All Chapters of ไลค์​ก่อนค่อยเลิฟ: Chapter 21 - Chapter 30

"วันนี้มึงไปร้องเพลงป่ะ""ไปดิ ร้องสี่ทุ่ม""ทำไม จะไป?""เออ อยากชิลหน่อยหว่ะ""ลลิลไปด้วยสิ""...""ทำไมพี่ลันทำหน้าแบบนั้นคะ""พะ พี่อยากไปแบบผู้ชายผู้ชาย""แบบหนุ่มโสดงี้?""อ่าฮะ""พี่นาวา ก็อยากไปแบบหนุ่มโสด?""พี่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะ""ลัน มึงอย่าหาเรื่องให้กู คดีเก่ากูยังเคลียร์ไม่จบ""ฮ่าๆๆ กลัวนี่หว่า""กวนตีนกูไม่พัก"ฉันถึงกับวางช้อนแล้วเปลี่ยนมานั่งกอดอกมองเอ็ดดุอย่างคาดโทษทั้งพี่ลันและพี่นาวา จนสองคนนั้นพากันเลิ่กลั่กรีบทำเป็นเฉไฉหาเรื่องตีกันไม่กล้ามองหน้าฉัน นี่ขนาดบอกว่ายังไม่ค่อยสนิทนะแต่แววเริ่มออกแล้ว ฉันอยากจะรู้จริงๆ เลย ถ้าสนิทจะขนาดไหนคงพากันเที่ยวฉ่ำน่าดู พี่ชายฉันยิ่งฮอตอยู่ด้วยเห็นแบบนี้เสน่ห์แรงสุดสุดเพราะฉันเคยแอบไปส่องคนที่มาฟอลโลช่องทางโซเชียลของพี่ลันมีแต่สาวสวย น่ารัก ลุคนางแบบ จะแซ่บหรือใสใส มีมากดติดตามครบทุกสไตล์ แล้วลองมาอยู่กับพี่นาวาหล่อแบดลุคกร้าวใจของฉันสิ มีหวังฉันได้ปวดหัวทุกวันแน่"อย่าให้ลลิลรู

"หนูคะ วันหยุดยาวนี้ไปไหนมั้ย""ลลิลไม่รู้จะไปไหนค่ะ พี่ลันก็มีงาน""คนคงเยอะด้วย""บินไปหาคุณแม่พี่ที่สวิตกันมั้ย""จะดีเหรอคะ ลลิลกลัวคุณแม่พี่ดุ""แม่พี่อยากเจอหนูจะตาย""บ่นจนพี่หูชาแล้วไม่พาหนูไปหาสักที""จริงเหรอคะ แล้วค่าตั๋วเท่าไหร่คะ""ลลิลจะได้ดูเงินในบัญชี""หึ หนู แฟนหนูรวยมากนะเผื่อหนูลืม""ลลิลไม่ลืม แต่ลลิลอยากจ่ายเอง"ฉันไม่อยากให้ใครมาว่าได้ว่าคบกับเขาเพราะว่าเขารวย พยายามแชร์ค่าใช้จ่ายค่าข้าวหรือของเล็กๆ น้อยๆ ตลอดเท่าที่จะทำได้ เพราะฉันก็ต้องเก็บเงินไว้จ่ายค่าเทอมที่เหลืออีกสองเทอมสุดท้ายและไว้ใช้จ่ายยามจำเป็นด้วย ถึงแม้ว่าพี่ลันจะโอนค่าขนมเข้าบัญชีไว้ให้ฉันใช้ทุกเดือนไม่ให้ขาดมือหรือจะเรียกว่ามีเหลือใช้ก็เถอะ ในเมื่อเขาไม่ยอมบอกฉันเลยเปิดแอพพลิเคชั่นสายการบินของหนูมายดูค่าตั๋วทั้งขาไปขากลับ ก่อนจะมาคำนวณเงินในบัญชีและตอบตกลงไปกับเขาโดยใช้เงื่อนไขเดิมว่าฉันจะจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินเอง ส่วนเขาก็ขอจ่ายค่าที่พักกับค่าช้อปปิ้งให้ฉันห้ามมีข้อแม้ เพราะเขาบอกว่าเป็นเขาที่ชวนฉันไปเขาก็ต้องดูแล"หนูอยากไปซื้อเสื้อผ้าเพิ่มมั้ย เผื่ออยากใส่ถ่ายรูปสวยสวย""อืมมม ลลิลว่าลลิลเคยเอฟ

หลังจากเล่นสกีเสร็จฉันก็แทบสลบ ทั้งสนุกทั้งตื่นเต้น กว่าฉันจะพอเล่นได้เขาก็สอนอย่างใจเย็นอยู่สองรอบ ประกบคู่ฉันไม่ห่างกลัวว่าจะได้รับอันตรายหรือเกิดอุบัติเหตุ ตอนเล่นก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเท่าไหร่ แค่พอเล่นเสร็จนี่สิ ฉันถึงกับทิ้งตัวลงนอนบนพื้นผิวหิมะแผ่หลา จนเขาหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายบอกว่าจะเก็บไว้แบล็ค​เมล์ฉัน ถ้าฉันทิ้งเขา "พี่นาวา ลลิลอยากซื้อของฝากไปให้พี่ลันกับเพื่อนๆ ค่ะ""กระเป๋าให้พี่ลัน ส่วนเพื่อนๆ เป็นชอกโกแลต""โอเคค่ะ เดี๋ยวพี่พาไป""พี่นาวาว่าใบไหนเหมาะกับพี่ลันคะ""ขาวเหลืองมั้ยคะ ลายสวย""ถือได้สะพายได้ เข้ากับลัน""เนอะ ลลิลก็ชอบใบนี้""tote bag ใบนี้ก็เข้ากับหนูนะ""ไม่ชอบหรอ""ชอบค่ะ แต่ลลิลขอดูงบชอกโกแลต​ของเพื่อนๆ ก่อนได้มั้ยคะว่าเหลือพอรึป่าว""หึ ค่ะ" พอออกมาจากห้องน้ำ ฉันถึงกับเลิ่กลั่กหันซ้ายหันขวามองหาเขาที่บอกว่าจะรอฉันอยู่ตรงนี้ แต่เขากลับหายไปในกลีบเมฆ ฉันเลยเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกลเพื่อที่จะได้เห็นเขาทันที ผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีเขาก็ก้าวเท้ายาวมาทางฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้มตามปกติ แต่เหมือนในมือเขาจะมีถุงช้อปปิ้งเพิ่มขึ้นมานะ ค่อยไปขอดูตอนถึงบ้านคุณ​แม่แล้

ช่วงนี้ฉันยุ่งอยู่กับโปรเจคจบที่ต้องช่วยคู่กัดอย่างนายกับหนูมายทำด้วยกันเพราะอยู่กลุ่มเดียวกัน ซึ่งงานหลักๆ ของฉันก็คือวาดตัวการ์ตูนตามคาร์เรคเตอร์ในเกมส์ที่พวกเราช่วยกันวางเรื่องไว้ กว่าจะวาดเสร็จแต่ละตัวทำเอาชอกโกแลตที่เขาซื้อมาแช่เย็นไว้ให้หมดเกลี้ยง แถมขอบตาดำปี๋มาส์กยี่ห้อไหนก็เอาไม่อยู่ โชคดีที่มีเขาคอยเป็นกำลังใจดูแลเรื่องอาหารให้ฉันไม่ขาด เวลาที่ฉันบ่นปวดไหล่ก็จะแปลงร่างเป็นหมอนวดมืออาชีพ ทำหน้าที่เป็นแอดมินดูแลช่องยูทบคอยตอบคอมเมนต์ชาวเน็ตที่เข้ามาถามหา หรือถ้าวันไหนที่เป็นวันพักของฉัน เขาก็ชวนถ่ายคลิปทำอาหารง่ายๆ หรือรีวิวสินค้าที่มีคนส่งมาให้บ้าง ตัดต่อลงช่องและติ๊กต๊อกไม่ให้ช่องว่างและรักษาฐานคนดูไว้ จนฉันต้องเอ่ยปากถามค่าตัวที่ต้องจ่ายซึ่งเขาก็ตอบติดตลกกลับว่ามาจดไว้หมดแล้วค่อยเรียกเก็บจากฉันทุกบาททุกสตางค์ทีเดียวให้ฉันรอจ่ายได้เลยก๊อบ ก๊อบ"หืม หนู กระดูกลั่นเสียงดังไปนะพี่ว่า""ก็ลลิลเมื่อยมากนี่คะ""หึ เหลืออีกเยอะมั้ยคะ""ตัวสุดท้ายแล้วค่ะ""คนที่หนักที่สุดน่าจะเป็นนาย""โค้ดดิ้งรัวรัว"

 "พี่นาวา ว่ายน้ำแข่งกันมั้ยคะ""ลลิลเป็นแชมป์ว่ายน้ำตอนมัธยมนะ""หืม เก่งซะด้วย""กล้ารึป่าววว" "ถ้าหนูแพ้พี่ละ""ลลิลให้พี่ขออะไรก็ได้หนึ่งอย่างค่ะ""แต่ถ้าลลิลชนะพี่ต้องงดหนึ่งอาทิตย์""ไม่ค่อยยุติธรรมกับพี่เท่าไหร่เลยค่ะ"ผมมองคนในอ้อมกอดที่อยู่ในชุดว่ายน้ำวันพีชสีแดงโชว์​แผ่นหลังพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยเล่าให้เธอฟังก็คือ ผมเคยเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของมหาวิทย​าลัยและเคยไปคัดตัวทีมชาติมาก่อนแต่เพราะผมบาดเจ็บที่ข้อเท้าเลยขอถอนตัวไป ดูเหมือนงานนี้จะหวานหมูสำหรับผมแค่ช่วงตัวผมก็ชนะคนตัวเล็กขาดแล้ว แต่เดิมพันเกมส์นี้ค่อนข้างสูงจะให้ผมออมมือผมคงยอมไม่ได้ แล้วเธอก็จะรู้สึกไม่ดีด้วย ผมก็เลยจัดท่าผีเสื้อสวยๆ ให้เธอดู แล้วก็ชนะเธออย่างใสใสยืนรอเธอที่ว่ายตามมาติดๆ"พี่นาวาบอกลลิลมาเดี๋ยวนี้นะคะ""บอกอะไรคะ""เป็น​นักกีฬา​เหมือนกันใช่มั้ย""ก็... ใช่ค่ะ" "แล้วทำไมไม่บอกลลิลบ้างเลย""ลลิลจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละเนี่ย""หึ พี่ไม่อยากให้หนูเสียความ