เธอคิดว่าฉันขาดแคลนหรือไง

คนตัวเล็กหายใจสม่ำเสมอเพราะเธอไม่ไหว เขาเอาแต่ใจมากเกินไปจนเธอแทบไม่ได้พักผ่อน แพรชมพูหลับไปแล้ว เสียงไลน์เด้งขึ้นมาเขาจึงถือวิสาสะเปิดดุก็เห็นข้อความจากคนที่ชื่อเกื้อ เขาเห็นรูปกำไลที่เขาหักมันคืนแรกที่เขารังแกเธอ

"พี่หมอซ่อมได้ไหมคะ"

(ไปทำอะไรมาคะคนสวยขา ซ่อมได้แต่ค่าซ่อมแพงเอาเรื่องเทิร์นแล้วซื้อเส้นใหม่ไหมคะ)

"ของคุณพ่อซื้อให้คุณแม่วันครบรอบแต่งงาน แพรอยากเก็บเอาไว้ แพรรักษาสมบัติพ่อกับแม่ไม่ดีแพรเกลียดตัวเอง"

แล้วก็ส่งสติกเกอร์ร้องไห้ไปให้อีกฝ่าย ภูริทัศน์หันไปมองคนตัวเล็กที่นอนหลับข้างๆ กำไลนี่ของพ่อกับแม่เธอหรือ

(แพรขา หนูจะมาทำเรื่องที่ตม.เมื่อไหร่ ถ้าไม่สะดวกส่งเอกสารมาพี่หมอจะจัดการให้)

"แพรจะกลับอีก5วันค่ะ เดี๋ยวแพรไปจัดการเอง"

(เครค่ะ คิดถึงนะคะคนสวยของพี่หมอ"

"คิดถึงเหมือนกันค่ะ บ๊ายบายค่ะ"

*สติกเกอร์ฝันดี*

ภูริทัศน์มองคนตัวเล็กที่หลับอยู่ข้างๆก้อยากปลุกขึ้นมาแล้วถามว่าไอ้หน้าจืดนี่เป็นใคร มาบอกคิดถึงเมียเขา หน้าตาหน้าที่การงานก็ดีแต่แอบตีท้ายครัวเมียชาวบ้าน หึ กระทั่งมีไลน์ใหม่มาเป็นลูกปลาถามว่ากลับถึงกรุงเทพหรือยัง ทำไมไม่โทรหาเลยสองวันแล้ว