All Chapters of ปม​สวาท​ซาตาน: Chapter 11 - Chapter 20

[คาริสา talk]ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าห่มหนา ๆ หนึ่งผืนห่อหุ้มร่างกายของฉัน ฉันอมยิ้มด้วยความสุขพลางใช้มือสัมผัสไปทั่วเตียงกว้าง หมายจะกอดคนที่นอนข้างกาย จนรู้สึกได้ว่ามันว่างเปล่าครั้นเมื่อหันไปดูจึงรู้ว่าฉันอยู่บนเตียงเพียงคนเดียว แดเนียลหายไปไหน ฉันขมวดคิ้วก่อนจะนึกขึ้นได้ เขาคงจะเข้าห้องน้ำล่ะมั้งฉันระบายยิ้มออกมาพลางยกมือนวดท้ายทอยเบา ๆ เนื่องจากรู้สึกระบมไปทั่วทั้งร่างกาย ระหว่างนั้นก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ เตียง เห็นเสื้อผ้า ชุดชั้นใน ถูกโยนกระจัดกระจายตั้งแต่เมื่อคืนเมื่อความทรงจำไหลเข้ามาในหัว ภาพสุดท้ายก่อนที่ฉันจะหลับไป ทำให้พวงแก้มที่ขาวผ่องแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อฉันละสายตาจากสิ่งรอบข้าง หันมาดูนาฬิกาปลุกตรงหัวเตียง เข็มสั้นชี้เลขเก้าเข็มยาวชี้เลขหก บ่งบอกเวลาเก้านาฬิกาสามสิบนาทีสิ่งที่ฉันเห็นถัดจากนาฬิกาปลุกคือธนบัตรจำนวนหนึ่งถูกวางไว้ตรงหัวเตียง ฉันลุกขึ้นมานั่งอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเดินไปดูที่ห้องน้ำโดยมีผ้าห่มพันตัวเอาไว้ เห็นว่าประตูห้องน้ำไม่ได้ล็อกฉันจึงเปิดเข้าไปดูไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา

ครืด! ครืด!คาริสาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเห็นว่าเป็นเบอร์แปลก เธอแสดงสีหน้าครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนตัดสินใจกดรับสาย ระหว่างนั้นเธอก็เดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อและกำลังมุ่งหน้ากลับห้องพัก“...” คาริสาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เนื่องจากต้องการให้ปลายสายเริ่มบทสนทนาก่อน(เธอเป็นยังไงบ้างเคส หายดีหรือยัง)“แดน...”(ขอโทษนะที่เมื่อวานฉันกลับก่อน) คาริสาอมยิ้มออกมาด้วยความดีใจเมื่อวานตอนเย็นเธอลืมตาตื่นขึ้นมา จำได้ก่อนหน้านั้นเธออยู่ในห้องกับแดเนียล รู้สึกตัวอีกทีเขาก็ไม่อยู่แล้ว กลิ่นหอมโชยมาแตะจมูก คาริสาหันไปดูจึงเห็นว่าเป็นข้าวต้มร้อน ๆ และยาแก้ปวดวางอยู่พร้อมกับกระดาษโน้ตกินข้าวเสร็จแล้วอย่าลืมกินยานะ พักผ่อนเยอะ ๆข้าวต้มยังร้อนอยู่ นั่นหมายความว่าเขาเพิ่งออกไปได้ไม่นาน(เคส ทำไมเงียบไป เธอฟังฉันอยู่หรือเปล่า) เสียงปลายสายทำให้คาริสาหลุดออกมาจากห้วงความคิด“ฉะ...ฉันไม่เป็นไรแล้ว” ถึงแม้จะรู้สึกระบมอยู่บ้าง แต่คาริสามีภูมิคุ้มกันที่ดี ร่างกายของเธอจึงปรับตัวได้ง่าย(ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว)“ว่าแต่นายเอาเบอร์ฉันม

ณ คฤหาสน์ตระกูลวงศ์วริศ“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”“คุณย่าต้องรู้เรื่องของเรานะ”สิ่งที่แดเนียลพูดทำให้คาริสาฉีกยิ้มด้วยความเขินอาย ถึงเขาจะไม่ให้เปิดเผยสถานะแต่เขาพาเธอมาเปิดตัวที่บ้าน“คิดว่านายจะปิดบังท่านซะอีก”“เธอหมายความว่าไง”“ก็นายไม่ให้ฉันบอกคนอื่นเรื่องของเรา” คาริสาพูดพลางประกบนิ้วชี้เข้าหากัน“ฉันพูดกับเธออย่างนั้นเหรอ” แดเนียลหันมาลูบศีรษะคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน ก่อนจับเส้นผมที่ยาวปรกใบหน้าสวยมาเกี่ยวทัดเข้ากับซอกหู “ฉันบอกกับเธอว่าเราไม่จำเป็นต้องประกาศบอกใครว่าเราเป็นอะไรกัน ส่วนคนอื่นจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา”คาริสาแสดงสีหน้าครุ่นคิด เธอเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่าย แต่กับเรื่องนี้เธอกลับไม่เข้าใจมันเลย เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เรื่องหัวใจมันเป็นอะไรที่ซับซ้อนจริง ๆคาริสามองหน้าแฟนหนุ่มพลางยิ้มออกมาเจื่อน ๆ“ฉันจริงจังกับเธอนะเคส ฉันไม่ได้คบกับเธอเล่น ๆ นะ” เสียงหนักแน่นของแดเนียลทำเอาคาริสาถึงกับแสดงสีหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะดีใจหรือรู้สึกผิดดีตั้งแต่ที่แดเนียลขอเป็นแฟน เขาไม่เคยบอกรักเธอเลยสัก

“อืมส์ อืมส์” เสียงครางในลำคอดังขึ้นเป็นระยะ หนุ่มสาวผลัดกันคลอเคลียดื่มด่ำความหอมหวานของกันและกันผ่านลิ้นอุ่น ๆ ในโพรงปากอย่างกระหายคาริสาสลัดรองเท้าทิ้งอัตโนมัติ เสื้อแขนยาวถูกเขาถอดและโยนทิ้งเกะกะเรี่ยราดทั่วห้องของคอนโดหรู มือหนาลูบสัมผัสร่างกายผอมเพรียวผ่านร่มผ้าที่เหลืออยู่ก่อนจะจัดการถอดมันออกแต่ในจังหวะนั้น มือน้อย ๆ ก็มาขัดให้เขาหยุดการกระทำ คาริสาเลี่ยงตัวเองออกจากอ้อมกอดของแฟนหนุ่ม“หิวข้าว ขอกินข้าวก่อนได้ไหม”“กินฉันแทนก็ได้” แดเนียลพูดแล้วดึงแฟนสาวมาบดจูบบริเวณซอกคอ และโลมเลียลิ้นร้ายไปทั่วพวงแก้ม“อืมส์แดน ฉันหิวข้าว อ๊าส์ ขอกินข้าวก่อนนะ”“ไหนบอกว่าอยากเสร็จไง แล้วทำไมอยู่ ๆ มาบ่นว่าหิวข้าว” แดเนียลพูดออกมาหลังจากที่โดนขัดใจอีกครั้ง มือหนาล้วงเข้าไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงแล้วต่อสายหาคนของเขาเพื่อสั่งข้าวมาให้แฟนสาวเมื่อจัดการเสร็จสรรพ เขาจึงก้มหน้ามารอคำตอบจากแฟนสาว แต่ทว่าเธอกลับผลักเขาออกห่างจากตัว“เป็นอะไรของเธอเคส” ชายหนุ่มที่ถูกผลักไสเมื่อครู่ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก เขาตั้งคำถามกับแฟนสาวที่มักมีอารมณ์ข

สองร่างในสภาพที่เปล่าเปลือยนอนกอดกันอย่างแนบแน่นจนแทบจะเป็นร่างเดียวกันภายใต้ผ้าห่มผืนหนาหนึ่งผืนใหญ่ คาริสาค่อย ๆ ลืมตาอย่างช้า ๆ ด้วยอาการเพลียเล็กน้อย เธอจ้องมองผู้ชายที่นอนกอดเธอไว้ในอ้อมอก ก่อนที่จะค่อย ๆ ยื่นหน้าไปหอมแก้มสากของเขาแดเนียลรู้สึกตัวทันทีเมื่อมีริมฝีปากอวบอิ่มมาสัมผัสที่แก้ม เขาแอบกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจหลังจากที่ดื่มด่ำแก้มสากจนพอใจคาริสาก็ยื่นริมฝีปากอวบอิ่มเข้าไปสัมผัสกับริมฝีปากหนาของชายหนุ่ม ริมฝีปากของทั้งคู่ยังไม่ทันได้สัมผัสกันคาริสาก็รีบหลบหน้าหนีอย่างไว เมื่อเห็นว่าแดเนียลกำลังจ้องมองการกระทำของเธออยู่โดยที่เธอไม่รู้ตัวคาริสาพยายามจะมุดเข้าไปในผ้าห่มอย่างเขินอายแต่แดเนียลก็คว้าตัวเธอขึ้นมาบดจูบปากอย่างดูดดื่มแขนทั้งสองโอบรัดหญิงสาวจนทุกส่วนของร่างกายแนบชิดกัน“อืมส์ อืมส์”แดเนียลจับขาข้างหนึ่งของคาริสามาพาดกับเอวในขณะที่ริมฝีปากดื่มด่ำแลกรสหวานยามเช้า แต่เมื่อโดนจู่โจมมากเกินไปคาริสาจึงผละแดเนียลออกจากตัวแล้วพยายามจะลุกหนีแต่แดเนียลก็คว้าตัวคาริสาไว้ไม่ให้ไปไหน“อยากจูบฉันไม่ใช่เหรอ หืม” เขาพูดในขณะที่มือเสยผม