All Chapters of LOVE ENGINEER พ่ายรักรุ่นพี่วิศวะสุดแซ่บ : Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากที่นอนหลับพักผ่อนได้ไม่นาน นาเนียร์ก็ลืมตาตื่นมา เพราะรู้สึกถึงไอร้อนจากพิษไข้ที่แผ่ออกมาจากผิวกายของคนที่นอนกอด ปลุกให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นในยามเย็นของวัน นาเนียร์เห็นแบบนั้นพอจะขยับตัวลุกขึ้น คนที่นอนกอดอยู่กลับกอดกระชับแน่นกว่าเดิม พร้อมกับลืมตาตื่นขึ้นมาจ้องมองเธอด้วยสายตาเขม่น แต่เขาไม่ได้พูดอะไร เธอที่เห็นอยู่ก็รู้สึกเอ็นดูจึงใช้มือลูบบริเวณแก้มที่มีสีแดงก่ำของคนไม่สบาย "พี่จะลุกไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เราไงคะ ปล่อยก่อน" "แต่ผมอยากกอดพี่อยู่แบบนี้" "อย่างอแงสิคะ พอพี่เช็ดตัวให้เสร็จแล้ว เดี๋ยวจะมานอนให้กอดทั้งคืนเลย โอเคไหม" โดยพอนาเนียร์พูดออกไปแบบนั้น คนที่กอดเธออยู่ก็ชักมือกลับด้วยความไม่พอใจเท่าไหร่ส่วนเธอพอเป็นอิสระก็รีบลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า สำรวจหาชุดของเจ้าของห้องมาสวมใส่โดยพอใส่เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่ระเบียงที่ก่อนหน้านี้ตัวเองมาตากเอาไว้ แล้วเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องน้ำ ใช้ผ้าชุบกับน้ำหมาด ๆ แล้วเดินกลับมาหาเด็กหนุ่ม ที่กำลังนอนซมอยู่ "ยกแขนขึ้นหน่อย พี่จะได้เช็ดใต้รักแร้" คนที่ไม่สบายก็ยกแขนขึ้นตามท

ขณะที่รุ่นพี่สาวขับรถเข้ามาภายในมหาวิทยาลัย ภีมก็รีบหันไปบอก เพื่อให้คนที่กำลังตั้งใจขับรถนั้นจอด เนื่องจากชายหนุ่มไม่อยากให้เธอกลับเข้าไปจอดอยู่บริเวณหน้าคณะ"พี่เนียร์ครับ ช่วยจอดให้ผมตรงนี้หน่อย""ทำไมล่ะ ยังไม่ถึงคณะเราเลยนะ""ผมกลัวว่าคนจะเห็นตอนผมลงจากรถพี่ครับ ผมกลัวเดี๋ยวคนจะมองเราไม่ดี""กลัวทำไมล่ะ ใครมันอยากจะมองยังไงก็ช่างมัน ไม่ต้องสนใจค่ะ" รุ่นพี่สาวยื่นมือมาจับที่แก้มของเขาพร้อมกับลูบไปมาเบา ๆ แล้วหันกลับไปสนใจขับรถของตัวเองไปอย่างตั้งใจส่วนเขาก็ได้แต่นั่งเกร็งหลังจากที่คนด้านข้างขับรถเข้ามาจอดบริเวณลานจอดรถของคณะ ซึ่งโดยตอนนี้พอมองไปรอบ ๆ แล้ว มีนักศึกษาหลายสิบคนกำลังเดินขวักไขว่ไปมา แถมยังมีบางส่วนที่นั่งพูดคุยเมาท์มอยกันอย่างสนุกสนานที่โต๊ะม้าหินอ่อนด้านหน้าอาคารเรียน"กลัวอะไรขนาดนั้น มันไม่มีใครสนใจเราหรอก""ไม่จริงครับ พี่เนียร์ฮอตจะตาย ใคร ๆ ก็สนใจ""แล้วใคร ๆ ที่ว่าเนี่ย รวมถึงน้องภีมคนนี้ด้วยไหมคะ""พะ...พี่เนียร์""เราไปกินข้าวที่โรงอาหารกันเถอะ น้องภีมจะได้กินยาด้วย""จะทันเหรอครับ เหลืออีกแค่ครึ่งชั่วโมงเองนะ""ทันสิคะ"ก๊อก! ก๊อก!โดยที่ชายหนุ่มกำลังพูดคุย

หลังจากที่จัดการธุระของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็เปิดประตูพร้อมกับเดินออกมา ก็พบเข้ากับคนคนหนึ่ง ที่กำลังยืนล้างมืออยู่ ซึ่งชายหนุ่มก็เดินไปยืนล้างมือด้านข้างเขา"ไม่เจอกันนานเลยนะ เป็นไงบ้างสบายดีไหม""สบายดีครับ แล้วพี่ล่ะ เป็นยังไงบ้าง""ก็อย่างที่เห็น""ธุรกิจที่ทำราบรื่นดีไหมครับ""ดีขึ้นเรื่อย ๆ""แล้วใครเหรอครับที่นั่งกินข้าวกับพี่ แฟนเหรอสวยจังเลย""อืม""คบกันนานยังครับ""สองสามเดือนนี่แหละ""แต่งตอนไหนอย่าลืมโทรมาบอกผมด้วยล่ะ" ภีมเอ่ยแซวพี่ชายจอมมาดนิ่งของตัวเอง"เรื่องนั้นคงอีกนาน แล้วนี่มากับใคร""รุ่นพี่ที่มหาลัยครับ""รุ่นพี่จริงเหรอ แต่จากที่ฉันเห็นคุยกันกระหนุงกระหนิงไม่น่าจะใช่รุ่นพี่รุ่นน้องนะ""รุ่นพี่จริง ๆ ครับ" ชายหนุ่มตอบออกไปด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยหนักแน่นเท่าไหร่ เพราะถึงเขากับรุ่นพี่สาวจะเกินเลยกันแล้ว แต่สถานะของเราทั้งสองคนก็ยังเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันอยู่"โอเค รุ่นพี่ก็รุ่นพี่""พี่ได้ติดต่อกับพ่อไหม""ไม่เลย ส่วนมากจะเป็นเลขาของไอ้ภูมิมากกว่า""ผมก็โดน โทรมาบ่อยจนบล็อกเบอร์ไป แต่ก็ยังใช้เบอร์ใหม่โทรมาเหมือนเดิม""ไอ้รุธน่ารำคาญเหมือนอายุทธเลย ดีหน่อยแค่ช่วงนี้โทรม

..."แกไหวไหมเนี่ยยัยเนียร์"หญิงสาวที่กำลังยืนเต้นอยู่นั้น ก็หันไปมองยังกลุ่มเพื่อนของตัวเองที่กำลังยืนดื่มอยู่ ซึ่งเธอก็พยักหน้าบอกเพื่อนว่าตัวเองไหว"แต่ฉันว่าแกไม่ไหวแล้ว ยืนเต้นรอฉันอยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันขึ้นไปเรียกเพื่อนแกให้""ไม่ต้อง ฉันไม่อยากให้พวกมันมาบ่น ฉันรำคาญ”“แล้วแกจะกลับยังไง ฉันขับรถแกไม่เป็นนะ ส่วนคนที่ขับเป็น สภาพก็ไม่ต่างกับแกเลย”“ตอนนี้กี่โมงแล้ว”“ตอนนี้เหรอ แป๊บนึงนะเดี๋ยวฉันดูให้”“…..”“ตีสองแล้ว”“เร็วจัง แป๊บเดียวก็ตีสองแล้วเหรอเนี่ย” เธอบ่นพึมพำคนเดียว พร้อมกับเดินแทรกผู้คนมายังโต๊ะที่มีเพื่อนของเธอกำลังนั่งดื่มกันอยู่ส่วนบางคนก็นั่งฟุบหลับเรียบร้อยแล้วแต่หญิงสาวก็ไม่สนใจ พยายามที่จะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่อยู่ในกระเป๋าใบหรูที่วางอยู่บนโต๊ะ มากดโทรหาคนที่ตัวเองกำลังคิดถึง ซึ่งเธอก็ยืนรอสายไม่นาน ปลายสายก็กดรับ(ครับพี่เนียร์)“น้องภีมขา~”(ทำไมเสียงเป็นแบบนั้นครับ เมาเหรอ)“ใช่ค่ะพี่เมา”(…..)“เลิกงานหรือยังคะ”(เลิกแล้วครับ ผมกำลังเดินกลับห้อง)“อยากให้น้องภีมมาหาจัง พี่ขับรถกลับเองไม่ได้”(อยู่ที่ไหนครับ)“ที่ RN ค่ะ รู้จักไหม”(รู้จักครับ รอผมแป๊บ

วันต่อมา…"อะไรเนี่ยคะน้องภีม กวนพี่แต่เช้าเลย"หลังจากที่กำลังวนเวียนสูดดมตามซอกคอเล็กของหญิงสาวรุ่นพี่อย่างเอาแต่ใจ ก็ได้ยินเสียงจากเจ้าของร่างกาย ชายหนุ่มจึงรีบเงยหน้าขึ้นจ้องมอง"ผมขอโทษที่กวนพี่ จนพี่ตื่น แต่เพราะตื่นมาแล้วได้กลิ่นกายพี่ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้จริง ๆ""แล้วนี่ตื่นนานหรือยัง""สักพักแล้วครับ" เนื่องจากเขาตื่นมาได้สักพักใหญ่แล้ว แต่เพราะว่าได้กลิ่นร่างกายของหญิงสาวรุ่นพี่ก็รู้สึกชอบ จึงอยากที่จะแทะโลมร่างกายของเธอ ในตอนที่เธอหลับ"ตื่นนานแล้วทำไมไม่ปลุกพี่คะ""ผมอยากให้พี่พักผ่อน""ไม่ปลุก แต่กลับมากวนพี่แทน""ขอโทษครับ" ภีมทำสีหน้ารู้สึกผิด พร้อมกับขยับมากอดร่างของรุ่นพี่สาวแน่น"เจ็บจังเลยค่ะ"โดยพอได้ยินคนตัวเล็กใต้ร่างเอ่ยปากพูดแบบนั้น ภีมก็ขยับถอยออก พร้อมกับสอบถามด้วยความเป็นห่วง "เจ็บเหรอครับ""อืม""เจ็บตรงไหนครับ""หว่างขา พี่เจ็บมากเลย"ชายหนุ่มรีบขยับตัวขึ้น จับขาทั้งสองข้างของหญิงสาวรุ่นพี่ดันแยกออกจากกัน แล้วรีบมองไปยังร่องรักที่ตอนนี้มีสีแดงช้ำ"ช้ำมากเลยครับ แถมมีรอยฉีกด้วย สงสัยผมกระแทกแรงไปหน่อย"".....""ผมขอโทษ"ภีมขอโทษหญิงสาวรุ่นพี่ด้วยความรู้สึกผ