Semua Bab 80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook): Bab 81 - Bab 90

บทที่ 82 ขายหุ้นเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วดังสายลมพัด ตอนนี้เข้าเดือนที่2 ที่พวกเขาซื้อหุ้นเอาไว้และตอนนี้แก๊งบอยแบนด์และทุกคนต่างก็มีความสุขที่หุ้นที่ซื้อเอาไว้นั้น ราคาพุ่งขึ้นมาทำให้พวกเขามีกำไรมหาศาล พวกเขาต่างก็เฉลิมฉลองกับความสำเร็จนี้ และแล้วก่อนที่จะเข้าเดือนที่ 3 เซี่ยชิงโม่ก็ส่งข่าวบอกทุกคนว่าเธอต้องการที่จะขายหุ้นที่ซื้อเอาไว้ทั้งหมดแล้วตอนนี้แก๊งบอยแบนด์และทุกคนต่างมารวมตัวกันที่บ้านสี่ประสานหยางหยาง: "ทำไมถึงจะรีบขายละครับคุณหนูเซี่ย ตอนนี้ราคากำลังขึ้นดีเลยนะ" หยางหยางอาแป๊ะสายร่าเริง ขวัญใจสาวๆ ถามขึ้นมา เขารู้ว่าเซี่ยชิงโม่นั้นเก่งมาก แต่ว่าคราวนี้ราคามันกำลังขึ้นมาสวยจริงๆ ทำไมถึงได้จะรีบขาย เขาไม่ค่อยเข้าใจเพราะถ้าให้ปล่อยให้ราคาขึ้นอีกสักหน่อยเงินก็จะก้อนใหญ่มากกว่านี้ (คิดตามประสาเม่าน้อย)เว่ยอัน หนุ่มเซอร์ : "จริงของหยางหยางนะครับ ราคากำลังดีเลย ทำไมถึงรีบขายล่ะครับ"สมาชิกคนอื่นๆ : "ใช่ ใช่ ใช่ รออีกนิด ราคาน่าจะขึ้นไปอีก"เซี่ยชิงโม่: (ยิ้ม) "ฉันรู้ว่าทุกคนสงสัย แต่ฉันมีเหตุผลของฉันเอง"หยางหยาง: "อะไรเหรอครับคุณหนูเซี่ย บอกพวกเรามาหน่อยสิ"เซี่ยชิงโม่: "จากการ

บทที่ 84 แฝดสามไปเรียนต่อที่อเมริกา/ยุโรปเดือนกุมภาพันธ์ของปี 1993 แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่าง กระทบใบหน้าของเซี่ยชิงโม่ หญิงสาววัย 32 ปี แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาที่เป๊ะปัง ผิวพรรณผ่องใส ไร้ริ้วรอย ทำให้เธอดูเหมือนอายุเพียง 24-25 ปีเท่านั้นเซี่ยชิงโม่ลืมตาตื่นขึ้นมา ย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 15 ปีก่อน วันที่เธอได้ย้อนเวลากลับมาในอดีต ชีวิตที่ผ่านมาของเธอช่างมีความสุข ครอบครัวอบอุ่น สามีที่แสนดี และลูกๆ ทั้งสามที่น่ารัก ตอนนี้ลูกๆ ของเธอเริ่มโตเป็นหนุ่มแล้ว ถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องออกจากรังเพื่อโบยบิน เรียนรู้ และหาประสบการณ์ในชีวิตบนโลกกว้างเจ้าใหญ่และเจ้ารองตัดสินใจไปเรียนต่อที่อเมริกา ประเทศมหาอำนาจที่เต็มไปด้วยโอกาส ส่วนเจ้าเล็กเลือกที่จะไปเรียนต่อที่ยุโรป ดินแดนแห่งวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์อันยาวนานเซี่ยชิงโม่รู้สึกทั้งดีใจและใจหาย ดีใจที่ลูกๆ ของเธอมีโอกาสได้ไปเรียนรู้และหาประสบการณ์ในชีวิต แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเธอก็รู้สึกใจหายที่ลูกๆ จะต้องอยู่ห่างไกลจากเธอเธอเดินไปที่เตียงนอน มองดูลูกๆ ทั้งสามที่กำลังหลับใหลอย่างสบาย เซี่ยชิงโม่ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ลูบไล้เส้นผมของพวกเขาเบาๆ“

บทที่ 86 เจ้าชายทั้งสามของตระกูลเฉินเรื่องราวชีวิตของเซี่ยชิงโม่ผันผ่านขึ้นลงมากมายตอนนี้เธออายุเข้าปีที่ 42 แล้ว เธอมีความสุขกับชีวิตในตอนนี้มาก ความกังวลเรื่องการที่ต้องย้อนกลับไปโลกปัจจุบันหมดไปแล้ว สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้คือการมีความสุขกับชีวิตครอบครัว เธอมีสามีที่ดีเลิศเคียงข้างมีครอบครัวที่อบอุ่นช่วยเหลือกันและกันเสมอ ตอนนี้เธอรอดูความสำเร็จของลูกๆ ของเธอและมีความสุขไปกับความสำเร็จของพวกเขาเท่านั้น และแล้วลูกชายของเธอก็เรียนจบเจ้าใหญ่เฉินหลง คุณชายใหญ่ผู้เก่งกาจด้านบริหารเฉินหลง ในวัย 25 ปี เติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มรูปร่าง สง่างาม สมกับเป็นคุณชายใหญ่แห่งตระกูลเฉิน ดวงตาสีดำขลับฉายแววมุ่งมั่น บ่งบอกถึงความทะเยอทะยานที่เปี่ยมล้น รอยยิ้มของเขาอบอุ่น ดึงดูดใจผู้คนให้เข้าหา เฉินหลงไม่ใช่แค่หนุ่มรูปงาม แต่เขายังมีสมองที่เฉียบแหลม เพิ่งเรียนจบปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจจากมหาวิทยาลัยชั้นนำในอเมริกากลับมาเขามีทักษะการคิดวิเคราะห์ที่ยอดเยี่ยม เข้าใจกลไกของธุรกิจ และพร้อมนำความรู้มาประยุกต์ใช้เขาไม่ต้องการแค่สานต่อธุรกิจของครอบครัว แต่เขาใฝ่ฝันที่จะขยายอาณาจักรให้ยิ่งใหญ่กว่าเดิม เขามีคว

บทที่ 88 นายพลเซี่ยจงถึงแก่อสัญกรรม วันเวลาผันผ่านไปดุจดั่งสายน้ำไหล ที่ไม่มีทางที่จะไหลย้อนคืนมาเปรียบดังชีวิตของคน ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่เพียงใดสุดท้ายชีวิตก็ต้องดับสูญไปตามกาลเวลา นายพลเซี่ยจงชายชราในวัย 89 ปี ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงภายในโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของปักกิ่ง โรงพยาบาลเซี่ยเฉิน รอบเตียงนั้นญาติพี่น้อง ลูกหลานต่างก็มารายล้อมท่าน บางคนนั่งที่โซฟา บางคนยืน บางคนนั่งกลับพื้น เป็นภาพที่ ถ้าจะมองให้อบอุ่นก็คือความอบอุ่น ถ้าจะมองให้โศกเศร้านี้คือภาพของการจากลาเซี่ยจงนายทหารชายชราผู้ที่เคยองอาจกล้าหาญ สง่างามบ่าอันกว้างใหญ่ของเขาที่เคยแบกรับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่มามากมาย ตอนนี้ผอมบางลงจนเปราะบางราวกับกิ่งไม้แห้งที่พร้อมจะหักโค่นเขาหลับตาพริ้มระลึกถึงอดีตอันรุ่งโรจน์เขาระลึกถึงความหลังตอนที่เขาสมัครไปเป็นพลทหารเพื่อรับใช้ชาติ เหตุการณ์ในชีวิตหลายอย่างไหล่หลั่งผ่านเข้ามาในสมองของเขาบางครั้งเขายิ้มบางครั้งก็มีสีหน้าโศกเศร้าและมีน้ำตาไหลซึมออกมาเขาพยายามมองดูลูกหลานที่มาเฝ้าเขาที่ห้องด้วยดวงตาฝ้าฟางของเขา มองดูทุกๆ คน นี้คือกิ่งก้านสาขาของตระกูลเซี่ยที่ยิ่งใหญ่ของเขา เขามองดูลูกชายคนโตที่ส

บทที่ 90 ฟื้นนาฬิกาบนผนังห้องคนไข้ที่เซี่ยชิงโม่นอนอยู่บอกเวลา...23 นาฬิกา 55 นาที 00 วินาทีอีก 5 นาทีจะเป็นเวลาเที่ยงคืนเซี่ยชิงโม่ในวัน 85 เธอนอนหลับตาอยู่บนเตียงรอบๆตัวเต็มไปด้วยสายต่างๆ ระโยงระยางเพื่อที่จะพยุงชีวิตของเธอเอาไว้ ตอนนี้เธอไม่สามารถที่จะหายใจได้ด้วยตัวเองแล้ว อาจารย์หมออวิ่นไป่ ศิษย์เอกของเธอได้เข้ามาดูแลอาการอย่างใกล้ชิด รอบๆ ห้องเต็มไปด้วยลูกหลานญาติพี่น้อยและเหล่าลูกศิษย์ของเธอที่พยายามจะเข้ามาเยี่ยมเยียน ดูใจ ทุกคนเข้าใจว่านี้เป็นวาระสุดท้ายของชีวิตอาจารย์แล้วบรรยากาศภายในห้องเต็มไปด้วยโศกเศร้าเสียงเครื่องวัดชีพการเต้นของหัวใจดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ทว่าอ่อนลงทุกวินาที ใบหน้าของเซี่ยชิงโม่ซีดเผือด ไร้ซึ่งสีเลือด ร่างกายของเธอผอมโซ เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก รอยยิ้มอันอบอุ่นที่เคยประดับบนใบหน้าของเธอตลอดมา บัดนี้มลายหายไปกลายเป็นเพียงความเงียบสงัดอาจารย์หมออวิ่นไป่ ศิษย์เอกคนโปรดของเซี่ยชิงโม่ ยืนอยู่ข้างเตียง จับมือของอาจารย์ไว้แน่น น้ำตาของเขาไหลรินอาบแก้ม เขาก้มลงกระซิบข้างหูเธอ"อาจารย์ครับ... พวกเราทุกคนอยู่ตรงนี้... อาจารย์ไม่ต้องห่วงอะไรนะครับ...พวกเราจะส