ตอนที่46.

ตอนที่46.

“จะให้ผมทำยังไงต่อครับ” ทอมถามขึ้นเบาๆ คนที่กำลังยืนมองทิวทัศน์เบื้องหน้าอย่างเหม่อลอยจึงหันกลับมามองหน้าคนสนิท

“ต้อนลูกไก่เข้ากรง” รามพูดสั้นๆ แต่น้ำเสียงหนักแน่นดวงตากร้าว

“ครับ”

“เดี๋ยวก่อนทอม”

“ครับคุณราม” ทอมชะงักเมื่อเจ้านายหนุ่มเรียกไว้

“นายบอกว่าตอนนี้เธอท้องกี่เดือนแล้วนะ”

“เจ็ดเดือนเศษๆ ครับ คาดว่าปลายเดือนธันวาก็คงจะคลอดครับ”

“ปีใหม่พอดีสินะ..” รามพูดเหมือนรำพึงอยู่คนเดียว ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววยินดีอย่างปิดไม่มิด แต่เมื่อเห็นว่าทอมยืนมองตนอยู่รามจึงรีบปรับสีหน้าให้เรียบเฉย

“ทำตามแผนต่อไปเหมือนเดิมนั่นล่ะ ไปสิมายืนมองทำไม” รามทำเสียงดุดันใส่ทอมจึงรีบเดินออกไป เมื่อทอมออกไปแล้วรามก็ครุ่นคิดอยู่คนเดียว

“นี่เธอท้องจนใกล้จะคลอดแล้วหรือนี่” พลันภาพทารกน้อยตัวแดงๆ ก็ลอยเข้ามาในหัว ต่อมาก็ภาพเด็กตัวน้อยๆ ทั้งชายหญิงวิ่งเล่นอยู่บนสนามหญ้า โดยมีหญิงสาวในชุดสีหวานยืนยิ้มคอยเรียกลูกๆ พร้อมทั้งยกของว่างมาด้วย

เสียงเรียกอ่อนโยนให้เด็กๆ ไปกินของว่างดังแว่วมาเหมือนว่าสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นจริงๆ ลมหนาวพัดมากรูใหญ่ทำให้รามกะพริบตาเมื่อสายลมหนาวยะเยือกพัดผ่านจนรู้สึกหนาวเหน็บไปถึงขั้