All Chapters of เพลิงรักร้ายจอมใจจอมเถื่อน: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่32.เพี๊ยะ.. เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่น ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงมือเล็กที่ฟาดลงมาเต็มแรงจนเหมือนฝันเองยังรู้สึกเจ็บจนชาที่มือของตน หญิงสาวมองมือตัวเองแล้วก็มองใบหน้าของรามที่ค่อยๆ ขึ้นผื่นเป็นรอยนิ้วมือเกือบครบทั้งห้านิ้วด้วยความหวาดหวั่น ร่างเล็กถอยห่างเขาโดยอัตโนมัติเมื่อรามหันกลับมามองเธอด้วยแววตาวาวโรจน์“หนูฝัน..” หญิงสาวหน้าซีดตัวสั่นด้วยความหวาดหวั่น“เธอตบฉัน.. เป็นครั้งที่สองที่เธอตบฉันเหมือนฝัน..” รามเรียกเอ่ยชื่อของเธอด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เหมือนฝันขนลุกชันด้วยความกลัว หญิงสาวหันหลังหมายจะวิ่งหนีไปให้ไกลจากซาตานร้ายที่มองเธอด้วยแววตาดุดันแดงก่ำ“กรี๊ดดด ปล่อยนะ ปล่อยฉัน กรี๊ดดด ช่วยด้วย รวีช่วยหนูฝันด้วย..” เหมือนฝันกรีดร้องด้วยความตระหนกกลัวว่าเขาจะทำร้ายเธอจนร้องขอความช่วยเหลือจากรวีแม้จะไม่ชอบหน้าเจ้าหล่อนนัก แต่ตอนนี้ใครก็ได้ช่วยเธอที..“แหกปากร้องไปให้ตายก็ไม่มีใครช่วยเธอหรอก และเธอจะต้องได้รับโทษที่กล้านัดชู้มาหาและตบหน้าฉัน”รามกัดฟันกรอดพร้อมทั้งโยนข้อกล่าวหาอันน่าละอายใส่หน้าเธอ เหมือนฝันหน้าแดงสลับซีดด้วยทั้งโกรธและกลัว และที่สุดคือความอับอาย หญิงสาวจึงดิ้นรน

ตอนที่34.หากรามไม่ต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา และจะต้องสั่งให้เธอกำจัดสายเลือดของตัวเองแน่นอน เขาอาจจะไม่พอใจและอาจจะคิดว่าเธอคิดจะจับเขาด้วยการเอาลูกมาเป็นข้ออ้าง เขาจะต้องดูถูกเหยียดหยามเธอแน่ๆ เหมือนฝันคิดกังวลไปต่างๆ นานา ด้วยความปวดร้าวสับสนกับอนาคตข้างหน้าของตนหญิงสาวหลับตาลงครุ่นคิดอย่างหนักเพื่อหาทางแก้ไขสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ใจดวงน้อยก็พลอยหวั่นไหวไปด้วยเมื่อคิดว่าวันหนึ่งจะต้องไปจากเขา เธอจะต้องทำใจยอมรับความจริงให้ได้ในขณะเดียวกันรามเองก็กำลังครุ่นคิดทบทวนและพิจารณาความรู้สึกของตนเอง เขายอมรับว่าชอบเหมือนฝันกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา ไม่ใช่เพียงเพราะได้ครอบครองความงดงามอันแสนบริสุทธิ์ของเธอเท่านั้น แต่อะไรหลายๆ อย่างในตัวเธอทำให้เขาประทับใจ ความรู้สึกผูกพันที่เกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ ก็ผูกมัดหัวใจเขาไว้เหมือนว่าเธอเป็นของเขามานานแสนนาน..และวันนี้เขาก็ได้รู้ซึ้งในความหวงแหนเธอมากขึ้นเมื่อเห็นเดโช สายตาผู้ชายด้วยกันดูออกว่าเดโชนั้นคิดอย่างไรกับเหมือนฝัน เขาไม่รู้ว่าเหมือนฝันคิดอย่างไรกับเดโชซึ่งเขาเองก็ไม่อยากจะคิดว่าเหมือนฝันมีใจให้เดโช เขาจะยอมให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้..

ตอนที่36.“ขอบคุณค่ะ จะกินด้วยกันมั้ยคะ” ถามเขาแต่ปากก็ยังเคี้ยวมะม่วงตุ้ยๆ รามส่ายหน้าทำท่าเข็ดฟันแล้วกลับไปนั่งทำงานต่อ ดวงตาคมสีฟ้าจัดจ้าเฝ้ามองหญิงสาวที่นั่งรับประทานผลไม้เปรี้ยวหลากชนิดในกล่องอย่างสงสัยแกมเอ็นดู ถ้าเขาได้นั่งมองเธอแบบนี้ทุกวันก็ดีสินะ หรือบางทีทำงานเหนื่อยๆ กลับบ้านไปมีเธอยิ้มหวานๆ ต้อนรับและมายืนส่งเขาขึ้นรถมาทำงานตอนเช้าก็คงจะดีไม่น้อยแต่การทำแบบนั้นมันเป็นเรื่องของสามีภรรยานะ และเขากับเหมือนฝันไม่ใช่..เสียงหนึ่งแย้งขึ้นมาในห้วงความคิดของราม ชายหนุ่มสะดุดความคิดตัวเองแล้วถอนใจ ก่อนจะสนใจงานตรงหน้าและพบว่ามันมีปัญหาอยู่ไม่น้อยแล้วชายหนุ่มก็ต่อสายถึงทอมทันที “ทอม ตรวจสอบสาขาที่โรมสิว่า มีอะไรผิดปกติรึเปล่า.. ฉันต้องการข้อมูลของโครงการนี้ที่โรม วันนี้ฝากนายตามให้ด้วยนะ”เมื่อสั่งงานลูกน้องคนสนิทเสร็จแล้วรามก็ยกนาฬิกาข้อมือเรือนหรูขึ้นดูเวลาก็พบว่ามันเลยเที่ยงมาครึ่งชั่วโมงแล้ว ชายหนุ่มปิดแฟ้มและปิดคอมพิวเตอร์ทั้งหมดแล้วเดินมาหาคนที่ตั้งหน้าตั้งตากินผลไม้อย่างเอร็ดอร่อย“ไปทานข้าวกันดีกว่ามายดรีม นี่เที่ยงกว่าแล้ว”“ค่ะ..” หญิงสาวรับคำแล้วรีบเก็บของทันที ตอนนี้เ

ตอนที่38.“คุณเหมือนฝันฟื้นแล้วค่ะท่านประธาน”ดารายิ้มกว้างเมื่อเห็นแพขนตางามงอนของเหมือนฝันค่อยๆ ขยับ ดวงตากลมโตที่ผู้หญิงด้วยกันอย่างเธอยังแอบชื่นชมลืมขึ้นมองเพดานนิ่ง น้ำตาที่ยังคงค้างอยู่ในหน่วยตางามค่อยๆ ไหลรินออกมาจากหางตาช้าๆ ดาราหันมาเห็นเข้าถึงกับใจไม่ดีเอาเสียเลย“เหมือนฝัน เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บตรงไหนไหม”ใช่ดาราคนเดียวเสียเมื่อไหร่ที่ใจไม่ดี รามเองก็ใจหล่นมาอยู่ที่ตาตุ่มเช่นกันที่เห็นหญิงสาวนอนนิ่งน้ำตานองหน้าอยู่แบบนี้ หากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาจะรู้สึกเป็นกังวลเป็นห่วงไปสารพัดแบบนี้หรือเปล่าหนอ แล้วทำไมเขาจะต้องเดือดเนื้อร้อนใจทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเหมือนฝัน ทำไมต้องปวดร้าวในอกทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของเธอ.. ทำไมกัน ทำไมเขาต้องมีความรู้สึกเช่นนี้ด้วย รามอดถามใจตัวเองไม่ได้...“ดาราขอตัวนะคะท่านประธาน”“ขอบคุณมากดารา คุณเองก็กลับได้แล้วล่ะเลยเวลาเลิกงานมานานแล้ว ผมจะชดเชยค่าล่วงเวลาให้ก็แล้วกัน”เขาหันไปบอกเลขาผู้ทำงานอย่างเต็มประสิทธิภาพซึ่งดาราเองก็ไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ายิ้มบางๆ แล้วเดินออกไปรามหันกลับมามองคนที่ยังนอนนิ่งอยู่อย่างเป็นกังวล จากที่ก่อนหน้านี้คิดว่าจะต้อง

ตอนที่40.“คุณมันสารเลว ร้ายกาจ เห็นแก่ตัวที่สุด ฉันกับพ่อทำอะไรให้คุณนักหนาคุณถึงได้ใจร้ายนัก แค่นี้มันไม่สาแก่ใจคุณหรือไง จะให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยหรือคุณถึงจะพอใจ คนเลว ไอ้คนใจร้าย...”“อ้อ เหรอ ว่าผัวตัวเองใจร้าย เป็นคนเลวเหรอ แล้วฉันจะทำให้เธอรู้ว่าคนใจร้ายคนสารเลวเขาทำยังไงกับผู้หญิงปากดี..”“อย่าเข้ามานะ คนบ้า คนเลว..” เหมือนฝันกรีดร้องอย่างเจ็บใจความอัดอั้นที่ฝังลึกอยู่ในใจแตกซ่าน มือเล็กคว้าแจกันอยู่ใกล้มือปาใส่ร่างสูงที่ทำท่าจะโผนเข้ามาหาด้วยความหวาดหวั่น แจกันใบสวยปลิวเฉียดใบหน้าหล่อเหลาไปโดนผนังแตกกระจายรามชะงักมองหน้าคนตัวเล็กที่ออกฤทธิ์ออกเดชอย่างไม่พอใจ เหมือนฝันเองก็นิ่งงันเมื่อสิ่งที่ทำไปนั้นมันเร็วกว่าความคิด และเมื่อเห็นแววตาสีฟ้าเข้มเต็มไปด้วยความเดือดดาลความหวาดกลัวก็วิ่งเข้าสู่ใจดวงน้อย เหมือนฝันทำท่าจะวิ่งหนีคนตัวโตที่เดินเร็วๆ เข้ามาหาแต่ก็ทำได้เพียงแค่ขยับตัวเท่านั้นร่างเล็กก็ปลิวหวือเข้าไปอยู่ในอุ้งมือหนาที่ขยุ้มต้นแขนของเธอจนรู้สึกเจ็บแปลบราวแขนจะหัก....“ดื้อนักใช่ไหม เด็กดื้ออย่างเธอมันจะต้องโดนทำโทษ”รามพูดเสียงรอดไรฟันแล้วตวัดร่างเล็กเข้าหาอกกว้างอย่างไ