พี่ปลัด 12

“หนูดา...พ่อรู้ว่าหนูอยากมีผัวจนตัวสั่น แต่หนูดาก็ไม่ควรใส่ร้ายพ่อแบบนี้นะ เมียจ๋า...ผัวไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นนะจ๊ะ เมียจ๋า…” ไอ้คมสันขยับเข้าไปเกาะแขนนางจิตประจบประแจง

“มึงอย่ามาใส่ร้ายผัวกูนะอีดา”

“หนูไม่ได้ใส่ร้าย หนูมีหลักฐาน”…

“นับจากวันนี้ไป มึงกับกูไม่ใช่แม่ลูกกัน มึงไม่ต้องกลับไปเหยียบบ้านกูอีก” นางจิตหันไปบอกลูกสาวหลังจากเดินลงมาจากที่ว่าการอำเภอ

“แม่…” ธิดาคิดว่าแม่แค่หลงไอ้คมสัน แต่เธอไม่คิดว่าท่านจะตัดแม่ตัดลูกกับเธอเพราะแม่เชื่อว่าเธอใส่ร้ายมัน ทั้งที่เธอมีหลักฐานเป็นคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดในห้องของเธอ

“ทรัพย์สมบัติของพ่อมึงกูไม่ให้นะ ถ้ามึงจะไปก็ไปแต่ตัว” นางจิตว่าแล้วสะบัดหน้าเชิดเดินหนีไปขึ้นรถกระบะที่มีไอ้คมสันนั่งรออยู่

“หนูดา...ไปกันเถอะ” ปลัดรวินโอบบ่าแล้วพาธิดาเดินไปยังรถของเขา วันนี้วุ่นวายมาตั้งแต่เช้าแล้ว แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็จบลงด้วยดี แม้จะไม่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยเขาก็ได้จดทะเบียนสมรสกับธิดาแล้ว เธอเป็นเมียของเขาถูกต้องตามกฎหมาย และเธอจะได้เรียนต่ออย่างที่ต้องการ โดยที่เขาเป็นคนส่งเสียเธอเอง

ที่นางจิตยอมเซ็นยินยอมให้ธิดาจดทะเบียนสมรสกับปลัดรวิน เพราะธิดามีหลักฐานเอาผิดคมสันจริง ๆ เดือนที่แล้วธิดาสั่งซื้อกล้องวงจรปิดขนาดเล็กราคาไม่กี่ร้อยบาทจากแอปพลิเคชันขายของออนไลน์มาติดตั้งในห้องนอน เพราะเธอคิดว่าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ เธอก็อยากจะมีหลักฐานให้คนอื่นดูจะได้น่าเชื่อถือ

กล้องวงจรปิดเชื่อมต่อกับโทรศัพท์มือถือของเธอ เด็กสาวจึงมีคลิปที่เป็นภาพเคลื่อนไหวและมีเสียงให้แม่ดู แต่ไอ้คมสันมันอ้างว่ามันเมา เพราะหลังจากเข้านอนแล้ว มันนอนไม่หลับจึงลงมาดื่มเหล้าจนเมา แล้วพอกลับขึ้นไปบนบ้านเลยเข้าห้องผิด ธิดาไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะกล้าแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ แบบนั้น แต่ที่ไม่น่าเชื่อมากกว่าคือ...แม่เชื่อมัน แม่เลือกจะตัดเธอออกจากชีวิต แล้วเก็บไอ้ชั่วนั้นไว้ แม่กลัวเธอจะเอาคลิปไปแจ้งความ แม่กลัวไอ้คมสันจะเดือดร้อน แม่จึงยอมเซ็นให้เธอจดทะเบียนสมรสกับปลัด แม่ทำทุกอย่างได้เพื่อมัน

“ไปกันเถอะครับ” ปลัดรวินจับมือนุ่มบีบเบา ๆ

“ค่ะ” ธิดาหันมายิ้มให้สามี เธอเดินตามเขาตรงไปยังรถที่จอดอยู่หน้าบ้านเช่า เด็กสาวเหลียวกลับไปมองบ้านของแม่ที่อยู่หลังรั้วบ้านเช่าหลายครั้ง พอจะไปจากที่นี่จริง ๆ เธอกลับใจหาย

“หนูดา...ขึ้นรถนะครับ” ปลัดรวินบอกคนที่เอาแต่ยืนเกาะประตูรถมองหลังคาบ้านตัวเอง เธอไม่ยอมขึ้นรถเสียที

“ค่ะ” ธิดาหันมายิ้มให้สามี เด็กสาวขึ้นไปนั่งบนรถ พอปลัดรวินปิดประตูรถให้ เธอก็หันไปมองหลังคาบ้านอีกครั้ง กระทั่งสามีหมาด ๆ ของเธอขับรถพาเธอออกห่างจากบ้านแล้ว เธอก็ยังเหลียวกลับมามองจนลับสายตา

นางจิตไล่ธิดาออกจากบ้าน และไล่ปลัดรวินออกจากบ้านเช่า วันนี้ปลัดรวินจึงต้องพาธิดาไปพักที่อื่นชั่วคราวก่อนที่จะหาบ้านเช่าหลังใหม่ได้ และพรุ่งนี้เขาจะพาเธอกลับไปไหว้พ่อกับแม่ที่บ้านเขาด้วย

“พี่ปลัดก็เลยต้องวุ่นวาย ต้องลางานเพราะหนู” ธิดาพูดน้ำเสียงรู้สึกผิด

“ห้ามพูดแบบนี้อีกนะครับ เรื่องของเมียก็เหมือนเรื่องของผัว ไม่มีคำว่าวุ่นวายอะไรทั้งนั้น” พอเขาพูดคำว่าผัวเมีย คนที่เพิ่งเสียตัวให้ผัวไปเมื่อคืนก็ขัดเขินร้อนผะผ่าวไปทั้งใบหน้า ปลัดรวินเหลือบตามองคนเขิน พอเห็นพวงแก้มเนียนแดงระเรื่อ เขาก็อมยิ้มเอ็นดู

“อยู่ได้ไหมครับ” ปลัดรวินถามด้วยความเป็นห่วง เพราะห้องพักที่เขาหาแบบด่วนเป็นห้องเล็ก ๆ เป็นโรงแรมเก่าแต่สะอาดพออยู่ได้ เขาเลือกที่นี่เพราะมันอยู่ใกล้กับที่ทำงาน แม้เขาจะลางานแล้ว แต่เป็นการลาแบบกะทันหัน เขาจึงมีงานที่ต้องสะสางให้เสร็จ ก่อนพาเธอเดินทางกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ของเขาในวันพรุ่งนี้

“อยู่ได้ค่ะ หนูอยู่ที่ไหนก็ได้ แค่มีพี่ปลัดอยู่ด้วย” ธิดาบอกอย่างเอียงอาย

“พี่จะรีบจัดการงานให้เสร็จ แล้วจะรีบกลับมาหานะครับ” ปลัดรวินเชยคางเล็กให้เธอแหงนหน้าขึ้นมามองสบตากัน

“ค่ะ หนูจะรอพี่ปลัดนะคะ” ใบหน้านวลน่ารักจิ้มลิ้มคลี่ยิ้มหวานพานทำให้หัวใจหนุ่มกระตุกแรง เขาอยากงอแงไม่ไปทำงาน อยากอยู่กับเมีย อยากบอกอยากสอนบทเรียนรักให้คนหัวไวได้เรียนรู้เยอะ ๆ

“ที่จริง พี่ยังพอมีเวลาอีกเล็กน้อย”

“อ๊ะ !” ธิดาตกใจเมื่ออยู่ดี ๆ คนที่บอกเธอว่าจะไปทำงานก็อุ้มเธอไปวางบนเก้าอี้ตัวใหญ่ใกล้เตียง มันเป็นเก้าอี้บุผ้าที่มีพนักพิงหลังและพนักวางแขน พอเขาวางเธอลงบนเก้าอี้แล้ว เขาก็นั่งคุกเข่าลงตรงหน้า ปากร้อนผ่าวบดจูบเธออย่างดูดดื่ม ธิดาหลงไปกับจูบชวนลุ่มหลง ลิ้นสากนิด ๆ ที่ป่ายปัดตวัดในอุ้งปากนุ่มทำให้สาวน้อยตัวสั่นสะท้าน

“พี่ขอเลียนะครับ...เด็กดี”

หลังจากจูบปากหวานจนพอใจแล้ว ปลัดรวินก็กระซิบขอ เขาเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงซุกไซ้สูดกลิ่นหอมตรงซอกคอระหง มือก็จัดการปลดกางเกงผ้าออกจากเอวบาง และพอเขาจับขอบกางเกงชั้นนอกกับชั้นในรูดลงพร้อมกัน เด็กดีของเขาก็ยกบั้นท้ายให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี