All Chapters of Koyerหวงรักสลับเกียร์: Chapter 31 - Chapter 40

โกหกเพื่อให้ได้เจอ... “ทำลูกฉันท้องอย่างนั้นเหรอ?” บอมพ์ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความดุดัน “ครับ...เพราะอย่างนั้นช่วยบอกผมได้ไหมครับว่าตอนนี้ลิลลี่อยู่ที่ไหน” โคเยอร์ยอมรับง่ายๆ และถามตามแผนที่ตัวเองคิดไว้ “คิดว่าทำกับลูกสาวฉันแบบนี้แล้วคนเป็นพ่อจะยอมให้เจอลูกเขาเหรอ” บอมพ์ถามกลับ “ผมจะรับผิดชอบครับ ผมมารับเมียและลูก ผมอาจจะผิดที่ทำแบบนั้น แต่ผมก็พร้อมจะรับไม่คิดจะหนีหรือทิ้ง” โคเยอร์พยายามบอกเหตุผลยืดยาว เพื่อให้คนเป็นพ่อของคนรักเข้าใจ “พี่บอมพ์ ช่วยลูกเถอะ เฟร์คิดว่ายัยลี่เองก็แก้เรื่องนี้คนเดียวไม่ไหวแน่ๆ เพราะยังไงยัยลี่ก็ต้องยอมเสียสละตัวเอง ทั้งๆ ที่ใจจะร้องไห้ขนาดไหนก็ตาม” เฟร์ย่าบอกกับผู้เป็นสามี เธอรู้จักนิสัยของลูกสาวดี ก็คงไม่ต่างอะไรจากตัวเธอเมื่อตอนสาวๆ “แล้วยัยดี้ล่ะ?” บอมพ์ถามเฟร์ย่ากลับ เขาเองก็เป็นห่วงลูกสาวทั้งสองเหมือนกัน หากลิลลี่ไม่เสียสละ แล้วเลดี้ล่ะ ต้องรับภาระของพี่สาวจะต้องรู้สึกอย่างไร “เราต้องไปช่วยกันหาทางออกให้ทุกคนครับ ผมจะไม่ปล่อยให้ลิลลี่ต้องแก้คนเดียว และผมก็จะไม่ปล่อยให้น้องเมียต้องรับภาระเองด้วย” โคเยอร์พูดด้วยน้ำเสี

เปิดก่อนได้เปรียบ! “มากับพ่อของลี่ เมื่อคืนนี้” โคเยอร์ตอบกลับหญิงคนรัก ที่รัวคำถามมาจนเขาเริ่มตอบไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามไหนก่อน “มะ...เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?!” ลิลลี่ได้ยินว่าเขามากับใคร ก็ถึงขั้นร้องตะโกนออกมาอย่างไม่เชื่อหูของตัวเอง “โคยมากับพ่อแล้วก็แม่ของลี่ เมื่อคืนนี้” โคเยอร์ตอบย้ำอีกรอบ แบบชัดถ้อยชัดคำ “ละ...แล้วทำไมนายถึงไปเจอกับพ่อแม่ได้ แล้วทำยังไงถึงได้มาพร้อมท่านทั้งสองได้ล่ะ” ลิลลี่ยังรัวคำถามใส่เขา คำถามที่เธออยากรู้มีเท่าไรเธอก็ถามเขาออกไปจนหมด “นายอีกแล้วนะ เรียกผัวว่านายอีกแล้ว...เดี๋ยวก็จับเอาตรงนี้ซะให้เลิกเรียกนายเลย เอาให้เปลี่ยนมาเรียกผัวตลอดชีวิตเลยดีไหมเนี่ย ฮึ?” โคเยอร์พูดออกแนวข่มขู่หญิงสาวคนรัก พร้อมกับยกมือหนาขึ้นบีบไปที่ปลายจมูกรั้นของคนรักและออกแรงบีบเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้เอ็นดู “ยะ...อย่ามาขู่นะ” ลิลลี่ได้ยินแบบนั้นก็ตอบอย่างละล่ำละลัก พร้อมกับยกมือเล็กๆ ออกแรงตีไปที่ไหล่เขาอย่างไม่แรงและไม่จริงจังมากนัก “ไม่ได้ขู่นะ โคยทำจริง ถ้าลี่ยังเรียกผัวอย่างห่างเหินแบบนั้นอีก” “ตานี่...เด็กน้อยจริงๆ” ลิลลี่พึมพำ แล้วทำท่าจะลุกลงจากเ

สนมทั้งสองคน! “ยัยดี้ไม่ใช่คู่หมั้นของพระองค์หรอกเพคะ!” เสียงเล็กใสของลิลลี่พูดขัดองค์รัชทายาทขึ้น เธอตัดสินใจที่จะบอกเขาตรงๆ และเร็วที่สุด “หมายความว่ายังไง? เรื่องนี้เอาไว้ก่อน เดี๋ยวเราจะฟังคำอธิบายจากพวกเจ้า เราขอไปจัดการกับคนที่ทำกับเลดี้ก่อน ฮาราพาเลดี้ไปทำแผลและก็พาแขกไปรอฉันที่ตำหนักขาว” องค์ชายถามลิลลี่ พร้อมกับหันไปสั่งฮารา นางกำนัลตัวเล็กที่อยู่ตรงนั้น และฮาราก็เป็นนางกำนัลกลาง ไม่ได้เป็นนางกำนัลของสนมคนใดโดยเฉพาะ “เจ้าค่ะ องค์ชาย” ฮาราก้มศีรษะรับคำสั่ง พร้อมกับหันไปยิ้มให้ลิลลี่และโคเยอร์ แล้วตรงเข้าไปประคองเลดี้ไปทำแผลที่ตำหนักขาวตามคำสั่ง ทั้งสี่คนเดินมาจนถึงตำหนักขาว สิ่งปลูกสร้างหรูหรา สไตล์ยุโรปขนาดกลางไม่ใหญ่ไม่เล็ก สีขาวสะอาด และก็เป็นตำหนักเดียวที่ปลูกสร้างสไตล์ยุโรป นอกนั้นจะปลูกสร้างสไตล์พื้นเมืองของโมทีธ ที่มีลักษณะคล้ายบ้านในประเทศญี่ปุ่น และที่ตำหนักนี้ถูกตั้งชื่อว่าตำหนักขาวนั้น ก็เพราะว่าตัวเรือนเป็นสีขาวสะอาด ถูกรายล้อมด้วยสวนกุหลาบสีขาว และมีดอกไม้สีขาวอยู่รอบตำหนักไปหมด เมื่อเข้าใกล้ตำหนักก็จะอบอวลไปด้วยกลิ่นของดอกไม้บางๆ ด้วยสถานที่เป็นท

ข้อแม้และสภาพลูกเขย “ขออภัยเพคะองค์ชาย...ท่านชีค ท่านชีคคาลัยร่า และแขกของพระองค์เสด็จมาเพคะ!” เสียงฮารารายงานให้กับองค์ชายเจ้าของตำหนักอยู่ที่หน้าประตู “ท่านพ่อ ท่านแม่มา!!” เสียงขององค์ชายฟาฮัซพูดกับทุกคน เมื่อได้ยินฮารารายงานจากหน้าประตู “พวกท่านคงมาเพราะจะถามและช่วยแก้ปัญหานี้แน่ๆ” เลดี้พูดออกมาในที่สุด และเป็นน้ำเสียงอย่างมีความหวัง “ให้พวกท่านเข้ามา” เสียงขององค์ชายเอ่ยอนุญาต ที่ชีคและชีคคาผู้ปกครองประเทศจะต้องขออนุญาตลูกชายก่อนจะเข้าตำหนัก ก็เพราะว่าตำหนักแห่งนี้องค์ชายเป็นเจ้าของ ชีคและชีคคาจึงไม่สามารถรุกล้ำเข้ามาได้ หากไม่ได้รับอนุญาตเช่นกัน เมื่อแขกผู้มาใหม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในตำหนัก ทั้งหมดก็เดินเข้ามาอย่างเงียบๆ พร้อมทั้งพวกที่อยู่ในตำหนักอยู่ก่อนแล้วต่างลุกขึ้นยืน เพื่อให้เกียรติกับผู้มาใหม่แล้วทั้งหมดก็ค้อมศีรษะทำความเคารพให้กับผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่า และยังเป็นผู้ใหญ่กว่าอีกด้วย “ฟัซ...รู้ตัวบ้างไหมว่าทำอะไรลงไป แล้วทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่แล้ว” ชีคคาพูดตำหนิลูกชายคนโตขึ้นเป็นคนแรก เมื่อเดินเข้ามาถึงยังในห้องโถงของตำหนักขาว “ลูกรู้พะยะค่ะ”

รักพ่อของโคยน้อย (NC) “เปลี่ยนเป็นการเพิ่มความแข็งแรงให้ลูก ก่อนกลับไทยยังไงล่ะ!” คำพูดและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่มผุดขึ้นที่ใบหน้าหล่อเหลาของโคเยอร์ “หมะ...หมายความว่ายังไงเหรอ” ลิลลี่ถามด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาหมายถึงอะไร “ก็หมายความว่าแบบนี้ไง...” “อ๊ะ...อุ๊บ!” เสียงของลิลลี่เล็ดลอดออกมาได้แต่นั้น เมื่อถูกริมฝีปากหนาได้รูปฉกจูบลงมาประกบที่ริมฝีปากบางสีระเรื่อ ลิ้นอุ่นและนุ่มนวลวนเกี่ยวกระหวัดไปรอบโพรงปากเล็ก เพื่อกวาดหาน้ำหวานอย่างชอบใจ ริมฝีปากหนาบดขยี้จูบอย่างดูดดื่ม หมับ! พรึ่บ! ในขณะที่ริมฝีปากของเขากำลังดูดกลืนน้ำหวาน ตักตวงความหวานจากเธออยู่นั้น โคเยอร์จับแขนเรียวทั้งสองข้าง ก่อนจะค่อยๆ ผลักคนตัวเล็กให้นอนลงบนที่นอนนุ่มอย่างไม่แรงมากนัก “คะ...โคย ตอนนี้เลยเหรอ!” ลิลลี่ถามออกมา เขาจะมาทำเรื่องแบบนี้ที่นี่ ตอนนี้คงไม่สะดวก “อื้อ!!” ริมฝีปากหนาประกบลงบนปากบาง แรงบดขยี้ดุเดือดจากแรงจูบของคนบนร่างที่ตอนนี้คือ ‘พ่อของลูก’ ในท้องของเธอ หัวใจของคนตัวเล็กเต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนจะระเบิดออกมาอยู่นอกอกเลยทีเดียว โคเยอร์บดขยี้จูบปากคนต