Semua Bab ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ: Bab 101 - Bab 110

      หยางหมิงเซียนเมื่อได้เห็นสภาพของพวกชิงหลวนคุน เขาก็รีบสั่งให้เสี่ยวปิง...ไปแจ้งเจ้าของจวนทั้งสองทันที ก่อนจะพาคนทั้งหมดเข้าไปรอราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซูที่ห้องโถงในเรือนพักของตัวเองก่อน      “เกิดอะไรขึ้น!” หยางหมิงเซียนเอ่ยถามหลังจากพาทุกคนเข้ามาในห้องโถงแล้ว     “พวกมันซ้อนแผนตบตาพวกเรา พร้อมกับขุดหลุ่มล่อให้เฟยหลงเข้าไปติดกับแผนของพวกมัน” ชิงหลวนคุนหันมาตอบคำถามของหยางหมิงเซียน แต่ยังไม่ทันจะได้เล่ารายละเอียดราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซูก็เดินเข้ามาในห้องเสียก่อน...     และเมื่อท่านเจ้าของจวนทั้งสองได้เข้ามาเห็นสภาพของพวกชิงหลวนคุน ราชครูหลงจิ้นสิงและจางเลี่ยงซูก็รีบสั่งให้คนของพวกเขาเข้าช่วยเหลือพวกชิงหลวนคุนทันที โดยการพาคนทั้งหมดไปรักษาตัวและพูดคุยกันต่อที่เรือนใหญ่ เนื่องจากเรือนพักหลังนี้ไม่มีห้องเหลือพอที่จะใช้รักษาคนเจ็บและให้คนเจ็บได้นอนพัก      หลังจากพาทุกคนมาที่เรือนใหญ่ ราชครูหลงจิ้นสิงจึงทำการซักถามเรื่องราวที่เ

      “คุณชายใหญ่อย่างนั้นหรือ... หึ! ช่างน่าตกใจจริงๆ ไม่ใช่ท่านตายไปพร้อมกับมารดาของท่านเมื่อหลายปีก่อนแล้วหรือคุณชายใหญ่?” หานเฟิงกล่าวขึ้นพร้อมกับมองไปที่จินเฟยเทียน หลังจากได้ยินคำพูดของว่านซิ่นหลิง       จินเฟยเทียนทำเพียงยืนบังผู้เป็นบิดาของเขาเอาไว้ ยามนี้เขาไม่คิดจะเปิดปากตอบคำถามของใครทั้งนั้น      “เข้าไปจับมันมัดไว้กับท่านแม่ทัพ แล้วค้นดูให้ทั่วว่ามีพวกมันซ่อนอยู่อีกหรือไม่?”       จินเฟยเทียนได้ยินที่หานเฟิงสั่งลูกน้อง เขาก็ไม่คิดที่จะขัดขืนเขายอมถูกอีกฝ่ายจับมัดแต่โดยดี ด้วยกลัวว่าหากเขาคิดขัดขืน คนพวกนี้อาจจะลงมือทำร้ายทั้งตัวเขาและผู้เป็นบิดา และอีกอย่างเขาก็เป็นห่วงบ่าวที่ติดตามมากับเขาด้วย ยามนี้เขาจึงพยายามไม่มองไปยังบริเวณที่บ่าวของเขาซ่อนตัวอยู่      “คุณชายใหญ่ ท่านทำให้ข้าแปลกใจยิ่งนัก เหตุใดท่านถึงรอดมาได้? มิใช่ยามนั้น...ตัวท่านโดนฟันและถูกเผาไปพร้อมกับคนของท่านแล้วมิใช่หรือ? แล้

      “คนของเจ้ายามนี้ฝีมือช่างอ่อนหัดยิ่งนัก! ข้ารอเวลานี้มานาน...จินฮูหยิน วันที่ได้เห็นเจ้าสิ้นอำนาจในมือ” หานเฟิงพูดพร้อมกับกดสายตามองสตรีสูงศักดิ์ตรงหน้า เขายินดียิ่งนักยามที่ได้ข่าวว่า...ตระกูลฝั่งมารดาของนางค่อยๆ หมดวาสนาสิ้นอำนาจในมือ ส่วนทางฝั่งของบิดา...อีกฝ่ายคงไม่คิดจะลงมายุ่งกับเรื่องนี้เป็นแน่ ดังนั้นยามนี้ชิงจิวซินก็คงจะไม่ต่างอะไรกับลูกไก่ในกำมือของเขาแล้ว      ว่านซิ่นหลิงยิ้มหยันเมื่อได้เห็นชิงจิวซินเริ่มแสดงอาการหวาดกลัวออกมา...     “บ่าวชั้นต่ำอย่างนั้นหรือ... ถึงแม้ข้าจะเป็นบ่าวชั้นต่ำอย่างที่เจ้าว่าแต่ข้าก็ยังดีกว่าเจ้าจินฮูหยินต่อหน้าผู้อื่น เจ้าทำตัวเป็นดั่งดอกบัวขาวแต่ภายในจิตใจของเจ้ามันช่างโหดเหี้ยมไม่ต่างอะไรกับสัตว์ร้ายในป่า!” ว่านซิ่นหลิงพูดใส่หน้าชิงจิวซินจบก็หันกลับมาพูดกับจินเฟยฮวา     “คุณหนูเฟยฮวาเจ้าคะ ท่านรู้หรือไม่ว่ามารดาของท่าน เพียงเพื่อต้องการปกปิดความผิดในอดีตของตัวเองและเพื่อช่วยชีวิตของท่าน นางถึงกลับให้คนไปลงมือวางยาพิษในอาหารของ

      จินเฟยหลงเมื่อได้ยินเรื่องราวที่ว่านซิ่นหลิงและหานเฟิงพูด เขาก็แทบอยากจะพุ่งตัวลงไปจัดการกับจินฮูหยิน เพราะที่ผ่านมา...เขาต้องแบกรับความรู้สึกผิดในสิ่งที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำเอาไว้ และความรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถปกป้องคนสำคัญที่สุดในชีวิตทั้งสองคนของเขาเอาไว้ได้...     ตั้งแต่ที่จินเฟยหลงจำความได้ เขาก็ได้รับทั้งความรักและการดูแลเอาใจใส่จากท่านแม่ใหญ่กับพี่ใหญ่ของเขา จนตัวเขาแทบจะลืมไปแล้วว่าที่จริง... เขาหาบุตรชายแท้ๆ หรือน้องชายแท้ๆ ของคนทั้งสองไม่     จนมีวันหนึ่ง เป็นวันที่พี่ใหญ่ของเขาเกิดล้มป่วย แล้วมีบ่าวในจวนเผลอหลุดปากพูดเรื่องที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำไว้จนส่งผลทำให้พี่ใหญ่ของเขามีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เกิด และด้วยเพราะร่างกายที่อ่อนแอนี้พี่ใหญ่จึงไม่สามารถฝึกวรยุทธหรือไปเรียนที่สำนักศึกษาแบบเขาได้ ตอนนั้นเขาทั้งรู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก     และในตอนนั้น...พี่ใหญ่ที่กำลังล้มป่วยจนแทบจะลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหว ก็รีบฝืนลุกขึ้นมาสั่งบ่าวผู้นั้นให้หยุดพูด และนำ

      “ท่านพ่อเป็นอะไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกว่าบิดาอยู่ ๆ ก็ฝืนเกรงตัวขึ้น...ในขณะที่เขากำลังแก้เชือกให้อีกฝ่ายอยู่ ส่วนจินเฟยฮวาก็ลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินเข้ามาหลบด้านหลังเขา จินเฟยเทียนจึงเงยหน้าขึ้น...แล้วมองไปตามสายตาของคนทั้งสอง     “บ่าวมาช่วยขอรับ คุณชายใหญ่” ชุนฉือเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นแววตาระแวดระวังจากคนในกระท่อม     “อืม...ขอบคุณท่านมาก ท่านพ่อบ้าน” จินเฟยเทียนกล่าวตอบเพื่อให้อีกฝ่ายได้เข้ามาช่วยเหลือพวกเขา      ระหว่างที่ชุนฉือเข้ามาช่วยจินเฟยเทียนแก้มัดให้จินเฟยหมิง จินเฟยเทียนก็แอบมองไปที่ดวงตาและท่าทางของอีกฝ่าย จากที่เขาสังเกต...เขาคิดว่ายามนี้ชุนฉือน่าจะกำลังทำแบบในนิยายที่เขาได้เขียนเอาไว้ คือ...ทำตัวไหลไปตามแผนการณ์ของพวกหานเฟิงแต่ก็ดูเหมือนว่าชุนฉือจะไม่ได้ทำเหมือนที่เขาได้เขียนเอาไว้ทั้งหมด อย่างเช่น การนำแผนการณ์ของพวกหานเฟิงไปบอกเล่าให้กับจินเฟยหลงได้ฟัง เพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเขายังไม่เห็นจินเฟยหลงมาปรากฏตัวที่นี่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรการที