บททั้งหมดของ เพลิงรักร้ายจอมใจจอมเถื่อน: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่21. เหมือนฝันลืมตาขึ้นหลังจากขอพรจากดวงดาวเรียบร้อยแล้ว และเมื่อรู้สึกว่าคนที่กอดเธอไว้นิ่งเงียบไปจนน่าสงสัยจึงหันกลับมามองด้วยความตื่นเต้นกลัวว่าจะต้องสบตากับเขาซึ่งเธอก็คงจะทำหน้าไม่ถูกแน่ๆ แต่เมื่อหันมาก็พบว่ารามหลับตานิ่งเรียวปากหยักสวยของเขาระบายยิ้มบางๆ ที่ทำให้เธอเผลออมยิ้มไปด้วย ก่อนหญิงสาวจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วมองสำรวจรูปหน้าหล่อเหลาของรามอย่างพิจารณาโครงหน้าเรียวยาวที่มีรอยหยักบุ๋มที่คางนั้นมีเครื่องหน้าที่โดดเด่นคมเข้มทั้งคิ้วดกหนา ดวงตาคมใหญ่สีฟ้าเข้มที่ยามฉุนเฉียวหรือไม่พอใจมันจะเป็นสีฟ้าเข้มจัดจนแทบจะกลายเป็นสีน้ำเงิน จมูกโด่งเป็นสันสวยจนน่าอิจฉาเหมือนฝันคิดว่าเขามีจมูกที่สวยสมบูรณ์แบบมากเลยทีเดียว เรียวปากหยักสวยของเขาเป็นสีชมพูเข้มที่เธอคิดว่ามันเป็นสีชมพูได้รูปสวยกว่าปากผู้หญิงบางคนเสียอีก หากไม่รู้ว่าเขามีเชื้อสายไทยอยู่ในตัวและชื่อของเขาที่เป็นภาษาไทยเธอก็คงคิดว่าเขาเป็นชาวต่างชาติเต็มร้อยเลยทีเดียว หากเธอมีลูกกับเขาลูกๆ ของเธอจะสวยน่ารักหรือหล่อเหลาเหมือนเขาไหมนะ..“อุ๊ย..” เหมือนฝันสะดุดกับความคิดของตนเองถึงกับอุทานออกมาอย่างตกใจ รามจึงลืมตาขึ้นมอง

ตอนที่23.เหมือนฝันส่ายหน้าหวือเพราะเขาเอาของมาหลอกล่อทีไรเธอเสียท่าเขาทุกที รามหัวเราะเบาๆ อย่างรู้เท่าทันความคิดเธอแต่มีหรือที่เขาจะยอมแพ้ง่ายๆ แต่รุกมากไปเดี๋ยวลูกไก่หัวใจวายรามจึงไม่ตอแย“งั้นก็ไปกินข้าวกัน ฉันรอกินข้าวพร้อมเธอหิวจนแสบไส้ไปหมดแล้ว”รามดึงร่างบางให้ลุกขึ้นตามมาที่โต๊ะเล็กๆ ริมระเบียงซึ่งมีอาหารรอท่าอยู่แล้วและเมื่อเห็นอาหารเหมือนฝันก็ท้องร้องทันที หญิงสาวนั่งลงแล้วจัดการอาหารตรงหน้าอย่างหิวโหย เมื่อต่างคนต่างรับประทานอาหารเสร็จแล้วรามก็เปิดโอกาสให้เหมือนฝันได้อยู่ตามลำพังเพราะเขาเองก็มีงานด่วนเข้ามาจึงต้องไปจัดการ ชายหนุ่มเข้าไปอยู่ในห้องทำงานตั้งแต่ลงมาจากห้องใต้หลังคาแล้วให้ป้าผันมาอยู่เป็นเพื่อนเหมือนฝันไปพลางๆ ก่อนด้วยกลัวว่าเธอจะเหงา“คุณผู้หญิงทำอาหารเก่งจังนะคะ”ป้าผันชมเมื่อเห็นเหมือนฝันหยิบจับงานในครัวอย่างคล่องแคล่วและสามารถทำอาหารได้หลายอย่างและรสชาติก็ไม่เลวเลยซึ่งหญิงสาวสมัยนี้ก็หายากที่จะเข้าครัวทำอาหารส่วนใหญ่ก็คงหนีไม่พ้นอาหารสำเร็จรูป ขนาดว่าลูกสาวของนางที่กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้วในปีนี้ยังทำอาหารไม่เป็นสักอย่าง ทำได้ก็คงเป็นตระกูลไ

ตอนที่25.หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงรามกับเหมือนฝันก็อยู่บนเรือที่พร้อมจะลอยลำไปรอบเกาะ หญิงสาวตื่นเต้นมาจนลืมไปว่าหลงกลหรือตื่นเต้นไปกับเรื่องที่รามนำเสนอทีไรก็มักจะลงเอยด้วยความเร่าร้อนเสียทุกทีไป แต่ความงดงามของธรรมชาติและสิ่งแปลกใหม่ที่ได้พบเจอก็ทำให้เหมือนฝันตื่นเต้นไม่ได้คิดเท่าทันเกมของราม“สวยจังเลยค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าจะมีสถานที่แบบนี้อยู่” “หากชอบที่นี่จะพาบ่อยๆ อยากดำน้ำไหม” รามหยิบอุปกรณ์ดำน้ำออกมา“อยากค่ะ แต่หนูฝันว่ายน้ำไม่ค่อยเก่งนะคะ”“ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะอยู่ข้างๆ ไม่ต้องกลัว” รามยิ้มให้แล้วช่วยสวมแว่นตาดำน้ำให้เธออย่างอ่อนโยนเมื่อเหมือนฝันสวมชุดดำน้ำแล้วรามก็พาเธอไต่บันไดเรือลงน้ำไปช้าๆ แล้วพาเธอค่อยๆ ดำดิ่งไปดูโลกใต้น้ำที่งดงามอย่างที่เหมือนฝันไม่เคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน รูปจากนิตยสารหรือจากภาพในอินเทอร์เน็ตที่ว่าสวยแล้ว มาเจอของจริงตรงหน้าเธอนั้นสวยยิ่งกว่า หญิงสาวตื่นเต้นดีใจและเพลิดเพลินกับการดำน้ำเป็นอย่างมากโดยมีรามคอยอยู่ข้างๆ ทั้งสองใช้เวลาดำน้ำอยู่เกือบชั่วโมงดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนานลืมเรื่องต่างๆ รอบกายไปโดยปริยาย ตอนนี้มีเพียงเธอกับเขาสองคนเท่านั้น“สนุกจ

ตอนที่27.“หึหึ หวงด้วยเหรอ”“เปล่าคะ แล้วนี่ไม่ตกปลาแล้วเหรอคะ”“ไม่ล่ะขี้เกียจแล้วก็หิวแล้วด้วย เราเดินไปบ้านป้าผันกันเถอะป่านนี้แกทำอาหารเย็นไว้รอแล้วมั้ง” เขาชวนดื้อๆ เหมือนฝันเห็นเขาเก็บอุปกรณ์ตกปลาเตรียมพร้อมจะกลับแล้วด้วย“โธ่เอ๊ย หนูฝันนึกว่าคุณจะเป็นนักตกปลาเสียอีกค่ะ”“ฉันไม่เก่งเรื่องตกปลาหรอก แต่เรื่องบนเตียงน่ะขั้นเทพ..” รามหันมายิ้มใส่เธอ เหมือนฝันหน้าร้อนผ่าวมองค้อนเขาปะหลับปะเหลือกแต่ก็เดินตามคนที่จูงมือบางของเธอเดินไปตามทางแคบๆ อ้อมโขดหินไปหลังเกาะ“แล้วเรือล่ะคะ”“เดี๋ยวลุงใบแกก็จะขับไปเก็บเองล่ะไม่ต้องห่วงหรอก หรือหากไม่ค่ำมากเราก็เดินกลับมาขับเรือกลับเองก็ได้”เหมือนฝันไม่พูดอะไรต่อได้แต่เดินตามเขาที่พาลัดเลาะโขดหินไปเรื่อยๆ ไม่นานก็พบทางเท้าเล็กๆ ที่บ่งบอกว่าเส้นทางนี้ถูกใช้งานเป็นประจำ หนุ่มสาวเดินไปด้วยกันเงียบๆ ไม่นานก็มาถึงบ้านป้าผันซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียวปลูกสร้างงดงามและกลมกลืนไปกับธรรมชาติสะอาดสะอ้าน และมีสวนหย่อมสวนผักและสวนดอกไม้ด้วยซึ่งทุกอย่างมันลงตัวสงบสุข ซึ่งสามีภรรยาคู่นี้ก็ดูมีความสุขหน้าตาแจ่มใส สุขภาพก็แข็งแรงด้วย น่าอิจฉาที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกันอย่

ตอนที่29.“มันน่าสงสัยอยู่นะว่าฝันไปไหน”“หรือว่าฝันทำอะไรโง่ๆ คะพี่โช โธ่ฝัน..” วิกานดาทำหน้ายุ่งรู้สึกห่วงเพื่อนรุ่นน้องอย่างที่สุด เดโชหน้าเสียได้แต่ทอดถอนใจอย่างหดหู่ ชายหนุ่มเดินกลับไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของตนแล้วขึ้นคร่อมหยิบหมวกกันน็อกมาสวม วิกานดาเองก็เดินกลับไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันเล็กสีหวานของตน สองพี่น้องมองหน้ากันแล้วถอนใจเบาๆ อย่างเป็นห่วงเหมือนฝันพอกันก่อนที่วิกานดาจะทำท่าว่านึกอะไรขึ้นได้“แต่พี่โชคะ วิวนึกออกแล้ว.. มีผู้ชายคนหนึ่งที่วิวคิดว่าน่าสงสัยพอๆ กับเสี่ยเจียง..”“ใคร..” เดโชหน้าตาแช่มชื่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าครั้งนี้เขาพอมีหวังที่จะตามหาเหมือนฝันเจอ.. แต่ทั้งสองไม่รู้ว่าพวกเขาตกอยู่ในสายตาของใครบางคนอยู่ ซึ่งการมาของพวกเขาครั้งนี้ได้ถูกรายงานไปให้ใครอีกคนได้รู้ไม่มีขาดตกบกพร่อง…“จับตาดูสองคนนั้นไว้ดีๆ แล้วสืบมาสิว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร ทำไมถึงต้องมาตามหาคนของฉันด้วย..”รามหน้าหงิกเมื่อได้รับข่าวจากโทนี่เรื่องเดโชไปที่บ้านของเหมือนฝัน เมื่อตัดสัญญาณการติดต่อจากโทนี่แล้วรามก็เดินมาที่ระเบียงกว้างหน้าบ้านซึ่งเชื่อมต่อไปยังสระว่ายน้ำก็พบว่ามีเงือกสาวกำลังแหวกว่