All Chapters of เพลิงรักร้ายจอมใจจอมเถื่อน: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่41. “มายดรีม เธอเป็นแม่มดหรือไงนะ ทำไมทำให้ฉันเป็นไปได้ถึงขนาดนี้..”ชายหนุ่มก้มลงมองใบหน้างามอย่างเอ็นดูมือหนาเลื่อนไล้ลูบต้นแขนเรียวเบาๆ แล้วดึงสายเสื้อนอนแบบสายเดี่ยวตัวสวยออกช้าๆ ใจหนุ่มเต้นแรงเมื่อทรวงอกอวบใหญ่กว่าที่เขาจำได้เปล่าเปลือยท้าทายสายตาหม่นมัวด้วยเพลิงเสน่หาของเขาอย่างไม่น่าให้อภัย.. เขาจะต้องลงโทษเธอที่ทำให้เขาสับสนและไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ รามพยายามหาเหตุผลเพื่อทำโทษคนที่หลับไม่รู้อีโหน่อีเหน่ เรียวปากร้อนผ่าวคลึงจูบเบาๆ กับเรียวปากนุ่มที่เผยอออกอย่างลืมตัวเมื่อนิ้วร้ายสะกิดยอดทรวงของเธอเบาๆ อย่างหยอกเย้า“อือออ..” เสียงครางเบาๆ ดังออกมาจากลำคอระหง เรียวปากสาวแทบชอกช้ำเมื่อรามเฝ้าจุมพิตมันอย่างหิวกระหาย มือร้อนผ่าวปลดเปลื้องชุดสวยออกจากร่างที่เริ่มอวบอิ่มจนร่างสาวเปลือยเปล่า หญิงสาวหลับตาครางพลิ้วบิดส่ายหนีความร้อนผ่าวจากมือหนาแสนเอาแต่ใจแต่ไม่ว่าจะเคลื่อนกายไปทางไหนก็ไม่พ้นมือร้ายที่เฝ้าลูบไล้เคล้นคลึงกายสาวอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เหมือนฝันครางเบาๆ ด้วยความเสียวซ่าน ดวงตากลมโตปรือปรอยมองใบหน้าหล่อเหลาที่โน้มมาตรงหน้า ประกายตาคมพราวพร่างด้วยไฟเสน่หา“คุณรา

ตอนที่43.รามกัดฟันกรอดด้วยความขุ่นมัวในอก ชายหนุ่มเดินออกไปนอกระเบียงห้องทำงานมองฟ้าที่มืดมิดด้วยความรู้สึกเบาโหวงหายใจไม่ทั่วท้อง ทำไมเขาต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย เขาไม่ควรจะมีความรู้สึกรักหรือผูกพันกับใครไม่ใช่หรือไร ทุกครั้งที่เปลี่ยนคู่ควงหรือมีหญิงสาวสักคนออกไปจากชีวิต เขาก็ไม่เคยที่จะต้องรู้สึกเช่นนี้ แต่ทำไมแค่รู้ว่าเหมือนฝันหนีจากไปเขาจะต้องรู้สึกเหมือนใจหาย เหมือนว่าชีวิตขาดสิ่งที่สำคัญที่สุดไปเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปลุกให้เขาตื่นจากห้วงคิดคำนึงอันสับสน รามเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสายเมื่อเสียงเรียกเข้าบอกเขาได้เป็นอย่างดีว่าใครที่โทร. เข้ามา“ครับคุณพ่อ..”“ได้ข่าวว่านกน้อยบินหนีเหรอ” เสียง โรม คาเมรอน ผู้เป็นพ่อพูดกลั้วหัวเราะมาตามสาย ทำให้รามกัดกรามกรอด มองไปที่ประตูราวจะทะลุไปถึงคนที่อยู่ข้างนอก ไม่ทอมก็โทนี่ล่ะที่บอกข่าวนี้กับบิดาของเขา“ไม่ต้องคิดให้วุ่นหรอกว่าใครบอกพ่อ เรื่องของลูกทุกอย่างพ่อรับรู้เสมอนั่นล่ะว่าลูกของพ่อทำอะไรที่ไหนอย่างไร”“แล้วคุณพ่อจะถามทำไมล่ะครับถ้ารู้แล้ว..” เขาตอบกลับไปแบบพาลๆ เหมือนเด็กชายรามที่แสนเอาแต่ใจ บิดาหัวเราะเบาๆ“พ่อล่ะอยากเห็นหน้าแม่

ตอนที่45.เดโชซึ่งกลับมาจากในตัวเมืองเดินมาหาเหมือนฝันที่บ้านของป้าสร้อยเพราะเขาซื้อนมสำหรับหญิงตั้งครรภ์มาฝากเธอด้วย ชายหนุ่มหยุดยืนมองใครบางคนที่กำลังนั่งพับเพียบก้มหน้าก้มตาทำอะไรบางอย่างอยู่ชั่วขณะ ดวงตาคมมองดูสาวน้อยจอมแก่นอย่างพิจารณาด้วยความเผลอไผล เมื่อวันนี้นกยูง ซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตลอดตั้งแต่เขามาอยู่ที่นี่ ดูเรียบร้อยอ่อนหวานไม่กระโดกกระเดกเหมือนทุกครั้ง ที่เขามักเห็นเจ้าหล่อนวิ่งเล่นอยู่กับเด็กๆ หรือไม่ก็ป่ายปีนอยู่บนต้นไม้ หรือไม่ก็อยู่ในสวนในไร่อย่างขะมักเขม้นเดโชรู้สึกเพลิดเพลินที่เห็นร่างเล็กของสาวจอมแก่นนั่งพับเพียบเรียบร้อยตั้งใจแกะสลักผักผลไม้ตรงหน้าอย่างขะมักเขม้น โดยมีเสียงป้าสร้อยคอยกำกับอยู่แว่วๆ จากในครัว ชายหนุ่มยิ้มบางๆ กับตัวเองเมื่อเห็นใบหน้ารูปหัวใจงอง้ำปากขมุบขมิบเหมือนกำลังเถียงคนที่คงกำลังง่วนอยู่ในครัวเดโชก้าวขึ้นบันไดเตี้ยๆ แล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างหลังคนที่กำลังตั้งสมาธิอยู่กับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่เงียบๆ ก็พบว่านกยูงกำลังแกะสลักผักผลไม้อยู่ แต่ดูยังไงมันก็ไม่เป็นรูปเป็นร่างอะไรสักอย่าง...“อ้าวพี่โช มานานรึยังคะ..” เสียงทักของเหมือนฝันทำให้เด

ตอนที่47.นอกจากจะไม่ปล่อยแล้วยังมาต่อว่าเธออีก คราวนี้นกยูงโกรธจริงๆ กำปั้นน้อยๆ ทุบรัวๆ ลงบนอกกว้างของเขาอย่างไม่นับจนเดโชต้องรีบปล่อยวงแขนจากเอวบางมารวบมือเล็กแต่ร้ายกาจนั้นไว้ แล้วหมุนกายอรชรเข้าหาอกกว้างแผ่นหลังบางแนบสนิทอยู่กับอกแกร่งของเขา เพื่อป้องกันไม่ให้เธอทำลายจุดยุทธศาสตร์ของชายชาตรีได้ ก็แม่ตัวร้ายคนนี้วางใจได้ที่ไหนกัน ใบหน้าหล่อเหลาคมคายก้มต่ำลงมาชิดแก้มเนียนใสแดงก่ำของคนที่ดิ้นขลุกขลักๆ อยู่ในวงแขน“อี๊ ไอ้บ้า เอาหน้าออกไปห่างๆ นะแล้วก็ปล่อยเขาด้วย” นกยูงโวยวายพยายามเบี่ยงใบหน้าแดงก่ำของตนให้ห่างจากปลายจมูกคม“พูดเพราะๆ ทำตัวน่ารักๆ แล้วจะปล่อย”“ไม่ ทำไมต้องพูดดีๆ ด้วย อยากฟังคำพูดหวานๆ เพราะๆ ก็ไปฟังพี่หนูฝันพูดนู่น” ทั้งเบี่ยงหลบและพยายามยันอกกว้างไว้ ตอนนี้เองที่นกยูงได้สัมผัสถึงกล้ามเนื้อแข็งแรงของเขาเธอคิดว่าชายหนุ่มรูปร่างสูงโปรงดูผอมเพรียวอย่างเดโช จะผอมเก้งก้างมีแต่หนังหุ้มกระดูกเสียอีก แต่ตอนนี้สิ่งที่อยู่ใต้มือเล็กของเธอคือกล้ามเนื้อตึงแน่นของชายชาตรี หัวใจสาวน้อยเต้นกระหน่ำใจหวิวๆ หวามไหวแปลกๆ จนต้องพยายามพาตัวเองออกไปให้ห่างๆ จากเขาเสียตอนนี้ หากอยู่แบบน

ตอนที่49.เหมือนฝันหยุดยืนอยู่หน้าประตูไม้สักบานใหญ่ที่แกะสลักอย่างสวยงามด้วยความหวั่นไหว ใจสาวสั่นสะท้านแข้งขาพานสั่นขึ้นมาจนแทบก้าวไม่ออก ยิ่งคิดถึงคนที่อยู่ในห้องด้วยแล้วเธอก็แทบอยากจะเดินกลับออกไปเสียเดี๋ยวนี้ และเมื่อคิดได้ดังนั้นเหมือนฝันก็ทำท่าจะหันหลังกลับ หากประตูบ้านนั้นไม่เปิดออกเสียก่อน และทันทีที่ประตูเปิดออกกว้างร่างสูงใหญ่ของผู้ชายที่อยู่ในห้วงคำนึงมาตลอดหลายเดือนก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า หัวใจสาวเต้นรัวจนเหมือนฝันกลัวว่ามันจะกระเด้งกระดอนออกมานอกอกเหงื่อซึมไปทั้งมือเล็กที่กำแน่น ดวงตากลมโตเบิกกว้างประสานกับดวงตาสีฟ้าเข้มที่ดูขุ่นมัวด้วยความเกรี้ยวกราดทำให้เธอขยับถอยหลังโดยอัตโนมัติ“หากเธอขยับก้าวไปอีกแม้แต่ก้าวเดียว ไอ้ชู้รักของเธอมันเป็นผีเฝ้าดอยแน่”น้ำเสียงห้วนขุ่นเข้มคุกคามเอาแต่ใจเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน และท่าทางของเขาแบบนี้ล่ะที่ทำให้เธอหวาดกลัว ตอนนี้เธอไม่ใช่ตัวคนเดียวหากเขาทำร้ายเธอขึ้นมา เธอก็คงไม่มีปัญญาจะสู้เขาได้ มือเล็กเผลอยกขึ้นทาบบนหน้าท้องนูนของตนอย่างหวงแหนปกป้องในขณะที่เหมือนฝันหวาดกลัวคนตัวโตอย่างเห็นได้ชัดดวงตากลมโตที่ฉายแววหวั่นหวาด และท่าทางที่ทำเหมือน