All Chapters of บอสสายโหด กับ สาวโสดสายดุ: Chapter 1 - Chapter 10

PV Group“มิลินยังไม่เสร็จเหรอนี่จะทุ่มหนึ่งแล้ว”“ยังเลยพวกเธอกลับไปก่อนเถอะ”“นี่วันศุกร์นะไม่ไปปาร์ตี้ที่ไหนเหรอ”“เฮ้อ…อยากไปอยู่หรอกแต่ก็อย่างที่เห็น มุกจะไปเที่ยวกับแฟนไม่ใช่เหรอรีบไปเถอะ”“งั้นเราไปก่อนนะวันจันทร์เจอกัน”“มิลินรดา” หันกลับไปวุ่นกับงานเขียนโปรแกรมที่แก้แล้วแก้อีกก็ยังไม่ผ่านด่านสุดโหดของบอสหรือผู้จัดการคนใหม่ที่พึ่งจะผันตัวเองลงมาคุมงานแผนก IT และโปรแกรมเมอร์ด้วยตัวเอง “ผมต้องการงานที่มีประสิทธิภาพเหมือนปากของพวกคุณ เลิกประชุม”นั่นเป็นคำทักทายแรกที่เขาพูดในการพบกันที่แผนกเมื่อสี่เดือนก่อน “ภูวินทร์ วิศุทธารานิวัฒน์” CEO หนุ่มและลูกชายคนเดียวของเจ้าของ PV Group บริษัทผลิตซอฟต์แวร์และดูแลระบบเซิร์ฟเวอร์ชื่อดังของเมืองไทยจากที่พนักงานสาว ๆ ต่างสนใจในตัวเขาจนอยากจะร่วมงานด้วยและเฝ้ารอการมาของเขาอย่างใจจดใจจ่อ แต่ผ่านไปเพียงสองสัปดาห์แรกที่เขาลงมาควบคุมงาน ทุกคนก็แทบอยากจะลาออกกันยกแผนกเพราะงานที่หนักและละเอียดมากขึ้นอีกทั้งไม่ว่าพวกเขาและเธอจะสรรหาวิธีการใดไปนำเสนอล้วนถูกปัดตกออกมาหมด“โธ่เว้ย!! ทำไมไม่ผ่านสักทีวะ”“ฉันว่านายแก้ตรงนี้อีกหน่อย ระบบมันทำงานไม่เสถี

มิลินรดาหมดทางเลือกเพราะทั้งกระเป๋าและมือถือถูกเขายึดเอาไว้จนหมด เธอถูกบังคับให้นั่งที่เบาะหน้าคู่กับเขาพร้อมกับรัดเข็มขัดให้เรียบร้อย รถหรูขับออกมาจากตึกใหญ่ใจกลางกรุงในตอนเช้าออกมาที่ถนนที่ค่อนข้างโล่งในวันหยุด“บอสจะไปกินข้าวที่ไหนเหรอคะ”“ถึงแล้วก็รู้เอง”“แต่มิลินไม่หิว”จ๊อก…..เสียงท้องที่ร้องออกมาสวนทางกับคำพูดของเธอทำให้เขาหลุดขำออกมาเล็กน้อยแม้ว่าจะยังทำหน้าดุอยู่แต่คนที่นั่งข้าง ๆ ก็ก้มหน้าอายจนพูดอะไรไม่ออก“คนปากแข็ง” ร้านอาหารมิลินกินทุกอย่างที่ถูกยกมาจานแล้วจานเล่าทั้งไข่กระทะ ขนมปังทาเนยและไส้กรอกอเมริกันกับน่องไก่อบที่เขาสั่งมาวางให้เธอเลือกเพราะไม่รู้ว่าเธออยากกินอะไร ร้านนี้อยู่ไม่ห่างจากที่ทำงานมากนักเมื่อเธอกินจนอิ่มเขาก็สั่งให้บริกรเทน้ำส้มคั้นสดให้เธอเพื่อเป็นการล้างปาก“อิ่มหรือยัง”“อิ่มมากเลยค่ะขอบคุณค่ะบอส”“อืม”เธอยกผ้าขึ้นมาเช็ดปากพอดีกับเสียงมือถือของเขาที่สั่นขึ้นมา เขามองไปและหันมามองเธอ“ขอตัวรับสายก่อนนะ”“ค่ะ”ภูวินทร์เดินไปรับสายสำคัญที่โทรเข้ามาและคุยอยู่ประมาณห้านาที เมื่อกลับมาที่โต๊ะก็พบเพียงแค่กระดาษโน้ตลายมือของมิลินที่วางทิ้งเอาไว้“ขอบคุณ

“อะไรวะเนี่ย!!”“มิลิน เป็นอะไรตกใจหมดเลย”ทุกคนในแผนกหันมามองเธอด้วยท่าทางตกใจ อนุชิตนั้นพุ่งน้ำที่พึ่งจิบออกมาจนเลอะหน้าจอเพราะตกใจ เสื้อของเขาเองก็เปียกเพราะหันมามองเธอ“มิลินเราขอโทษที่ต้องให้เธอแก้งานนะ เรายอมรับใช้เธอเลยจะเอาอะไรก็บอกดี ๆ อย่าพึ่งโมโหเลยนะ”“ไม่นะ ไม่ใช่ ๆ ไม่เกี่ยวกับพวกคุณ ช่างเถอะมิลินจะลงไปข้างล่างไปซื้อกาแฟหน่อยนะคะ”“เราไปด้วย ๆ เราไปช่วยถือนะ”อนุชิตเป็นผู้อาสาเธอจึงเดินมาพร้อมกับเขาและกดลิฟต์ แต่เมื่อประตูลิฟต์เปิดก็ต้องตกใจเพราะคนที่พึ่งเดินออกมาคือบอสหนุ่มกับเลขาของเขา “พัชระ” นั่นเอง“อ้าวมิลินกำลังจะไปไหนกันเหรอ”“ไปซื้อกาแฟครับคุณพัชระ พวกเราขอตัวก่อนนะครับมิลินรีบไปกันเถอะ”อนุชิตคล้องแขนมิลินและรีบเดินเข้าไปในลิฟต์ที่ทั้งสองพึ่งจะเดินออกมา ภูวินทร์หันไปมองพวกเขาพร้อมกับหรี่ตาเมื่อประตูลิฟต์กำลังปิดแต่มิลินที่ไม่ได้สังเกตเขาเพราะมัวแต่คุยกับอนุชิตที่จับแขนเธอเอาไว้แน่น“ทำอย่างกับหวงแฟน ตาอนุชิตนี่ก็แปลกนะทำนัวเนียกับคุณมิลินแบบนี้ไม่กลัวเป็นข่าวหรือไงนะหรือว่า... สองคนนั้นคบกันแล้วเหรอครับ”“หุบปากไปเถอะน่ะ เตรียมข้อมูลที่จะไปพบลูกค้าหรือยัง”“ยัง

“อะ อะไรนะคะ”“หรือจะให้ผมทำอีกรอบคุณถึงจะ...”“เดี๋ยวนะคะบอส คือว่าเรื่องนี้มิลินยังไม่…”ภูวินทร์เองก็ชะงักไปเล็กน้อย นี่เธอคงไม่ถึงกับจะปฏิเสธเขาหรอกมั้ง ทั้ง ๆ ที่เธอกับเขาแนบชิดสนิทสนมกันขนาดนี้และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาพาผู้หญิงมาที่นี่ซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา“คุณจะปฏิเสธผมเหรอ”“คือว่า อ๊าา!!”เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ อย่างน้อยวันนี้เขาก็ไม่อยากจะฟังเพราะเขาต้องการครอบครองและเป็นเจ้าของ เขาไม่เคยต้องการอยากได้ผู้หญิงคนไหนมากกว่ามิลินรดาแบบนี้มาก่อน ทั้งอยากได้และอยากเห็นเธออยู่ในสายตาตลอดเวลาจนไม่อยากฟังคำว่า “ไม่” ที่จะออกจากปากของเธอ แม้ว่าจะไม่ยอมรับวันนี้แต่เขามีวิธีอีกมากมายที่จะทำให้เธอยอมรับเขาให้ได้“เบาก่อนค่ะ เจ็บ…อ๊ะ!!”ลิ้นหนาโลมเลียยอดอกสีอิ่มจนเปียกชุ่ม ปากของเขาเผลอขบเม้มรุนแรงตามแรงกระแทก มิลินเองก็กระดกสะโพกรับเขาอย่างเผลอตัวเพราะความเสียวที่เขาเชิญชวน “เพี๊ยะ!!”“อ๊าา!!!”เสียงฝ่ามือฟาดไปที่บั้นท้ายงอนงามนั้นทำเอาใจสาวสะดุ้งและตื่นเต้นไม่น้อย เธอบอกไม่ได้ว่ามันดีหรือไม่แต่ก็ไม่รังเกียจที่เขาจะทำ เสียงของลำเอ็นที่กระแทกถี่ ๆ จนเธอมองอะไรไม่เห็นนอกจากขอบหัวเต

ภูวินทร์นอนดิ้นอยู่ที่เตียง ที่จริงเขาเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้วแต่วันนี้เมื่อมีมิลินอยู่ด้วยเขาก็แค่อยากนอนคลอเคลียกับเธอไปเรื่อย ๆ แบบนั้นเอง ซึ่งเรื่องแบบนี้เขาไม่เคยคิดอยากจะทำกับใครมาก่อนเพราะก่อนหน้านั้นคู่นอนของเขาแต่ละคนเมื่อจบภารกิจก็กลับมาพักทันทีโดยทุกอย่างจะจบที่โรงแรมและการจ่ายเงินก้อนโตให้พวกเธอและเขาจะเรียกก็ต่อเมื่อต้องการปลดปล่อยเท่านั้น“โธ่เว้ย!!”เขานึกโมโหที่เธอไม่เป็นอย่างที่เขาต้องการแต่คงต้องนิ่งเอาไว้เพราะเขาเองก็เป็นอย่างที่เธอพูดเช่นกัน ก่อนหน้านั้นสำหรับเธอภูวินทร์คือบอสใจโหดที่คอยจับผิดลูกน้องอย่างที่ทุกคนในแผนกรับรู้ มีเหรอที่เธอจะคุ้นเคยกับท่าทางเผด็จการอย่างเขา ภูวินทร์ลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อให้อารมณ์เย็นลงซึ่งเขาใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะแต่งชุดอยู่บ้านสบาย ๆ ออกมาจากห้อง และเมื่อเดินออกมาก็ได้กลิ่นหอมของอาหารซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในห้องนี้ หัวใจเขาพลันอบอุ่นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นมิลินในชุดคลุมอาบน้ำและกำลังทำบางอย่างที่เคาน์เตอร์ครัวที่เขาไม่เคยไปแตะต้องเลย“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ อาหารเช้าเสร็จพอดีคุณจะรับกาแฟหรือขนมปังกับชาร้อนดีคะ”“เอ่อ…นี่คุณทำอาหารเช้าเ