Semua Bab พี่ปลัด พ่อผู้ใหญ่ อากำนัน: Bab 11 - Bab 20

“หนูดา...พ่อรู้ว่าหนูอยากมีผัวจนตัวสั่น แต่หนูดาก็ไม่ควรใส่ร้ายพ่อแบบนี้นะ เมียจ๋า...ผัวไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นนะจ๊ะ เมียจ๋า…” ไอ้คมสันขยับเข้าไปเกาะแขนนางจิตประจบประแจง“มึงอย่ามาใส่ร้ายผัวกูนะอีดา”“หนูไม่ได้ใส่ร้าย หนูมีหลักฐาน”… “นับจากวันนี้ไป มึงกับกูไม่ใช่แม่ลูกกัน มึงไม่ต้องกลับไปเหยียบบ้านกูอีก” นางจิตหันไปบอกลูกสาวหลังจากเดินลงมาจากที่ว่าการอำเภอ“แม่…” ธิดาคิดว่าแม่แค่หลงไอ้คมสัน แต่เธอไม่คิดว่าท่านจะตัดแม่ตัดลูกกับเธอเพราะแม่เชื่อว่าเธอใส่ร้ายมัน ทั้งที่เธอมีหลักฐานเป็นคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดในห้องของเธอ“ทรัพย์สมบัติของพ่อมึงกูไม่ให้นะ ถ้ามึงจะไปก็ไปแต่ตัว” นางจิตว่าแล้วสะบัดหน้าเชิดเดินหนีไปขึ้นรถกระบะที่มีไอ้คมสันนั่งรออยู่“หนูดา...ไปกันเถอะ” ปลัดรวินโอบบ่าแล้วพาธิดาเดินไปยังรถของเขา วันนี้วุ่นวายมาตั้งแต่เช้าแล้ว แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็จบลงด้วยดี แม้จะไม่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยเขาก็ได้จดทะเบียนสมรสกับธิดาแล้ว เธอเป็นเมียของเขาถูกต้องตามกฎหมาย และเธอจะได้เรียนต่ออย่างที่ต้องการ โดยที่เขาเป็นคนส่งเส

ปลัดรวินยิ้มอย่างรู้ทัน เขาพยักหน้า “หิวครับ”“งั้นหนูไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาให้ดื่มนะคะ” ธิดาทำท่าว่าจะลุกขึ้น แต่เอวคอดก็ถูกดึงรั้งเอาไว้ก่อน เด็กสาวเหลียวหลังไปมองหน้าสามีอย่างไม่ค่อยเข้าใจ แต่พอเห็นสายตาพราวระยับของเขาเธอก็เริ่มจะรู้แล้วว่าเขาต้องการอะไร“พี่หิวน้ำเมีย”“อ๊ะ ! พี่ปลัด !”ธิดาไม่ทันได้เอ่ยคำคัดค้าน สามีของเธอก็จับเธอกดลงกับเตียง เขาลอกคราบเธอจนเปลือยโป๊อย่างง่ายดาย แล้วเขาก็จัดการดื่มน้ำจากตัวเธออย่างตะกละตะกลาม แต่คนถูกเขาดูดน้ำออกจากตัวกลับคอแห้งเสียงแหบและกระหายน้ำเสียเอง เพราะครางเสียวต่อเนื่อง เดือดร้อนสามี...ตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอเสียงแหบต้องลุกไปหยิบน้ำมาให้ดื่มปลัดรวินเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำเดินกลับมาที่เตียง ก็พอดีกับแสงไฟจากโทรศัพท์มือถือของธิดากะพริบแต่ไม่มีเสียง เพราะธิดาปิดเสียงไว้ ปลัดหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะจะเอาไปให้เธอ แต่พอเดินไปถึงเตียง คนที่โดนเขาจับรีดน้ำกินจนแทบหมดตัวก็หลับไปเสียแล้ว เขาจึงกดรับสายแทน เขากะว่าจะบอกให้ปลายสายโทรมาใหม่ แต่พอเขากดรับสาย คนที่โทรมาก็พูดขึ้นก่อนว่า“เป็นไงบ้างหนูดา ตกลงแผนย

“หนูดา…” ปลัดรวินยื่นมือไปแตะหัวไหล่บอบบาง แต่พอเขาแตะ ธิดาก็รีบคลานหนีเขาไปนั่งชิดหัวเตียง เธอลนลานดึงเอามาผ้าห่มมาปกปิดร่างกาย ตาคู่สวยฉ่ำชุ่มด้วยคราบน้ำตา เธอมองเขาอย่างหวาดกลัว“หนูดา…” ปลัดรวินขยับตัวจะเข้าไปใกล้“อย่าเข้ามา หนูกลัวแล้ว ฮึก ๆ ฮือ…” ธิดากอดผ้าห่มไว้แน่น เด็กสาวจ้องหน้าสามีด้วยความหวาดหวั่น เธอกลัวเขา เขา...คนที่เธอคิดว่าเข้าใจเธอที่สุด เขา...คนที่เธอคิดว่าจะปกป้องเธอ แต่วันนี้เขากลับทำร้ายเธอท่าทางของธิดาทำให้คนที่ใช้ความรุนแรงกับเธอเมื่อครู่เสียใจ ปลัดรวินรู้สึกผิดเต็มหัวใจ นี่เขาเป็นบ้าอะไรถึงทำกับเธอแบบนั้น ทำไปโดยที่ไม่ทันได้ถามไถ่ความจริงกับเธอ“หนูดา...พี่มีเรื่องอยากจะถาม”“ถะ...ถามได้ค่ะ แต่อย่าเข้ามาใกล้หนูนะ หนูกลัว ฮึก ๆ” ธิดาก้มหน้าหนี เธอพยายามทำตัวให้ลีบเล็ก ใจดวงน้อยหวังเพียงว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธออีก“หนูดา...หลอกพี่ทำไม หนูดาวางแผนเสียตัวให้พี่ เพื่อให้พี่รับผิดชอบหนูดาใช่ไหม”ธิดาเงยหน้าขึ้น เด็กสาวมองหน้าคนที่ตั้งคำถามใส่ร้ายเธอด้วยดวงตาเบิกกว้าง “หนูไม่ได้หลอก หนูไม่ได้ทำแบบนั้น”“เมื่อวาน

“ต่อไปนี้พี่จะไม่วู่วาม หากได้ยินเรื่องเกี่ยวกับหนูดามา พี่จะถาม พี่จะพูดคุยกับหนูดาก่อน เราสองคนจะคุยกันด้วยเหตุผล และจะรับฟังกันให้มากขึ้นนะครับ”พอพูดจบปลัดรวินก็รอดูท่าทีของภรรยา แต่เมื่อเธอยังคงนิ่งเฉยเขาก็ถอนหายใจ เขาคิดว่าเธออาจจะยังงอนเขาอยู่นิด ๆ แต่แค่เธอยอมเข้ามานอนห้องเดียวกัน เขาก็ดีใจมากแล้ว คงต้องใช้เวลาค่อย ๆ ง้อ ค่อย ๆ ปรับความเข้าใจกันไป“ครั้งนี้พี่ผิดเองที่ใจร้อน และเอาแต่ใจ พี่ทำให้หนูดาต้องเจ็บตัว ทำให้หนูดากลัวพี่ พี่ขอโทษนะครับ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก พี่จะไม่ทำให้หนูดาต้องเจ็บ จะไม่ทำให้คนที่พี่รักต้องเสียใจ หนูดานอนหลับให้สบายเลยนะครับ พี่ไม่ทำอะไรหรอก เดี๋ยวพี่นอนที่พื้นเอง” ปลัดรวินคิดว่าเมียเด็กอาจจะยังกลัวสัมผัสจากเขา แม้เขาอยากจะกอด อยากจะจูบเธอแทบขาดใจ แต่เขาก็จะไม่ทำ หากเธอไม่เต็มใจหลังจากออกไปอาบน้ำเปลี่ยนเป็นนุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียวกลับเข้ามาในห้อง คนอยากง้อเมีย อยากทำให้เมียเห็นว่าเขาจริงใจกับคำขอโทษแค่ไหนก็ปูที่นอนลงบนพื้นข้างเตียง ปลัดรวินมองคนที่นอนอยู่บนเตียงแล้วยิ้มบาง แค่เห็นเธออยู่ในสายตา ได้นอนอยู่ในห้องเดียวกัน

“อื๊อ ! พี่ปลัด…” ธิดาเหลียวหลังกลับไป เธอเห็นเขากัดฟันแน่น ใบหน้าหล่อเข้มบิดเบ้คล้ายดั่งว่ากำลังทรมานและอดทนอย่างที่สุด ทั้งสองมือที่จับล็อกเอวเธอไว้ก็จับแน่นจนเธอรับรู้ได้ถึงอาการเกร็ง“พี่ปลัดขา หนูอยากโดนเอาแรง ๆ” ธิดาบอกเสียงกระเส่า เธอจะขาดใจตายอยู่แล้ว ขืนเขายังมัวแต่โยกจังหวะช้า ๆ ทำเบา ๆ อยู่แบบนี้ เธอต้องตายแน่“พี่กลัวหนูเจ็บ” ปลัดรวินบอกแล้วโน้มใบหน้าลงไปดูดปากอิ่มเบา ๆ เขาซุกหน้ากับซอกคอหอมแล้วสูดกลิ่นสาวอย่างหลงใหล“ไม่เจ็บแล้ว หนูยากโดนพี่กระแทกแรง ๆ เอาหนูแรง ๆ นะคะ” ธิดาออดอ้อน เธอส่งสายตาวอนขอ ทั้งยังขยับบั้นท้ายบดยั่ว“หนูดาจ๋า...อย่ายั่วแบบนี้ พี่จะลืมตัว”“ลืมตัวแล้วทำไมคะ ลืมตัวแล้วจะขย่มหนูแรง ๆ ใช่ไหม จะกระแทกให้หนูแตกคาเอ็นเลยใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น…” ธิดาโยกตัวมาข้างหน้าเล็กน้อยก่อนจะแอ่นกระแทกบั้นท้ายกลับไปข้างหลัง แล้วบดบั้นท้ายกับโหนกเนื้อขนหยาบ เด็กสาวครางหวีดหวิว เธอเสียวจนร่องตอดหนุบหนับคนที่ถูกเมียยั่วครางฮึ่มในลำคอ เขาอุตส่าห์อดทนทำเบา ๆ เพราะกลัวเธอเจ็บ แต่เมียเด็กก็ช่างยั่วเหลือเกิน“เร็วสิคะ เอาหนูแรง