ทัศน์ดนัยขับรถมาถึงก่อน เขามาไร่อาภูบ่อยๆเวลาอยากหนีบรรดาผู้หญิงที่พ่อกับแม่พยายามหาให้ ทัศน์ดนัยจอดรถเขาแอบหอมยายตัวเล็กก่อนจะปลุกเบาๆ
"คนสวยของพี่ทัศน์ตื่นได้แล้วค่ะ ถึงแล้วหรืออยากให้ปลุกแบบอื่นคะ"
ลูกปลาลืมตาขึ้นก็เจอใบหน้าเขาห่างแค่คืบ เธอกลืนน้ำลายลงคอ ดีนะที่แพรยังไม่ตื่น ลูกปลาตะโกนปลุกแพรชมพูเพื่อให้คนที่จ้องจะเอาเปรียบตลอดเวลาถอยออกไป
"แพรๆๆ ไอ้แพรตื่นๆๆ ตื่นได้แล้วโว้ย"
ทัศน์ดนัยมองไปยังเบาะหลัง แพรชมพูงัวเงียๆก่อนจะปรับโฟกัสสายตาก็เห็นเพื่อรุ่นพี่เท้าเบาะคร่อมเพื่อนสาวอยู่ ทัศน์ดนัยถอยออกมาแล้วเปิดประตูลงไปจากรถ แพรชมพูขยี้ตาอีกรอบ พี่ทัศน์ลงจากรถไปแล้ว เมื่อกี้ตาฝาดเหรอ
ลูกปลาหายใจไม่ทั่วท้อง ต้องอยู่ให้ห่างเขามากที่สุด ทัศน์ดนัยเป็นเสือผู้หญิงที่น่ากลัวมาก เธอไม่เคยรู้สึกกลัวและประหม่ามาก่อนเลย เขาอันตรายมากอันตรายจริงๆ
ไม่นานรถของพีรดลก็มาถึง มะนาวลงจากรถมาหากลุ่มเพื่อนก่อน ภูริทัศน์ได้รับการยืนยันจากลูกน้องว่าบุตรชายกับเพื่อนๆมาถึงแล้ว รวมถึงตัวปัญหาด้วย พีรดลเดินไปหาแพรชมพูเพื่อช่วยขนของลง เป็นจังหวะเดียวกับที่ภูริทัศน์ขับรถมาถึงบ้านพอดี
"หึ..เอาใจกันเหลือเกินนะเจ้าพี ฉันอุตส่าห์จะส่งไปเรียนดีๆ จะได้ไม่ต้องเห็นหน้ายายแม่สำส่อนของมัน กลับเสือกชอบผู้หญิงสำส่อนแบบแม่ตัวเอง ลับหลังเจ้าพีก็คงคั่วเจ้าทัศน์นั่นแหละ"
"เอายังไงดีครับนาย ผมว่าลองดูก่อนไหมครับ อาจไม่ใช่อย่างที่นายคิด"
"ทำไมไอ้เดช มึงคิดว่าสายตากูมีปัญหาหรือไง มึงดูสิจะเข้าสิงลูกกูอยู่แล้ว นี่ถ้าอยู่กันสองคนไม่สิงลูกกูแล้วหรือ"
เดชอ่อนใจกับเจ้านาย เขาสืบมาว่าคุณพีสนิทกับคนที่ชื่อลูกแพรที่สุดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเพราะคุณลูกแพรอะไรนั่นที่ทำให้คุณพีไม่ยอมไปสักหน่อย อาจจะเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นแม่ของคุณพีก็ได้ แต่เขาพูดไม่ได้
ภูริทัศน์ลงจากรถเดินไปหากลุ่มเด็กๆที่เพิ่งมาถึง พีรดลเห็นหน้าพ่อตัวเองก็รีบทักทาย เขาอยากบอกว่ามะนาวเป็นแฟนเขาแต่ก็ไม่กล้า พ่อดุมาก รู้ว่าเขาเอาเงินไปซื้อสร้อยข้อมือ20,000เท่านั้น เขาถูกระงับบัตรเครดิตทันทีเลย
พีรดลเดินมาหาคนสูงวัยกว่า ทัศน์ดนัยสนิทกับครอบครัวนี้เนื่องจากมีธุรกิจของทางบ้านที่มีหุ้นกับอาภู แต่อีกสามคนไม่เคยเจอหน้า ลูกปลาเอ่ยเบาๆกับเพื่อ
"พวกแก คุณป๋าพ่อของไอ้พีกับไอ้พีหน้าคล้ายกันนะ แต่พ่อไอ้พี่หล่อกว่า โคตรหล่อเลย"
"สเปคเหรอคะนางลูกปลา"
มะนาวเอ่ยกระเซ้าเพื่อน ลูกปลายิ้มก่อนจะทำท่าเคลิ้มฝัน
"อืม มึงว่าถ้าเปลี่ยนจากเพื่อนมันไปเป็นแม่เลี้ยงมันไอ้พีจะติดไหมวะ ฮ่าๆๆ"
สามสาวหัวเรากันเบาๆ แต่คนที่ยืนอยู่หน้าบึ้งอารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะเอ่ยลอยแล้วเดินไปหาภูริทัศน์
"อย่าฝัน ลองดูสิจะเอาให้คลานเลย"
ร่างสูงดินไปแล้ว แพรชมพูกับมะนาวงง พี่ทัศน์พูดอะไรอ่ะ เอาใครให้คลานก่อนจะหันมาหาลูกปลา
"ปลามึงไปอ้อนตีนอะไรพี่เขาอีก อย่าทำงานกร่อยนะ"
"นี่ไอ้นาว มึงชอบไอ้ทัศน์มากขนาดนั้นไม่เสนอตัวเป็นเมียมันเสียเลยล่ะ"
จากนั้นก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรอีกได้ยินแต่เสียงผู้ชายคุยกัน
"สวัสดีครับป๋า ผมมาช้าไปหน่อย พอดีวันหยุดยาว คนออกนอกเมืองเยอะรถติดนิดหน่อยน่ะ"
"อืม มาถึงปลอดภัยก็ดีแล้ว ว่าแต่แกมากันกี่คนล่ะ"
"มากัน5คนครับ สวัสดีครับอาภู"
"อ้อ..พ่อสบายดีนะทัศน์"
"พ่อไปคุยงานที่สวิสครับอา น่าจะกลับอาทิตย์หน้า"
"อืม"
ภูริทัศน์หันไปรับไหว้ลูกชายเพื่อนกึ่งหุ้นส่วน คุยสารทุกข์สุกดิบกันก่อนจะพยักหน้า สาวๆเดินตามมาหาก่อนที่พีรดลจะแนะนำให้รู้จักกับพ่อตนเอง
"นี่คุณป๋าพ่อเราเอง"
ทั้งสามคนยกมือไหว้พ่อของเพื่อน เขาดูเหมือนพี่ชายของพีรดลมากกว่า ได้ยินว่าเขามีพีรดลตอนที่เขาอายุเพียง17เพราะพลาดไปมีอะไรกับเพื่อนนักเรียนด้วยกัน ตอนนี้พีรดลอายุ21คุณป๋าก็เพิ่งจะ40เท่านั้น หน้าตาคล้ายเพื่อนชายแต่คมเข้มและหล่อเหลากว่า น่าจะเพราะทำงานในไร่ เสียงของพีรดลแนะนำเพื่อนกับพ่อของเขา
"พ่อครับนี่เพื่อนผม นั่นมะนาว ลูกปลา แล้วก็ลูกแพรครับ"
"อ้อ ยินดีที่ได้รู้จักนะหนูๆ"
ภูริทัศน์ยิ้มให้ ก่อนจะมองมาที่แพรชมพู เธอรู้สึกอึดอัดกับสายตาของพ่อเพื่อนเหมือนเขามองเธอแบบประเมินสินค้าอย่างไรอย่างนั้น สายตาไม่เป็นมิตรด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ตัวว่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจ เพิ่งเจอหน้าไม่ถึง10นาที ภูริทัศน์มองคนตัวเล็กเต็มตา นับว่าสวยมาก สวยกว่าในรูปดวงตากลมโต ปากกระจับอวบอิ่ม จมูกโด่งดูแล้วน่าจะถือดีไม่น้อย แก้มสีชมพูมีเลือดฝาด ผิวพรรณเนียนละเอียด ชุดเอี๊ยมขาสั้นที่ใส่ทำให้เห็นท่อนขาเรียวงาม แต่ที่สะดุดตาคงเป็นสร้อยข้อมือเส้นนั้น ดูเหมือนจะเกิน20,000เสียล่ะมั้งก่อนจะเรียกคนงานให้มาขนของ
"มาเอาของเพื่อนคุณพีไปเก็บ ตามสบายนะเด็กๆป๋าจัดห้องไว้ให้แล้ว ส่วนแกเจ้าพีฉันมีเรื่องคุยด้วย"
ทั้งหมดยกมือไหว้พ่อเพื่อน ภูริทัศน์รับไหว้สายตายังไม่ละจากร่างบาง แพรชมพูหนาวๆร้อนๆ เขาดูเหมือนไม่ชอบหน้าเธอจึงเอ่ยเบาๆ
"เหมือนพ่อพีไม่ชอบฉันเลย พวกแกรู้สึกไหม"
"ไม่นะ อย่าคิดมากสิแพรคุณป๋าเขาอาจจะดูเข้มเลยมองเหมือนดุ ทั้งสามคนถูกแม่บ้านพาไปที่พัก แต่ที่แพรชมพูแปลกใจคือทำไม่ที่พักเธอกับเพื่อนอยู่คนละหลัง เหมือนเธอจะได้อยู่หลังใหญ่ แม่บ้านพูดตามคำสั่งที่ได้รับมา
"เรือนเล็กเพิ่งจะปรับปรับยังไม่เสร็จค่ะ คุณหนู พอดีห้องไม่เหลือแล้ว คุณท่านเลยให้มาพักที่นี่หนึ่งคนค่ะ"
"อ้อ..ขอบคุณมากค่ะป้าแต่ไม่ต้องเรียกคุณหนูหรอกค่ะ หนูชื่อแพรชมพู ป้าเรียกลูกแพรหรือแพรเฉยๆก็ได้ค่ะ"
"อ้อค่ะ..งั้นถ้าคุณลูกแพรต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกป้าได้นะคะ ป้าชื่อป้าจันทร์ค่ะ"
"ขอบคุณป้าจันทร์มากนะคะ รบกวนแล้ว"
ทั้งหมดเข้าที่พักเรียบร้อย ตอนนี้คนที่ตึงเครียดคงหนีไม่พ้นพีรดล ทัศน์ดนัยเองก็นั่งคลึงแก้วไวน์อยู่ในห้อง เขาชอบไวน์ของอาภู รสชาติกลมกล่อมดี เสียงพ่อลูกเถียงกันเขานั่งฟังเฉยๆ
"พ่อ...ผมไม่เข้าใจทำไมต้องบังคับผมด้วยครับ ผมไม่ได้อยากไปเรียนต่อสักหน่อย"
"แกต้องไปไอ้พี ฉันไม่ว่างมาดูแลแก"
"พ่อคิดแทนผมทำไม"
"รถคันที่แกขับประจำแล้วแกบอกว่าเบรกไม่ค่อยอยู่แกจึงเปลี่ยนคัน วันรุ่งขึ้นหลังจากแกไปแล้ว ไอ้เชิดมันเอาไปเช็ค ผลปรากฏว่าตอนนี้ไอ้เชิดยังอยู่ไอซียูเพราะรถคว่ำ สายเบรกถูกคนตัด ไอ้แกจะอยู่บวชหน้าไฟหรือเป็นเจ้าภาพสวดแม่แกกับผัวใหม่ไหมล่ะ ฉันจะได้ลงมือแกก็ไม่ต้องไปแคนาดา ที่สำคัญฉันได้ข่าวว่าแกติดผู้หญิง เลือกให้มันดีๆ อย่าเอาแบบสำส่อนเหมือนแม่แก"
เสียงภูริทัศน์เข้มขึ้น ทำเอาพีรดลถึงกับเหงื่อซึม หนึ่งเขาไม่อยากเชื่อว่าแม่จะกล้าลงมือกีับเขา สองเขาเป็นห่วงมะนาว คุณป๋าเวลาโหดขึ้นมา เหี้ยมได้ใจเลย ทัศน์ดนัยเอ่ยขึ้นก่อนที่พีรดลจะพูดอะไร
"ผมว่าผู้หญิงคนนั้นคงไม่คิดฆ่าเจ้าพีหรอกอาภู แต่อยากข่มขู่มากว่าส่วนสามีใหม่ของเขาผมว่ามีส่วนแน่นอน เพียงแต่ผู้หญิงคนนั้นจะรู้หรือเปล่าว่าลูกชายกำลังถูกสามีใหม่ตามฆ่า"
"ฉันจะส่งไอ้ศักดิ์มันไปนรก และถ้าแกยังขืนขัดคำสั่งฉัน แกจะได้ไปงานศพแม่แกด้วยเจ้าพี"
พีรดลกลืนน้ำลาย คุณป๋าคงสืบชัดเจนแล้วว่าสามีใหม่แม่ทำอะไรบ้างถึงกล้าพูดกับเขาตรงๆ เรื่องผู้หญิงพ่อเขามีคนเยอะไม่นานต้องรู้เรื่องเขากับมะนาว คงต้องไปก่อนแล้วซื้อตั๋วให้มะนาวตามไปทีหลัง
เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยพีรดลกับภูริทัศน์ก็ออกมาจากห้องด้วยสีหน้าปกติ ทั้วงสามสาวเห็นเพื่อนมาแล้วก็พูดคุยปรึกษาเพื่อหากิจกรรมทำเมื่ออยู่ที่นี่
พี่..พ่อแกมีโรงบ่มไวน์ แล้วเขาหวงไหม ฉันเรียนจบแล้วอยากปลดปล่อยสักวัน"
"คุณป๋าไม่หวงหรอก ไปกันจะพาไปเล่นน้ำตก เดี๋ยวเย็นๆมืดๆค่อยมาตั้งวง"
ทั้ง5คนเตรียมไปที่ท้ายไร่ด้วยรถATVสามคัน แพรชมพูไปกับพ่อของพีรดล เพราะเขาบอกว่ามีจุดอันตรายเลยจะตามเด็กๆไปด้วย
วันสุดท้ายของการเรียนจบมาถึงแล้ว กลุ่มของพีรดลซึ่งมีกันอยู่5คนต่างก็จะพากันไปฉลอง มะนาวหรือเมธิณีเพื่อนสาวคนสนิทของพีรดลเอ่ยว่าอยากไปฉลองที่บ้านไร่ของเขาที่เขาค้อพ่อของพีรดลเป็นเจ้าของไร่และมีโรงงานผลิตไวน์และส่งออกผลิตภัณฑ์แปรรูปของตนเอง อีกทั้งหลักๆ เขาเป็นเจ้าของอสังหารายใหญ่"พีไปเที่ยวไร่องุ่นกับรีสอร์ทของพ่อพีดีไหมอ่ะ""เออใช่ๆ ลูกแพรว่าไงไปไหมส่วนมึงจะไปไม่ไปก็แล้วแต่ไอ้ปลา"ทัศดนัยเอ่ยปากถามแพรชมพู ลูกปลาทำหน้าเซ็งก่อนจะเอ่ย"ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีแกนะไอ้ทัศ""นี่ไอ้ปลา กูจะบอกให้นะ ที่ไหนไม่มีมึงที่นั่นอากาศก็สะอาด อย่ามาทำรังเกียจกูนักเลย เดี๋ยวจับทำเมียแม่งเสียหรอก ปากดีนัก""ไอ้ปากหมา หน้าอย่างมึงเห็นนิ้วตีนกูก็บุญลูกตามึงแล้วไอ้ทัศ"ทั้งคู่เริ่มห้ำหั่นกันอีกรอบ ทัศดนัยบ้านรวยมากพอๆ กับพีรดล และที่สำคัญเขาเป็นเสือผู้หญิงตัวยง ลูกปลาเกลียดความเจ้าชู้ของมัน ส่วนแพรชมพูไม่มีความเห็น เธอกำลังรอการตอบกลับจากบริษัทที่เธอส่งเรซูเม่ไปสมัครงาน"อย่าทะเลาะกันเลย ลูกปลาพี่ทัศ เอ่อ..พีไปบ้านนายก็ดี ถ้าไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ฉันไม่ไปนะ เงินเก็บฉันมีน้อยต้องใช้จ่ายระมัดระวัง""อืม..กูรู้ไอ้แ
สามสาวต่างแยกย้ายจากสองหนุ่ม พีรดลส่งข้อความหาหวานใจว่าคืนนี้เขาไปหาที่คอนโด มะนาวส่งสติกเกอร์กลับไป ลัขณากับแพรชมพูมองหน้ากัน“อินเลิฟหรือมึงกับใครอ่ะ หรือว่าพี่ก้องคณะวิศวะ เอ หรือพี่เอกคณะบริหาร เห็นตามจีบมึงอยู่”“อินเลิฟบ้าบออะไร คือกูส่งใบสมัครงานไป เขาตอบรับน่ะ”มะนาวเอ่ยตอบกลับไป ลูกปลาสังเกตูเห็นเพื่อนรักเงียบไปจึงเอ่ยถาม“เป็นอะไรไปแพร”“ กูไม่รู้ว่าจะได้งานไหมน่ะ รอเขาตอบกลับอยู่”“ไม่เป็นไรน่า ไอ้พีมันบอกว่าหากยังไม่ได้มันจะฝากมึงทำงานกับพ่อมันให้ก่อน พ่อมันมีคอนโดหลายโครงการ ทั้งกรุงเทพและต่างจังหวัด”“เอาไว้ให้ที่สุดก่อนปลาค่อยไปรบกวนมัน”แพรทำหน้าเซ็ง มะนาวจึงเอ่ยขึ้น เอาน่าพรุ่งนี้ไปปลดปล่อยก่อน แกเรียนเก่ง เกรดเฉลี่ยก็ดี พรุ่งนี้ไปเที่ยวบ้านพีให้สบายใจค่อยว่ากันอีกที ส่งไปหลายที่ต้องได้สักที่แหละน่ามึง ไปๆ จะไปหาแดกไอศกรีมกันไม่ใช่เหรอ”“อืม ไปๆๆๆ”สามสาวนั่งรถไม่นานก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เมื่อมาถึงก็ตรงเข้าร้านไอศครีมชื่อดัง ทั้งสามคนนั่งกินไปพลางๆ จนกระทั่งมือถือของแพรดังขึ้น แพรขอตัวเพื่อนไปรับสายก่อนเมื่อคุยโทรศัพท์เรียบร้อยก็กลับมากินต่อ สามสาว
ลูกปลามาถึงบ้านก็อาบน้ำ เห็นรอยดูดทั่วคอกับหน้าอกก็กำมือแน่น ไอ้ทัศไอ้สารเลว ฝากไว้ก่อนเถอะลูกปลารอจนถึงสามทุ่มลูกแพรก็กลับมา เมื่อมาถึงก็หิ้วของกินมาเต็มมือ ลูกปลาเดินไปรับก่อนจะเอ่ยถาม“ไปบ้านมาเหรอ มีคนเช่าแล้วเหรอ”“อืม เป็นเพื่อนพี่หมอน่ะ มาจากสวิสเขามาเป็นครอบครัวน่ะ พี่หมอบอกว่าไว้ใจได้ ฉันเก็บมัดจำ6เดือนน่ะ”“อืมก็ดี ได้เงินแสนกว่าบาท กว่าจะได้งานอย่างน้อยก็ไม่อดตาย”“อือ...ว่าแต่มึงกับพี่ทัศไม่ได้ทะเลาะกันนะ ปลากูขอล่ะกูห่วงมึงนะ พี่ทัศไม่ใช่คนจะยอมคน ถ้าเขาไม่พอใจมึงวันไหน มึงจะเดือดร้อนเอา บ้านเขารวยขนาดนั้น พ่อแม่ตามใจจะตาย ขนาดเรียนมา5-6ปีไม่ยอมจบพ่อแม่ยังไม่กล้าว่าลูกเขาเลย”“รู้แล้วๆ กูไม่เอาพิมเสนไปแลกเกลือหรอกน่า”เสียงไลน์ดังติ๊งๆๆๆ ลูกปลาเลยเอามาดูก่อนจะหน้าแดง ไอ้บ้านั่นส่งรูปตัวเองนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวที่มีบางอย่างดันมันจนตุงมาให้ไม่พอ ยังพิมพ์ข้อความลามกอีก(ปลา กูถอนคำพูดนะที่ว่าเห็นมึงแล้วเหี่ยว ตอนนี้นึกถึงเสียงครางมึงตอนเย็น กูเงี่ยนจนแข็งเลย)(ไอ้ทัศ ไปตายซะ ไอ้นรก)(อ้อ หวังว่าคงไม่กลัวของกูจนตกใจสลบนะ อย่าบล็อกกูล่ะ ไม่งั้นจะถือว่ามึงกลัวกู กากว่ะ555)ลูก
วันรุ่งขึ้นทัศดนัยขับรถมารับแพรชมกับลูกปลาที่บ้านเช่า แพรชมพูถอนหายใจ ทำไมพีรดลไม่มารับเองก็รู้ว่าสองคนนี้มีปัญหากัน แพรชมพูลากกระเป๋าเดินไปที่รถ แต่ลูกปลากลับยืนนิ่ง"ปลาไม่เอาของขึ้นรถเล่าเดี๋ยวสายนะ""ไอ้พีบอกจะพาไปแต่เสือกให้คนอื่นมารับ""ลูกแพรไปเถอะค่ะ ใครไม่อยากไปก็ช่างเถอะ พวกรเรียกร้องความสนใจ โลกหมุนรอบตัวเองมากเลยมั้ง"ลูกปลากำหมัดแน่น แพรชมพูเดินมาหาก่อนจะลากกระเป๋าเพื่อนไปเอง เธอเอ่ยกับลูกปลาเบาๆ"ปลา อย่ามีปัญหาเลย ต้องไปอยู่ที่นั่น7วันนะ หรือว่าแกไม่อยากไป ถ้าแกไม่ไปฉันก็ไม่ไป"ลูกปลามองหน้าเพื่อนรัก เธอคบกับแพรมาตั้งแต่มัธยมต้น แพรไม่ค่อยมีปัญหา และที่สำคัญคอยช่วยเหลือเธอเสมอเพราะลูกปลาเป็นเด็กกำพร้าอยู่กับยาย เธอหวังว่าเรียนจบจะกลับต่างจังหวัดไปอยู่กับตาและยาย แต่พวกท่านไม่อยู่แล้วลูกปลาไม่อยากให้แพรลำบากใจจึงยอมยกหระเป๋าเดินตามเพื่อนไป ลูกปลากำลังจะขึ้นแต่ทัศดนัยเอ่ยดักคอเสียก่อน"ไอ้ปลามึงมานั่งหน้า ให้แพรนั่งหลัง น้องมันตัวเล็ก ของกองเต็มเบาะมึงจะไปเบียดลูกแพรทำไม"ลูกปลาขึ้นรถได้ก็ปิดประตูกระแทก ทัศดนัยตาลุกวาวรถคันนี้เขารักมาก ไม่ใช่รถหรูอะไรหรอก แต่เป็นเงินที่เ
ทัศน์ดนัยขับรถมาถึงก่อน เขามาไร่อาภูบ่อยๆเวลาอยากหนีบรรดาผู้หญิงที่พ่อกับแม่พยายามหาให้ ทัศน์ดนัยจอดรถเขาแอบหอมยายตัวเล็กก่อนจะปลุกเบาๆ"คนสวยของพี่ทัศน์ตื่นได้แล้วค่ะ ถึงแล้วหรืออยากให้ปลุกแบบอื่นคะ"ลูกปลาลืมตาขึ้นก็เจอใบหน้าเขาห่างแค่คืบ เธอกลืนน้ำลายลงคอ ดีนะที่แพรยังไม่ตื่น ลูกปลาตะโกนปลุกแพรชมพูเพื่อให้คนที่จ้องจะเอาเปรียบตลอดเวลาถอยออกไป"แพรๆๆ ไอ้แพรตื่นๆๆ ตื่นได้แล้วโว้ย"ทัศน์ดนัยมองไปยังเบาะหลัง แพรชมพูงัวเงียๆก่อนจะปรับโฟกัสสายตาก็เห็นเพื่อรุ่นพี่เท้าเบาะคร่อมเพื่อนสาวอยู่ ทัศน์ดนัยถอยออกมาแล้วเปิดประตูลงไปจากรถ แพรชมพูขยี้ตาอีกรอบ พี่ทัศน์ลงจากรถไปแล้ว เมื่อกี้ตาฝาดเหรอ ลูกปลาหายใจไม่ทั่วท้อง ต้องอยู่ให้ห่างเขามากที่สุด ทัศน์ดนัยเป็นเสือผู้หญิงที่น่ากลัวมาก เธอไม่เคยรู้สึกกลัวและประหม่ามาก่อนเลย เขาอันตรายมากอันตรายจริงๆไม่นานรถของพีรดลก็มาถึง มะนาวลงจากรถมาหากลุ่มเพื่อนก่อน ภูริทัศน์ได้รับการยืนยันจากลูกน้องว่าบุตรชายกับเพื่อนๆมาถึงแล้ว รวมถึงตัวปัญหาด้วย พีรดลเดินไปหาแพรชมพูเพื่อช่วยขนของลง เป็นจังหวะเดียวกับที่ภูริทัศน์ขับรถมาถึงบ้านพอดี "ห
วันรุ่งขึ้นทัศดนัยขับรถมารับแพรชมกับลูกปลาที่บ้านเช่า แพรชมพูถอนหายใจ ทำไมพีรดลไม่มารับเองก็รู้ว่าสองคนนี้มีปัญหากัน แพรชมพูลากกระเป๋าเดินไปที่รถ แต่ลูกปลากลับยืนนิ่ง"ปลาไม่เอาของขึ้นรถเล่าเดี๋ยวสายนะ""ไอ้พีบอกจะพาไปแต่เสือกให้คนอื่นมารับ""ลูกแพรไปเถอะค่ะ ใครไม่อยากไปก็ช่างเถอะ พวกรเรียกร้องความสนใจ โลกหมุนรอบตัวเองมากเลยมั้ง"ลูกปลากำหมัดแน่น แพรชมพูเดินมาหาก่อนจะลากกระเป๋าเพื่อนไปเอง เธอเอ่ยกับลูกปลาเบาๆ"ปลา อย่ามีปัญหาเลย ต้องไปอยู่ที่นั่น7วันนะ หรือว่าแกไม่อยากไป ถ้าแกไม่ไปฉันก็ไม่ไป"ลูกปลามองหน้าเพื่อนรัก เธอคบกับแพรมาตั้งแต่มัธยมต้น แพรไม่ค่อยมีปัญหา และที่สำคัญคอยช่วยเหลือเธอเสมอเพราะลูกปลาเป็นเด็กกำพร้าอยู่กับยาย เธอหวังว่าเรียนจบจะกลับต่างจังหวัดไปอยู่กับตาและยาย แต่พวกท่านไม่อยู่แล้วลูกปลาไม่อยากให้แพรลำบากใจจึงยอมยกหระเป๋าเดินตามเพื่อนไป ลูกปลากำลังจะขึ้นแต่ทัศดนัยเอ่ยดักคอเสียก่อน"ไอ้ปลามึงมานั่งหน้า ให้แพรนั่งหลัง น้องมันตัวเล็ก ของกองเต็มเบาะมึงจะไปเบียดลูกแพรทำไม"ลูกปลาขึ้นรถได้ก็ปิดประตูกระแทก ทัศดนัยตาลุกวาวรถคันนี้เขารักมาก ไม่ใช่รถหรูอะไรหรอก แต่เป็นเงินที่เ
ลูกปลามาถึงบ้านก็อาบน้ำ เห็นรอยดูดทั่วคอกับหน้าอกก็กำมือแน่น ไอ้ทัศไอ้สารเลว ฝากไว้ก่อนเถอะลูกปลารอจนถึงสามทุ่มลูกแพรก็กลับมา เมื่อมาถึงก็หิ้วของกินมาเต็มมือ ลูกปลาเดินไปรับก่อนจะเอ่ยถาม“ไปบ้านมาเหรอ มีคนเช่าแล้วเหรอ”“อืม เป็นเพื่อนพี่หมอน่ะ มาจากสวิสเขามาเป็นครอบครัวน่ะ พี่หมอบอกว่าไว้ใจได้ ฉันเก็บมัดจำ6เดือนน่ะ”“อืมก็ดี ได้เงินแสนกว่าบาท กว่าจะได้งานอย่างน้อยก็ไม่อดตาย”“อือ...ว่าแต่มึงกับพี่ทัศไม่ได้ทะเลาะกันนะ ปลากูขอล่ะกูห่วงมึงนะ พี่ทัศไม่ใช่คนจะยอมคน ถ้าเขาไม่พอใจมึงวันไหน มึงจะเดือดร้อนเอา บ้านเขารวยขนาดนั้น พ่อแม่ตามใจจะตาย ขนาดเรียนมา5-6ปีไม่ยอมจบพ่อแม่ยังไม่กล้าว่าลูกเขาเลย”“รู้แล้วๆ กูไม่เอาพิมเสนไปแลกเกลือหรอกน่า”เสียงไลน์ดังติ๊งๆๆๆ ลูกปลาเลยเอามาดูก่อนจะหน้าแดง ไอ้บ้านั่นส่งรูปตัวเองนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวที่มีบางอย่างดันมันจนตุงมาให้ไม่พอ ยังพิมพ์ข้อความลามกอีก(ปลา กูถอนคำพูดนะที่ว่าเห็นมึงแล้วเหี่ยว ตอนนี้นึกถึงเสียงครางมึงตอนเย็น กูเงี่ยนจนแข็งเลย)(ไอ้ทัศ ไปตายซะ ไอ้นรก)(อ้อ หวังว่าคงไม่กลัวของกูจนตกใจสลบนะ อย่าบล็อกกูล่ะ ไม่งั้นจะถือว่ามึงกลัวกู กากว่ะ555)ลูก
สามสาวต่างแยกย้ายจากสองหนุ่ม พีรดลส่งข้อความหาหวานใจว่าคืนนี้เขาไปหาที่คอนโด มะนาวส่งสติกเกอร์กลับไป ลัขณากับแพรชมพูมองหน้ากัน“อินเลิฟหรือมึงกับใครอ่ะ หรือว่าพี่ก้องคณะวิศวะ เอ หรือพี่เอกคณะบริหาร เห็นตามจีบมึงอยู่”“อินเลิฟบ้าบออะไร คือกูส่งใบสมัครงานไป เขาตอบรับน่ะ”มะนาวเอ่ยตอบกลับไป ลูกปลาสังเกตูเห็นเพื่อนรักเงียบไปจึงเอ่ยถาม“เป็นอะไรไปแพร”“ กูไม่รู้ว่าจะได้งานไหมน่ะ รอเขาตอบกลับอยู่”“ไม่เป็นไรน่า ไอ้พีมันบอกว่าหากยังไม่ได้มันจะฝากมึงทำงานกับพ่อมันให้ก่อน พ่อมันมีคอนโดหลายโครงการ ทั้งกรุงเทพและต่างจังหวัด”“เอาไว้ให้ที่สุดก่อนปลาค่อยไปรบกวนมัน”แพรทำหน้าเซ็ง มะนาวจึงเอ่ยขึ้น เอาน่าพรุ่งนี้ไปปลดปล่อยก่อน แกเรียนเก่ง เกรดเฉลี่ยก็ดี พรุ่งนี้ไปเที่ยวบ้านพีให้สบายใจค่อยว่ากันอีกที ส่งไปหลายที่ต้องได้สักที่แหละน่ามึง ไปๆ จะไปหาแดกไอศกรีมกันไม่ใช่เหรอ”“อืม ไปๆๆๆ”สามสาวนั่งรถไม่นานก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เมื่อมาถึงก็ตรงเข้าร้านไอศครีมชื่อดัง ทั้งสามคนนั่งกินไปพลางๆ จนกระทั่งมือถือของแพรดังขึ้น แพรขอตัวเพื่อนไปรับสายก่อนเมื่อคุยโทรศัพท์เรียบร้อยก็กลับมากินต่อ สามสาว
วันสุดท้ายของการเรียนจบมาถึงแล้ว กลุ่มของพีรดลซึ่งมีกันอยู่5คนต่างก็จะพากันไปฉลอง มะนาวหรือเมธิณีเพื่อนสาวคนสนิทของพีรดลเอ่ยว่าอยากไปฉลองที่บ้านไร่ของเขาที่เขาค้อพ่อของพีรดลเป็นเจ้าของไร่และมีโรงงานผลิตไวน์และส่งออกผลิตภัณฑ์แปรรูปของตนเอง อีกทั้งหลักๆ เขาเป็นเจ้าของอสังหารายใหญ่"พีไปเที่ยวไร่องุ่นกับรีสอร์ทของพ่อพีดีไหมอ่ะ""เออใช่ๆ ลูกแพรว่าไงไปไหมส่วนมึงจะไปไม่ไปก็แล้วแต่ไอ้ปลา"ทัศดนัยเอ่ยปากถามแพรชมพู ลูกปลาทำหน้าเซ็งก่อนจะเอ่ย"ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีแกนะไอ้ทัศ""นี่ไอ้ปลา กูจะบอกให้นะ ที่ไหนไม่มีมึงที่นั่นอากาศก็สะอาด อย่ามาทำรังเกียจกูนักเลย เดี๋ยวจับทำเมียแม่งเสียหรอก ปากดีนัก""ไอ้ปากหมา หน้าอย่างมึงเห็นนิ้วตีนกูก็บุญลูกตามึงแล้วไอ้ทัศ"ทั้งคู่เริ่มห้ำหั่นกันอีกรอบ ทัศดนัยบ้านรวยมากพอๆ กับพีรดล และที่สำคัญเขาเป็นเสือผู้หญิงตัวยง ลูกปลาเกลียดความเจ้าชู้ของมัน ส่วนแพรชมพูไม่มีความเห็น เธอกำลังรอการตอบกลับจากบริษัทที่เธอส่งเรซูเม่ไปสมัครงาน"อย่าทะเลาะกันเลย ลูกปลาพี่ทัศ เอ่อ..พีไปบ้านนายก็ดี ถ้าไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ฉันไม่ไปนะ เงินเก็บฉันมีน้อยต้องใช้จ่ายระมัดระวัง""อืม..กูรู้ไอ้แ