All Chapters of คืนแรกรักวิศวะเพลย์บอย: Chapter 21 - Chapter 30

“ฉันเอาใจช่วยนะคะ” คนประเภทนี้ไม่ควรที่จะพูดดีด้วย ไหนว่าเป็นผู้ดีเก่าทำไมกิริยามารยาทเหมือนไม่เคยมีใครสั่งสอน “คงเอาตัวเข้าแลกเพื่อหวังเงินทองเขานะสิ” “คุณอิงฟ้าทำได้แบบฉันมั้ยคะ” เดือนเมษาพูดจายั่วโมโหอิงฟ้า มีความสุขที่เห็นคนตรงหน้าออกมาดิ้น “แก!” “ไหนว่าเป็นผู้ดีทำไมทำตัวเหมือนไม่มีใครสั่งสอนเลยคะ?” “แกว่าฉันเหรออีบ้านนอก” อิงฟ้าโกรธจัดที่ถูกเดือนเมษาต่อว่า เธอพยายามทำตัวเป็นเด็กดีในสายตาผู้ใหญ่ แต่มันก็พูดจากวนประสาท “ใช่ค่ะฉันว่าคุณนั่นแหละ สวยแต่ไม่มีสมองแบบนี้ผู้ชายเขาไม่เอานะคะ” “กรี๊ดดด ปากดีแบบนี้ต้องสั่งสอน” อิงฟ้ากรีดร้องออกมามือไม้สั่นเทาเพราะความโกรธไม่สามารถระงับอารมณ์ตัวเองได้ จึงจะเข้ามาทำร้ายเดือนเมษา อิงฟ้ากำลังจะง้างมือตบใบหน้าของเดือนเมษาแต่ถูกมือของกองทัพคว้าไว้เสียก่อน อิงฟ้าพยายามปรับใบหน้าให้เป็นปกติ “คิดจะทำอะไร!!” “ฟ้าเปล่านะมันกวนโมโหฟ้าก่อน”อิงฟ้าหน้าเสียที่ครั้งนี้เขาเข้ามาเห็นเธอไม่ทันจะได้อธิบายอะไร เขาปล่อยแขนของเธอจนเซไปด้านหลังเล็กน้อย อิงฟ้ามองภาพที่กองทัพเข้าไ

ความสัมพันธ์ของทั้งสองไปในทิศทางที่ดีขึ้นกองทัพไม่ค่อยออกไปเที่ยวตอนกลางคืน ในแต่ละวันจะมาขลุกตัวอยู่กับเดือนเมษา บางวันก็ไปนั่งเฝ้าเธอทั้งวันจนคนทั้งมหาลัยนั้นรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง กองทัพไม่สนใจว่าใครจะคิดอย่างไร เขาคอยกันผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยควงออกจากเดือนเมษา เพราะกลัวว่าเธอจะโกรธที่เขาไม่ยอมเคลียร์ตัวเอง อีกไม่ถึงเดือนเขาจะต้องออกไปฝึกงานอาจจะมีเวลาให้เธอน้อยลง เดือนเมษาเรียนเสร็จจึงส่งข้อความไปบอกกองทัพว่าให้เข้ามารับได้เลย แต่กำลังจะเดินผ่านโรงจอดรถหลังตึกกลับเจอบีเข้ามาขวางทางไว้ “คิดว่าเขาจริงจังหรือไงมึงแย่งผัวกู !” บีโกรธมากที่กองทัพเลือกเดือนเมษา และเหมือนว่าเขาจะจริงจังกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา “เธอเข้าใจอะไรผิดไป” “พี่ทัพเป็นผัวกูอีหน้าด้าน !” บีควบคุมสติอารมณ์ตัวเองไม่ได้จึงจะเข้ามาทำร้ายเดือนเมษา แต่มีเพื่อนของเดือนเมษาเขามาช่วย “...” “กูจะไม่ยอมปล่อยให้มึงสุขสบายหรอก” บีจ้างให้เพื่อนมาถ่ายคลิปนี้ไว้ เธอจะได้จัดการกับเดือนเมษาได้มันคงถูกตัดทุนการศึกษาและต้องลาออกไปในที่สุด “ผู้ชายเขาไม่เลือกก

“แค่คนคุยเหรอ” “…” ที่เขาเงียบเพราะกำลังถามใจตัวเองอยู่ว่าเขานั้นรักเดือนเมษา หรือแค่รู้สึกถูกใจแต่เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน “ถ้าไม่จริงจังเรากลับมาคบกันได้มั้ย” เธอยอมรับแบบไม่อายใครเลยว่าต้องการกลับมาคืนดีกับกองทัพ และรับไม่ได้หากเขามีคนรัก “…” “ทัพที่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา” เธอพูดถึงเรื่องวันวาน ตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปีสามส่วนกองทัพนั้นเพิ่งเขาเรียนปีหนึ่งความรักของทั้งคู่นั้นสวยงามจนเธอถูกใจหนุ่มรุ่นพี่และเลิกรากับกองทัพไป “ผมรักน้องเขา…ผมกลับไปหาพี่ไม่ได้หรอก” เขาแกะมือของดาด้าออก และออกไปจากตรงนั้นเขาต้องรีบไปง้อเดือนเมษา และต้องรีบอธิบายให้ฟังทุกอย่าง แต่เขากลับมาสายไปเพราะเดือนเมษาเก็บกระเป๋ามุ่งหน้ากลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้ว เขาตามจะตามไปแต่เพื่อนกับห้ามไว้ “ปล่อยให้น้องเขาใจเย็นก่อน” “เออ ถ้าน้องเขาใจเย็นก็จะรับสายมึงเองแหละ” ไต้ฝุ่นมองเพื่อนที่พยายามโทรหาเดือนเมษาเป็นร้อยสาย มันไม่ยอมลดละความพยายาม “พวกมึงไม่เข้าใจกู” เขาอยากอธิบายอยากคุยกับเดือนเมษาใจจะขาด หากจะตามไปที่บ้านได้เ

เดือนเมษาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเมื่อคืนกองทัพแอบเข้ามานอนกับเธอ แต่คุณย่ากลับนำเอาเรื่องนี้พูดขึ้นมาต่อหน้าพ่อแม่ของเธอ “ไหนๆ เด็กๆ ก็รักกันฉันอยากจะพูดคุยเรื่องนี้” ดูจากหลานชายแล้วน่าจะรักเดือนเมษามาก ถึงได้ยอมตามมาไกลถึงที่นี่ “เด็กๆ เขารักกันฉันอยากจะสู่ขอหนูเมษาจ๊ะ” “คุณย่าคะ?” “เด็กทั้งสองได้เสียกันแล้วหมั้นกันไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย” เดือนเมษาน้ำท่วมปากพูดไม่ออกเพราะกองทัพก็ไม่ปฏิเสธ เธอเกิดสับสนขึ้นมาเพราะคิดว่ายังไงแล้วกองทัพก็ไม่รักเธอ แค่อยากเอาชนะเธอก็เท่านั้น “บางทีในท้องของเมษาอาจจะมีลูกผมอยู่ในนั้นแล้วก็ได้ครับ” กองทัพพูดขึ้นเพราะเห็นว่าเธอเงียบ “พวกเราขอคุยกับลูกเป็นการส่วนตัวก่อนนะจ๊ะ” บุปผาพาเดือนเมษาออกมา และซักถามว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร ทำไมลูกถึงไม่ดีใจที่มีคนมาสู่ขอ “แต่งเลยลูกเขารวย” บัญชาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นขอแค่ลูกสาวสบายก็พอแล้ว จะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่ได้ขึ้นกับคนทั้งสอง “พี่เงียบเลยนะ” “แม่จ๋าหนู...” “ทะเลาะอะไรกันลูก” “เปล่าจ๊ะ” มีแต่เธอ

หลายเดือนต่อมา กองทัพนอนอยู่บนเตียงกว้างเขาเอาหูแนบกับท้องของเดือนเมษาที่ตอนนี้ท้องเริ่มโตแล้ว ซึ่งเขาได้ลูกสาวสมใจที่อยากได้ เขาชอบเล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอนเป็นแบบนี้ทุกคืน ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานก็ตาม เขาเลิกเที่ยวและตั้งใจทำงานตอนนี้เขาฝึกงานจบแล้ว ในวันข้างหน้าก็จะเป็นวันที่เขาต้องทำงานหาเลี้ยงดูลูกกับเมีย ส่วนเมษานั้นดร็อปเรียนอย่างไม่กำหนด แต่กองทัพนั้นไม่คิดจะทำร้ายอนาคตของเธอ เขารอให้เธอคลอดและจะให้กลับไปเรียนเช่นเคย ตอนเช้าอีกวันเดือนเมษานัดทานข้าวกับเพื่อนสาวที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน นิดาและฟารีญาจะยุ่งกับการเรียกเพราะทั้งคู่เรียนอยู่ชั้นปีสุดท้ายแล้ว “ไม่น่าเชื่อเลยพี่ทัพจะเป็นคนที่แสนดีขนาดนี้” “อิจฉาแกจังเลยอ่ะ” “เขาสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ต้องรอดูกันไปนานๆ” นี่เพิ่งเริ่มต้นเพราะการแต่งงานมีครอบครัวไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต แต่เป็นการเริ่มต้นต่างหาก “บางคนสันดานเปลี่ยนตอนมีลูก” นิดาได้ยินข่าวมาเยอะการที่เมียท้องและผัวแอบไปมีคนอื่น บางคนพอรู้ว่ามีลูกก็เผยตัวตนออกมา “ยัยบีเพื่อนเลิฟ