ในห้องเงียบไปแล้ว ทัศน์ดนัยนอนกอดคนตัวเล็กหลับไปด้วยกัน เขารู้สึกว่าอยากตื่นมาเจอหน้าเธอทุกเช้า กลางคืนอยากกอดเอาไว้แบบนี้ ลูกปลาขยับตัวลืมตามามองก่อนจะขยี้ตา
"พี่ทัศน์เข้ามาได้ยังไงอ่ะ นี่ห้องปลานะ"
"ปลาเมาพี่พามานอน นอนเถอะพี่ง่วงแล้วค่ะ"
"แล้วทำไมไม่นอนห้องพี่ล่ะคะ"
"ก็จะไปอยู่หรอก ถ้าไม่มีคนกอดพี่แน่น บอกรักพี่ไม่หยุดจนพี่ต้องใจอ่อนและนอนที่นี่"
"พี่ทัศน์พูดอะไร ปลาไม่ได้ทำอย่างนั้นสักหน่อย"
"ทบทวนไหมเผื่อจำได้หื้ม"
ทัศน์ดนัยยื่นหน้าไปใกล้ๆกับคนตัวเล็ก ลูกปลาผลักหน้าเขาออกไป หัวใจเต้นราวกับกลอง เหมือนกับว่ามันจะทะลุออกมาจากทรวงอก ทัศน์ดนัยหัวเราะเธอจากนั้นก็รั้งเอวบางเข้าหา ก่อนจะกระซิบคำหวาน
"ปลาขา ไหนบอกอยากจูบกับพี่ไง อ้าปากให้พี่หน่อยสิ นะคะคนสวยขา"
"อื้อ ปล่อยปลานะคะ"
"ปลาขา ถ้ายอมให้จูบพี่จะไม่ทำมากกว่านั้น คนสวยขาพี่อยากจูบหนู"
"แค่จูบนะคะ ห้ามมากกว่านั้นด้วย"
เอ่ยจบก็ก้มหน้า ทัศน์ดนัยยิ้มร้าย ปลาติดเบ็ดแล้ว จะจูบให้ดิ้นเลยยายตัวดี โทษฐานที่ทำให้เขาอารมณ์ค้างตอนแรก
"มาค่ะจูบกัน"
ลูกปลายอมอ้าปากให้เขาประกบปากของเขาลงมา ทัศน์ดนัยใช้ลิ้นร้อนของตนเองเกี่ยวลิ้นนุ่มเอาไว้ ดูดน้ำหวานในปากมาดื่ม ก่อนที่จะเริ่มคลึงที่เต้านมของคนตัวเล็ก ลูกปลาลืมตัวเพราะอารมณ์ปรารถนาหรือเพราะยังเมาค้างก็ไม่แน่ใจ หรือเพราะลึกๆเธอรักผู้ชายที่ชื่อทัศน์ดนัยกันแน่
คนตัวเล็กแอ่นอกให้เขาได้บีบขยำ ปากเล็กที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระครางออกมา
"อ๊า พี่ทัศน์ขา ปลาเสียว พอเถอะค่ะ"
"ปลาขา ขอพี่กินนมปลาได้ไหมคะ หมอบอกว่าพี่ขาดแคลนแคลเซียมต้องดื่มนมเยอะๆ"
"อ๊า หมอที่ไหนคะ พี่ทัศน์ พี่ไปเอานมจากตู้เย็นสิ อื้อ เสียวพี่ทัศน์ปลาเสียว อย่าตวัดลิ้นเลียหัวนมปลา อ๊า"
คนตัวโตไม่ฟังเขารั้งเสื้อเธอพ้นศีรษะ ก่อนจะก้มลงอ้าปากงับหัวจุกสีหวานเข้าปาก ลูกปลาสอดมือเข้าไปในเรือนผมดกดำของทัศน์ดนัย ปากก็ห้ามแต่ร่างกายกลับแอ่นหาเขาไม่หยุด หลังจากเล่นกับทรวงอกจนพอใจก็เลื่อนตัวลงมาหาความงามด้านล่าง
ตอนที่คนตัวเล็กเมากับตอนนี้เขาชอบตอนนี้มากกว่า ลูกปลามีสติแต่ยังตอบสนองเขา ไม่ผลักไสด่าทอเหมือนที่เคย แปลว่าเขาคิดไม่ผิด เด็กคนนี้มีใจให้เขาเหมือนกัน
"ปลาขาขอกินน้ำให้ชื่นใจหน่อยนะคะ"
"อ๊า พี่ทัศน์อย่าถอดกางเกงปลาสิคะ ไม่เอาปลาอายนะ"
"ไม่ต้องอาย พี่กินมาแล้วก็ปลาเมาแล้วให้พี่เลียนี่นา"
"ไม่ใช่สักหน่อย ปลาไม่ได้ทำแบบนั้นแน่นอน อ๊า พี่ทัศน์ไม่ฟังที่ปลาบอกเลย บอกว่าอย่าเลีย อื้อ อย่าดูดปลาเสียว"
"อืม จ๊วบๆๆ"
ทัศน์ดนัยจับเข่ามนให้กางออก ตัวเองนั่งคุกเข่าก้มลงไปหาดอกไม้งามที่มีน้ำหวานรอให้เขาดื่มกิน ลูกปลาครางออกมาเพราะเขากำลังประกบปากกับความบอบบางของเธออยู่
"พี่ทัศน์พอเถอะ อื้อ ปลาจะเสร็จ"
"เสร็จออกมาเยอะๆค่ะ พี่หิวแล้ว หวานกว่าน้ำตาลหอมกว่าน้ำผึ้งเสียอีกคนสวย แตกออกมาพี่รออยู่"
ลูกปลาทนไม่ไหว หน้าท้องกระตุกเกร็งก่อนจะหลั่งน้ำหวานที่คนตัวโตรอคอย ทัศน์ดนัยดูดเลียจนไม่เหลือสักหยด จากนั้นเลื่อนมาสบตาเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ
"ช่วยพี่หน่อย ถ้าไม่อยากให้พี่แตกในร่องสวยๆของหนู ปลาขาช่วยพี่ให้มันนิ่มลงที"
"ปะ ปลาทำไม่เป็น"
"พี่สอนนะคะ"
แล้วคนตัวสูงก็สอนให้ลูกปลาทำให้เขาได้ปลดปล่อย คนตัวเล็กไม่กล้า แต่พอได้เริ่มเธอก็เพลิดเพลิน สุดท้ายทัศน์ดนัยก็คำรามออกมาก่อนเสยเอวถี่ๆเข้าปากนุ่ม ก่อนจะปลดปล่อยความอุ่นร้อนจนล้นออกมุมปากของเธอ
"ปลาน่ารักที่สุดเลย"
"ไม่มีครั้งต่อไปแล้วนะ พี่ทัศน์ต้องเลิกยุ่งกับปลาด้วย"
"ไหนบอกรักพี่ไงคะ"
"ปลาไม่ได้พูด แค่อารมณ์พาไปเท่านั้นเอง"
ลูกปลาพูดจบก็ก้มหน้า เธอกลัวเขาจับได้ว่าเธอโกหก แน่นอนทัศน์ดนัยจับได้ ถ้าไม่รักเขาเธอไม่มีทางทำให้หรอก เพราะเด็กคนนี้หัวแข็งนัก
"พี่ไม่เลิกยุ่งกับปลาหรอก แต่พี่จะยุ่งมากกว่าเดิม ใครใช้ให้พี่ก็รักปลาเหมือนกันล่ะคะ"
"อะไรนะคะ...พี่ทัศน์พูดว่าอะไรนะคะ"
"พี่รักปลา ไม่งั้นพี่คงทำลายปลาไปตั้งแต่ตอนที่ปลาเมาแล้ว รอพี่นะพี่ต้องไปทำงานที่สวิสสามปี ปลาไปกับพี่ไหมล่ะ"
"ไม่เอาค่ะ ปลาอยากทำงานเมืองปลา อยากใช้ความสามารถตัวเองมากกว่าเป็นเด็กเส้น อื้อ ไหนว่าพอแล้วไง ไหนว่าจะไม่ทำปลาแล้วไง พี่ทัศน์พอเถอะค่ะ"
"นอนก็ได้ค่ะคนสวยของพี่ นอนกอดกันนะอยากนอนกอดเมีย"
"พี่ทัศน์..อย่าพูดซี้ซั้วนะคะ ใครมาได้ยินเข้า ปลาอายนะ"
"ไม่ใช่เมียจริงๆหรือ เมื่อกี้พี่ทำอะไร เข้าไปสุดโคนลิ้นเลยนะ ไม่ใช่เมียพี่จริงเหรอคะคุณลัขณาคนสวย"
"พี่ทัศน์ อย่ามาลามกนะ ปลาจะนอนแล้ว ไม่นอนก็ตามใจพี่"
"นอนค่ะนอน...ปลาพี่อยากกินนมนอน"
"ได้คืบเอาศอกจริงๆเลยคนบ้า"
สายตาอ้อนวอนมาจากคนตัวโต ลูกปลานอนหันหลังทันที ทัศน์ดนัยหัวเราะในลำคอ ก่อนจะมาซ้อนด้านหลัง มือหนากอดเอวบางเอาไว้กระซิบข้างหู
"ฝันดีครับเมีย"
ลูกปลาอมยิ้มในความมืด เวลาที่เขาไม่ร้ายมันช่างน่ารักจังเลย จากนั้นทั้งคู่ก้หลับจริงๆ ลูกปลาหลับก่อน ส่วนทัศน์ดนัยก็ต้องพยายาข่มใจข่มกายข่มตาให้หลับ
ตีสองรถของภูริทัศน์เลี้ยวเข้ามาจอดในบ้าน ร่างสูงเดินเซเล็กน้อย วันนี้เขาตัดสินใจเด็ดขาดจะจัดการกับสองผัวเมียนั่น ภูริทัศน์ดื่มมาด้วย เขาสั่งคนจัดการเรื่องหนังสือเดินทางเรียบร้อย พีรดลพร้อมบินในอีกสามวัน"นายครับให้ผมประคองขึ้นบ้านไหมครับ""อืม..ไม่ต้องกูไม่ได้เมา มึงไปนอนเถอะ"เดชพยักหน้า รอจนเจ้านายเข้าบ้านเรียบร้อยเขาจึงได้กลับบ้านพัก ทางด้านภูริทัศน์เดินกลับห้องตัวเอง แต่เขาต้องผ่านห้องพักของแพรชมพู เหมือนเขาจะนึกขึนได้จึงบิดลูกบิดห้องของเธอ "หึ..ล็อกหรือยายเด็กร่าน นี่บ้านฉันเธอไม่รอดหรอก"จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องทำงานหยิบกุญแจสำรองห้องเล้กออกมา ภูริทัศน์ไขกุญแจห้อง จากนั้นก็เดินเข้ามาก่อนจะปิดประตูตามหลังแล้วล็อก ร่างสูงมานั่งที่ขอบเตียง ใบหน้าหวานละมุนสะท้อนแสงไปจากด้านนอก มีแสงพระจันทร์ส่องกระทบข้างพวงแก้ม แพรชมพูนอนไม่หลับ เธอเป็นคนรู้ตัวค่อนข้างดี แพรชมพุลืมตาในความมือ เธอพยายามลุกขึ้นก็เจอวงแขนแข็งแรงกอดเธอแน่น "ไงลูกแพร...หลับสบายไหม""คุณป๋า...ปล่อยแพรนะ""ลองเป็นฉันดู เธอจะลืมไก่อ่อนอย่างเจ้าพีเลยล่ะ""ทุเรศ...ออกไปนะ แพรบอกให้ปล่อย
ภูริทัศน์กระแทกเอวใส่คนใต้ร่างช้าเร็วสลับ อ่อนหวานบางครั้งก็รุนแรงโดยไม่สนว่านี่คือครั้งแรกของเธอ ใครใช้ให้อวดดีขนาดนี้ แพรชมพูต่อต้านไม่นานร่างกายเริ่มทรยศ เธอเผลอกอดตอบเขา บางครั้งก็ร่อนเอวขึ้นหาความใหญ่โตนั้น ปลายเท้าเริ่มจิกเกร็ง ใบหน้าหวานเห่อร้อนจนแดง หายใจถี่ขึ้น ภูริทัศน์รู้ดีคนใต้ร่างกำลังจะถึงวิมาน เขาหยุดขยับ แพรชมพูส่ายหน้า เธอทรมานเธออยากปลดปล่อยมันออกมาแต่เขาไม่ยอมทำให้เธอสมหวัง คนตัวโตยิ้มร้ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เหนือกว่า"ขอร้องฉันสิ ขอร้องไอ้เลวที่กำลังกระแทกเธออยู่ ครางชื่อฉันแพรชมพู อยากเสร็จไหม ไม่อย่างนั้นก็อยู่อย่างนี้แหละ ฉันอึดพอนะแพรชมพู ถ้าเธอทนได้ ก็ตามใจ""ฮึกๆๆ ไม่ ฮือๆๆ ไม่มีทาง ออกไปจากตัวแพร ออกไป""อ่าห์ ฉันมีเวลาเล่นกับเธอจนสว่าง เธอไม่ขอร้องฉันจะไม่ให้เธอแตก มาดูสิถ้าฉันยังแข็งอยู่ในนี้ แล้วเช้ามาทุกคนตื่นหมดจะเกิดอะไรขึ้น อ่าห์ รัดแน่นดีฉันอยู่ได้ทั้งวันในตัวเธอ""อ๊า อย่าเสย อื้อ แพร อ๊า คุณภู""เรียกฉันคุณป๋า ครางชื่อฉันสิแพร หื้ม"แพรชมพูไม่มีทางให้เลือก เธอกำลังถูกเขาทรมานอย่างเสียวซ่าน มือบางโอบแผ่นหลังห
ภูริทัศน์ที่ตอนนี้ใจอยู่ที่รถอีกคันแล้ว ยายตัวเล็กกล้าหนีผัวตัวเองหรือ เจอเมื่อไหร่น่าดูแน่ๆ ให้ตายเขาคิดถึงเมื่อคืนแล้วอยากเจอหน้าไวๆเสียแล้ว ต้องหาทางกักยายเด็กน้อยเอาไว้ นานๆจะเจอของดีของสดสักที หอมเป็นบ้า"ไอ้แทนมึงขับไวหน่อย""ครับนาย ทำไม่ไม่ให้พี่เดชแกขับกลับมาล่ะครับ หรือนายจะให้ผมตรงไปส่งเขาใหญ่เลย""เสือก กูรีบ ขับไปอย่าพูดมาก เมียกูยิ่งพยศอยู่เดี๋ยวมีเวลาตั้งตัว""เมีย นายมีเมียตอนไหนกัน คุณฟ้า หรือคุณเรวดี คนไหนอ่ะ ผู้หญิงเป็นสิบ""ไอ้แทนมึงอยากตกงานไหม""ไม่ครับนาย จะรีบเดี๋ยวนี้แหละครับ"แทนเหยียบ120แต่ภูริทัศน์ไม่สนใจ ไม่นานก็มาถึงจุดหมายเขาเห็นรถของเดชจอดอยู่ แพรชมพูตื่นสักพักแล้ว รถจอดอยู่ในปั๊มเขาถามลุงเดชว่ายังเติมน้ำมันไม่เสร็จหรือ เดชบอกขอเช็คลมยางก่อน เหมือนยางจะอ่อน กำลังดูว่ารั่วหรือเปล่า ทำเอาคนตัวเล็กนั่งหงอยอยู่บนรถ อยู่ๆประตูรถก็เปิดออก แพรชมพูหันไปก็เห็นคนที่เธอเพิ่งจะหนีมา หันไปมองหน้าลุงเดชเขาหน้าเจื่อนก่อนจะเอ่ย"ขอโทษครับคุณแพร นายสั่งให้รอก่อนมีเรื่องจะคุยกับคุณแพรผมเลยต้องรอ""ถ้าลุงไม่สะดวกทำไมไม่บอกแพรคะ ขอบคุณนะคะ
สามชั่วโมงรถก็มาถึงรีสอร์ตของเขา แม่บ้านมาต้อนรับแต่ภูริทัศน์ไม่สนใจอุ้มร่างที่หลับใหลเดินเข้าบ้าน มะปรางลูกสาวแม่บ้านที่แอบรักเจ้านายเห็นภาพตรงหน้าก็กำมือแน่น นายไม่เคยพาผู้หญิงมาที่นี่ แต่วันนี้นอกจากพามายังอุ้มลงมาอีกด้วย แม่นี่เป็นใครกันท่าทางยังเด็ก หึ พวกนักศึกษาหาเสี่ยเลี้ยงสิท่า หึคงตอแหลน่าดูนายถึงได้หลงขนาดพามาบ้านที่เขาใหญ่"ยืนทำอะไรนางปราง นายมาไม่เห็นหรือไง ยังไม่ตามไปรับใช้อีก""หึ แม่ สงสัยนางนั่นคงอ่อนยั่วนายล่ะสิ แหม่อุ้มกันมาเชียว ไปเอากันที่ไหนมาจนหมดแรงล่ะ""อีปรางกูเตือนมึงก่อนนะ อย่าหวังสูงนายเขาไม่สนใจมึงหรอก อย่าทำให้กูเสียคนตอนแก่""หึ มันก็ไม่แน่หรอก ยังไงนายก้เป็นผู้ชาย บางทีแม่อาจเป็นแม่ยายพ่อเลี้ยงก็ได้ ฉันมีอะไรสู้นังคนที่นายอุ้มมาไม่ได้บ้าง แห้งก็แห้งตัวเท่าลูกหมา คงของใหม่แหละเดี๋ยวนายก็ทิ้ง หึ" "อีปราง!!""โว้ย จะตวาดฉันทำไม่ แม่ประสาอะไรไม่สนับสนุนลูกตัวเอง วันไหนฉันเป็นเมียนายขึ้นมา แม่อย่ามาพึ่งฉันก็แล้วกัน หึ"มะปรางสะบัดหน้าใส่ป้าปริมแม่ตัวเองก่อนจะเดินไปที่บ้านพักของนาย มาถึงก็ยืนรอนาย2ชั่วโมงยังไม่ออกจากห้อง
คนตัวเล็กหายใจสม่ำเสมอเพราะเธอไม่ไหว เขาเอาแต่ใจมากเกินไปจนเธอแทบไม่ได้พักผ่อน แพรชมพูหลับไปแล้ว เสียงไลน์เด้งขึ้นมาเขาจึงถือวิสาสะเปิดดุก็เห็นข้อความจากคนที่ชื่อเกื้อ เขาเห็นรูปกำไลที่เขาหักมันคืนแรกที่เขารังแกเธอ "พี่หมอซ่อมได้ไหมคะ"(ไปทำอะไรมาคะคนสวยขา ซ่อมได้แต่ค่าซ่อมแพงเอาเรื่องเทิร์นแล้วซื้อเส้นใหม่ไหมคะ)"ของคุณพ่อซื้อให้คุณแม่วันครบรอบแต่งงาน แพรอยากเก็บเอาไว้ แพรรักษาสมบัติพ่อกับแม่ไม่ดีแพรเกลียดตัวเอง"แล้วก็ส่งสติกเกอร์ร้องไห้ไปให้อีกฝ่าย ภูริทัศน์หันไปมองคนตัวเล็กที่นอนหลับข้างๆ กำไลนี่ของพ่อกับแม่เธอหรือ(แพรขา หนูจะมาทำเรื่องที่ตม.เมื่อไหร่ ถ้าไม่สะดวกส่งเอกสารมาพี่หมอจะจัดการให้)"แพรจะกลับอีก5วันค่ะ เดี๋ยวแพรไปจัดการเอง"(เครค่ะ คิดถึงนะคะคนสวยของพี่หมอ""คิดถึงเหมือนกันค่ะ บ๊ายบายค่ะ"*สติกเกอร์ฝันดี*ภูริทัศน์มองคนตัวเล็กที่หลับอยู่ข้างๆก้อยากปลุกขึ้นมาแล้วถามว่าไอ้หน้าจืดนี่เป็นใคร มาบอกคิดถึงเมียเขา หน้าตาหน้าที่การงานก็ดีแต่แอบตีท้ายครัวเมียชาวบ้าน หึ กระทั่งมีไลน์ใหม่มาเป็นลูกปลาถามว่ากลับถึงกรุงเทพหรือยัง ทำไมไม่โทรหาเลยสองวันแล้ว
แพรชมพูที่ตอนนี้นั่งอยู่ในรถของหมอแพรวได้แต่กลั้นน้ำตา เขาทำลายเธอไม่เหลือชิ้นดี ทำลายกระทั่งสิ่งแทนใจที่พ่อแม่เหลือไว้ให้ แพรวเป็นกุมารเวชบางครั้งต้องคุยกับเด็ก แม้ไม่ใช่แพทย์ทางจิตเวชแต่ก็พอจะรับรู้ได้ว่ายายตัวเล็กมีเรื่องในใจ และใหญ่มาก"มีอะไรไหมคนสวยขา อยากระบายให้พี่แพรวฟังไหมคะ""ไม่มีค่ะ แพรทำกำไลที่พ่อซื้อให้แม่หัก พี่หมอบอกว่าซ่อมแพง แต่แพรอยากซ่อม""แพรแน่ใจนะว่าเรื่องแค่นี้ พี่เกื้อเขาห่วงแพรมากนะคะ""ขอบคุณพี่แพรวที่มารับนะคะ พวกพี่แต่งงานกันเมื่อไหร่แพรจะอาสาเลี้ยงลูกให้ แล้วพวกพี่ก็ไปฮันนีมูนกันได้ทุกวันเลยค่ะ"แพรวพิลาศมองเด็กสาวตรงหน้าก่อนจะยิ้ม เธอรู้จักกับหมอเกื้อตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง คบกันมานานไปบ้านเขาบ่อยครั้ง รู้จักยายตัวน้อยนี่ตั้งแต่ยังใส่คอซอง ตอนนี้เรียนจบแล้ว อาพิศาลกับอาชมนาถจากไปไว เธอกับคู่หมั้นดูแลเด็กคนนี้มาตลอด แพรชมพูสดใสเหมือนท้องฟ้ายามเย็น แต่วันนี้ดูเหมือนท้องฟ้าจะหม่นๆ กระทั่งเสียงมือถือคนตัวเล็กดังมา แพรวพิลาศเลยหยุดความคิด"ฮัลโหล"(อยู่ไหน มาถึงนานแล้วทำไมยังไม่กลับห้องอีก เป็นห่วงนะแพร)"อยู่กับหมอแพรวน่ะ กำลังจะไป
หลังจากกลับมาจากเขาใหญ่ได้2วันแพรชมพูก็ได้เข้าสัมภาษณ์งานกับบริษัทอสังหาแห่งหนึ่ง และเธอได้งานนี้ลูกปลาทำงานเป็นเลขาของทัศน์ดนัย ในที่สุดเขาก็ไม่ยอมให้ลูกปลาไปทำงานที่อื่น ทั้งสองคนจดทะเบียนสมรสกันแล้ว แม้จะห่วงเพื่อนแต่แพรชมพูบอกแล้วว่าเธอยังมีพี่หมอเกื้อกับพี่หมอแพรว ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แพรชมพูเริ่มงานมาได้เดือนกว่าแล้ว ทัศน์ดนัยกำลังจะไปสวิสกับลูกปลา เขาอยากให้เธอไปด้วยเพราะภรรยาห่วงเพื่อน"แพร จะไม่ไปเที่ยวก่อนเริ่มงานจริงๆหรือคะ""ไม่ค่ะพี่ทัศน์ อีกอย่างพี่ช่วยแพรย้ายของก็พอ เรียนจบแล้วต้องย้ายออก""แต่เขาก็ไม่ได้บอกนี่นาว่าให้รีบย้าย""ตอนเรียนพวกเราเป็นนักศึกษา ตอนนี้จบแล้วหอก็ต้องคืนค่ะ ให้คนอื่นมาเช่าต่อ พี่กับปลาจะไปเมื่อไหร่คะ""อืม..ประมาณอาทิตย์หน้าค่ะ มาเถอะกินข้าวกัน วันนี้เมียพี่ทำกับข้าวเองเลย"ลูกปลายกอาหารมาวางที่โต๊ะ ช่วงนี้เพื่อนเหนื่อยง่าย นอนเก่ง แพรชมพูตัดสินใจซื้อรถเพราะเธอมีรายได้จากการให้เช่าบ้าน จึงผ่อนสบายๆ อาหารถูกวางตรงหน้าแต่แพรชมพูกับรู้สึกว่ามันเหม็นไปทุกอย่าง เธอพยายามที่จะฝืนกินแต่ในที่สุดก็ไม่ไหว"อื้อ..อุ๊บ แพรขอตัว
แพรชมพูร้องไห้ซบลงที่หน้าท้องของหมอแพรว กระทั่งคนที่ยืนฟังทนไม่ไหวเขาเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเอ่ย"ถ้าหนูไม่ให้พูดพี่ก็จะไม่พูด ส่วนที่อยู่แพรไปอยู่คอนโดพี่แล้วกัน ปลอดภัยช่วงนี้แพรอ่อนแอ ลูกปลาก็อยู่เป็นเพื่อนแพรก่อน รอให้แพรหายแพ้ท้องเดี๋ยวพี่บินมารับ"สองคนมองหน้ากัน คนที่โตกว่าจึงได้เอ่ยออกมา"ที่คุณทัศน์พูดนะถูกแล้ว ว่าแต่แพรไม่อยากให้เขามารับผิดชอบแน่หรือ อย่างไรเขาก็ควรรับรู้"คนตัวเล็กส่ายหน้า ลูกปลากำมือแน่นก่อนเอ่ยด้วยความเกลียดชัง"ไอ้พีกับมะนาวไปเสวยสุขกันอยู่สองคน ไอ้พีซื้อตั๋วให้มะนาวบินไปหา เมื่อคืนเห็นลงรูปคู่ รักกันหวานชื่น แต่กลับทำลายอีกคนทั้งชีวิต อยากถามมันนักว่ามันขี้ขลาดขนาดนี้อย่ามีเมียเลย""พอเถอะปลา พีมันไม่ผิดหรอกที่จะปกป้องคนรักของมัน""ผิดสิแพร มันผิดถ้าเกิดมันพูดออกไปบางทีพ่อมันอาจยอมรับ แต่เลือกที่จะทำเป็นสนิทกับแก ฉันก็ว่ามันดูสนิทกับแกผิดปกติช่วงหลังๆ อยากรู้ว่าถ้าคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ไม่ใช่แกแต่เป็นมะนาวมันจะรู้สึกยังไง ฮือๆๆ แพรฉันไม่ควรให้แกไปเขาค้อวันนั้นเลย ฉันไม่ควรดื่มจนเมาไม่ดูแลแก ฮือๆ แพรปลาขอโทษ""ไม่มีใครผิดหรอก พี่ท
ทัศน์ดนัยที่ยอมฟังลูกปลาเกลี้ยกล่อมก็จะยอมไปพบหน้า่บิดาสักครั้ง ภูริทัศน์เองส่งลูกสาวให้กับแพรชมพูก่อนจะเดินมาหาลูกปลาที่นอนอยู่ ในเปลเข็นเด็กลูกชายเจ้าทัศน์หน้าเหมือนพี่ทิมพ่อของเจ้าทัศน์ราวกับถอดแบบคุณปู่ออกมา ก่อนจะขออุ้มเจ้าตัวน้อย ลูกปลาพยักหน้ากับสามี"เฮ้อ ถอดพี่ทิมมาราวกับแกะ แกหน้าเหมือนพ่อนะเจ้าทัศน์แต่ลูกแกเหมือนพ่อแกมากกว่าแก""ครับอาภู..ว่าแต่พ่อจะมาโรงพยาบาลเมื่อไหร่ครับ""อาจจะวันนี้มั้ง เอ่อลูกปลา คุณป๋ารู้ว่าลูกปลาเป็นห่วงแพรคุณป๋าดีใจที่แพรมีเพื่อนแบบหนู แต่ว่าเรื่องของแพรกับคุณป๋าไม่ใช่เพราะว่าคุณป๋าอยากกีดกันเจ้าพีแต่ว่าคุณป๋ารักแพรจริง""รักหรือคะ ตั้งแต่เมื่อไหร่พวกเราเจอกับคุณป๋าครั้งแรกเองนะคะ"ภูริทัศน์ส่งบุตรชายให้กับทัศน์ดนัยก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแพรชมพู เขาจับมือเธอขึ้นมาจูบก่อนจะสารภาพ"คุณป๋ารักแพรตั้งแต่เห็นรูปที่ลุงเดชเอามาให้ดู พอพวกหนูมาถึงเจ้าพีเขาแสดงออกว่าชอบแพรคุณป๋าก็แค่ตามน้ำ แต่สายตาเจ้าพีมองใครคุณป๋ารู้ดี""แล้วทำไมคุณป๋าไม่จีบแพรดีๆคะ ทำไมต้องทำให้แพรมีตราบาปด้วย อีกหน่อยถ้าคุณป๋าไปชอบใครอีกก็ไล่ปล้ำเขาอีกอย่างนั้นหรือคะ"ภูริ
ภูริทัศน์ขับรถมาถึงโรงพยาบาลเขาจอดหน้าประตูเพื่อให้แพรชมพูกับลูกสาวลงไปก่อน จากนั้นตัวเองก็เอารถไปจอด แพรชมพูยืนรอเขากระทั่งภูริทัศน์เดินมาถึงเขาก็รับลูกสาวมาอุ้มเอง ทั้งสามคนพากันเข้าไปในโรงพยาบาล พระพายที่เพิ่งจะมีคุณพ่อก็อยากอวดจึงเรียกพี่ๆน้าๆพยาบาลเสียงดังใสแจ๋ว "น้าจิ๊บขา น้าเกลขา พระพายมาแล้วค่ะ พระพายมีคุณพ่อด้วย"พยาบาลที่เคาน์เตอร์หันมาตามเสียงเจื้อยแจ้วก็เห็นคุณภูริทัศน์ลูกค้าวีไอพีของโรงพยาบาลอุ้มหนูน้อยพระพายมา เคยสงสัยเหมือนกัน ทำไม่ลูกชายคุณลุงประภาสกับน้องพระพายใบหน้าเหมือนกันมาก ที่แท้ก็เป็นพ่อลูกนี่เอง จริยาหรือน้าจิ๊บยิ้มหวานให้คุณพ่อกับลูกสาวก่อนจะทักทายเขากับแพรชมพู"สวัสดีค่ะคุณภู สวัสดีค่ะน้องแพร พระพายคนสวยของน้าจิ๊บเสียงใสเชียวอารมณ์ดีเพราะคุณพ่ออุ้มใช่ไหมคะ""ใช่ค่ะ พระพายมีคุณพ่อแล้ว""น้าเกลดีใจด้วยนะคะ พระพายของน้าเกลมีคุณพ่อแล้ว แถมคุณพ่อหล่อมากๆ คุณแม่ก็สวยมากๆ พระพายน้าเกลเลยเป็นเด็กผู้หญิงที่สวยมากเช่นกันค่ะ"กรณัฐฐาหรือน้าเกลเอ่ยกับเด็กน้อยด้วยน้ำเสียงสดใส พระพายกอดคอคุณพ่อยิ้มอายๆจนคนที่มาหาหมอต่างอมยิ้มกับความอวดพ่อของเจ้าต
ตีสี่แพรชมพูตื่นขึ้นมาเพื่อทำมื้อเช้าให้ลูกสาว วันนี้มีอีกคนหนึ่งมากินด้วย ร่างบางขยับคนนอนกอดลืมตาขึ้นเอ่ยน้ำเสียงอู้อี้"เพิ่งตีสี่เอง...นอนต่อเถอะแพร""แพรจะลงไปต้มข้าวต้มกุ้งให้คุณป๋ากับพระพายค่ะ วันนี้ต้องไปหาลูกปลา คุณป๋าที่ผ่านมาลูกปลากับพี่ทัศน์คอยห่วงใยใส่ใจแพร""ขอโทษนะแพร วันนั้นถ้าคุณป๋าไม่งี่เง่าไม่อารมณ์เสียจนทำให้แพรน้อยใจและหนีมา แพรกับลูกก็คงไม่ลำบากนานขนาดนี้"คนตัวเล็กลุกขึ้นก่อนเท้าแขนเรียวคร่อมตัวสามีเอาไว้หนึ่งมือ อีกมือลูบใบหน้าคมคายก่อนจะเอ่ยถ้อยคำอ่อนโยน"เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนั้นเราแทบไม่รู้จักกันเลย อย่าลืมสิคะเราเจอกันไม่ถึงอาทิตย์ ขอแค่จากนี้ไปเราสองคนมีอะไรให้คุยกัน อย่าไม่พูดจนเป็นเรื่องใหญ่โต""คุณป๋ารักแพรนะ ตกหลุมรักตั้งแต่วันแรกที่เห็นรูป และรักมากขึ้นทุกวัน ตอนนี้มีพระพายอีกคน คุณป๋ารักทั้งแพรและลูกของเรารวมถึงลูกในอนาคต ที่คุณป๋าจะขยันทำทุกคืนอีกด้วย"แพรชมพูมองค้อนเขา ไฟวอร์มกระทบใบหน้าหวานจนภูริทัศน์อดใจไม่ไหว เขาโอบแผ่นหลังของเธอแล้วพลิกลงไว้ใต้ร่างหนา ก่อนจมอบจุมพิตแสนหวาน แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบท้ายทอยหนา ยอมรับ
ภูริทัศน์หอมแก้มของเธอก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงออดอ้อน"เรื่องนี้ช่างมันเถอะเราไม่คิดถึงมันแล้ว เอาเป็นว่าลูกเจ้าพีก็คือหลานคุณป๋าเท่านั้นพอ ส่วนเรื่องส่วนตัวของแพรกับทั้งสองคนคุณป๋าจะไม่ก้าวก่ายในทุกๆเรื่อง""แพรขอบคุณมากนะคะ""ครับเมีย แพรจ๋าหิวจังเลย"ร่างสูงส่งสายตาออดอ้อนมายังคนบนตักแพรชมพูโอบรอบคอเขาก่อนจะเอ่ยหยอกล้อทั้งที่จริงๆเธอรู้ว่าเขาหิวอะไร"เดี๋ยวแพรสั่งอาหารให้ รอไหวไหมคะหิวมากไหม หื้ม""เมียจ๋า หิวแพรค่ะอยากกินทั้งตัวเลย""พระพายหลับอยู่ทำไม่ได้ค่ะ""ห้องข้างๆไง น่านะคนดีของผัว เมื่อตอนบ่ายคุณป๋ารักแพรไปแล้ว ตอนนี้อยากถูกแพรรักบ้าง คุณป๋าชอบเวลาที่แพรรักคุณป๋าแพรเร่าร้อนสุดๆ อยากให้แพรทำให้ได้ไหมคะ""คนหื่น อื้อ"ภูริทัศน์จูบคนตัวเล็กดูดดื่ม แพรชมพูยอมตามใจเขากระทั่งปากอุ่นงับเอาปลายถันผ่านเนื้อผ้าเธอถึงกับผวา เมื่อเขาถอนจูบออกมาเธอจึงเอ่ยเสียงกระเส่า"รอบเดียวนะคะ เดี๋ยวลูกตื่นมาไม่เจอจะขวัญเสีย""ครับเมีย ไปห้องเล็กกันนะ มังกรคุณป๋ามันร้อนอยากมุดถ้ำเข้าไปแหวกว่ายธาราสวรรค์เต็มทีแล้ว""คุณป๋าอ่ะ ลามก"ภูริทัศน์อุ้มเมียสาวเข้าไปห้องข้างก่อนจะปลดชุดนอนสีหวาน
ภูริทัศน์ขับรถพาเมียกับลูกมายังบ้านของหมอแพรว เจ้าตัวน้อยหลับอยู่บนคาร์ซีทแพรชมพูเลือกที่จะไม่ตามใจแม้ว่าจะอยากนั่งตักคุณแม่ก็ตามบนท้องถนนเกิดเหตุที่ไม่คาดฝันได้เสมอ เธอเลือกความปลอดภัยของลุกมาก่อน ภูริทัศน์กุมมือของเมียเด็กไปตลอดทาง เขาไม่อยากให้เธออยู่ห่างแม้นาทีเดียว สี่ปีที่ผ่านมาเขายอมรับอย่างไม่อายเลยว่าทรมานที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆรถเลี้ยงเข้าหมู่บ้านไม่นานก็มาถึงบ้านหลังใหญ่เนื้อที่กว่า250ตารางวา นี่นับว่าบ้านคนรวยที่แท้จริง หมอแพรวรวยมากอาจเกือบเทียบเท่าเขาเสียด้วยซ้ำ เมื่อเข้ามาจอดสนิทแพรชมพูก็ลงไปอุ้มเจ้าตัวน้อยก่อนจะพาไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน"คุณแม่ขา..วันนี้คุณพ่อนอนกับเราไหมคะ""พระพายอยากให้คุณพ่อนอนด้วยไหมคะ"ภูริทัศน์ลงมาจากรถก็อ้าแขนรับบุตรสาวพร้อมกับเอ่ยปากถาม เจ้าตัวน้อยพยักหน้าก่อนจะผละจากคุณแม่มาสู่อ้อมกอดผู้เป็นพ่อ พระพายเข้ากับพ่อได้ไม่ยากเลย คงเป็นสายใยระหว่างพ่อลูก "คนเก่งของคุณแม่ไปอาบน้ำกันค่ะ""คุณแม่อาบน้ำกับพระพายแล้วคุณพ่ออาบไหมคะ""คุณพ่อเป็นผู้ชาย อาบน้ำกับคุณแม่และพระพายไม่ได้ค่ะ หนูอาบน้ำกับคุณแม่นะคะเดี๋ยวคุณพ่อกล่อมนอนดีไหม"พระพายพ
ภูริทัศน์รวบร่างบางมานั่งบนตักที่เปลือยเปล่า บางอย่างที่ชูชันทำเอาแพรชมพูหน้าแดง เขาอมยิ้มแล้วหอมแก้มคนตัวเล็กก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ"คุณป๋าทำแต่งานไม่มีเวลามองสาวๆ""แล้วเกี่ยวอะไรกับเหตุผลที่คุณป๋าเอ่อ....อื้อ"ภูริทัศน์จูบคนตัวเล็กอย่างดูดดื่มเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตนเอง เมื่อถอนจูบออกมาก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"แพรขา คุณป๋าหลงรักแพรตั้งแต่ที่เห็นรูปถ่ายจากมือถือแล้ว ตอนที่แพรมาคุณป๋าไม่แน่ใจว่าเจ้าพีกับแพรเป็นคนรักกันจริงไหม แต่หลังจากที่แน่ใจว่าแพรไม่ใช่ คุณป๋าก็อยากได้แพรมาเป็นของคุณป๋า แต่ว่าเอ่อ""คะ..แต่อะไร""คุณป๋าจีบผู้หญิงไม่เป็นค่ะ เลยรวบรัดแพรเสียเลยไหนๆก็เป็นเมียคุณป๋าแล้วใครจะมาแย่งไปได้อีก"ภูริทัศน์สารภาพหมดเปลือก แพรชมพูทั้งโมโหทั้งเห็นใจ แต่โมโหมากกว่า คิดอะไรกันถึงทำแบบนี้ก่อนจะต่อว่าเขา"แล้วนี่ถ้าไปถูกใจใครไม่ไล่ปล้ำเขาทุกคนหรือคะ""ไม่หรอก มีแค่แพรที่เห็นครั้งแรกก็ตกหลุมรัก อีกอย่างคุณป๋าแก่กว่าแพรตั้ง21ปี กลัวแพรรังเกียจคนแก่ จนกระทั่งวันที่สามที่เราอยู่ด้วยกัน แพรจ๋าอยากได้ยินคำนั้นจากแพรอีก พูดให้ฟังหน่อยคนดี"จมูกโด่งเริ่มทำงาน แ
ภูริทัศน์คว้ามือแพรชมพูไปชั้นสอง คนตัวเล็กขัดขืนเขาจึงหันมาหาเพื่อนที่กำลังยืนเคว้งคว้างอยู่ก่อนจะเอ่ยออกมา"พี่ราม ไอ้คิณไปหาอะไรทำก่อนนะ ขอเวลาง้อเมียก่อน มีคนเลี้ยงลูกให้ต้องรีบทำเวลาหน่อย กว่าเมียเครื่องจะติดอีก"แพรชมพูมองหน้าก่อนจะหวีดร้องเพราะคนตัวโตอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าหยิงแล้วเดินอาดๆก้าวขึ้นบันไดทีละขั้น"ว้าย!! คุณป๋าทำอะไรปล่อยแพรนะ คนบ้านแพรกลัวนะ"ภูริทัศน์ไม่สนใจก่อนจะเอ่ยกับคนตัวเล็กในอ้อมกอด"แพร...กอดดีๆเดี๋ยวตกนะคะ""คุณป๋า แพรเดินเองได้" ภูริทัศน์พาร่างบางมาถึงห้องนอนก่อนจะใช้เท้าเขี่ยประตู เดินเข้ามาในห้องวางร่างบางลงกดล็อกลูกบิดทันที แพรชมพูเดินผ่านร่างสูงไปเพื่อจะเปิดแต่เขาไม่ให้เธอมีโอกาสร่างบางถูกช้อนมาวางบนเตียง สายตาคมสบตากับดวงตากลมโตของคนใต้ร่าง จมูกโด่งฝังลงซอกคอระหง สูดดมกลิ่นกายสาว เอ่ยถามน้ำเสียงกระเส่า"แพรจ๋า คิดถึงกันบ้างไหม บอกคุณป๋าสิคะ""อื้อ แพรหนักนะคะ ออกไปจากตัวแพรได้แล้ว แพรไม่เคยคิดถึงคุณป๋าสักนิด อ๊า"มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของเธอออก เอื้อมไปด้านหลังปลดตะขอบราเซียสีขาวลูกไม้ที่ห่อหุ้มความงามเอาไว้ ก่อนที่เขาจะใช้ฝ่ามือร้อนกอบกุมความอวบ
มารดาของภูริทัศน์ตกหลุมรักหลานสาวตัวน้อยทันที คุณนายพลอยอยากให้เขาแต่งงานแต่งการนานแล้ว แต่เจ้าตัวกลับไม่มีใครนอกจากซื้อผู้หญิงมานอนไปวันๆ เข็ดจากแม่หลานชายอย่างพีรดล มารดาภูริทัศน์เอ่ยปากพูดคุยกับแพรชมพู"หนูแพรหรือลูก แม่ดีใจที่ในที่สุดเจ้าภูก็ยอมมีเมียเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักที แม่นึกว่าชาตินี้มันจะไม่เอาเมียเสียแล้ว หนูแพรไม่ต้องเกร็งนะ แม่ก็แค่คนแก่อาจขี้บ่นไปบ้างตามประสาน่ะ""ขอบคุณมากค่ะ แพรเกรงใจที่ต้องมารบกวนคุณนาย""คุณนงคุณนายอะไรกัน เป็นเมียตาภูแล้วทำไมไม่เรียกว่าแม่ล่ะ หนูแพรเป็นลูกสะใภ้ของแม่แล้วนะ"แพรชมพูยกมือไหว้ขอบคุณหญิงชรา อนาคิณกับราเมศถึงกับมองหน้ากัน อนาคิณนึกในใจ นี่ไอ้ภูเอาเด็กรุ่นลูกเลยนะเนี่ย อายุ24-25เองมั้ง ไอ้ภู45ย่าง46แล้ว แต่ดีกว่าพี่เดชหน่อยรายนั้นกระแตเพิ่งจะ20ได้เดือนเดียวเองพี่เดช47จะ48อยู่แล้วเพราะอายุเท่ากับพี่ราม ทั้งหมดพูดคุยกัน แพรชมพูเอ่ยกับเขาว่าต้องไปหาลูกปลาที่เพิ่งคลอด ทำให้คุณแม่ของภูริทัศน์รู้ว่าทัศน์ดนัยติดต่อกับลูกสะใภ้มาตลอด แถมยังมีเมียมีลูกแล้วด้วย แต่บางคนที่เพิ่งจะเดินเข้ามาพร้อมกับภรรยาหน้าตาถมึงทึงพีรด
ภูริทัศน์อุ้มพระพายนั่งบนตัก ส่วนพรชมพูพยายามที่จะเอาลูกสาวคืน มือหนายื่นซองเอกสารให้เธอก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นต่อ"พระพายเป็นลูกสาวของฉันเรื่องนี้ไม่เปลี่ยนแปลง เอกสารการประมูลอ่านซะแพร ฉันรู้เธอรักไอ้ทัศน์มาก ถ้าหากมันไม่ได้งานนี้มันติดลบ30ล้านแน่ๆ"แพรชมพูเปิดซองเอกสารก่อนจะอ่านทีละตัว ที่แท้บริษัทประมูลเป็นของเขา เธอเริ่มที่จะโกรธและเกลียดผู้ชายที่นั่งข้างๆจึงเอ่ยด้วยอารมณ์ไม่พอใจ"คุณป๋าต้องการอะไรจากพวกเรากันแน่ ทำลายชีวิตคนอื่นเป็นเรื่องที่สนุกมากนักหรือคะ""ทำลายชีวิตคนอื่นหรือ ถ้ามันไม่ซ่อนเธอจากฉันมันก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้หรอก เธอคิดว่ามันจะกล้าไปขอเงินพ่อแม่มันปิดหนี้ไหมล่ะ ต่อให้ปิดได้ความน่าเชื่อถือของมันล่ะแพร""คุณป๋าต้องการอะไร พูดมาเลยตรงๆอย่าอ้อมไปอ้อมมา""ฉันต้องการพระพาย""แพรไม่ให้ ต่อให้คุณป๋ามีเงินล้นฟ้าก็อย่าคิดแย่งลูกไปจากแพร"ภูริทัศน์หันมามองหน้าเธอ พระพายที่นั่งตักเขาอยู่ก็เอ่ยเจื้อยแจ้ว"คุณแม่ขา อยากไปหาน้อง""ได้ค่ะ รอคุณลุงรามเอารถมาคืนแม่ก่อนนะคะคนเก่ง"ภูริทัศน์อุ้มเจ้าตัวน้อยมาหอมแก้มก่อนจะเอ่ยหยอกล้อ แต่ทำเอาคนนั่งข้าง