All Chapters of Koyerหวงรักสลับเกียร์: Chapter 21 - Chapter 30

หญิงสาวผู้เข้ามาใหม่... “แต่...พ่อคะ” ลิลลี่กำลังจะบอกผู้เป็นพ่อ แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรออกไป เสียงทุ้มเข้มก็ดังขัดขึ้นมาเสียก่อน “ไม่ให้ไป!!” เธอกำลังจะบอกเหตุผลกับคนเป็นพ่อไปตรงๆ เพราะเธอเองก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว พ่อคงเข้าใจในเรื่องความรัก แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถามหรือบอกอะไรออกไป กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นทางด้านหลัง ตรงประตูเข้าห้องพักส่วนตัวของเธอขัดขึ้นมาเสียก่อน ใบหน้าเล็กหันไปทางต้นเสียงอย่างตกใจ ด้วยความตกใจจนทำอะไรไม่ถูก บวกกับความกลัวว่าคนในสายจะได้ยินเสียงนี้ มือบางจึงรีบกดตัดสายของผู้เป็นพ่อไปทันที โดยที่ยังไม่ได้บอกอะไร และก็ยังคุยไม่รู้เรื่องว่าองค์รัชทายาทคนนั้นจะมารับเธอเมื่อไร “โคย...” ลิลลี่พึมพำเรียกชื่อคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างตกใจ “จะไปไหน? ไปกับใคร ไม่ให้ไป! แล้วเมื่อกี้คุยกับใคร?” โคเยอร์รัวคำถามออกไปรัวๆ ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่กำลังหงุดหงิด จนลิลลี่ไม่รู้จะตอบคำถามไหนของเขาก่อนดี “ไหนว่าไปเรียนไง” ลิลลี่ไม่ตอบคำถามของเขา แต่กลับหลีกเลี่ยงเป็นถามเขาแทน “มีเรียนบ่าย ดูตารางเรียนผิด!” โคเยอร์ตอบกลับด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เขาทั้งหงุดหงิดตัวเองที่

เขาขึ้นมาเพราะฉัน... ทางด้านโคเยอร์ เมื่อเขาก้าวเข้ามาในห้องโถงใหญ่ที่มีไว้สำหรับเรียนรวม ที่มีทั้งนักศึกษาห้องของเขาและสาขาอื่นรวมอยู่ด้วย ตอนแรกเขาตั้งใจจะเดินไปนั่งอยู่มุมหนึ่งของห้อง หลบมุมไม่พบผู้คน ความจริงแล้วเขาไม่ต้องเข้าเรียนเขาก็เข้าใจนะ เพราะเขาเป็นคนค่อนข้างฉลาด หัวไว ทำได้แม้จะไม่ได้อ่านหนังสือสอบก็ตาม แต่ที่เขาต้องเข้าเรียน เพราะว่าแค่มาเช็กชื่อเก็บชั่วโมงเท่านั้น “โคเยอร์! ทางนี้ๆ” เสียงเล็กแหลมของขิงดังขึ้นอยู่กลางห้องโถงเรียนขนาดใหญ่ พร้อมกับโบกมือหยอยๆ เรียกเขาให้มานั่งทางที่ตนเองและเพื่อนคนอื่นๆ นั่งอยู่ โคเยอร์ตัดสินใจเดินเข้าไปหา แต่ไม่ใช่เดินเข้าไปหาหญิงสาวคนที่เอ่ยเรียกเขา แต่เขาเข้าไปหาเพื่อนชายคนอื่นที่อยู่ห้องเรียนเดียวกันต่างหาก “ไอ้โคเยอร์ วันนี้เรียนเสร็จ ไปกินเหล้ากับพวกกูนะ กูจะอุดหนุนสินค้ามึง” เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นชวน เมื่อโคเยอร์เดินมาถึงแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ในกลุ่มนั้น “ไม่ไป...กูมีนัดแล้ว” โคเยอร์พูดอย่างไม่ใส่ใจ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีนัดกับใคร เขาก็ปฏิเสธพวกมันอยู่ดี “ไปเถอะนะโคเยอร์ พอดีวันเกิดขิงด้วย ไปอวยพรให้ขิงหน่อย” ข

จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย! “กูถามว่ามึงส่งอะไรไปหาเมียกู!!!” เสียงของโคเยอร์ที่หันมาหาขิงแล้วตวาดกร้าวดังลั่น ใบหน้าที่หล่อเหลาตอนนี้เปลี่ยนเป็นดุเข้ม ไร้ความอ่อนโยน ขี้เล่นเหมือนทุกครั้งที่เพื่อนๆ เคยเห็นมา “มะ...เมียอย่างนั้นเหรอ?” ขิงส่งเสียงตะกุกตะกัก โคเยอร์ใช้มือหนาบีบเข้าที่ใบหน้าของขิงอย่างแรง จนใบหน้าของหญิงสาวบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เหมือนอารมณ์ของเขาตอนนี้มันพุ่งทะยานขึ้นสูงจนเขาไม่สามารถห้ามความโกรธเอาไว้ได้ในตอนนี้ “กูถามว่าเมื่อกี้มึงส่งอะไรไปให้เมียกู!” เขาย้ำคำถามเดิม และออกแรงบีบไปที่แก้มของขิงอย่างไม่มีออมแรง “ขิงไม่รู้! ขิงไม่ได้ส่งอะไรไปเลย ขิงแค่จะส่งข้อความไปหาอาเขตของโคเยอร์ แต่มันอาจจะไปโดนเบอร์ของผู้หญิงคนนั้นเข้าก็ได้” ขิงพยายามจะแก้ตัว พยายามจะอธิบายให้เขาเข้าใจว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ “อย่ามายุ่งกับเมียกูอีก ถ้าไม่อยากตาย!” พูดจบ โคเยอร์ยันตัวเองลุกขึ้น ผละออกจากขิงแล้วจะเดินออกจากห้องของเธอทันที “คะ...โคเยอร์ นายจะกลับไหวเหรอ นอนที่นี่ก่อน พรุ่งนี้ค่อยกลับก็ได้ หรือ...รอให้หายก่อนค่อยกลับก็ยังทัน ผู้หญิงคนนั้นคงไม่เร่งให้นายรีบกลับ

ผิดตัว!!! ครืดดดดด ครืดดดดดด เสียงมือถือเครื่องสีดำเลื่อมสั่นดังอยู่ในกระเป๋าที่ตอนนี้ถูกวางกองอยู่รวมกับเสื้อผ้าของเธอและของเขาที่พื้นห้องนอน ร่างของคนสองคนที่นอนหลับพริ้มกอดกันด้วยร่างกายเปลือยเปล่าอยู่บนที่นอน ร่างบางเริ่มขยับตัวเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงสั่นของมือถือ ที่เธอได้ยินเสียงสั่นนั้น ก็เพราะว่าตอนนี้ทั่วทั้งห้องเงียบสนิท มีเพียงลมหายใจและเสียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้น จึงทำให้ได้ยินเสียงแม้แต่เสียงของแมลงที่บินผ่านไปผ่านมาได้อย่างชัดเจน ลิลลี่ยันกายลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก ด้วยเพราะปวดตามร่างกายไปหมดทุกส่วน สายตากลมหันไปมองเจ้าของลำแขนหนักๆ ที่พาดทับบริเวณหน้าท้อง ตอนนี้สายตาที่เคยคมกริบปิดม่านด้วยหนังตาพริ้ม ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเลย ร่างเล็กจับแขนแกร่งเบี่ยงออกให้พ้นตัว ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพเปลือยเปล่า แล้วหาเจ้ามือถือต้นเหตุของเสียงที่ทำให้เธอตื่น รอบนี้หญิงสาวสามารถที่จะลุกขึ้นร่างเปลือยได้ โดยที่ไม่มีความเคอะเขิน เพราะว่าเธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังหลับลึก ไม่มีทางตื่นขึ้นมาจ้องมองเรือนร่างเธอแน่นอน “ฮัลโหล ค่ะพ่อ” ลิลลี่กรอกเสียงใส่ม

คิดบัญชี! “คู่อริผมเอง และเป็นแฟนของขิง!” โคเยอร์ตอบอาเขต ลูกน้องของพ่อที่คอยช่วยเหลือตัวเองมาตลอด และเปรียบเสมือนเป็นพี่เลี้ยงของเขาที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่คลอด “ขิง? ...กิ๊กคุณหนูเหรอครับ?” เขตถามอย่างตรงไปตรงมา เพราะถ้าคุณหนูโคยบอกแค่ว่าเป็นคู่อริ เขาจะไม่สงสัย แต่นี่โคเยอร์กลับเอ่ยชื่อของผู้หญิงที่ไม่น่าจะเกี่ยวข้องขึ้นมาด้วย “ไม่ใช่!! เพื่อนในห้องเรียน แล้วเมื่อคืนงานวันเกิดเธอ เธอใส่ยาในเหล้าให้ผมกิน หวังจะกินผม ที่ผมโทรหาอาเขตนั่นแหละ” โคเยอร์รีบอธิบาย “แล้วยังไงครับ เกี่ยวยังไงกับเรื่องนี้” เขตถามต่อ “ก็เธอดันส่งข้อความไปหาลี่ให้เข้าใจผิด ผมเลยโมโห ตบหน้าเธอไปทีนึงแล้วก็รีบกลับไปหาลี่ทัันที เธอคงแค้นผมแล้วไปลงที่ลี่แน่ๆ” โคเยอร์อธิบายให้เขตฟังต่อ “ลี่?” เขตทวนชื่อหญิงสาวที่นายน้อยเอ่ยถึง ก่อนจะทำหน้าสงสัย โคเยอร์เลยต้องอธิบายต่อ “ลิลลี่ เป็นรุ่นพี่ที่คณะ และก็เป็น...” โคเยอร์เว้นเอาไว้แค่นั้น เขาไม่รู้ว่าจะบอกเขาดีหรือไม่ “เป็น?” เขตถามย้ำ “เมียผมเอง” โคเยอร์ตัดสินใจบอก เขาไม่ได้อยากจะปิดบังเรื่องลิลลี่เป็นเมียเขา แต่เขากลัวว่าถ้าบอกไปแล้วลิลลี่จะเ