All Chapters of ลิขิตรักเจ้าสาวเทพมังกรฟ้า: Chapter 11 - Chapter 20

"เจ้าดูนั่น ของกินเยอะแยะเลย"หลังจากเข้ามาในดินแดนมายาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งกว่างเซียงเซียงและหลี่ชิงชิงยังคงเดินวนเวียนอยู่เพียงตลาดกลางหมู่บ้าน พวกนางวิ่งเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ราวกับหลงลืมว่ามาที่หมู่บ้านนี้เพื่อการใด"ข้าต้องซื้อไก่กลับไปฝากท่านอาสี่ แล้วก็สุราเลิศรสไปฝากท่านพ่อ"หลี่ชิงชิงกำลังถูกวิชามายาควบคุมจิตใจ นางเดินไปยังร้านขายไก่สดเพื่อซื้อไก่ดั่งใจหมาย เสร็จแล้วจึงไปที่ร้านสุราเพื่อซื้อสุราหมักขึ้นชื่อของหมู่บ้านมาไหหนึ่ง"ชิงชิงเจ้ามาดูนี่สิ หอมจัง ข้าอยากกิน"กว่างเซียงเซียงกวักมือเรียก นางยืนอยู่หน้าร้านขายเกี๊ยวน้ำกลิ่นหอมโชยมาแต่ไกลจนท้องน้อย ๆ ส่งเสียงประท้วง"เถ้าแก่ ขอเกี๊ยวน้ำสองชาม"กว่างเซียงเซียงเห็นสหายรักเดินมาจวนจะถึงร้านจึงรีบสั่งเถ้าแก่ตัวอ้วนพุงพุ้ย"มานั่งนี่มาหลี่ชิงชิงสหายรักข้า บ้านเกิดเจ้านี่ช่างงดงามจนข้าไม่อยากกลับเขาเมฆาอีกเลย"แววตากว่างเซียงเซียงไร้ประกายขัดแย้งกับสิ่งที่นางกล่าว หากคนดีใจหรือชมชอบสิ่งที่เป็นอยู่ดวงตานั้นต้องเป็นประกาย เหตุใดสหายตรงหน้าดวงตาถึงได้อับแสงลงเช่นนั้น"เกี๊ยวน้ำของเสี่ยวชิงกับเสี่ยวเซียงมาแล้ว"เสียงเถ้าแก่ร้านเกี๊ยว

"ตอนที่พวกท่านเจอข้าเห็นสตรีอีกนางหรือไม่ หน้าตาสะสวยสวมชุดสีเดียวกับข้าเช่นนี้เลย"หลี่ชิงชิงร้อนใจเหลือเกิน หากกว่างเซียงเซียงไม่อยู่ที่นี่คงคิดได้เหตุผลเดียวคือนางยังคงติดอยู่ในเขตแดนของปีศาจฮุ่ยเฟิ่ง"ข้ามิพบผู้ใดนอกจากท่าน ว่าแต่ท่านกำลังตามหาสหายอยู่หรือ"วิสัยของมังกรฟ้าไม่ใช่คนช่างจ้อชวนคุย หากแต่ตอนนี้เขาต้องทำให้สตรีนางนี้เชื่อใจเขาเพื่อที่จะได้ขอพลังวิญญาณในตัวของนางคืน โดยตรง ไม่แน่วิธีนี้อาจจะได้ผลกับทั้งสองฝ่ายโดยไม่ต้องสูญเสียสิ่งใด"หมู่บ้าน! ข้าต้องรีบกลับหมู่บ้านตงเหลียง"หลี่ชิงชิงไม่สนใจคำถามของมังกรฟ้า นางร้อนใจเป็นห่วงกว่างเซียงเซียงจนรีบลุกจากแท่นหินที่นอนอยู่ ทว่าเพราะร่างกายที่ถูกอัคคีมรกตใช้พลังกายไปหลายส่วนยังไม่ฟื้นดีทำให้เรี่ยวแรงนางยังไม่กลับมา แข้งขาเลยอ่อนแรงมีอาการหน้ามืดจนเกือบล้มตกจากแท่นหิน โชคดีที่เทียนหั่วหลงมือไวคว้านางไว้ได้ทัน"อ้ะ! ขอบคุณคุณชาย"เทียนหั่วหลงช่วยพยุงหลี่ชิงชิงให้กลับมานั่งที่เดิม"แม่นางไม่ต้องรีบร้อน ตอนนี้หมู่บ้านตงเหลียงปลอดภัยดี"สิ่งที่ได้ยินทำให้หลี่ชิงชิงที่อยู่ในอาการมึนหัวเพราะร่างกายอ่อนแรงรีบผินสายตาขึ้นมองเทียนหั่วห

ยามอยู่บนสวรรค์เห็นหงส์เพลิงจูฮวาเหยียนจับมือถือแขนนายอย่างเทียนหั่วหลงว่าไม่ชอบใจแล้ว แต่กับมนุษย์นางนี้เขารู้สึกไม่ถูกชะตามากกว่า หากให้เลือกสตรีหนึ่งในสองนางนี้อยู่ข้างกายมังกรฟ้า ภูติหิ่งห้อยขอเลือกหงส์เพลิงที่ทั้งสง่างามและฐานะเหมาะสมแทนดีกว่า"เป็นข้าที่ทำพวกท่านเสียเวลา"ใครรักใครเกลียดเหตุใดนางจะไม่รับรู้ เพียงแค่หลี่ชิงชิงชอบสร้างมิตรมากกว่าศัตรูนางจึงนิ่งเฉยไม่โต้ตอบท่าทีของภูติหิ่งห้อยอาเล่ยที่เสียมารยาทต่อนางมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว"เช่นนั้นระวังตัวด้วย""ขอบคุณ พวกท่านเองก็เช่นกัน"ทั้งสามจึงแยกย้ายกันออกไปทำหน้าที่ของตน"นายท่านมั่นใจฝีมือนางผู้นั้นกี่ส่วนขอรับ"แค่ปลุกพลังปราณตื่นรู้ได้ใช่ว่านางจะใช้อาคมเป็นแล้วสักหน่อย ไม่รู้สตรีนางนั้นจะดีใจอะไรขนาดนั้นกัน"ข้าเชื่อในอัคคีมรกต"เทียนหั่วหลงและพลังวิญญาณในตัวหลี่ชิงชิงต่างสื่อถึงกันได้ เขากล้ารับรองเลยว่าหากนางตกอยู่ในอันตรายเพลิงอัคคีมรกตของเขาในตัวนางต้องปกป้องหลี่ชิงชิงแน่นอน"เช่นนั้นเรารีบจบศึกครั้งนี้เถิดขอรับ ข้าอยากให้นายท่านดึงพลังวิญญาณออกมาจากตัวนางแล้ว"เทียนหั่วหลงไม่เคยเห็นอาเล่ยแสดงท่าทีไม่ชอบพอผู้ใดได้ถึ

จิตใจเมตตาของมังกรฟ้าเหตุใดมหาเทพเทียนวั่งจะไม่รับรู้ หากแต่ยามนี้แดนสวรรค์กำลังสั่นคลอน พลังของมังกรฟ้าจึงสำคัญที่สุด หากเทพเซียนองค์อื่นรู้เข้า เขาไม่อยากคิดถึงผลลัพธ์เลยว่ามังกรฟ้าตนนี้จะถูกบีบบังคับจนถึงทางตันเช่นไร"อีกสองวันจะเป็นคืนจันทร์เต็มดวง วันนั้นข้าจะสามารถดูดซับพลังธาตุทั้งหมดบนพิภพได้ ข้าจะลองดึงพลังออกมาอีกครั้ง""ฝากเจ้าด้วย"ม่านอาคมสื่อสารถูกตัดขาดไปแล้ว เทียนหั่วหลงได้แต่ยืนมองสตรีที่ยังคงไม่ฟื้นเพราะฝืนใช้พลังมากเกินไปอยู่เงียบ ๆ'เจ้าทำไม่ได้ แต่ข้าอาจช่วยเจ้าได้'เสียงหนึ่งดังก้องอยู่ในห้วงจิตของมังกรฟ้า"คงไม่ต้องถึงมือเจ้า"เทียนหั่วหลงพยายามสงบจิตอีกดวงเอาไว้ ทว่าตอนนี้เขาเกือบจะสูญสิ้นพลังวิญญาณทั้งหมดเพราะใช้หลอมโอสถปลุกพลังปราณให้หลี่ชิงชิงทำให้ตอนนี้แม้อยากจะยับยั้งอีกตัวตนเอาไว้ มังกรฟ้ายังฝืนอย่างยากลำบาก'เจ้าไม่ต้องรังเกียจข้าขนาดนั้น พลังของเจ้าเพียงตนเดียวช่วยชีวิตนางอีกครั้งมิได้หรอก'มังกรฟ้าตนนี้ครุ่นคิดตามสิ่งที่ดวงจิตอีกดวงกล่าว"ครั้งก่อนข้าฝืนลิขิตสวรรค์ได้"'แต่ครั้งนี้เจ้าทำเพียงลำพังมิได้'เหมือนถูกทิ่มแทงด้วยคำพูดที่มังกรฟ้ามิอาจถกเถียงก

"ท่านแม่เจ้าช่างเป็นผู้มีจิตใจอ่อนโยนเสียจริง ท่านคงรักเจ้ามาก แม้กระทั่งจิตสุดท้ายยังทิ้งไว้ในกายเจ้าเพื่อปกป้องในยามคับขันเช่นนี้"น้ำเสียงที่กว่างเซียงเซียงกล่าวออกมามีทั้งความเคารพยกย่องในตัวหยวนชิง และมีความอิจฉาในวาสนาสหายผู้นี้ที่มีมารดารักนางยิ่ง ไม่เหมือนตนที่แม้จะเคยเห็นหน้าบิดามารดาแต่กลับถูกขายเพื่อแลกเงินไม่กี่ตำลึงให้กับพวกเดนมนุษย์ โชคดีที่นางยังมีวาสนาถูกหนึ่งในศิษย์สำนักเมฆาล่องลอยช่วยชีวิตไว้จึงมีกว่างเซียงเซียงในวันนี้"มารดาเจ้าสิ้นอายุขัยแล้วหรือ"ไม่แปลกใจเลยที่คำถามไร้มารยาทแบบนี้จะถูกถามออกมา ในเมื่อคุณชายรูปงามที่ยืนอยู่ตอนนี้มิใช่เทียนหั่วหลงที่เป็นมังกรฟ้าอย่างไรเล่า แต่ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่เกี่ยวกับเขา หากว่ามังกรทมิฬเทียนหลงเซ่ออยากรู้แทนมังกรฟ้าว่าสตรีที่อีกดวงจิตอุตส่าห์ฝืนลิขิตสวรรค์แบ่งพลังวิญญาณถึงครึ่งหนึ่งช่วยนางผู้นั้นไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อนตายเช่นไร"ท่านแม่ถูกปีศาจสังหารตั้งแต่คลอดข้าออกมา แม้แต่ใบหน้านางข้ายังมิมีโอกาสได้เห็น"น้ำเสียงโศกาอาดูรช่างบาดจิตใจคนฟังยิ่ง"ถูกปีศาจสังหาร ใครบอกเจ้า"หากสิ่งที่หลี่ชิงชิงเล่ามาหมายถึงมารดานางสิ้นใจตอนที่มัง