All Chapters of ทวงคืนรักคุณหมอปรเมศวร์: Chapter 21 - Chapter 30

“เรย์หมายความว่ายังไง”“แม่ไม่เคยรู้จักเนยถูกไหมครับ แม่เจอเนยครั้งแรกที่ไหน”“ที่ร้านกาแฟตามคำแนะนำของเพื่อนแม่น่ะ”“แล้วเมื่อห้าปีก่อนที่ผมคบกับเนย แม่ก็ไม่เคยรู้จักเธอใช่ไหมครับ”“ตอนนั้นแม่อยู่เมืองนอกกับพ่อแก แม่จะไปรู้ได้ยังไงว่าแกคบกับใครที่แม่กลับมาเพราะรู้ว่าแก…ช่างเถอะขี้เกียจพูดเรื่องเก่าซ้ำไปซ้ำมา”“แล้วเรื่องที่ผมป่วยแม่ก็ฟังมาจาก….”""กิ่งแก้ว""เสียงมือถือของระรินทิพย์ดังขึ้นมา เธอเห็นว่าเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเลยกดรับสาย“สวัสดีค่ะ อ้อ ว่ายังไงบ้างได้เรื่องไหม”เขาหันไปมองแม่ที่คุยโทรศัพท์ด้วยท่าทางที่นิ่ง สักพักก็วางไปและหันกลับมาหาเขา“แม่จะไปที่สถานีตำรวจหน่อย”“ไปทำไมครับ”“คนร้ายสารภาพแล้วว่ามันถูกคนจ้างมา”“แม่ เล่าให้ฟังหน่อยสิครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น”“วันนี้แม่ไปดื่มชา ก่อนหน้านี้แม่ชอบไปคุยกับเนยที่นั่นทุกวัน แม่พึ่งรู้ว่าพ่อของเนยเป็นคนไข้ของลูกและผ่าตัดวันนี้ ก็แค่จะแวะไปถามไถ่ตามประสาแต่เนยไม่ว่างคุยแม่เลยจะกลับก่อน ไอ้พวกมอเตอร์ไซด์นั่นขี่มาจะทำร้ายแม่และดึงกระเป๋า เนยมาเห็นเข้าเลยกระโดดถีบพวกมันจนล้มและมีพวกไรเดอร์ที่รอของอยู่เข้ามาช่วยจับพวกมันส่งตำรวจ”“เนย…

เนยกับระรินทิพย์แทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินเพราะจินตนา หรือ “พี่จิน” ที่เนยรู้จักไม่น่าจะใช่คนแบบนั้น แต่เมื่อมองหน้าหมอเรย์อีกครั้งเขาก็เริ่มอธิบายเพราะเห็นว่าทั้งคู่ต่างก็ตกใจจนพูดไม่ออก“ครับ แต่ว่ากิ่งแก้วไม่ได้จะเข้ามาคุยและสั่งให้จินตนาช่วยอะไรนะครับ และที่สำคัญ จินตนาเองก็พึ่งจะรู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้เหมือนกัน”“พี่เรย์พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกันแน่คะ เนยไม่เข้าใจเลยสักนิด”“นั่นสิฟังแล้วไม่เข้าใจ ช่วยแต่ไม่รู้ตัวคืออะไร กิ่งแก้วใช้สายลับหรือว่าสะกดจิตจินตนาหรือยังไงแกพูดอะไรของแกตาเรย์แม่ยิ่งฟังยิ่งงง”“คืออย่างนี้ครับแม่ กิ่งแก้วใช้ให้โปรแกรมเมอร์ของเธอแฮกระบบเข้ามารีโมทคอมพิวเตอร์ของคุณจินตนา ในนั้นมีบันทึกข้อความและทุกอย่างเกี่ยวกับตารางงานในโรงพยาบาลทั้งหมด รวมถึงตารางการผ่าตัดและทุก ๆ งานของผมที่คุณจินตนาดูแลอยู่”“หมายความว่าเรื่องนี้พี่จินไม่ทราบมาก่อนว่ามีการแฮกระบบเข้ามางั้นเหรอคะ แล้วทำไมฝ่ายไอทีของโรงพยาบาลตรวจจับไม่เจอล่ะคะ หรือว่า…”“ใช่ เธอใช้คนของเธอในการแฮกระบบเข้ามา ฝ่ายไอทีคิดว่าเป็นการทำงานระหว่างแผนกก็เลยไม่เข้ามายุ่ง แต่เรื่องนี้จินตนาไม่เคยรู้เรื่องมาก่อ

สีหน้าและแววตาโกรธของพ่อเนยทำเอาทุกคนเริ่มกังวล เนยหันไปเอารูปอัลตร้าซาวด์ออกมาให้พ่อเธอดู“พ่อคะ เนยกับพี่เรย์ไปฝากครรภ์มาแล้ว เนยท้องได้เกือบสองเดือนแล้วค่ะ”“นี่แก….ปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอเนย แล้วยัง…”“พ่อครับ ยังไงผมก็รักเนยผมไม่ยอมเสียเนยไปเหมือนเมื่อห้าปีที่แล้วอีกแล้ว ผมสาบานกับพ่อว่าผมจะรักและดูแลเนยและลูกและจะไม่มีทางทำผิดกับเนยอีกทั้งชีวิตนี้ พ่อยกเนยให้ผมนะครับ”สมชาติหันไปมองหน้าหมอเรย์ที่พูดจาฉะฉานและถึงกับกล้าสาบานต่อหน้าเขา แม้แต่คนเป็นพ่อแม่ก็หันไปมองลูกชายอย่างคาดไม่ถึงเพราะไม่คิดว่าลูกชายจะกล้าทำแบบนี้มาก่อน พ่อของเขาถึงกับพยักหน้ายิ้ม“ลูกชายเราโตแล้ว”“ค่ะ”“หมอครับ ถึงกับสาบานเลยเหรอครับ ฟ้าเมืองไทยแรงนะครับหมอ คิดให้ดี ๆ”“ครับ ผมไม่กลัวแต่ถ้าคุณพ่อไม่ยอม ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน ผมกับเนย…เราจดทะเบียนสมรสกันนานแล้วนะครับ”“อะไรนะ!!”""จดทะเบียนสมรส""สามพ่อแม่ต่างก็ตกใจและอุทานขึ้นมาพร้อมกัน หมอเรย์ดึงเนยเข้ามากอดและมองพวกผู้ใหญ่ที่จะไม่ยอมให้พวกเขาแต่งงานกันราวกับจะมาแย่งของรักของเขาไป“ใช่ครับ เราแอบไปจดทะเบียนสมรสกันมาแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้มีคนมาแย่งเนยไปจากผมได้อ

“แต่ว่า เนยกำลังท้องอยู่นะ อาา!!!”แต่เนยไม่ได้สนใจเขาและยังร่อนเอวกระแทกจนเขาแทบจะทนความเสียดเสียวข้างในนั้นไม่ไหว ตอนนี้เองที่อารมณ์ของเขาถูกจุดขึ้นมาและไม่อาจจะทนต่อไปไหวได้“ในเมื่อเริ่มเองก็รับผิดชอบให้ได้ก็แล้วกัน”“อ๊าา อื้อ…รุนแรงจัง ชอบ อ๊าา ดูดแรงกว่านี้อีกหน่อย พี่เรย์ อีาา”เสียงที่ดังในห้องน้ำของคู่บ่าวสาวพร้อมกับเสียงน้ำที่กระเซ็นออกยังคงดังอยู่อีกพักใหญ่ว่าที่สงครามจะสิ้นสุดลงและคู่บ่าวสาวหมาด ๆ ต้องมานั่งเช็ดผมให้กันข้างนอก“เป็นไงล่ะ แทนที่จะได้นอนเลยต้องรอให้ผมแห้งก่อน”“ก็เป็นเพราะพี่เรย์ไม่ใช่เหรอคะที่จับเนยไม่อยู่เองแล้วลื่นจนทำเนยจมน้ำ”“ยังดีนะที่ไม่ล้มไปก่อน วันหลังไม่ทำแบบนี้แล้วนะอาบคืออาบ นอนคือนอนเข้าใจไหมมันอันตรายมาก”เนยหันมามองท่าหมอเรย์ที่ยืนท้าวเอวและชี้หน้ามาต่อว่าเธอ ท่านี้ไม่ต่างกับท่านรองระรินทิพย์แม่ของเขาเลยตอนที่ชี้นิ้วให้คุณพ่อซึ่งเป็นท่านประธานยกของชำร่วยเข้าไปในบ้านเมื่อหลายวันก่อน“ขำอะไรเดี๋ยวเถอะ”“โอ๊ย ๆ ไม่ขำก็ได้ เอาไดร์มาเป่าให้ทีสิคะง่วงแล้วจริง ๆ จะนอนแล้ว”“อยู่เฉย ๆ สิมืออย่าซน”“ก็แค่ช่วยดึงชุดคลุมเท่านั้นเอง”กว่าเขาจะเป่าผมให้เ

โรงพยาบาล“เร็ว ๆ เข้า ตาเรย์บอกว่าจะคลอดตอนเก้าโมงไม่ใช่เหรอคุณตอนนี้น่าจะขึ้นไปที่ห้องพักฟื้นแล้ว กว่าจะประชุมเสร็จกินเวลาไปนานเลย”“ผมก็รีบอยู่นี่ยังไงล่ะ คุณอย่าเป็นห่วงไปเลยน่าผมต้องย้ำรอบที่ร้อยสิบไหมว่าลูกชายคุณเป็นหมอ”คุณระรินทิพย์และคุณอภิวัฒน์ พ่อแม่สามีของเนยรีบวิ่งมาที่ชั้นสิบสองที่เป็นส่วนของห้องพักฟื้นสำหรับคุณแม่ที่พึ่งคลอดบุตร เมื่อมาถึงก็พบหมอเรย์ที่ยืนอยู่ข้างนอกห้องกระจกและมองดูเด็กน้อยที่นอนอยู่ในเปลที่ถูกเตรียมเอาไว้ให้ในชุดไทยสีชมพูเนื่องจากวันนี้เป็นวันมหาสงกรานต์นั่นเอง“พ่อครับทำไมน้องไม่พูด น้องเอาแต่นอนอย่างเดียว”“กวินทร์ น้องพึ่งจะคลอดออกมายังพูดไม่ได้นะครับ”“แล้วเมื่อไหร่ผมจะคุยกับน้องได้กั๊บ”“ต้องรอให้น้องโตก่อนนะครับ”“พ่อคับ ผมมองเห็นไม่ชัดเยย”"มานี่เจ้าตัวแสบ พ่อจะอุ้มทีนี้เห็นชัดหรือยัง"“ทำไมน้องตัวเล็กจังเยยคับ”“ก็น้องพึ่งออกมาจากท้องคุณแม่ไงครับก็เลยตัวเล็ก ทำไมวันนี้ถามมากจัง”“พ่อ น้องจะย้องไห้แย้ว”“เดี๋ยวพี่พยาบาลก็มาอุ้มเองครับ แม่ยังไม่มาที่ห้อง วันนี้แม่ต้องพักฟื้นกวินทร์อย่าเสียงดัง อย่ากวนคุณแม่ด้วยเข้าใจไหมครับเดี๋ยวคุณปู่คุณย่าก็มา