All Chapters of กลรติรส : Chapter 121 - Chapter 130

“ก็ตามใจคุณสิคะ เงินคุณ อยากซื้ออะไรก็ตามใจสิ”ว่าแล้วเธอก็แยกไปเดินดูพวกอาหารกึ่งสำเร็จรูป และของใช้ส่วนตัว พอหันมาอีกทีทั้งคนทั้งรถเข็นก็หายไปแล้ว กำลังจะคิดว่าเขาโกรธจนทิ้งเธอหนีกลับไปก่อน แต่แล้วชายหนุ่มก็เข็นรถกลับมาประจำตำแหน่งอีกครั้ง พร้อมด้วยกล่องอะไรบางอย่างที่วางในรถเข็นเสียหลายแพ็ค แต่เธอก็ไม่สนใจบอกแล้วว่าเขาอยากได้อะไรก็ซื้อไป ต่างคนต่างซื้อ แต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าตัวเองคิดผิดถนัด มารู้ตัวอีกทีก็ตอนคิดเงินนั่นเองรุจารินทำตาโต รู้สึกหน้าร้อนวาบๆ กับสายตาคนคิดเงิน ไม่นับรวมคนที่ยืนรอคิวคิดเงินบริเวณนั้นที่พากันมองมาด้วยรอยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของที่เธอไม่คิดสนใจ แต่ดันมาอยู่ในรถเข็นเดียวกัน แถมคนหยิบมาวางก็ไม่สะทกสะท้าน แต่เธอนี่สิ อายจนแทบอยากจะมุดดินหนีเสียให้ได้‘ถุงยางอนามัย’ แบบแพคกล่องใหญ่หลายยี่ห้อ ที่มีสารพัดชนิดสารพันกลิ่นวางเรียงรายบนเคาน์เตอร์คิดเงิน นั่นเขาจะเหมาไปถมที่หรือยังไง ทำอย่างกับว่าถึงเวลาจริงเขาจะใช้มันหรือก็เปล่า แต่ที่ทำให้เธอหน้าร้อนวูบวาบคือไซส์ที่เขาหยิบมา แอบเห็นสายตาแคชเชียร์ที่มองมาที่สินค้าและผู้ใช้งานมันทำให้เธอแทบวางหน้าไม่ถูกจริงๆคันปากอยากจ

“ไม่ทราบสิครับแม่ ผมทานอะไรก็ได้ครับ แต่ช่วงนี้ผมชอบทานเมนูบ้านๆ มากกว่าอาหารชาววัง สงสัยว่าผมคงลิ้นไม่ถึงน่ะครับ”พูดไปก็ชักคิดถึงอาหารบ้านๆ ที่กินกับใครบางคนวันก่อน หมูทอด แกงส้ม ผัดผัก เมนูง่ายๆ ที่อร่อยกว่าที่คิด ยิ่งผลัดกันกินผลัดกันป้อนคนละคำกับเธอคนนั้น อาหารบ้านๆ มื้อนั้นก็ยิ่งได้รสชาติมากกว่ากินของหรูๆ ราคาแพงๆ เสียอีกสลิลดาได้ฟังก็แอบชักสีหน้านิดๆ อย่างคนแสนงอนทันที นึกถึงสิ่งที่มารดาเล่าให้ฟังก่อนมา‘วันนี้แม่เห็นตาเบสควงผู้หญิงไปทานข้าวด้วยกัน ดูสองคนนั้นจะสนิทสนมกันมาก ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย’‘ว่าไงนะคะแม่’ควงผู้หญิงอื่นไปกินข้าวกันสองต่อสองงั้นเหรอ‘มิน่าล่ะ หนูไปหาพี่เบสที่บริษัทถึงไม่พบ ไม่รู้ว่าใช่ยัยหน้าด้านคนเดียวกับที่เพนส์เฮาส์เขาวันนั้นหรือเปล่า’‘ว่าไงนะ หนูไปเจอพวกเขาที่เพนส์เฮาส์มาแล้วหรอกเหรอ’‘ไม่เจอจังๆ หรอกค่ะ แต่แม่นั่นอยู่ในห้องพี่เบส และเขาห้ามหนูเข้าไป’‘ลูกรู้หรือเปล่าว่าแม่นั่นเป็นใคร’‘ไม่รู้ค่ะ แต่หนูให้คนตามสืบอยู่’ มันน่าเจ็บใจที่ภูเบศสั่งรปภ.เพนส์เฮาส์ไม่ให้เธอขึ้นไปที่ห้องเขาได้อีก หลังจากที่ไปอาละวาดวันก่อนเสียดายที่ไม่เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น อ

“ลือ?” ชายหนุ่มทวนคำ นึกอะไรออกเลาๆ คงไม่ใช่การลือหรอกแต่เป็นการมาฟ้องกันมากกว่า นี่เองที่เป็นเหตุให้ครอบครัวของสลิลดามาที่บ้านเขาวันนี้ และหาทางยัดเยียดให้เจ้าหล่อนมาทำงานกับเขา หรืออีกนัยคือมาเฝ้าจับผิดและตีกันเขาจากผู้หญิงคนอื่น“ใครลือเหรอครับ”“ก็...” คุณมัศยาเกือบพลั้งปาก เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่สมควรพาดพิงแหล่งข่าวคนสำคัญ“ใครจะลือก็ช่าง ว่าแต่มันจริงอย่างที่เขาลือไหมล่ะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เป็นลูกเต้าเหล่าใคร แกจริงจังกับเขาแค่ไหนกัน”“ไว้ผมพาเขามาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักดีไหมครับ”“ตาเบส!” “เจ้าเบส!”สองเสียงประสานกันพร้อมเพรียงโดยไม่ได้นัดหมายอีกครั้ง คุณมัศยารู้สึกใจสั่นเหมือนจะเป็นลม จนคนเป็นสามีต้องหันไปหยิบยาดมยื่นให้อย่างรู้ใจ“ใจเย็นๆ ก่อนคุณ โมโหมากๆ เดี๋ยวจะความดันขึ้น หน้ามืดเป็นลมเป็นแล้งเสียก่อน”“ใจเย็นยังไงไหวคะ คุณไม่ได้ยินที่ลูกเราพูดเมื่อกี้หรือไง” คนเป็นแม่ฮึดฮัด“ถอนหมั้นเนี่ยนะ มีหวังฉันโดนเขามาถอนหงอกหมดหัวแน่ เรื่องหมั้นหมายนี่ก็ตกลงกันมานานหลายปีแล้วด้วย ขืนจะมายกเลิกง่ายๆ แบบนี้หนูดาด้าเขาจะเสียหาย อีกอย่างฝ่ายนั้นเขาไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อย”“แม่ครับ

รุจารินมองนาฬิกาที่ผนังซึ่งบ่งบอกเวลาเกือบห้าทุ่มเข้าไปแล้ว แต่ทว่าเจ้าของห้องหรูที่เธอมาอาศัยอยู่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับ หญิงสาวมองห้องกว้างขวางที่ตอนนี้มีเธออยู่เพียงคนเดียวอย่างวังเวงใจ ถ้าเลือกได้เธออยากกลับไปอยู่ที่อะพาร์ตเมนต์เล็กๆ ที่มีแม่และเธออยู่มากกว่า ถึงที่นั่นจะเล็กและแคบกว่าหลายเท่าแต่อย่างน้อยก็ไม่เหงาอ้างว้างแบบนี้หญิงสาวนั่งกอดเข่ามองไปนอกระเบียงที่เห็นวิวตึกระฟ้าหรูๆ รายล้อม นึกสงสัยว่าป่านนี้เขาคนนั้นจะอยู่ที่ใดกันนะ อาจจะไปหาความสุขกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ที่ไหนสักที่หรือเปล่าบ้าจริง! จะไปหาความสุขที่ไหนก็เรื่องของเขาสิน่า เราไปเกี่ยวอะไรด้วย ตอนนี้รอเพียงทำหน้าที่สำเร็จ และรอให้แม่อาการดีขึ้นออกจากโรงพยาบาลได้ ชีวิตเธอก็จะเป็นอิสระเสียที หญิงสาวฟุบหน้ากับหัวเข่าตัวเอง และเผลอหลับไปในท่านั้นแกร๊ก!เสียงประตูเปิดเข้ามาพร้อมร่างสูงใหญ่ที่กลับมา ปกติเมื่อเขากลับมาทั้งห้องก็จะปิดไฟมืดมิด หากทว่าวันนี้มีแสงไฟสว่างตรงทางเดินเปิดรอรับ ราวกับเป็นห่วงกลัวว่าเขากลับมาจะมองไม่เห็น ภูเบศเผลอยิ้ม เมื่อนึกได้ว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องชุดสุดหรูนี้เพียงคนเดียวดึกแล้วตอนนี้เธอคงจะนอ

‘จ๋าขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ เตรียมชุดทำงานของคุณ และอาหารเช้าไว้ให้แล้ว วันนี้คุณมีประชุมกับหัวหน้าแผนกตอนสิบโมงนะคะ’หน้าที่เลขาเธอน่ะทำได้ดีไม่บกพร่อง แต่หน้าที่ ‘เมียจ๋า’ นั้นยังต้องปรับปรุงอีกมาก โดยเฉพาะการที่ชอบทิ้งเขาไปโดยไม่บอกกล่าวแบบนี้ ควรต้องโดนลงโทษสถานใดดีนะไว้เจอตัวก่อนเถอะ จะจูบสั่งสอนให้ปากเจ่อเลย คอยดู พูดแล้วก็ยิ่งมันเขี้ยว ร่างสูงสลัดผ้าห่มออกก่อนลุกไปจัดการตัวเองชุดทำงานสีน้ำเงินเข้มเนี้ยบเข้าคู่กับเนคไทสีเรียบแต่ดูมีดีเทลเล็กๆ ที่เธอจัดการผูกไว้ให้เสร็จสรรพ เหลือแค่คล้องคอจัดระเบียบให้เรียบร้อย ภูเบศมองกระจกอย่างพอใจพอเดินไปทางห้องครัวก็ได้กลิ่นหอมของข้าวต้มทรงเครื่องลอยมาแตะจมูก แถมยังมีไข่ลวกและกาแฟดำที่ยังมีควันร้อนลอยกรุ่น เธอคงออกไปได้ไม่นานเท่าไหร่สินะ อันที่จริงเขาไม่ค่อยกินอะไรตอนเช้าๆ นอกจากกาแฟดำแก้วหนึ่ง อาจจะแถมขนมปังปิ้งหรือครัวซองก์อีกนิดก็อยู่ท้องได้ทั้งวันแต่ข้าวต้มนั้นก็ดูน่าอร่อยไม่เลวเลย เดี๋ยวคนทำจะเสียใจ ชิมเสียหน่อยก็ได้เพียงเข้าปากคำแรก ชายหนุ่มก็ต้องแปลกใจ เพราะข้าวต้มชามนั้นอร่อยมาก ว่าจะชิมนิดเดียวไปๆ มาๆ ก็เลยซัดเสียเกลี้ยง ดูท่าแม่เล