บีเอ็มคันหรูขับเข้ามาจอดหน้าตึกที่แพรชมพูกำลังประเมินงานอยู่ พระพายให้คุณแม่อุ้มเพราะตึกยังมีคนเช่าอยู่ ยังไม่ได้ย้ายออกไปจนหมด รามเมศเห็นเพื่อนรุ่นน้องลงจากรถเดินตรงมาทางเขาแพรชมพูที่อยู่ในห้องเช่าเล็กๆ ที่คนย้ายออกไปแล้วเพื่อรอหุ้นส่วนของนายจ้างอีกสองคนที่กำลังมา จากนั้นก็เดินออกมาจากห้องสบตากับภูริทัศน์พอดิบพอดี สายตาประสานกันอย่างจัง อย่าบอกนะว่าเขาตามเธอมาตลอด ภูริทัศน์เดินมาหาสายตาดุดันไม่น้อยก่อนจะเอ่ยกับเธอ"ว่าไงแพร เจอกันอีกแล้ว ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอนะแพรชมพู""เอ่อ คุยเรื่องงานก่อนไหมไอ้ภู""คุยเมื่อไหร่ก็ได้พี่ราม สัญญาเซ็นแล้วยัง ถ้ามีคนอยากเบี้ยวงานก็ฟ้องได้นี่กลัวอะไร"ตอนนี้ภูริทัศน์ยืนหน้าถมึงทึงอยู่ ในห้องเช่าที่อพาร์ทเม้นท์เล็กๆ แห่งหนึ่ง ร่างบางของผู้หญิงในวัย25กำลังยืนประจันหน้ากับเขา ร่างสูงมองไปยังเด็กวัย3ขวบที่เธออุ้มอยู่ก่อนจะเอ่ยออกมา"เอาลูกมาให้ฉันแพรชมพู เธอต้องการเท่าไหร่ว่ามา""ลูกของแพรทำไมแพรต้องให้คนอื่นด้วยคะ คุณป๋ากลับไปเถอะค่ะ อย่ามาสร้างเรื่องให้คนอื่นเขาลำบากใจเลย""อย่างเธอเนี่ยเหรอจะมีปัญญาเลี้ยงลูกฉัน""แพรก็เลี้ยงของแพรมาได้ตั้งนานนี่คะ"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-25
เข้าสู่ระบบ
