“แต่ว่า เนยกำลังท้องอยู่นะ อาา!!!”แต่เนยไม่ได้สนใจเขาและยังร่อนเอวกระแทกจนเขาแทบจะทนความเสียดเสียวข้างในนั้นไม่ไหว ตอนนี้เองที่อารมณ์ของเขาถูกจุดขึ้นมาและไม่อาจจะทนต่อไปไหวได้“ในเมื่อเริ่มเองก็รับผิดชอบให้ได้ก็แล้วกัน”“อ๊าา อื้อ…รุนแรงจัง ชอบ อ๊าา ดูดแรงกว่านี้อีกหน่อย พี่เรย์ อีาา”เสียงที่ดังในห้องน้ำของคู่บ่าวสาวพร้อมกับเสียงน้ำที่กระเซ็นออกยังคงดังอยู่อีกพักใหญ่ว่าที่สงครามจะสิ้นสุดลงและคู่บ่าวสาวหมาด ๆ ต้องมานั่งเช็ดผมให้กันข้างนอก“เป็นไงล่ะ แทนที่จะได้นอนเลยต้องรอให้ผมแห้งก่อน”“ก็เป็นเพราะพี่เรย์ไม่ใช่เหรอคะที่จับเนยไม่อยู่เองแล้วลื่นจนทำเนยจมน้ำ”“ยังดีนะที่ไม่ล้มไปก่อน วันหลังไม่ทำแบบนี้แล้วนะอาบคืออาบ นอนคือนอนเข้าใจไหมมันอันตรายมาก”เนยหันมามองท่าหมอเรย์ที่ยืนท้าวเอวและชี้หน้ามาต่อว่าเธอ ท่านี้ไม่ต่างกับท่านรองระรินทิพย์แม่ของเขาเลยตอนที่ชี้นิ้วให้คุณพ่อซึ่งเป็นท่านประธานยกของชำร่วยเข้าไปในบ้านเมื่อหลายวันก่อน“ขำอะไรเดี๋ยวเถอะ”“โอ๊ย ๆ ไม่ขำก็ได้ เอาไดร์มาเป่าให้ทีสิคะง่วงแล้วจริง ๆ จะนอนแล้ว”“อยู่เฉย ๆ สิมืออย่าซน”“ก็แค่ช่วยดึงชุดคลุมเท่านั้นเอง”กว่าเขาจะเป่าผมให้เ
อเดลโยนแฟลชไดรฟ์ตัวเล็กมาให้หมอเรย์ ตอนนี้เนยยังนอนพักอยู่ข้างในเพราะช่วงนี้เธอเหนื่อยง่ายและมักจะนอนบ่อย หากมานั่งฟังพวกเขาคุยกันก็คงไม่มีประโยชน์จึงปล่อยให้หมอเรย์รับแขกไปคนเดียว “ว่าแต่แกเถอะ แต่งงานแล้วเป็นยังไงบ้างคนนี้เหรอที่ยัยกิ่งแก้วสกัดเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน”“ใช่ คนนี้แหละ”“ในตอนนั้นถ้าฉันรู้ว่ายัยกิ้งก่านั่นจะให้ฉันปลอมเอกสารเพื่อมาหลอกนายฉันจะไม่ทำให้มันโดยเด็ดขาดเลย ขอโทษจริง ๆ ว่ะเรย์ ฉันไม่รู้ว่ากิ่งแก้วมันจะทำเรื่องแบบนี้”“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนั้นนายสนิทกับเธอมากกว่าฉันนี่แล้วคนอย่างกิ่งแก้วก็ต้องมีวิธีสารพัดที่จะโน้มน้าวให้นายช่วยอยู่ดี”“ทำให้พวกนายเสียเวลาไปหลายปี แทนที่จะได้ลงเอยกันถ้าตอนนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้นป่านนี้ฉันคงมีลูกหลายคนแล้ว”“ว่าไปนั่น ถ้าตอนนั้นแต่งกันไปอาจจะเลิกกันก็ได้ใครจะรู้ ต่างคนต่างก็ยังเด็กด้วยกันทั้งคู่ แค่เรื่องเอกสารใบเดียวที่กิ่งแก้วทำขึ้นมาก็ทำให้ร้าวฉานได้ขนาดนี้แล้ว”“อืม ก็จริงแต่ตอนนี้ก็เป็นช่วงที่ดีแล้วล่ะ นายเองก็เข้ามาบริหารโรงพยาบาลเต็มตัวแล้วนี่ เรื่องระบบความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันสั่งให้คนดูแลอย่างดีแล้ว เซิร์ฟเวอร์อยู่ที่เ
โรงพยาบาล“เร็ว ๆ เข้า ตาเรย์บอกว่าจะคลอดตอนเก้าโมงไม่ใช่เหรอคุณตอนนี้น่าจะขึ้นไปที่ห้องพักฟื้นแล้ว กว่าจะประชุมเสร็จกินเวลาไปนานเลย”“ผมก็รีบอยู่นี่ยังไงล่ะ คุณอย่าเป็นห่วงไปเลยน่าผมต้องย้ำรอบที่ร้อยสิบไหมว่าลูกชายคุณเป็นหมอ”คุณระรินทิพย์และคุณอภิวัฒน์ พ่อแม่สามีของเนยรีบวิ่งมาที่ชั้นสิบสองที่เป็นส่วนของห้องพักฟื้นสำหรับคุณแม่ที่พึ่งคลอดบุตร เมื่อมาถึงก็พบหมอเรย์ที่ยืนอยู่ข้างนอกห้องกระจกและมองดูเด็กน้อยที่นอนอยู่ในเปลที่ถูกเตรียมเอาไว้ให้ในชุดไทยสีชมพูเนื่องจากวันนี้เป็นวันมหาสงกรานต์นั่นเอง“พ่อครับทำไมน้องไม่พูด น้องเอาแต่นอนอย่างเดียว”“กวินทร์ น้องพึ่งจะคลอดออกมายังพูดไม่ได้นะครับ”“แล้วเมื่อไหร่ผมจะคุยกับน้องได้กั๊บ”“ต้องรอให้น้องโตก่อนนะครับ”“พ่อคับ ผมมองเห็นไม่ชัดเยย”"มานี่เจ้าตัวแสบ พ่อจะอุ้มทีนี้เห็นชัดหรือยัง"“ทำไมน้องตัวเล็กจังเยยคับ”“ก็น้องพึ่งออกมาจากท้องคุณแม่ไงครับก็เลยตัวเล็ก ทำไมวันนี้ถามมากจัง”“พ่อ น้องจะย้องไห้แย้ว”“เดี๋ยวพี่พยาบาลก็มาอุ้มเองครับ แม่ยังไม่มาที่ห้อง วันนี้แม่ต้องพักฟื้นกวินทร์อย่าเสียงดัง อย่ากวนคุณแม่ด้วยเข้าใจไหมครับเดี๋ยวคุณปู่คุณย่าก็มา
สามปีต่อมา“พี่วินทร์เอาคืนมานะ ไม่งั้นมิลินจะฟ้องคุณย่า"“ยัยคนขี้ฟ้องเอะอะอะไรก็ฟ้องคุณย่า แค่ของเล่นนิดเดียวทำหวงไปได้”“ก็อันนั้นไมค์ให้มิลินมานี่!! เอาคืนมานะ”“ไม่!! ไอ้ไมค์มันเป็นใคร เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมเล่นของแบบนี้”“กวินทร์!!”“คุณแม่!! ฮือ….”มิลินวิ่งไปหาชนิตาในทันที หมอเรย์กับเนยเดินลงมาเพราะได้ยินเสียงเถียงกันของเด็ก ๆ ข้างล่างเมื่อกลับมาจากโรงเรียนก็มักจะทะเลาะกันแบบนี้ตลอด“คุณแม่ คุณพ่อสวัสดีครับ”“คุณแม่ พี่วินทร์เอาของเล่นมิลินไป”“กวินทร์ ทำอะไรน้องอีกละครับ พ่อบอกว่ายังไงต้องปกป้องน้องไม่ใช่เหรอ”“พ่อครับ ไอ้ไมค์”“กวินทร์!! แม่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามพูดคำหยาบคาย”“แต่ไมค์เป็นเด็กไม่ดีนะครับ เอาของแบบนี้มาให้มิลินเล่น วินทร์ก็แค่ยึดมาเท่านั้นเอง”“อะไร ไหนเอามาให้พ่อดูหน่อย”ปรเมศวร์เดินมาหาลูกชายที่ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นประถมสอง และลูกสาวที่ยังเรียนอยู่ชั้นอนุบาลที่ยืนทะเลาะกันอยู่ชั้นล่าง“นี่อะไร ตุ๊กตา เฮ้ย!!”"พี่เรย์ ตะโกนทำไมตกใจหมด"มันเป็นตุ๊กตาลามกที่เป็นตัวละครแต่เมื่อเปิดผ้าที่เป็นเคราออกก็จะเห็นของด้านในซึ่งมิลินไม่รู้ว่าตุ๊กตานี้เล่นแบบนั้นได้“มิลิน คร
เนยไม่คุยกับหมอเรย์อีกเลยในคืนนั้นไม่ว่าเขาจะพยายามทำยังไงเธอก็เงียบ ชวนดูหนังก็เงียบแล้วยังหนีไปนอนห้องลูกสาวคนเล็กโดยอ้างว่าจะเล่านิทานให้ฟัง มิลินเลยเชื่อ คืนนี้หมอเรย์เลยถูกทิ้งให้นอนคนเดียว“อะไรกัน ก็ไม่ได้จะให้ทำเลยสักหน่อยนี่นา”ชาร์ลอตคาเฟ่“จริงเหรอคะ ตายจริงไม่คิดว่าพี่หมอจะอยากได้ลูกแฝดจริง ๆ”“เห็นวันก่อนพี่พีร์คุยโทรศัพท์ตั้งนาน ที่แท้คุยกับพี่หมอเรย์หรอกเหรอคะเนี่ย”“เฮ้อ….ทีนี้งานเลยมาเข้าเนยสิคะ ลูกแฝดเลยนะ”ทั้งเมย์และบัวต่างให้กำลังใจเธอ เนยออกมาที่ร้านเพื่อจะมาระบายอารมณ์สักหน่อย พอบัวรู้เรื่องจึงโทรชวนเมย์ที่มาตรวจงานที่โรงพยาบาลมาที่ร้านด้วย ทั้งสามเลยมานั่งคุยกัน แต่ไม่คิดว่าจะมีไส้ศึกอยู่ข้างในร้าน“ใช่ ๆ อยู่นี่หมดเลยหมอเรย์ออกเวรหรือยังล่ะ ร้านจะปิดแล้วนะ”“ผมก็รออยู่ หมอเรย์บอกว่าแค่เซ็นเอกสารแป๊บเดียว มาแล้ว ๆ ผมจะพาไปเลยนะ”“คุณพีร์อย่าลืมนะว่าเราไม่รู้เรื่อง”“ไม่รู้เรื่อง ผมจะไปรับเมียผม หมอเรย์ก็…แค่ขับไปรับเมียไง”“โอเค ๆ ผมวางก่อนล่ะเดี๋ยวเมียผมสงสัย”ธเนศรีบวางหูและเดินเอาเครื่องดื่มออกมาวางให้สามสาวที่นั่งคุยกันอยู่ที่ร้านพร้อมกับหันไปสังเกตสีหน้าขอ
ห้องพักส่วนตัวแพทย์“ฮึก!! อ๊ะ…อุ๊บ!!”“เงียบ ๆ หน่อยสิอยากให้คนข้างนอกได้ยินเหรอเนย”“อื้อ….”เสียงกระเส่าที่กระซิบอยู่ด้านหลังทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ทั้ง ๆ ที่สถานที่นี้ไม่ควรจะมาทำอะไรแบบนี้แต่คุณหมอ “ปรเมศวร์” ไม่ได้สนใจเมื่อแท่งแกร่งที่กระแทกอยู่ด้านล่างนั้นยังไม่ลดละความแรงและความถี่ในความต้องการจากตัวเธอ“อื้อ….อ๊ะ!! หมอเรย์ พักก่อนเถอะค่ะ นี่มัน…รอบสองแล้ว อื้อ…”“เงียบเถอะน่า คุณเป็นคนยอมรับข้อตกลงนี้เองนะ อาา….”“ไม่นะ!! เนยขอโทษ อ๊ะ แต่ว่า เฮือก!! หมอเรย์!!”เขาถอดและสอดใส่เข้าไปอีกครั้งเมื่อจับเธอพิงไปกับผนังห้องพักของเขาในโรงพยาบาล เสียงของเจ้าหน้าที่ด้านนอกที่ดังจอแจจนเธอได้ยินชัดเมื่ออยู่ตรงนี้แต่คนที่กำลังยกขาเธอขึ้นและสอดใส่ลำเอ็นแข็งแกร่งนั้นเข้ามาอีกครั้งไม่ได้สนใจอะไรนอกจากคนตรงหน้านี้เลย “อึก!! อาา….อยู่นิ่ง ๆ สิเนย ผมเสียวมากนะ”“อ๊า!!!”แม้ว่าเหมือนจะถูกบังคับกลาย ๆ แต่ “ชนิตา” หรือเนยก็ต้องยอมรับว่าเธอไม่เคยปฏิเสธเซ็กส์ที่ร้อนแรงของหมอเรย์ได้เลย ไม่ว่าจะครั้งไหน ๆ ที่เขาต้องการ เธอก็ต้องมาเสิร์ฟเขาถึงที่ ทั้งนี้เพราะทั้งคู่มีเงื่อนไขและข้อสัญญาที
น้ำตาหยดเล็ก ๆ ไหลลงมาเมื่อเขาสวมแหวนไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ “คำตอบล่ะ”เนยมองไปที่แหวนเพชรที่นิ้วมือนั้นและหันไปมองหน้าเขาอีกครั้ง“ค่ะ เนยตกลงจะแต่งงานกับพี่เรย์ค่ะ”ภาพวันเก่า ๆ บนโซฟาตัวเดิมที่เธอยืนมองอยู่ตรงนี้ค่อย ๆ หายไป นานกว่าห้าปีแต่หมอเรย์ก็ยังไม่ย้ายออกไปจากคอนโดนี้ คงเพราะที่นี่ค่อนข้างสะดวกสบายและใกล้ที่ทำงานเขาละมั้ง ห้องนอน“พี่เรย์ คือว่า….”“พี่จะค่อย ๆ ทำ ครั้งแรกของเราต้องสมบูรณ์แบบที่สุด ไม่ต้องกลัวนะเนย พี่รักเนยนะ”“เนย…เนยก็รักพี่เรย์ อ๊ะ!!”ในวันนั้นเขาบอกรักเธอทั้งคืน เซ็กส์ครั้งแรกและครั้งเดียวของพวกเขาเริ่มต้นขึ้นที่นี่ ก่อนที่มันจะจบลง เนยค่อย ๆ เดินมาและลูบไปที่เตียงนั้นอีกครั้ง สัมผัสของรักครั้งแรกที่เขามอบให้ ทั้งอ่อนหวาน นุ่มนวลและอ่อนโยนราวกับถูกโอบอุ้มด้วยผ้าห่มในคืนวันหนาวเหน็บ อ้อมกอดของคนที่รักที่เธอรู้สึกในวันแรกแต่ในตอนนี้….ไม่มีอะไรที่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วหนึ่งเดือนก่อนหน้านั้น“อะไรนะ พ่อ…พ่อเป็นเนื้องอกในสมองเหรอคะ ไม่ผิดแน่เหรอคะ”“ไม่ผิดแน่ พี่อยากให้เนยรีบมาโรงพยาบาลตอนนี้พี่ทำเรื่องพักงานให้คุณอาแล้วแต่ว่ายังต้องให้ญาติเซ็นยินยอม
ชนิตานั่งตัวแข็งทื่ออยู่ที่เก้าอี้เพราะไม่คิดว่าเขาจะถามขึ้นมาตรง ๆ แบบนั้น หมอเรย์มองหน้าเธอ สีหน้าที่ดูจริงจังตรงหน้านี้ทำให้เธอเริ่มอึดอัดได้อย่างน่าประหลาด จากที่อากาศเย็น ๆ ตอนนี้เธอเริ่มร้อนและเริ่มกังวลขึ้นมาอีกครั้ง“คุณหมอคะ เรื่องคุณพ่อถ้าไม่มีอะไรแล้ว…”“ผมให้คำตอบที่คุณอยากรู้ในทุก ๆ คำไปแล้ว ทำไมตอนนี้คุณถึงไม่กล้าตอบคำถามของผมล่ะ”“เรื่องนี้…ไม่ได้เกี่ยวกับการรักษาคุณพ่อไม่ใช่เหรอคะ”“คุณรู้ได้ยังไงว่าไม่เกี่ยวข้องกับการรักษา ถ้าผมบอกว่าจะไม่รักษาคุณพ่อของคุณถ้าคุณไม่ตอบคำถามผมมาคุณจะทำยังไง”“หมอคะ อย่า….อย่าล้อเล่นแบบนี้สิคะนี่มันชีวิตคนนะคะ”“แล้วที่คุณทิ้งชีวิตผู้ชายคนหนึ่งให้จมกับความทุกข์เมื่อห้าปีก่อนนั่นล่ะ คุณไม่คิดที่จะรับผิดชอบอะไรสักหน่อยเหรอ”เนยนั่งตัวสั่นอยู่ที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเขาและไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา เธอรู้ว่าเขาคงโกรธมากแต่ก็ไม่กล้าจะพูดอะไรออกไปเพราะตอนนี้พ่อของเธออยู่ในความดูแลของเขา เพียงแค่เขาเอ่ยปากว่าไม่อยากรับเคสนี้เธอก็คงต้องลำบากไปหาคุณหมอคนใหม่ อาจจะไม่ได้ยากนักแต่ว่าการเริ่มต้นวินิจฉัยโรคตั้งแต่แรกก็คงไม่ทันที่พ่อของเธอจะรับการรักษาได้ทั
เนยไม่คุยกับหมอเรย์อีกเลยในคืนนั้นไม่ว่าเขาจะพยายามทำยังไงเธอก็เงียบ ชวนดูหนังก็เงียบแล้วยังหนีไปนอนห้องลูกสาวคนเล็กโดยอ้างว่าจะเล่านิทานให้ฟัง มิลินเลยเชื่อ คืนนี้หมอเรย์เลยถูกทิ้งให้นอนคนเดียว“อะไรกัน ก็ไม่ได้จะให้ทำเลยสักหน่อยนี่นา”ชาร์ลอตคาเฟ่“จริงเหรอคะ ตายจริงไม่คิดว่าพี่หมอจะอยากได้ลูกแฝดจริง ๆ”“เห็นวันก่อนพี่พีร์คุยโทรศัพท์ตั้งนาน ที่แท้คุยกับพี่หมอเรย์หรอกเหรอคะเนี่ย”“เฮ้อ….ทีนี้งานเลยมาเข้าเนยสิคะ ลูกแฝดเลยนะ”ทั้งเมย์และบัวต่างให้กำลังใจเธอ เนยออกมาที่ร้านเพื่อจะมาระบายอารมณ์สักหน่อย พอบัวรู้เรื่องจึงโทรชวนเมย์ที่มาตรวจงานที่โรงพยาบาลมาที่ร้านด้วย ทั้งสามเลยมานั่งคุยกัน แต่ไม่คิดว่าจะมีไส้ศึกอยู่ข้างในร้าน“ใช่ ๆ อยู่นี่หมดเลยหมอเรย์ออกเวรหรือยังล่ะ ร้านจะปิดแล้วนะ”“ผมก็รออยู่ หมอเรย์บอกว่าแค่เซ็นเอกสารแป๊บเดียว มาแล้ว ๆ ผมจะพาไปเลยนะ”“คุณพีร์อย่าลืมนะว่าเราไม่รู้เรื่อง”“ไม่รู้เรื่อง ผมจะไปรับเมียผม หมอเรย์ก็…แค่ขับไปรับเมียไง”“โอเค ๆ ผมวางก่อนล่ะเดี๋ยวเมียผมสงสัย”ธเนศรีบวางหูและเดินเอาเครื่องดื่มออกมาวางให้สามสาวที่นั่งคุยกันอยู่ที่ร้านพร้อมกับหันไปสังเกตสีหน้าขอ
สามปีต่อมา“พี่วินทร์เอาคืนมานะ ไม่งั้นมิลินจะฟ้องคุณย่า"“ยัยคนขี้ฟ้องเอะอะอะไรก็ฟ้องคุณย่า แค่ของเล่นนิดเดียวทำหวงไปได้”“ก็อันนั้นไมค์ให้มิลินมานี่!! เอาคืนมานะ”“ไม่!! ไอ้ไมค์มันเป็นใคร เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมเล่นของแบบนี้”“กวินทร์!!”“คุณแม่!! ฮือ….”มิลินวิ่งไปหาชนิตาในทันที หมอเรย์กับเนยเดินลงมาเพราะได้ยินเสียงเถียงกันของเด็ก ๆ ข้างล่างเมื่อกลับมาจากโรงเรียนก็มักจะทะเลาะกันแบบนี้ตลอด“คุณแม่ คุณพ่อสวัสดีครับ”“คุณแม่ พี่วินทร์เอาของเล่นมิลินไป”“กวินทร์ ทำอะไรน้องอีกละครับ พ่อบอกว่ายังไงต้องปกป้องน้องไม่ใช่เหรอ”“พ่อครับ ไอ้ไมค์”“กวินทร์!! แม่เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามพูดคำหยาบคาย”“แต่ไมค์เป็นเด็กไม่ดีนะครับ เอาของแบบนี้มาให้มิลินเล่น วินทร์ก็แค่ยึดมาเท่านั้นเอง”“อะไร ไหนเอามาให้พ่อดูหน่อย”ปรเมศวร์เดินมาหาลูกชายที่ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นประถมสอง และลูกสาวที่ยังเรียนอยู่ชั้นอนุบาลที่ยืนทะเลาะกันอยู่ชั้นล่าง“นี่อะไร ตุ๊กตา เฮ้ย!!”"พี่เรย์ ตะโกนทำไมตกใจหมด"มันเป็นตุ๊กตาลามกที่เป็นตัวละครแต่เมื่อเปิดผ้าที่เป็นเคราออกก็จะเห็นของด้านในซึ่งมิลินไม่รู้ว่าตุ๊กตานี้เล่นแบบนั้นได้“มิลิน คร
โรงพยาบาล“เร็ว ๆ เข้า ตาเรย์บอกว่าจะคลอดตอนเก้าโมงไม่ใช่เหรอคุณตอนนี้น่าจะขึ้นไปที่ห้องพักฟื้นแล้ว กว่าจะประชุมเสร็จกินเวลาไปนานเลย”“ผมก็รีบอยู่นี่ยังไงล่ะ คุณอย่าเป็นห่วงไปเลยน่าผมต้องย้ำรอบที่ร้อยสิบไหมว่าลูกชายคุณเป็นหมอ”คุณระรินทิพย์และคุณอภิวัฒน์ พ่อแม่สามีของเนยรีบวิ่งมาที่ชั้นสิบสองที่เป็นส่วนของห้องพักฟื้นสำหรับคุณแม่ที่พึ่งคลอดบุตร เมื่อมาถึงก็พบหมอเรย์ที่ยืนอยู่ข้างนอกห้องกระจกและมองดูเด็กน้อยที่นอนอยู่ในเปลที่ถูกเตรียมเอาไว้ให้ในชุดไทยสีชมพูเนื่องจากวันนี้เป็นวันมหาสงกรานต์นั่นเอง“พ่อครับทำไมน้องไม่พูด น้องเอาแต่นอนอย่างเดียว”“กวินทร์ น้องพึ่งจะคลอดออกมายังพูดไม่ได้นะครับ”“แล้วเมื่อไหร่ผมจะคุยกับน้องได้กั๊บ”“ต้องรอให้น้องโตก่อนนะครับ”“พ่อคับ ผมมองเห็นไม่ชัดเยย”"มานี่เจ้าตัวแสบ พ่อจะอุ้มทีนี้เห็นชัดหรือยัง"“ทำไมน้องตัวเล็กจังเยยคับ”“ก็น้องพึ่งออกมาจากท้องคุณแม่ไงครับก็เลยตัวเล็ก ทำไมวันนี้ถามมากจัง”“พ่อ น้องจะย้องไห้แย้ว”“เดี๋ยวพี่พยาบาลก็มาอุ้มเองครับ แม่ยังไม่มาที่ห้อง วันนี้แม่ต้องพักฟื้นกวินทร์อย่าเสียงดัง อย่ากวนคุณแม่ด้วยเข้าใจไหมครับเดี๋ยวคุณปู่คุณย่าก็มา
อเดลโยนแฟลชไดรฟ์ตัวเล็กมาให้หมอเรย์ ตอนนี้เนยยังนอนพักอยู่ข้างในเพราะช่วงนี้เธอเหนื่อยง่ายและมักจะนอนบ่อย หากมานั่งฟังพวกเขาคุยกันก็คงไม่มีประโยชน์จึงปล่อยให้หมอเรย์รับแขกไปคนเดียว “ว่าแต่แกเถอะ แต่งงานแล้วเป็นยังไงบ้างคนนี้เหรอที่ยัยกิ่งแก้วสกัดเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน”“ใช่ คนนี้แหละ”“ในตอนนั้นถ้าฉันรู้ว่ายัยกิ้งก่านั่นจะให้ฉันปลอมเอกสารเพื่อมาหลอกนายฉันจะไม่ทำให้มันโดยเด็ดขาดเลย ขอโทษจริง ๆ ว่ะเรย์ ฉันไม่รู้ว่ากิ่งแก้วมันจะทำเรื่องแบบนี้”“ไม่เป็นไรหรอก ตอนนั้นนายสนิทกับเธอมากกว่าฉันนี่แล้วคนอย่างกิ่งแก้วก็ต้องมีวิธีสารพัดที่จะโน้มน้าวให้นายช่วยอยู่ดี”“ทำให้พวกนายเสียเวลาไปหลายปี แทนที่จะได้ลงเอยกันถ้าตอนนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้นป่านนี้ฉันคงมีลูกหลายคนแล้ว”“ว่าไปนั่น ถ้าตอนนั้นแต่งกันไปอาจจะเลิกกันก็ได้ใครจะรู้ ต่างคนต่างก็ยังเด็กด้วยกันทั้งคู่ แค่เรื่องเอกสารใบเดียวที่กิ่งแก้วทำขึ้นมาก็ทำให้ร้าวฉานได้ขนาดนี้แล้ว”“อืม ก็จริงแต่ตอนนี้ก็เป็นช่วงที่ดีแล้วล่ะ นายเองก็เข้ามาบริหารโรงพยาบาลเต็มตัวแล้วนี่ เรื่องระบบความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันสั่งให้คนดูแลอย่างดีแล้ว เซิร์ฟเวอร์อยู่ที่เ
“แต่ว่า เนยกำลังท้องอยู่นะ อาา!!!”แต่เนยไม่ได้สนใจเขาและยังร่อนเอวกระแทกจนเขาแทบจะทนความเสียดเสียวข้างในนั้นไม่ไหว ตอนนี้เองที่อารมณ์ของเขาถูกจุดขึ้นมาและไม่อาจจะทนต่อไปไหวได้“ในเมื่อเริ่มเองก็รับผิดชอบให้ได้ก็แล้วกัน”“อ๊าา อื้อ…รุนแรงจัง ชอบ อ๊าา ดูดแรงกว่านี้อีกหน่อย พี่เรย์ อีาา”เสียงที่ดังในห้องน้ำของคู่บ่าวสาวพร้อมกับเสียงน้ำที่กระเซ็นออกยังคงดังอยู่อีกพักใหญ่ว่าที่สงครามจะสิ้นสุดลงและคู่บ่าวสาวหมาด ๆ ต้องมานั่งเช็ดผมให้กันข้างนอก“เป็นไงล่ะ แทนที่จะได้นอนเลยต้องรอให้ผมแห้งก่อน”“ก็เป็นเพราะพี่เรย์ไม่ใช่เหรอคะที่จับเนยไม่อยู่เองแล้วลื่นจนทำเนยจมน้ำ”“ยังดีนะที่ไม่ล้มไปก่อน วันหลังไม่ทำแบบนี้แล้วนะอาบคืออาบ นอนคือนอนเข้าใจไหมมันอันตรายมาก”เนยหันมามองท่าหมอเรย์ที่ยืนท้าวเอวและชี้หน้ามาต่อว่าเธอ ท่านี้ไม่ต่างกับท่านรองระรินทิพย์แม่ของเขาเลยตอนที่ชี้นิ้วให้คุณพ่อซึ่งเป็นท่านประธานยกของชำร่วยเข้าไปในบ้านเมื่อหลายวันก่อน“ขำอะไรเดี๋ยวเถอะ”“โอ๊ย ๆ ไม่ขำก็ได้ เอาไดร์มาเป่าให้ทีสิคะง่วงแล้วจริง ๆ จะนอนแล้ว”“อยู่เฉย ๆ สิมืออย่าซน”“ก็แค่ช่วยดึงชุดคลุมเท่านั้นเอง”กว่าเขาจะเป่าผมให้เ
“พี่พีร์ มาแล้วเหรอคะทำไมมาช้าจังเลย”“พี่ติดงานนิดหน่อยน่ะแต่ก็ยังทันใช่ไหม”“ทันค่ะ งานเลี้ยงพึ่งจะเริ่มเอง งั้น มานั่งคุยทางนี้เถอะค่ะ ทางนั้นเสียงดัง”หมอเรย์หันมามองเห็นว่าเนยกับพีรพัตน์ยืนคุยกันข้างนอก ธเนศดึงแขนหมอเรย์เอาไว้เพราะคิดว่าเขาจะเดินออกไปขวางไม่ให้สองคนนั้นคุยกัน“หมอครับ ผมเชิญพี่พีร์มาเอง เขาเป็นคนออกแบบและตกแต่งร้านนี้ให้น่ะครับ”“ครับ ผมไม่ได้ว่าอะไรเนยบอกเรื่องนี้ให้ผมรู้แล้วครับ ไม่ต้องห่วงผมไม่ออกไปขัดจังหวะพวกเขาหรอก”เขาพูดพลางหันออกไป เนยเห็นเขาอยู่ข้างในและโบกมือให้เขา หมอเรย์เองก็โบกมือกลับและยิ้มคืนไปให้เธออย่างเข้าใจ แม้ว่าเขาอยากจะเดินออกไปและขอโทษอีกฝ่ายที่เคยชกหน้าไปเมื่อหลายเดือนก่อนก็ตาม“ดูเหมือนจะเข้าใจกันดีแล้วสินะเนี่ย”“คะ? อ๋อ พี่พีร์ ที่จริงพี่เรย์เองก็อยากจะขอโทษพี่พีร์ เรื่องที่…”“อ๋อ บอกคุณหมอว่าพี่ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นหรอกนะไม่ต้องห่วง พี่ขอแค่ให้เขาดูแลน้องสาวพี่ให้ดีก็พอแล้ว จากนี้พี่จะได้…ปล่อยมือจริง ๆ เสียที”“พี่พีร์ ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ถ้าเนยกับพ่อไม่ได้พี่พีร์ช่วยเอาไว้ในหลาย ๆ เรื่องคงไม่อยู่มาได้ถึงวันนี้หรอกค่ะ”“พูดแบบนั้นไม
สีหน้าและแววตาโกรธของพ่อเนยทำเอาทุกคนเริ่มกังวล เนยหันไปเอารูปอัลตร้าซาวด์ออกมาให้พ่อเธอดู“พ่อคะ เนยกับพี่เรย์ไปฝากครรภ์มาแล้ว เนยท้องได้เกือบสองเดือนแล้วค่ะ”“นี่แก….ปล่อยตัวขนาดนี้เลยเหรอเนย แล้วยัง…”“พ่อครับ ยังไงผมก็รักเนยผมไม่ยอมเสียเนยไปเหมือนเมื่อห้าปีที่แล้วอีกแล้ว ผมสาบานกับพ่อว่าผมจะรักและดูแลเนยและลูกและจะไม่มีทางทำผิดกับเนยอีกทั้งชีวิตนี้ พ่อยกเนยให้ผมนะครับ”สมชาติหันไปมองหน้าหมอเรย์ที่พูดจาฉะฉานและถึงกับกล้าสาบานต่อหน้าเขา แม้แต่คนเป็นพ่อแม่ก็หันไปมองลูกชายอย่างคาดไม่ถึงเพราะไม่คิดว่าลูกชายจะกล้าทำแบบนี้มาก่อน พ่อของเขาถึงกับพยักหน้ายิ้ม“ลูกชายเราโตแล้ว”“ค่ะ”“หมอครับ ถึงกับสาบานเลยเหรอครับ ฟ้าเมืองไทยแรงนะครับหมอ คิดให้ดี ๆ”“ครับ ผมไม่กลัวแต่ถ้าคุณพ่อไม่ยอม ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน ผมกับเนย…เราจดทะเบียนสมรสกันนานแล้วนะครับ”“อะไรนะ!!”""จดทะเบียนสมรส""สามพ่อแม่ต่างก็ตกใจและอุทานขึ้นมาพร้อมกัน หมอเรย์ดึงเนยเข้ามากอดและมองพวกผู้ใหญ่ที่จะไม่ยอมให้พวกเขาแต่งงานกันราวกับจะมาแย่งของรักของเขาไป“ใช่ครับ เราแอบไปจดทะเบียนสมรสกันมาแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้มีคนมาแย่งเนยไปจากผมได้อ
ทั้งระรินทิพย์และหมอปรเมศวร์ตาโตขึ้นพร้อมกันและหันไปมองเนยที่กำลังยกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจ “เมื่อกี้หมอบอกว่ายังไงนะครับ…บอกว่าเนย….บอกว่าเมียผมกำลังท้อง!!”“เอ่อ…ครับคุณหมอแต่ว่าผมแนะนำให้พาเธอไปตรวจกับหมอสูติฯอีกทีนะครับเพื่อความมั่นใจแต่ผมว่าผลตรวจเลือดนี่น่าจะชัดเจนนะครับ ยินดีด้วยนะครับ”“ยอดไปเลยลูกสะใภ้แม่!! เดี๋ยวก่อนนะแม่ต้องโทรบอกพ่อแกให้รีบกลับมาและต้องรีบบอกข่าวดี ฉันจะมีหลานแล้ว!!!”“เนย ที่รัก….ได้ยินหรือเปล่า เรากำลังจะมีลูก”“พี่เรย์คะ เนย…ฝันไปเหรอคะ เนย…กำลังท้อง!!”หมอเรย์เดินไปกอดเนยเอาไว้แน่น เขาแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้วหากไม่เกรงใจหมอวัชระที่ยืนอยู่และกระแอมเพื่อแจ้งเขาอีกครั้ง“การใช้เครื่องซีทีสแกนกับผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์อยู่เป็นอันตรายและค่อนข้างเสี่ยง ผมก็เลยรีบมาแจ้งคุณหมอก่อนครับเพื่อจะได้เลี่ยงไปตรวจอย่างอื่นก่อน ส่วนอาการผมคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรงดังนั้นเรื่องการสแกนก็ยังไม่ต้องก็ได้”“ครับ ๆ ขอบคุณมาก ๆ เลยครับหมอวัชระที่มาบอกเรื่องนี้ เกือบไปแล้วนะคืนนี้นอนพักผ่อนให้เต็มที่ก่อนพรุ่งนี้เราจะไปตรวจกันอีกครั้ง”“ค่ะพี่เรย์”“เรย์!! พ่อแกเลื่อนไฟล
เนยกับระรินทิพย์แทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินเพราะจินตนา หรือ “พี่จิน” ที่เนยรู้จักไม่น่าจะใช่คนแบบนั้น แต่เมื่อมองหน้าหมอเรย์อีกครั้งเขาก็เริ่มอธิบายเพราะเห็นว่าทั้งคู่ต่างก็ตกใจจนพูดไม่ออก“ครับ แต่ว่ากิ่งแก้วไม่ได้จะเข้ามาคุยและสั่งให้จินตนาช่วยอะไรนะครับ และที่สำคัญ จินตนาเองก็พึ่งจะรู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้เหมือนกัน”“พี่เรย์พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกันแน่คะ เนยไม่เข้าใจเลยสักนิด”“นั่นสิฟังแล้วไม่เข้าใจ ช่วยแต่ไม่รู้ตัวคืออะไร กิ่งแก้วใช้สายลับหรือว่าสะกดจิตจินตนาหรือยังไงแกพูดอะไรของแกตาเรย์แม่ยิ่งฟังยิ่งงง”“คืออย่างนี้ครับแม่ กิ่งแก้วใช้ให้โปรแกรมเมอร์ของเธอแฮกระบบเข้ามารีโมทคอมพิวเตอร์ของคุณจินตนา ในนั้นมีบันทึกข้อความและทุกอย่างเกี่ยวกับตารางงานในโรงพยาบาลทั้งหมด รวมถึงตารางการผ่าตัดและทุก ๆ งานของผมที่คุณจินตนาดูแลอยู่”“หมายความว่าเรื่องนี้พี่จินไม่ทราบมาก่อนว่ามีการแฮกระบบเข้ามางั้นเหรอคะ แล้วทำไมฝ่ายไอทีของโรงพยาบาลตรวจจับไม่เจอล่ะคะ หรือว่า…”“ใช่ เธอใช้คนของเธอในการแฮกระบบเข้ามา ฝ่ายไอทีคิดว่าเป็นการทำงานระหว่างแผนกก็เลยไม่เข้ามายุ่ง แต่เรื่องนี้จินตนาไม่เคยรู้เรื่องมาก่อ