All Chapters of บอสสายโหด กับ สาวโสดสายดุ: Chapter 11 - Chapter 20

มิลินไม่ตอบแต่เดินออกไปข้างนอกและเดินถือกล่องคอนดอมที่เขาซื้อมายกแผงนั่นออกมาและใช้ปากแกะออกมาพร้อมกับเดินมาสวมให้เขาทันทีและเริ่มสอดใส่เข้ามาในตัวเธอ“อ๊าา เสียวจัง ใหญ่มากเกินไปแล้ว อื้อ….”“เพี๊ยะ!!”“อ๊าา มิลิน!! คุณตีผม”“อย่าดื้อ…เชื่อฟังดี ๆ ไม่งั้นจะโดนเข็มขัดฟาดแทน อ๊าา เสียวจัง”เขามองราวกับไม่เคยรู้จักเธอมาก่อนและเริ่มปรับตัวได้แล้วว่าเธอต้องการควบคุมเขา ดังนั้นมีเหรอที่เขาจะยอมแพ้ เมื่อเธอเสร็จไปรอบแรกเพราะเสียงกรีดร้องนั่นเขาก็จับร่างเล็กลงมาและกระแทกซ้ำเข้าไปทันทีโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว“อ๊าาา เดี๋ยวก่อน ยังไม่…แฮก แฮก…อ๊าา เสียว…”“เพี๊ยะ!!”“อ๊าาา คุณตีมิลินทำไม”“อย่าดื้อสิ คืนนี้ผมจะสอนว่าการควบคุมเกมเขาทำกันยังไง”“อ๊าา ภูคะ อ๊าา เสียว ถี่ขึ้นอีกสิคะ ขอแรงกว่านี้ อ๊าา!!!”ศึกของทั้งคู่คงไม่จบลงง่าย ๆ เพราะคืนนี้ดูเหมือนว่าภูวินทร์เตรียมตัวมาอย่างดีอีกทั้งเครื่องป้องกันซองแล้วซองเล่าที่ค่อย ๆ ถูกถอดออกมาใช้ ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะไม่มีใครยอมใครเลยเหมือนกัน“อือ…เสียว รอก่อนค่ะ อ๊ะ แบบนั้นแหละค่ะ อ๊าา”“มิลิน คุณเก่งมากเลย อาาา ที่รักผมไม่ไหวแล้ว….”“อ๊าา แรงกว่านี้อีก

“ค่ะ ๆ คุณก็นอนพักไปก่อนนะคะเรื่องที่ออฟฟิศถ้ามีอะไรเดี๋ยวมิลินจะรีบเคลียร์ให้ก่อน คุณพัชระคงจะจัดการก่อนจะออกมาแล้ว มิลินไปนะคะ รีบพักผ่อนเถอะค่ะจะได้หายเร็ว ๆ”“รอผมหลับก่อนแล้วค่อยไปไม่ได้เหรอ ผมไม่อยากอยู่คนเดียว”“ก็ได้ค่ะ หลับตาสิคะ”เขาดึงมือเธอมากอดเอาไว้และค่อย ๆ หลับตาลง ไม่นานหลังจากหยุดพูดเขาก็หลับไปในทันทีเพราะฤทธิ์ของยาที่หมอพึ่งจะให้ไป เขาฝืนตัวเองอยู่ได้ตั้งนานเพราะกลัวถูกเธอทิ้งเอาไว้คนเดียว“เฮ้อ บทจะดื้อก็เล่นเสียเหนื่อยเลย”มิลินค่อย ๆ ดึงแขนออกมาและห่มผ้าให้เขา จังหวะนั้นพัชระก็เดินเข้ามาเปลี่ยนเธอพอดี ทั้งคู่เลยเดินออกมาคุยกันข้างนอกก่อนที่เธอจะกลับไปที่บริษัท“อะไรนะคะ นี่เกิดปัญหาใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอคะ”“ครับ บัคตัวนั้นแก้ค่อนข้างยาก เมื่อคืนนี้เราก็พยายามช่วยฝ่ายระบบปฏิบัติการแล้วก็ยังจัดการไม่เสร็จ”“ไม่เป็นไรค่ะคุณพัชระอยู่กับบอสก่อนนะคะเดี๋ยวมิลินจะกลับไปจัดการต่อที่เหลือเอง ยังไงโปรแกรมตัวนั้นทีมของมิลินก็เป็นคนที่เขียนขึ้นมา น่าจะพอแก้ไขได้ไม่ยาก”“กราบงาม ๆ เลยครับเพราะผมเองก็จนปัญญา จะโทรหาคุณตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่คุณภูวินทร์ห้ามเอาไว้บอกว่าอย่ารบกวนคุณเพ

ใช้เวลาสองวันที่ทั้งคู่อยู่ในโรงพยาบาล แม้ว่าอาการจะดีขึ้นแต่ยังต้องหอบยาอีกมากกลับมากินด้วยตามคำสั่งของหมอตะวัน เมื่อกลับมาถึงบ้านภูวินทร์ก็แทบจะไม่ทำอะไรเลยนอกจากอ้อนให้มิลินอยู่เป็นเพื่อนเขา“ไม่เอา ผมยังไม่หายดีคุณเองก็เหมือนกันไม่เห็นต้องแยกกันอยู่เลย”“งั้นกลับไปนอนโรงพยาบาลดีไหมคะ”“ไม่เอา!! กว่าจะรอดมาจากที่นั่นได้คุณไม่รู้เหรอว่ามันทรมานขนาดไหน ทำอะไรก็ไม่ได้วัน ๆ ได้แต่จ้องตากันจนแทบจะเหมือนปลากัดอยู่แล้ว”“ก็ได้ค่ะก็ได้”“ผมหิวแล้ว”“รอเดี๋ยวนะคะ ไปดูก่อนว่าในตู้เย็นพอจะมีอะไรเหลือไหม”“งั้นสั่งมากินก็ได้คุณไม่ต้องทำเองหรอก เก็บแรงเอาไว้ทำอย่างอื่น”“งดค่ะ”“ทำไมล่ะ!!”“ติดไฟแดงค่ะเสียใจด้วย”“เฮ้อ…. กะเวลาไม่ดีเลยสินะ”มิลินรู้สึกสะใจเล็กน้อยอย่างบอกไม่ถูกที่เธอเอาคืนเขาได้ด้วยวิธีนี้ หมอตะวันบอกแล้วว่าเธอคงป่วยช่วงที่มีประจำเดือนพอดีเลยทำให้ร่างกายอ่อนเพลียมากกว่าเดิม ดังนั้นช่วงที่อยู่โรงพยาบาลเธอจึงได้พักผ่อนเต็มที่สามวันถัดมาข่าวเรื่องที่มิลินรดาคบกับบอสสุดโหดของพีวี กรุ๊ปไม่เป็นความลับอีกต่อไปเพราะข่าวนี้เริ่มลือตั้งแต่แม่บ้านที่เห็นมิลินพยุงภูวินทร์ออกจากออฟฟิศเพื่

ภูวินทร์นิ่งไปเมื่อถูกเธอตั้งคำถามนี้ขึ้นมา สายตาของเขาที่มองมาที่เธอและสายตาของเธอที่มองกลับมาแทบจะไม่มีความเชื่อในตัวเขาอยู่เลย“คุณถามผมเรื่องนี้ทำไม คุณไม่เชื่อใจผมเลยงั้นเหรอ”“คุณตอบไม่ได้เหรอคะถ้าอย่างนั้นฉันถามคุณอีกครั้ง เรื่องที่ฉันกับศิระคบกันคุณรู้มาโดยตลอด ใช่ไหมคะ”“ใช่ ผมรู้มาตลอดแต่...”“เรื่องที่เขาหักหลังฉัน”“นั่นผมไม่รู้เรื่องนะเรื่องนี้คุณต้องฟังผม”“คุณเข้าหาฉันเพราะต้องการแก้แค้นพวกเขา ใช่ไหมคะ”“ผม!!”มิลินหันมามองเขา สายตาของเธอว่างเปล่าราวกับไม่อยากรับรู้ความจริง สายตามที่เย็นชาราวกับแผ่นน้ำแข็งที่รอวันแตก เขาควรจะทำยังไงกับเธอในตอนนี้ดี“มิลิน คือเรื่องนี้…”มิลินหลับตาลง เธอแทบไม่อยากจะฟังต่อแล้วว่าเขาจะพูดว่าอะไรแค่คำตอบที่อึกอักนี้ก็เป็นคำตอบให้เธอได้หมดแล้ว เธอเดินถอยออกมาพร้อมกับใช้มือเช็ดน้ำตาให้แห้ง“วันนี้ฉันขอลางานครึ่งวันนะคะ รู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่”“ให้ผมพาคุณกลับบ้านนะ”“อย่าเลยค่ะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”“มิลินแต่ผมต้องการคุณ ผมอยากจะอธิบาย”“อย่าพึ่งเลยค่ะ ฉันขออยู่คนเดียวเงียบ ๆ สักพัก อยากจะทบทวนเรื่องบางอย่าง ขอตัวนะคะ”“มิ…”เมื่อเธอเดินออกจ

มิลินยังคงทำหน้านิ่ง ๆ อยู่เมื่อจิตราพูดออกมาแต่ศิระนั้นหันไปแล้วแสยะยิ้มให้กับญาติผู้พี่ของตัวเอง“หึ คนอย่างเขาแม่ก็รู้ว่าเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น ใครใช้ให้เขาเนื้อหอมกันล่ะ”“แต่วันนี้เขามากับเจ้าพ่อวงการสื่อเพราะเรื่องอะไรกันแน่ หรือว่าพีวีจะทำเรื่องเกี่ยวกับสื่อเหรอ มิลินรู้เรื่องนี้มาก่อนหรือเปล่า”“คุณน้าคะ ศิระเองก็พูดไม่ใช่เหรอคะว่าเขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ถ้าพาผู้หญิงมาด้วยแบบนั้นคงเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกค่ะ สันดานผู้ชายเป็นแบบนั้นไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก คุณน้าก็ทราบเรื่องนี้ดีนี่คะ”“นั่นสินะ”ศิระไม่กล้าหันไปมองมิลินอีกเลยเมื่อเธอพูดแบบนั้น แม้ว่าจะไม่มองหน้าเขาแต่เขาก็รู้ว่าเธอหมายถึงเขา“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ”“ให้ผมไปส่งไหม”“ฉันจะไป “ห้องน้ำ” ค่ะคุณศิระ”“อ้อ ก็ได้งั้นผมสั่งของหวานรอนะ”มิลินไม่ตอบอะไรแต่ก็เดินเลี่ยงไปอีกทางโดยที่ไม่ได้หันไปมองโต๊ะของภูวินทร์เลยแม้แต่น้อย เธอเดินเข้าไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำและหายใจออกมาแรง ๆ เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่อึดอัดนี้ แม้ว่าจะไม่อยากเห็นแต่ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาก็เห็นว่าผู้หญิงข้าง ๆ ภูวินทร์นั่งกอดแขนเขาอยู่ไม่ปล่อย“ใจเย็นเอ