่อนจะเอ่ยออกมา"พี่ราม ไอ้คิณไปหาอะไรทำก่อนนะ ขอเวลาง้อเมียก่อน มีคนเลี้ยงลูกให้ต้องรีบทำเวลาหน่อย กว่าเมียเครื่องจะติดอีก"แพรชมพูมองหน้าก่อนจะหวีดร้องเพราะคนตัวโตอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าหยิงแล้วเดินอาดๆก้าวขึ้นบันไดทีละขั้น"ว้าย!! คุณป๋าทำอะไรปล่อยแพรนะ คนบ้านแพรกลัวนะ"ภูริทัศน์ไม่สนใจก่อนจะเอ่ยกับคนตัวเล็กในอ้อมกอด"แพร...กอดดีๆเดี๋ยวตกนะคะ""คุณป๋า แพรเดินเองได้" ภูริทัศน์พาร่างบางมาถึงห้องนอนก่อนจะใช้เท้าเขี่ยประตู เดินเข้ามาในห้องวางร่างบางลงกดล็อกลูกบิดทันที แพรชมพูเดินผ่านร่างสูงไปเพื่อจะเปิดแต่เขาไม่ให้เธอมีโอกาสร่างบางถูกช้อนมาวางบนเตียง สายตาคมสบตากับดวงตากลมโตของคนใต้ร่าง จมูกโด่งฝังลงซอกคอระหง สูดดมกลิ่นกายสาว เอ่ยถามน้ำเสียงกระเส่า"แพรจ๋า คิดถึงกันบ้างไหม บอกคุณป๋าสิคะ""อื้อ แพรหนักนะคะ ออกไปจากตัวแพรได้แล้ว แพรไม่เคยคิดถึงคุณป๋าสักนิด อ๊า"มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของเธอออก เอื้อมไปด้านหลังปลดตะขอบราเซียสีขาวลูกไม้ที่ห่อหุ้มความงามเอาไว้ ก่อนที่เขาจะใช้ฝ่ามือร้อนกอบกุมความอวบ
มารดาของภูริทัศน์ตกหลุมรักหลานสาวตัวน้อยทันที คุณนายพลอยอยากให้เขาแต่งงานแต่งการนานแล้ว แต่เจ้าตัวกลับไม่มีใครนอกจากซื้อผู้หญิงมานอนไปวันๆ เข็ดจากแม่หลานชายอย่างพีรดล มารดาภูริทัศน์เอ่ยปากพูดคุยกับแพรชมพู"หนูแพรหรือลูก แม่ดีใจที่ในที่สุดเจ้าภูก็ยอมมีเมียเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักที แม่นึกว่าชาตินี้มันจะไม่เอาเมียเสียแล้ว หนูแพรไม่ต้องเกร็งนะ แม่ก็แค่คนแก่อาจขี้บ่นไปบ้างตามประสาน่ะ""ขอบคุณมากค่ะ แพรเกรงใจที่ต้องมารบกวนคุณนาย""คุณนงคุณนายอะไรกัน เป็นเมียตาภูแล้วทำไมไม่เรียกว่าแม่ล่ะ หนูแพรเป็นลูกสะใภ้ของแม่แล้วนะ"แพรชมพูยกมือไหว้ขอบคุณหญิงชรา อนาคิณกับราเมศถึงกับมองหน้ากัน อนาคิณนึกในใจ นี่ไอ้ภูเอาเด็กรุ่นลูกเลยนะเนี่ย อายุ24-25เองมั้ง ไอ้ภู45ย่าง46แล้ว แต่ดีกว่าพี่เดชหน่อยรายนั้นกระแตเพิ่งจะ20ได้เดือนเดียวเองพี่เดช47จะ48อยู่แล้วเพราะอายุเท่ากับพี่ราม ทั้งหมดพูดคุยกัน แพรชมพูเอ่ยกับเขาว่าต้องไปหาลูกปลาที่เพิ่งคลอด ทำให้คุณแม่ของภูริทัศน์รู้ว่าทัศน์ดนัยติดต่อกับลูกสะใภ้มาตลอด แถมยังมีเมียมีลูกแล้วด้วย แต่บางคนที่เพิ่งจะเดินเข้ามาพร้อมกับภรรยาหน้าตาถมึงทึงพีรด
ภูริทัศน์อุ้มพระพายนั่งบนตัก ส่วนพรชมพูพยายามที่จะเอาลูกสาวคืน มือหนายื่นซองเอกสารให้เธอก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นต่อ"พระพายเป็นลูกสาวของฉันเรื่องนี้ไม่เปลี่ยนแปลง เอกสารการประมูลอ่านซะแพร ฉันรู้เธอรักไอ้ทัศน์มาก ถ้าหากมันไม่ได้งานนี้มันติดลบ30ล้านแน่ๆ"แพรชมพูเปิดซองเอกสารก่อนจะอ่านทีละตัว ที่แท้บริษัทประมูลเป็นของเขา เธอเริ่มที่จะโกรธและเกลียดผู้ชายที่นั่งข้างๆจึงเอ่ยด้วยอารมณ์ไม่พอใจ"คุณป๋าต้องการอะไรจากพวกเรากันแน่ ทำลายชีวิตคนอื่นเป็นเรื่องที่สนุกมากนักหรือคะ""ทำลายชีวิตคนอื่นหรือ ถ้ามันไม่ซ่อนเธอจากฉันมันก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้หรอก เธอคิดว่ามันจะกล้าไปขอเงินพ่อแม่มันปิดหนี้ไหมล่ะ ต่อให้ปิดได้ความน่าเชื่อถือของมันล่ะแพร""คุณป๋าต้องการอะไร พูดมาเลยตรงๆอย่าอ้อมไปอ้อมมา""ฉันต้องการพระพาย""แพรไม่ให้ ต่อให้คุณป๋ามีเงินล้นฟ้าก็อย่าคิดแย่งลูกไปจากแพร"ภูริทัศน์หันมามองหน้าเธอ พระพายที่นั่งตักเขาอยู่ก็เอ่ยเจื้อยแจ้ว"คุณแม่ขา อยากไปหาน้อง""ได้ค่ะ รอคุณลุงรามเอารถมาคืนแม่ก่อนนะคะคนเก่ง"ภูริทัศน์อุ้มเจ้าตัวน้อยมาหอมแก้มก่อนจะเอ่ยหยอกล้อ แต่ทำเอาคนนั่งข้าง