Home / วาย / ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ / บทที่ 46 (1/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (1)

Share

บทที่ 46 (1/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (1)

last update Last Updated: 2025-03-20 18:15:26

     “องค์ชายสิบสองใจเย็นก่อนพ่ะย่ะค่ะ! คุณชายหยางด้วยนะขอรับ รอคนของพวกเราตามมาสมทบก่อน ตอนนี้หากพวกท่านบุกลงไป มีแต่จะทำให้ทุกอย่างมันดูแย่ลงกว่าเดิมนะพ่ะย่ะค่ะ” ซงหยวนเอ่ยพูดกับผู้เป็นนายและคุณชายหยาง เนื่องจากเขากับบ่าวอีกคนเกือบจะจับคนทั้งสองเอาไว้ไม่ทัน หลังจากที่ผู้เป็นนายและคุณชายหยางเห็นคุณชายฟางถูกคนด้านล่างลงมือทำร้าย...

     หยางหมิงเซียนยามนี้รู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนักที่ต้องมาทนเห็นจินเฟยเทียนถูกทำร้ายต่อหน้า...แต่เขากลับไม่สามารถช่วยอะไรอีกฝ่ายได้เลย และยังไม่พอ...คนที่กำลังลงมือทำร้ายจินเฟยเทียนดันเป็นมารดาของเขาเอง ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย หากเป็นคนอื่นทำกับคนของเขาแบบนี้! เขาสาบานเลยว่า...ปากที่มันใช้สั่งการหรือมือข้างที่มันใช้กระชากผมของจินเฟยเทียน เขาจะลงมือสับมัน! และจัดการกับคนผู้นั้นด้วยตัวของเขาเอง แต่...พอคนผู้นั้นเป็นมารดาของเขา หยางหมิงเซียนจึงรู้สึกทั้งอึดอัดและรู้สึกเจ็บปวดใจในเวลาเดียวกัน

     “พี่ใหญ่!” จินเฟยหลงเอ่ยขึ้นหลังจากได้ยินส

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 46 (2/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (2)

    จินเฟยหลงเมื่อได้ยินเรื่องราวที่ว่านซิ่นหลิงและหานเฟิงพูด เขาก็แทบอยากจะพุ่งตัวลงไปจัดการกับจินฮูหยิน เพราะที่ผ่านมา...เขาต้องแบกรับความรู้สึกผิดในสิ่งที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำเอาไว้ และความรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถปกป้องคนสำคัญที่สุดในชีวิตทั้งสองคนของเขาเอาไว้ได้... ตั้งแต่ที่จินเฟยหลงจำความได้ เขาก็ได้รับทั้งความรักและการดูแลเอาใจใส่จากท่านแม่ใหญ่กับพี่ใหญ่ของเขา จนตัวเขาแทบจะลืมไปแล้วว่าที่จริง... เขาหาบุตรชายแท้ๆ หรือน้องชายแท้ๆ ของคนทั้งสองไม่ จนมีวันหนึ่ง เป็นวันที่พี่ใหญ่ของเขาเกิดล้มป่วย แล้วมีบ่าวในจวนเผลอหลุดปากพูดเรื่องที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำไว้จนส่งผลทำให้พี่ใหญ่ของเขามีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เกิด และด้วยเพราะร่างกายที่อ่อนแอนี้พี่ใหญ่จึงไม่สามารถฝึกวรยุทธหรือไปเรียนที่สำนักศึกษาแบบเขาได้ ตอนนั้นเขาทั้งรู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และในตอนนั้น...พี่ใหญ่ที่กำลังล้มป่วยจนแทบจะลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหว ก็รีบฝืนลุกขึ้นมาสั่งบ่าวผู้นั้นให้หยุดพูด และนำ

    Last Updated : 2025-03-21
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 46 (3/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (3)

    หานเฟิงมองไปที่จินเฟยหมิงกับชิงจิวซินที่กำลังพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากพื้น และพยายามที่จะพาตัวเองตามไปช่วยบุตรชายและบุตรสาว เขาจึงหันไปเอ่ยปากพูดกับคนทั้งสองอีกครั้ง “ท่านแม่ทัพใหญ่ท่านอยากตายพร้อมกับบุตรชายและบุตรสาวของท่านใช่หรือไม่... ในเมื่อท่านอยากตาย ข้าก็ให้ท่านได้ตายสมใจอยาก แต่...กับสำหรับสตรีชั่วช้าเช่นเจ้า! จินฮูหยิน...ข้าจะยังไม่ให้เจ้าได้ตายสมใจในตอนนี้เพราะข้าอยากให้เจ้าได้อยู่และได้เห็นคนที่เจ้ารักค่อยๆ ตายลงไปต่อหน้าเจ้า โดยที่ตัวเจ้าไม่สามารถช่วยอะไรคนที่เจ้ารักได้เลย จากนั้น...ข้าก็จะปล่อยให้เจ้าค่อยๆ ตาย ด้วยยาพิษที่ข้าเตรียมเอาไว้สำหรับเจ้าโดยเฉพาะ...ตัวนี้!” พูดจบหานเฟิงก็ให้คนนำยาพิษไปกรอกปากชิงจิวซินแล้วให้คนนำตัวจินเฟยหมิงเข้าไปไว้ในกระท่อมเดียวกับจินเฟยฮวาและจินเฟยเทียน แล้วหันกลับไปรับคบไฟที่ถูกจุดไฟมาเรียบร้อยแล้วจากคนของเขาที่ยื่นมาทางเขากับว่านซิ่นหลิงคนล่ะอัน ชิงจิวซินร้องไห้แทบขาดใจ เมื่อตัวนางถูกกรอกยาพิษไปพ

    Last Updated : 2025-03-22
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 47 (1/2) : การกตัญญูมีหลายรูปแบบ (1)

    “ท่านพ่อเป็นอะไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกว่าบิดาอยู่ ๆ ก็ฝืนเกรงตัวขึ้น...ในขณะที่เขากำลังแก้เชือกให้อีกฝ่ายอยู่ ส่วนจินเฟยฮวาก็ลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินเข้ามาหลบด้านหลังเขา จินเฟยเทียนจึงเงยหน้าขึ้น...แล้วมองไปตามสายตาของคนทั้งสอง “บ่าวมาช่วยขอรับ คุณชายใหญ่” ชุนฉือเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นแววตาระแวดระวังจากคนในกระท่อม “อืม...ขอบคุณท่านมาก ท่านพ่อบ้าน” จินเฟยเทียนกล่าวตอบเพื่อให้อีกฝ่ายได้เข้ามาช่วยเหลือพวกเขา ระหว่างที่ชุนฉือเข้ามาช่วยจินเฟยเทียนแก้มัดให้จินเฟยหมิง จินเฟยเทียนก็แอบมองไปที่ดวงตาและท่าทางของอีกฝ่าย จากที่เขาสังเกต...เขาคิดว่ายามนี้ชุนฉือน่าจะกำลังทำแบบในนิยายที่เขาได้เขียนเอาไว้ คือ...ทำตัวไหลไปตามแผนการณ์ของพวกหานเฟิงแต่ก็ดูเหมือนว่าชุนฉือจะไม่ได้ทำเหมือนที่เขาได้เขียนเอาไว้ทั้งหมด อย่างเช่น การนำแผนการณ์ของพวกหานเฟิงไปบอกเล่าให้กับจินเฟยหลงได้ฟัง เพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเขายังไม่เห็นจินเฟยหลงมาปรากฏตัวที่นี่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรการที

    Last Updated : 2025-03-23
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 47 (2/2) : การกตัญญูมีหลายรูปแบบ (2)

    “พวกเจ้ารีบพานางออกไปจากที่นี่ ส่วนพวกที่เหลือ...ตามข้ามา!” หานเฟิงหันไปสั่งคนของเขา พร้อมกับกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังม้า หลังจากที่ตัวเขามาถึงหลังกระท่อม แล้วเห็นพ่อบ้านจวนแม่ทัพ กำลังพาคนในกระท่อมหลบหนีโดยใช้รถม้าที่พวกเขาได้เตรียมเอาไว้หนี... แต่ดีที่คนของเขาได้พาว่านซิ่นหลิงไปขึ้นรถม้าอีกคันที่พวกเขาได้จอดทิ้งเอาไว้หน้ากระท่อม เขาจึงรีบแยกคนของเขาที่เหลืออยู่เป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งให้พาว่านซิ่นหลิงหลบออกไปจากที่นี่ ส่วนที่เหลือให้ตามเขาไปจัดการกับคนพวกนั้น แต่ก่อนที่หานเฟิงจะควบม้าออกไป เขาได้หันกลับไปมองที่ชิงจิวซิน ยามนี้นางได้ท่านกุนซือเข้ามาช่วยเหลือ และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังจะช่วยถอนพิษให้กับนาง เขาจึงเอ่ยปากขอธนูกับลูกธนูจากคนของเขา จากนั้นจึงยิงไปที่ชิงจิวซินก่อนที่เขาจะพุ่งตัวออกไปจากที่นั่น ‘คนชั่วช้าอย่างเจ้า ไม่ควรได้รับความเมตตาจากใครทั้งนั้น...จินฮูหยิน’ “อึก!” “จินฮูหยิน!” ชิงจิว

    Last Updated : 2025-03-24
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (1/3) : ทางที่ต้องเลือก (1)

    หยางหมิงเซียนที่ถูกจับตัวเอาไว้โดยชิงหลวนคุนและจินเฟยหลง ยามนี้เขาปล่อยให้ตัวเองทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น พร้อมกับสหายทั้งสองของเขาอย่างหมดแรง “พวกเจ้ารีบกระจายตัวออกไปหาเส้นทางที่สามารถใช้ไต่ลงไปด้านล่างได้ หากเจอแล้วให้รีบกลับมาบอกข้า” ชิงหลวนคุนที่ดึงสติกลับมาได้ก่อน รีบหันไปสั่งการคนของเขาทันที “หึ! เป็นเช่นไร...เจ็บปวดดีหรือไม่เล่า กับการที่ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักแต่เท่านี้มันยังไม่เพียงพอ...ชดใช้ให้กับสิ่งที่พวกข้าต้องสูญเสียไปหรอกนะ ความจริงแล้วพวกเจ้าก็น่าจะตกลงไปตายพร้อมกับคุณชายใหญ่นั่นด้วยเลยนะ” หานเฟิงที่ถูกจับตัวโดยคนของซูเทียนฉินเอ่ยขึ้น “ชดใช้อย่างนั้นหรือ...ได้! อย่างนั้นพวกเจ้าก็จงชดใช้มาให้ข้าเสียสิ!!” หยางหมิงเซียนลุกขึ้นปาดน้ำตาพร้อมกับเดินเข้าไปคว้าดาบในมือของซูเทียนฉิน ก่อนจะเดินเข้าไปฟันคอของหานเฟิงจนขาดภายในดาบเดียว จากนั้นเขาก็ตรงเข้าไปจัดการกับลูกน้องของหานเฟิงต่อทันที “หมิงเซียนหยุด! เก็บแร

    Last Updated : 2025-03-25
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (2/3) : ทางที่ต้องเลือก (2)

    หยางหมิงเซียนที่แยกออกไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อย เขาได้เดินกลับออกมา...พร้อมกับยื่นชุดเก่าของผู้เป็นบิดา ไปทางชิงหลวนคุนกับคนที่ติดตามพวกเขามาด้วย “บ่อน้ำด้านหลังเรือนยังใช้ได้อยู่ ส่วนของในเรือนพวกเจ้าสามารถหยิบใช้ได้ตามสบาย” หยางหมิงเซียนพูดจบก็คิดจะเดินออกจากเรือนทันที “หมิงเซียนเจ้าอยู่รอทำแผลของตัวเองและอยู่รอพวกข้าก่อน เดี๋ยวพวกเราค่อยออกไปตามหาเฟยเทียนต่อพร้อมกัน ตอนนี้เฟยหลงกำลังกลับไปเอายาและของที่พวกเราต้องใช้ในคืนนี้อยู่” ชิงหลวนคุนเอ่ยรั้งหยางหมิงเซียนเอาไว้ เพราะบาดแผลตามร่างกายของอีกฝ่ายยังไม่ได้รับการรักษา โดยเฉพาะบาดแผลที่มารดาของอีกฝ่ายได้ลงมือฝากเอาไว้ ยามนี้...มันยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็น “ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าจัดการดูแลตัวเองเสร็จ ค่อยตามข้าออกไปแล้วกัน” “หมิงเซียนหากเจ้าไม่ดูแลตัวเอง และรีบร้อนจนเป็นอะไรไปอีกคน ยามนั้นมันจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้หรือ?” “แต่ตอนนี้เฟยเกออยู่ด้านนอกนั้นคนเดียว! แ

    Last Updated : 2025-03-26
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (3/3) : ทางที่ต้องเลือก (3)

    จนเวลาล่วงเลยผ่านมาแล้วถึงสองเดือน...ที่พวกเขายังคงตามหาจินเฟยเทียนไม่พบ แม้หยางหมิงเซียนจะยังคงออกตามหาจินเฟยเทียนทั้งกลางวันและกลางคืนเหมือนเดิม โดยมีชิงหลวนคุน จินเฟยหลงและราชครูหลงจิ้นสิงที่คอยส่งคนออกมาช่วยตามหา และถ้าเมื่อใดที่พวกเขาว่าง...พวกเขาก็จะลงมาช่วยตามหาจินเฟยเทียนด้วยตัวเองทุกครั้งก็ตาม ส่วนจินเฟยหมิง...อาการจากการถูกลอบวางยาพิษถึงจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ลมปราณและวรยุทธของเขากลับถูกยาพิษของหานเฟิงทำลายจนไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้เหมือนเดิม เขาจึงทำเรื่องทูลขอต่อฮ่องเต้ เพื่อส่งมอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของแคว้น...ไปให้กับผู้ที่เหมาะสมนั่นก็คือจินเฟยหลง ให้ขึ้นรับตำแหน่งนี้แทนเขาทันที และหลังจากที่พวกเขาจัดการกับพิธีศพของชิงจิวซิน และจัดการกับพิธีส่งมอบตำแหน่งให้จินเฟยหลงเสร็จแล้ว จินเฟยหมิงและจินเฟยฮวาก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ค่ายทหารแถบชายแดนทันที... จินเฟยเทียนที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับความว่างเปล่า ด้วยเพราะรอบกายเขาในยามนี้ มันไม่มีอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว

    Last Updated : 2025-03-27
  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 49 (1/3) : คนสำคัญ (1)

    “คุณชาย...ท่านฟื้นแล้ว!” จินเฟยเทียนลืมตาขึ้นมาเขาก็ได้เห็นว่า...ตอนนี้ตัวเขากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเรียกของบุรุษ ดังขึ้นมาจากข้างเตียง...เขาจึงหันไปมองตามเสียงนั้น แล้วเขาก็ได้เห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองมาที่เขา “อย่าเพิ่งลุกขอรับ” ซานมู่รีบเข้าไปประคองคนเจ็บ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง “เอ่อ...ที่นี่ที่ไหนหรือขอรับ? แล้ว...ตัวข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยถามเมื่อมองไปรอบๆ แล้ว เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจ... ‘นี่ข้าได้กลับมาเป็นจินเฟยเทียนหรือไม่นะ?’ “ที่นี่คือเรือนพักกลางป่าของพวกข้าน้อยเองเจ้าค่ะ พวกข้าน้อยเจอคุณชายนอนไม่ได้สติอยู่ที่ริมแม่น้ำ...เลยพาคุณชายเข้าไปรักษาตัวที่โรงหมอในหมู่บ้าน จากนั้นก็พาคุณชายกลับมารักษาตัวต่อที่เรือนไม้หลังนี้เจ้าค่ะ แต่ในระหว่างที่คุณชายมารักษาตัวอ

    Last Updated : 2025-03-28

Latest chapter

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 49 (1/3) : คนสำคัญ (1)

    “คุณชาย...ท่านฟื้นแล้ว!” จินเฟยเทียนลืมตาขึ้นมาเขาก็ได้เห็นว่า...ตอนนี้ตัวเขากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเรียกของบุรุษ ดังขึ้นมาจากข้างเตียง...เขาจึงหันไปมองตามเสียงนั้น แล้วเขาก็ได้เห็นว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองมาที่เขา “อย่าเพิ่งลุกขอรับ” ซานมู่รีบเข้าไปประคองคนเจ็บ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง “เอ่อ...ที่นี่ที่ไหนหรือขอรับ? แล้ว...ตัวข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยถามเมื่อมองไปรอบๆ แล้ว เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจ... ‘นี่ข้าได้กลับมาเป็นจินเฟยเทียนหรือไม่นะ?’ “ที่นี่คือเรือนพักกลางป่าของพวกข้าน้อยเองเจ้าค่ะ พวกข้าน้อยเจอคุณชายนอนไม่ได้สติอยู่ที่ริมแม่น้ำ...เลยพาคุณชายเข้าไปรักษาตัวที่โรงหมอในหมู่บ้าน จากนั้นก็พาคุณชายกลับมารักษาตัวต่อที่เรือนไม้หลังนี้เจ้าค่ะ แต่ในระหว่างที่คุณชายมารักษาตัวอ

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (3/3) : ทางที่ต้องเลือก (3)

    จนเวลาล่วงเลยผ่านมาแล้วถึงสองเดือน...ที่พวกเขายังคงตามหาจินเฟยเทียนไม่พบ แม้หยางหมิงเซียนจะยังคงออกตามหาจินเฟยเทียนทั้งกลางวันและกลางคืนเหมือนเดิม โดยมีชิงหลวนคุน จินเฟยหลงและราชครูหลงจิ้นสิงที่คอยส่งคนออกมาช่วยตามหา และถ้าเมื่อใดที่พวกเขาว่าง...พวกเขาก็จะลงมาช่วยตามหาจินเฟยเทียนด้วยตัวเองทุกครั้งก็ตาม ส่วนจินเฟยหมิง...อาการจากการถูกลอบวางยาพิษถึงจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ลมปราณและวรยุทธของเขากลับถูกยาพิษของหานเฟิงทำลายจนไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้เหมือนเดิม เขาจึงทำเรื่องทูลขอต่อฮ่องเต้ เพื่อส่งมอบตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ของแคว้น...ไปให้กับผู้ที่เหมาะสมนั่นก็คือจินเฟยหลง ให้ขึ้นรับตำแหน่งนี้แทนเขาทันที และหลังจากที่พวกเขาจัดการกับพิธีศพของชิงจิวซิน และจัดการกับพิธีส่งมอบตำแหน่งให้จินเฟยหลงเสร็จแล้ว จินเฟยหมิงและจินเฟยฮวาก็ย้ายตัวเองมาอยู่ที่ค่ายทหารแถบชายแดนทันที... จินเฟยเทียนที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับความว่างเปล่า ด้วยเพราะรอบกายเขาในยามนี้ มันไม่มีอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (2/3) : ทางที่ต้องเลือก (2)

    หยางหมิงเซียนที่แยกออกไปจัดการดูแลตัวเองจนเรียบร้อย เขาได้เดินกลับออกมา...พร้อมกับยื่นชุดเก่าของผู้เป็นบิดา ไปทางชิงหลวนคุนกับคนที่ติดตามพวกเขามาด้วย “บ่อน้ำด้านหลังเรือนยังใช้ได้อยู่ ส่วนของในเรือนพวกเจ้าสามารถหยิบใช้ได้ตามสบาย” หยางหมิงเซียนพูดจบก็คิดจะเดินออกจากเรือนทันที “หมิงเซียนเจ้าอยู่รอทำแผลของตัวเองและอยู่รอพวกข้าก่อน เดี๋ยวพวกเราค่อยออกไปตามหาเฟยเทียนต่อพร้อมกัน ตอนนี้เฟยหลงกำลังกลับไปเอายาและของที่พวกเราต้องใช้ในคืนนี้อยู่” ชิงหลวนคุนเอ่ยรั้งหยางหมิงเซียนเอาไว้ เพราะบาดแผลตามร่างกายของอีกฝ่ายยังไม่ได้รับการรักษา โดยเฉพาะบาดแผลที่มารดาของอีกฝ่ายได้ลงมือฝากเอาไว้ ยามนี้...มันยังคงมีเลือดไหลซึมออกมาให้เห็น “ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าจัดการดูแลตัวเองเสร็จ ค่อยตามข้าออกไปแล้วกัน” “หมิงเซียนหากเจ้าไม่ดูแลตัวเอง และรีบร้อนจนเป็นอะไรไปอีกคน ยามนั้นมันจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้หรือ?” “แต่ตอนนี้เฟยเกออยู่ด้านนอกนั้นคนเดียว! แ

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 48 (1/3) : ทางที่ต้องเลือก (1)

    หยางหมิงเซียนที่ถูกจับตัวเอาไว้โดยชิงหลวนคุนและจินเฟยหลง ยามนี้เขาปล่อยให้ตัวเองทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น พร้อมกับสหายทั้งสองของเขาอย่างหมดแรง “พวกเจ้ารีบกระจายตัวออกไปหาเส้นทางที่สามารถใช้ไต่ลงไปด้านล่างได้ หากเจอแล้วให้รีบกลับมาบอกข้า” ชิงหลวนคุนที่ดึงสติกลับมาได้ก่อน รีบหันไปสั่งการคนของเขาทันที “หึ! เป็นเช่นไร...เจ็บปวดดีหรือไม่เล่า กับการที่ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักแต่เท่านี้มันยังไม่เพียงพอ...ชดใช้ให้กับสิ่งที่พวกข้าต้องสูญเสียไปหรอกนะ ความจริงแล้วพวกเจ้าก็น่าจะตกลงไปตายพร้อมกับคุณชายใหญ่นั่นด้วยเลยนะ” หานเฟิงที่ถูกจับตัวโดยคนของซูเทียนฉินเอ่ยขึ้น “ชดใช้อย่างนั้นหรือ...ได้! อย่างนั้นพวกเจ้าก็จงชดใช้มาให้ข้าเสียสิ!!” หยางหมิงเซียนลุกขึ้นปาดน้ำตาพร้อมกับเดินเข้าไปคว้าดาบในมือของซูเทียนฉิน ก่อนจะเดินเข้าไปฟันคอของหานเฟิงจนขาดภายในดาบเดียว จากนั้นเขาก็ตรงเข้าไปจัดการกับลูกน้องของหานเฟิงต่อทันที “หมิงเซียนหยุด! เก็บแร

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 47 (2/2) : การกตัญญูมีหลายรูปแบบ (2)

    “พวกเจ้ารีบพานางออกไปจากที่นี่ ส่วนพวกที่เหลือ...ตามข้ามา!” หานเฟิงหันไปสั่งคนของเขา พร้อมกับกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังม้า หลังจากที่ตัวเขามาถึงหลังกระท่อม แล้วเห็นพ่อบ้านจวนแม่ทัพ กำลังพาคนในกระท่อมหลบหนีโดยใช้รถม้าที่พวกเขาได้เตรียมเอาไว้หนี... แต่ดีที่คนของเขาได้พาว่านซิ่นหลิงไปขึ้นรถม้าอีกคันที่พวกเขาได้จอดทิ้งเอาไว้หน้ากระท่อม เขาจึงรีบแยกคนของเขาที่เหลืออยู่เป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งให้พาว่านซิ่นหลิงหลบออกไปจากที่นี่ ส่วนที่เหลือให้ตามเขาไปจัดการกับคนพวกนั้น แต่ก่อนที่หานเฟิงจะควบม้าออกไป เขาได้หันกลับไปมองที่ชิงจิวซิน ยามนี้นางได้ท่านกุนซือเข้ามาช่วยเหลือ และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังจะช่วยถอนพิษให้กับนาง เขาจึงเอ่ยปากขอธนูกับลูกธนูจากคนของเขา จากนั้นจึงยิงไปที่ชิงจิวซินก่อนที่เขาจะพุ่งตัวออกไปจากที่นั่น ‘คนชั่วช้าอย่างเจ้า ไม่ควรได้รับความเมตตาจากใครทั้งนั้น...จินฮูหยิน’ “อึก!” “จินฮูหยิน!” ชิงจิว

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 47 (1/2) : การกตัญญูมีหลายรูปแบบ (1)

    “ท่านพ่อเป็นอะไรหรือขอรับ?” จินเฟยเทียนเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกว่าบิดาอยู่ ๆ ก็ฝืนเกรงตัวขึ้น...ในขณะที่เขากำลังแก้เชือกให้อีกฝ่ายอยู่ ส่วนจินเฟยฮวาก็ลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินเข้ามาหลบด้านหลังเขา จินเฟยเทียนจึงเงยหน้าขึ้น...แล้วมองไปตามสายตาของคนทั้งสอง “บ่าวมาช่วยขอรับ คุณชายใหญ่” ชุนฉือเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นแววตาระแวดระวังจากคนในกระท่อม “อืม...ขอบคุณท่านมาก ท่านพ่อบ้าน” จินเฟยเทียนกล่าวตอบเพื่อให้อีกฝ่ายได้เข้ามาช่วยเหลือพวกเขา ระหว่างที่ชุนฉือเข้ามาช่วยจินเฟยเทียนแก้มัดให้จินเฟยหมิง จินเฟยเทียนก็แอบมองไปที่ดวงตาและท่าทางของอีกฝ่าย จากที่เขาสังเกต...เขาคิดว่ายามนี้ชุนฉือน่าจะกำลังทำแบบในนิยายที่เขาได้เขียนเอาไว้ คือ...ทำตัวไหลไปตามแผนการณ์ของพวกหานเฟิงแต่ก็ดูเหมือนว่าชุนฉือจะไม่ได้ทำเหมือนที่เขาได้เขียนเอาไว้ทั้งหมด อย่างเช่น การนำแผนการณ์ของพวกหานเฟิงไปบอกเล่าให้กับจินเฟยหลงได้ฟัง เพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเขายังไม่เห็นจินเฟยหลงมาปรากฏตัวที่นี่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรการที

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 46 (3/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (3)

    หานเฟิงมองไปที่จินเฟยหมิงกับชิงจิวซินที่กำลังพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากพื้น และพยายามที่จะพาตัวเองตามไปช่วยบุตรชายและบุตรสาว เขาจึงหันไปเอ่ยปากพูดกับคนทั้งสองอีกครั้ง “ท่านแม่ทัพใหญ่ท่านอยากตายพร้อมกับบุตรชายและบุตรสาวของท่านใช่หรือไม่... ในเมื่อท่านอยากตาย ข้าก็ให้ท่านได้ตายสมใจอยาก แต่...กับสำหรับสตรีชั่วช้าเช่นเจ้า! จินฮูหยิน...ข้าจะยังไม่ให้เจ้าได้ตายสมใจในตอนนี้เพราะข้าอยากให้เจ้าได้อยู่และได้เห็นคนที่เจ้ารักค่อยๆ ตายลงไปต่อหน้าเจ้า โดยที่ตัวเจ้าไม่สามารถช่วยอะไรคนที่เจ้ารักได้เลย จากนั้น...ข้าก็จะปล่อยให้เจ้าค่อยๆ ตาย ด้วยยาพิษที่ข้าเตรียมเอาไว้สำหรับเจ้าโดยเฉพาะ...ตัวนี้!” พูดจบหานเฟิงก็ให้คนนำยาพิษไปกรอกปากชิงจิวซินแล้วให้คนนำตัวจินเฟยหมิงเข้าไปไว้ในกระท่อมเดียวกับจินเฟยฮวาและจินเฟยเทียน แล้วหันกลับไปรับคบไฟที่ถูกจุดไฟมาเรียบร้อยแล้วจากคนของเขาที่ยื่นมาทางเขากับว่านซิ่นหลิงคนล่ะอัน ชิงจิวซินร้องไห้แทบขาดใจ เมื่อตัวนางถูกกรอกยาพิษไปพ

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 46 (2/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (2)

    จินเฟยหลงเมื่อได้ยินเรื่องราวที่ว่านซิ่นหลิงและหานเฟิงพูด เขาก็แทบอยากจะพุ่งตัวลงไปจัดการกับจินฮูหยิน เพราะที่ผ่านมา...เขาต้องแบกรับความรู้สึกผิดในสิ่งที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำเอาไว้ และความรู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถปกป้องคนสำคัญที่สุดในชีวิตทั้งสองคนของเขาเอาไว้ได้... ตั้งแต่ที่จินเฟยหลงจำความได้ เขาก็ได้รับทั้งความรักและการดูแลเอาใจใส่จากท่านแม่ใหญ่กับพี่ใหญ่ของเขา จนตัวเขาแทบจะลืมไปแล้วว่าที่จริง... เขาหาบุตรชายแท้ๆ หรือน้องชายแท้ๆ ของคนทั้งสองไม่ จนมีวันหนึ่ง เป็นวันที่พี่ใหญ่ของเขาเกิดล้มป่วย แล้วมีบ่าวในจวนเผลอหลุดปากพูดเรื่องที่ผู้เป็นมารดาเขาได้เคยทำไว้จนส่งผลทำให้พี่ใหญ่ของเขามีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เกิด และด้วยเพราะร่างกายที่อ่อนแอนี้พี่ใหญ่จึงไม่สามารถฝึกวรยุทธหรือไปเรียนที่สำนักศึกษาแบบเขาได้ ตอนนั้นเขาทั้งรู้สึกเสียใจ และรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และในตอนนั้น...พี่ใหญ่ที่กำลังล้มป่วยจนแทบจะลุกขึ้นจากเตียงไม่ไหว ก็รีบฝืนลุกขึ้นมาสั่งบ่าวผู้นั้นให้หยุดพูด และนำ

  • ตัวร้ายคนนั้นถ้าเจ้าไม่ต้องการ...ข้าขอนะ   บทที่ 46 (1/3) : ทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย (1)

    “องค์ชายสิบสองใจเย็นก่อนพ่ะย่ะค่ะ! คุณชายหยางด้วยนะขอรับ รอคนของพวกเราตามมาสมทบก่อน ตอนนี้หากพวกท่านบุกลงไป มีแต่จะทำให้ทุกอย่างมันดูแย่ลงกว่าเดิมนะพ่ะย่ะค่ะ” ซงหยวนเอ่ยพูดกับผู้เป็นนายและคุณชายหยาง เนื่องจากเขากับบ่าวอีกคนเกือบจะจับคนทั้งสองเอาไว้ไม่ทัน หลังจากที่ผู้เป็นนายและคุณชายหยางเห็นคุณชายฟางถูกคนด้านล่างลงมือทำร้าย... หยางหมิงเซียนยามนี้รู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนักที่ต้องมาทนเห็นจินเฟยเทียนถูกทำร้ายต่อหน้า...แต่เขากลับไม่สามารถช่วยอะไรอีกฝ่ายได้เลย และยังไม่พอ...คนที่กำลังลงมือทำร้ายจินเฟยเทียนดันเป็นมารดาของเขาเองทำไม! ทำไม...ทุกอย่างถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย หากเป็นคนอื่นทำกับคนของเขาแบบนี้! เขาสาบานเลยว่า...ปากที่มันใช้สั่งการหรือมือข้างที่มันใช้กระชากผมของจินเฟยเทียน เขาจะลงมือสับมัน! และจัดการกับคนผู้นั้นด้วยตัวของเขาเอง แต่...พอคนผู้นั้นเป็นมารดาของเขา หยางหมิงเซียนจึงรู้สึกทั้งอึดอัดและรู้สึกเจ็บปวดใจในเวลาเดียวกัน “พี่ใหญ่!” จินเฟยหลงเอ่ยขึ้นหลังจากได้ยินส

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status