All Chapters of ลิขิตรักเจ้าสาวเทพมังกรฟ้า: Chapter 21 - Chapter 30

"มิใช่ข้าคนเดียว""ท่านเจ้าสำนัก"ทั้งหลี่ชิงชิงและกว่างเซียงเซียงต่างรีบทำความเคารพเจ้าสำนักหยวนจีที่ปรากฎขึ้นในวงเวทย์สื่อสาร"ชิงเอ๋อร์ เหตุใดสีหน้าเจ้าถึงได้ดูซีดเซียวเช่นนั้น"หลี่ชิงชิงถูกถามอย่างไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจถึงกับหลบสายตาผู้อาวุโสเพื่อหาข้อแก้ตัว"เรียนท่านเจ้าสำนัก พวกข้าลงเขามาแค่เพียงวันเดียวก็เจอกับเรื่องยุ่งเหยิงเข้าให้""เซียงเซียง"หลี่ชิงชิงดึงด้านหลังกระโปรงของกว่างเซียงเซียงเพื่อให้นางหยุดรายงาน แต่เหมือนจะช้าไปเพราะคนปากไวเผลอพูดให้อีกฝ่ายสนใจไปแล้ว"เจอเรื่องยุ่งเหยิงอันใด หรือว่าอาการชิงเอ๋อร์กำเริบ!"น้ำเสียงเจ้าสำนักหยวนจีเป็นกังวลกว่าเดิมหลายส่วน นางถึงขั้นคิดที่จะใช้วิชาเดินทางพันลี้มาโผล่ที่หมู่บ้านตงเหลียงตอนนี้เสียด้วยซ้ำ"มิใช่เจ้าค่ะ ศิษย์แค่อ่อนแรงเลยสลบไปครู่หนึ่ง""เหตุใดเจ้าถึงอ่อนแรง ตกลงที่หมู่บ้านตงเหลียงเกิดอะไรขึ้นกับพวกเจ้า"หยวนอวิ๋นเห็นศิษย์น้องทั้งสองยื้อเวลาไม่ยอมเล่าสักทีจึงถามเสียงแข็งเชิงบังคับครั้งนี้คนปากไวอย่างกว่างเซียงเซียงกลับไม่ยอมปริปากเล่าแม้ครึ่งคำ เดือดร้อนมาถึงหลี่ชิงชิงจำต้องเล่าเรื่องทั้งหมดเอง"มีปีศาจอาละวาดที่ห

: ความจริงในอดีต :----------- ----------- เทียนหลงเซ่อได้เข้ามาอยู่ในห้วงจิตของความทรงจำหลี่ต้งเรียบร้อยแล้ว เขากำลังดูเหตุการณ์ในอดีตของหลี่ต้งสตรีท้องแก่นามว่าหยวนชิงกำลังถูกใครบางคนทำร้ายดวงจิตของคนชุดดำช่างเต็มไปด้วยไอสังหารขั้นรุนแรงจนมังกรทมิฬที่ว่าชั่วร้ายแล้วยังสะอิดสะเอียนกับไอสังหารของคนชุดดำผู้นี้"เจ้ากับข้ามิเคยมีเรื่องบาดหมางกัน เหตุใดถึงต้องการชีวิตข้า"หยวนชิงเอ่ยถามคนชุดดำที่ปิดหน้าคลุมหมวก หากแต่มองอย่างไรก็เหมือนสตรีมากกว่าบุรุษหลายส่วน"นี่เป็นลิขิตสวรรค์ เด็กในท้องเจ้าจะเกิดมาเป็นภัยกับสามพิภพ ต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม"สุ้มเสียงนั้นฟังยากยิ่งนักเพราะมีหน้ากากคลุมหน้าอีกชั้นหนึ่ง จะว่าคล้ายเสียงบุรุษก็ไม่ใช่ จะว่าเสียงสตรีก็ไม่เชิง หยวนชิงที่ท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีทำได้เพียงหาทางหนีทีไล่เพื่อรักษาหนึ่งชีวิตในครรภ์ของนางเอาไว้"สวรรค์คงไม่ใจร้ายส่งลูกมาเกิดกับข้าแล้วกำจัดทีหลังเช่นนี้เป็นแน่" หยวนชิงตอบโต้พร้อมหาจังหวะสลัดคนชุดดำนี้ไปด้วย"ไม่มีผู้ใดฝืนลิขิตสวรรค์ได้ วันนี้คือวันตายของเจ้าสองแม่ลูก!"จบคำตัดสินแสนเยือกเย็นนั้น ปราณสีดำก็พวยพุ่งตรงมาใส่แผ่นหลังของหยวน

"ตอนไปน้องชายสุดที่รักของข้าไปอย่างมีลมหายใจและหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความหวังว่าจะได้เจอหน้าเจ้า หากแต่ขากลับ...ชาวบ้านกลับหามเขามาเพียงร่างที่ไร้วิญญาณ"หลี่ต้งเงยหน้ามองบุตรสาวด้วยแววตาโกรธแค้น หลี่ชิงชิงนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนพื้นไม้ ดวงตาเหม่อลอยอย่างไร้ที่สิ้นสุด ต่อมานัยน์ตาคู่สวยก่อเกิดเป็นม่านน้ำตาค่อย ๆ เอ่อนองล้นขอบตาไหลเป็นทางยาวอาบพวงแก้มทั้งสองข้างอย่างไม่รู้ตัว"เกิดอะไรขึ้น เหตุใดท่านอาสี่ถึงกลับมาด้วยร่างที่ไร้ลมหายใจเช่นนั้น"หลี่ชิงชิงเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่ใบหน้าสวยอาบไปด้วยมวลน้ำตามหาศาลที่ยังไหลมาไม่มีวี่แววว่าจะหยุด"เจ้ายังกล้าถามอีกหรือในเมื่อคนที่ควักหัวใจเสี่ยวจงออกมาคือเจ้าเอง นางปีศาจ!"หลี่ชิงชิงสะดุ้งตกใจเมื่อเศษไหสุราที่หลี่ต้งปาใส่นางเฉียดผิวแก้มไปเพียงนิดเดียว"ควักหัวใจ? นั่นไม่ใช่ฝีมือมนุษย์ธรรมดาแล้ว ชิงชิงไม่มีทางทำเช่นนั้นได้"กว่างเซียงเซียงทนไม่ไหวที่สหายสนิทไม่ยอมแก้ต่างให้ตัวเองสักครึ่งคำ แต่นางก็พอเข้าใจ นั่นเพราะตอนนี้หลี่ชิงชิงคงกำลังตกใจกับสิ่งใหม่ที่ได้รับรู้มาจากบิดา"ข้าถึงได้บอก ว่ามันคือฝีมือของปีศาจอย่างนาง!"มังกรทั้งสองตนต่างอึดอัดแทนหลี่ชิง

หลังจากหงส์เพลิงสับเปลี่ยนวันคืนเรียบร้อย แดนมนุษย์ก็กลายเป็นความมืดปกคลุม ผู้คนต่างคิดว่านี่คือปรากฎการเหนือธรรมชาติที่เคยมีเรื่องเล่ามาจากรุ่นสู่รุ่นจึงไม่ได้แตกตื่นมากมายเท่าใดนักภายในถ้ำแห่งหุบเขาเสียดนภาเกิดแสงสว่างวาบออกมาครู่หนึ่ง ปรากฎจิตวิญญาณที่ฉายรูปลักษณ์ของบุรุษรูปงามราวฝาแฝดของมังกรทมิฬออกมาอีกคน"ไม่เลว ๆ"เทียนหลงเซ่อกล่าวชมความบ้าบิ่นของมังกรฟ้าที่กล้าให้สัตว์เทพอย่างหงส์เพลิงสับเปลี่ยนวันเวลาในตำหนักห้วงกาลเวลาของเทพรัตติกาลจู๋อวี่โดยพลการเช่นนี้ ส่วนสาเหตุที่มังกรฟ้าขอให้จูฮวาเหยียนทำผิดกฎสวรรค์เพราะในคืนจันทร์เพ็ญเช่นนี้จะส่งผลเสริมพลังปราณของมังกรทั้งสองให้กล้าแกร่งยิ่งขึ้นจนสามารถแยกปราณวิญญาณออกจากกันได้หนึ่งค่ำคืน"ไม่ใช่เวลาชื่นชม เราต้องรวมพลังกันขจัดไอปีศาจพวกนี้ก่อน"แววตาของเทียนหั่วหลงยังมีความกลัดกลุ้ม อยู่ในนั้น เขากลัวว่าทุกอย่างจะสายเกินแก้หากยืดเยื้อมัวแต่คุยต่อปากต่อคำกับมังกรทมิฬต่อ"ปราณชั่วร้ายพวกนี้ออกมาจากจิตใจของนาง ต้องมีผู้หนึ่งเข้าไปปลุกนางให้ตื่นจากความผิดที่เกาะกินใจ"สิ่งที่มังกรทมิฬกล่าวเป็นสิ่งเดียวกับความคิดที่ยังมิได้เอ่ยของเทียนหั่

"ล...เลือด"หลี่ชิงชิงชี้ไปยังทิศทางที่นางเห็นเลือดตัวเองลอยขึ้นกลางอากาศและหายวับไป'กลิ่นมารตนนั้นอีกแล้ว'มังกรฟ้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นของมารตนที่อยู่ในห้วงจิตของหลี่ชิงชิง'อืม ข้าเองก็รู้สึก'มังกรทมิฬตอบโต้กลับตอนนี้เขาได้ร่ายอาคมติดตามกลิ่นชั่วร้ายนั้นไปแล้ว ไม่รู้ว่าอาคมนี้จะตามทันหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็น่าจะฉิวเฉียด"เมื่อครู่เจ้าบอกว่าเลือด เลือดผู้ใดกัน"เทียนหลงเซ่อรีบกลับมาสนใจร่างเล็กที่นั่งตัวสั่นอยู่บนพื้นหลี่ชิงชิงยกมือขึ้นมาระดับหน้าอก มองแผลที่ฝ่ามือแล้วผินตากลับมาตอบคำถามของเทียนหลงเซ่อด้วยเสียงสั่น"เมื่อครู่ข้าล้ม เลือดออก แล้วก็ลอยออกไปทางนั้น"ตุบ!หมับ!โชคดีที่เทียนหลงเซ่อไวกว่าจึงรวบร่างหลี่ชิงชิงที่ตกใจจนสลบทัน ไม่งั้นศีรษะนางคงกระทบกับพื้นหินในถ้ำแห่งนี้ไปแล้ว"ชีพจรนางกำลังสับสน" มังกรทมิฬเอ่ยให้มังกรฟ้าทราบ"ข้าจะถ่ายทอดพลังปราณให้นาง"'ช้าก่อน!'มังกรฟ้าฉุกคิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้จึงรีบห้ามมังกรทมิฬ'เมื่อครู่มีคนเอาเลือดนางไป หากเจ้าเดินลมปราณให้นางอาจจะยิ่งทำให้เลือดในกายนางปั่นป่วน ปล่อยไว้ประเดี๋ยวปราณบริสุทธิ์ในตัวนางน่าจะสมดุลเอง'เทียนหลงเซ่อรีบเก็บม