“ฉันเอาใจช่วยนะคะ” คนประเภทนี้ไม่ควรที่จะพูดดีด้วย ไหนว่าเป็นผู้ดีเก่าทำไมกิริยามารยาทเหมือนไม่เคยมีใครสั่งสอน “คงเอาตัวเข้าแลกเพื่อหวังเงินทองเขานะสิ” “คุณอิงฟ้าทำได้แบบฉันมั้ยคะ” เดือนเมษาพูดจายั่วโมโหอิงฟ้า มีความสุขที่เห็นคนตรงหน้าออกมาดิ้น “แก!” “ไหนว่าเป็นผู้ดีทำไมทำตัวเหมือนไม่มีใครสั่งสอนเลยคะ?” “แกว่าฉันเหรออีบ้านนอก” อิงฟ้าโกรธจัดที่ถูกเดือนเมษาต่อว่า เธอพยายามทำตัวเป็นเด็กดีในสายตาผู้ใหญ่ แต่มันก็พูดจากวนประสาท “ใช่ค่ะฉันว่าคุณนั่นแหละ สวยแต่ไม่มีสมองแบบนี้ผู้ชายเขาไม่เอานะคะ” “กรี๊ดดด ปากดีแบบนี้ต้องสั่งสอน” อิงฟ้ากรีดร้องออกมามือไม้สั่นเทาเพราะความโกรธไม่สามารถระงับอารมณ์ตัวเองได้ จึงจะเข้ามาทำร้ายเดือนเมษา อิงฟ้ากำลังจะง้างมือตบใบหน้าของเดือนเมษาแต่ถูกมือของกองทัพคว้าไว้เสียก่อน อิงฟ้าพยายามปรับใบหน้าให้เป็นปกติ “คิดจะทำอะไร!!” “ฟ้าเปล่านะมันกวนโมโหฟ้าก่อน”อิงฟ้าหน้าเสียที่ครั้งนี้เขาเข้ามาเห็นเธอไม่ทันจะได้อธิบายอะไร เขาปล่อยแขนของเธอจนเซไปด้านหลังเล็กน้อย อิงฟ้ามองภาพที่กองทัพเข้าไ
กองทัพมาดักรอเดือนเมษาที่หน้าหอพักเขาพยายามติดต่อแต่เธอไม่ยอมรับสาย รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นคนใจร้อนแต่ก็ทำให้เขาโมโหได้ทุกวัน “ไปกับพี่!” “ปล่อยหนู” “ถ้าตบพี่อีกนะคืนนี้พี่จะกระแทกให้ถึงเข้าเลย” เขาขู่ไว้เพราะเห็นว่าเธอกำลังจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาอีกแล้ว เดือนเมษาได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น ไม่กล้าขัดขืนเพราะกลัวว่าจะมีคนเข้ามาเห็น จึงยอมขึ้นรถไปพร้อมกับเขาแต่โดยดี กองทัพพาเดือนเมษามาที่บ้านของเขา ซึ่งเธอเองไม่เข้าใจว่าเขาจะพาเธอมาที่บ้านของเขาอีกทำไม ไหนแค่บอกว่าให้มาเจอคุณย่าของเขาแค่ครั้งเดียว เธอก้าวขาลงจากรถได้แค่ข้างเดียวก็เหมือนมีอะไรมาเลียที่ต้นขา จึงมองตามเป็นน้องหมาตัวเล็กน่ารักขนฟูสีน้ำตาลยกขาสองข้างเพื่อบอกว่าให้เธออุ้ม “จัสมินทำไมทำแบบนั้น!” ปกติน้องหมาของเขาจะไม่ค่อยชอบให้ใครอุ้มนอกจากเขา แต่ครั้งนี้ดันวิ่งมาให้เดือนเมษาอุ้ม “พี่ขอโทษค่ะที่ปล่อยให้ออกมา” “พี่บัวไปทำงานต่อเถอะครับเดี๋ยวผมจัดการเอง” “ไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอไม่ได้เจอกันนานเลย”กองทัพเข้ามาจะเล่นกับน้องหมาแต่ถูกเห่าไล่ ทำให้เขามอง
ความสัมพันธ์ของทั้งสองไปในทิศทางที่ดีขึ้นกองทัพไม่ค่อยออกไปเที่ยวตอนกลางคืน ในแต่ละวันจะมาขลุกตัวอยู่กับเดือนเมษา บางวันก็ไปนั่งเฝ้าเธอทั้งวันจนคนทั้งมหาลัยนั้นรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง กองทัพไม่สนใจว่าใครจะคิดอย่างไร เขาคอยกันผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยควงออกจากเดือนเมษา เพราะกลัวว่าเธอจะโกรธที่เขาไม่ยอมเคลียร์ตัวเอง อีกไม่ถึงเดือนเขาจะต้องออกไปฝึกงานอาจจะมีเวลาให้เธอน้อยลง เดือนเมษาเรียนเสร็จจึงส่งข้อความไปบอกกองทัพว่าให้เข้ามารับได้เลย แต่กำลังจะเดินผ่านโรงจอดรถหลังตึกกลับเจอบีเข้ามาขวางทางไว้ “คิดว่าเขาจริงจังหรือไงมึงแย่งผัวกู !” บีโกรธมากที่กองทัพเลือกเดือนเมษา และเหมือนว่าเขาจะจริงจังกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา “เธอเข้าใจอะไรผิดไป” “พี่ทัพเป็นผัวกูอีหน้าด้าน !” บีควบคุมสติอารมณ์ตัวเองไม่ได้จึงจะเข้ามาทำร้ายเดือนเมษา แต่มีเพื่อนของเดือนเมษาเขามาช่วย “...” “กูจะไม่ยอมปล่อยให้มึงสุขสบายหรอก” บีจ้างให้เพื่อนมาถ่ายคลิปนี้ไว้ เธอจะได้จัดการกับเดือนเมษาได้มันคงถูกตัดทุนการศึกษาและต้องลาออกไปในที่สุด “ผู้ชายเขาไม่เลือกก
“มึงลองทำสิ! กูจะตามจัดการโคตรเหง้าพวกมึง”กองทัพเห็นเดือนเมษาทำของตกใจเลยวนรถกลับมา กำลังจะเดินเข้าไปที่หอพักของเธอแต่ได้ยินเสียงคนร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เขารับรู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นเสียงเดือนเมษา“ลูกพี่!!” ทั้งสามคนตกใจที่เจอกองทัพพวกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนของกองทัพ“มึงยังอยากจะลองดีกับกูมั้ย?” เขาเดินเข้ามาใกล้สายตาพร้อมจะฆ่าคนได้เลย และในมือมีวัตถุสีดำเขายกขึ้นและเล็งไปที่พวกมันทั้งสาม“ผมไม่ได้ตั้งใจมีคนจ้างพวกเรามา”“ใคร!” แววตาของเขาวาวโรจน์เมื่อได้ยินว่ามีคนจ้างให้มาทำร้ายเดือนเมษา และพยุงตัวให้เธอลุกขึ้นมาและให้ยืนด้านหลังของเขา“เอาให้ดูก่อนที่พวกเราจะตายกันหมด”“เออ! มีผู้หญิงมาจ้างเรา” หนึ่งในนั้นยื่นโทรศัพท์ให้กองทัพ พวกเขาแอบถ่ายคลิปวิดีโอไว้เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นจะได้ไหวตัวทัน“ฉันจะจ้างพวกนายไปจัดการคนให้ฉัน”“ผู้หญิง?”“ทำอะไรกับมันก็ได้ให้มันไม่กล้ามาเจอหน้าผู้คนอีก”อิงฟ้าให้เมเบลพามาหาคนเหล่านี้ต้องจ่ายเงินมากแค่ไหนก็ยอม ทั้งที่คิดว่าตัวเองฉลาดแล้วแต่ไม่ทันทันเล่ห์เหลี่ยมคนเหล่านั้น“พวกผมก็ไม่คิดจะทำร้ายคนของพี่หรอก รับเงินมาแล้วก็ว่าจะหนี”กองทัพไม่ค่อยเช
“แค่คนคุยเหรอ” “…” ที่เขาเงียบเพราะกำลังถามใจตัวเองอยู่ว่าเขานั้นรักเดือนเมษา หรือแค่รู้สึกถูกใจแต่เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน “ถ้าไม่จริงจังเรากลับมาคบกันได้มั้ย” เธอยอมรับแบบไม่อายใครเลยว่าต้องการกลับมาคืนดีกับกองทัพ และรับไม่ได้หากเขามีคนรัก “…” “ทัพที่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา” เธอพูดถึงเรื่องวันวาน ตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปีสามส่วนกองทัพนั้นเพิ่งเขาเรียนปีหนึ่งความรักของทั้งคู่นั้นสวยงามจนเธอถูกใจหนุ่มรุ่นพี่และเลิกรากับกองทัพไป “ผมรักน้องเขา…ผมกลับไปหาพี่ไม่ได้หรอก” เขาแกะมือของดาด้าออก และออกไปจากตรงนั้นเขาต้องรีบไปง้อเดือนเมษา และต้องรีบอธิบายให้ฟังทุกอย่าง แต่เขากลับมาสายไปเพราะเดือนเมษาเก็บกระเป๋ามุ่งหน้ากลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้ว เขาตามจะตามไปแต่เพื่อนกับห้ามไว้ “ปล่อยให้น้องเขาใจเย็นก่อน” “เออ ถ้าน้องเขาใจเย็นก็จะรับสายมึงเองแหละ” ไต้ฝุ่นมองเพื่อนที่พยายามโทรหาเดือนเมษาเป็นร้อยสาย มันไม่ยอมลดละความพยายาม “พวกมึงไม่เข้าใจกู” เขาอยากอธิบายอยากคุยกับเดือนเมษาใจจะขาด หากจะตามไปที่บ้านได้เ
“ทัพพาย่ามาที่ไหน ทำไมไม่บอกอะไรย่าเลย” แจ่มศรีถูกหลานชายสุดที่รักพาขึ้นรถมาในเช้าตรู่มุ่งหน้าออกต่างจังหวัด “ใกล้ถึงแล้วครับ” แล้วดูจีพีเอสซึ่งมองออกไปมีแต่ทุ่งนาและป่ามีหมูบ้านเล็กๆ อยู่ไม่ถึงร้อยหลังเขาไม่รู้ว่าหลังไหนเป็นบ้านของเดือนเมษา “แล้วพาย่ามาหาใคร?” “บรรยากาศเหมือนหนังผีในละครเลยค่ะคุณย่า” บัวที่ถูกบังคับให้ตามาดูคุณย่าคุณย่าด้วย ถึงกับขนลุกเพราะตอนนี้ใกล้มืดค่ำแล้ว “ขอโทษนะครับบ้านของเมษาไปทางไหนครับ” ดีที่ยังเห็นชาวบ้านผ่านไปผ่านมา จึงพอให้ถามได้ไม่อย่างนั้นคงจะหลงทางอยู่แบบนี้ “บ้านไผ๋ละ?” (บ้านใครละ) “เดือนเมษาครับ” “อ๋อ บ้านบักบัญชาติขับตรงไปกะฮอตแล้ว” (ขับตรงไปก็ถึงแล้ว) “ขอบคุณครับ” ถึงแม้จะฟังไม่ค่อยออกเท่าไรแต่เห็นจากการชี้ก็น่าจะใกล้ถึงแล้ว เขาขับตรงมาเรื่อยๆ จนมาถึงบ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้หลังหนึ่ง “คุณย่ารออยู่ในรถก่อนนะครับ” “รีบมานะย่าเมื่อยมาก” เขาจะเดินลงไปถามไปใช่บ้านของเดือนเมษาไหม แต่โชคชะตาดันเข้าข้างเพราะเขาเห็นเดือนเมษากำลังทำอะไรสักอย่าง ความดีใจทำให้เข
เดือนเมษาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเมื่อคืนกองทัพแอบเข้ามานอนกับเธอ แต่คุณย่ากลับนำเอาเรื่องนี้พูดขึ้นมาต่อหน้าพ่อแม่ของเธอ “ไหนๆ เด็กๆ ก็รักกันฉันอยากจะพูดคุยเรื่องนี้” ดูจากหลานชายแล้วน่าจะรักเดือนเมษามาก ถึงได้ยอมตามมาไกลถึงที่นี่ “เด็กๆ เขารักกันฉันอยากจะสู่ขอหนูเมษาจ๊ะ” “คุณย่าคะ?” “เด็กทั้งสองได้เสียกันแล้วหมั้นกันไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย” เดือนเมษาน้ำท่วมปากพูดไม่ออกเพราะกองทัพก็ไม่ปฏิเสธ เธอเกิดสับสนขึ้นมาเพราะคิดว่ายังไงแล้วกองทัพก็ไม่รักเธอ แค่อยากเอาชนะเธอก็เท่านั้น “บางทีในท้องของเมษาอาจจะมีลูกผมอยู่ในนั้นแล้วก็ได้ครับ” กองทัพพูดขึ้นเพราะเห็นว่าเธอเงียบ “พวกเราขอคุยกับลูกเป็นการส่วนตัวก่อนนะจ๊ะ” บุปผาพาเดือนเมษาออกมา และซักถามว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร ทำไมลูกถึงไม่ดีใจที่มีคนมาสู่ขอ “แต่งเลยลูกเขารวย” บัญชาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นขอแค่ลูกสาวสบายก็พอแล้ว จะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่ได้ขึ้นกับคนทั้งสอง “พี่เงียบเลยนะ” “แม่จ๋าหนู...” “ทะเลาะอะไรกันลูก” “เปล่าจ๊ะ” มีแต่เธอ
“พี่ทัพยิ้มอะไรคะ” ตั้งแต่เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกองทัพก็นั่งส่งยิ้มให้เธอ จนเธอรู้สึกหลอนไปด้วย “บักห่าหนิ” เขาเปล่งเสียงออกมาไม่รู้ว่าตัวเองออกเสียงถูกหรือเปล่า แต่เห็นสีหน้าตกใจของเดือนเมษา “พูดอะไร” “แปลว่าหล่อไม่ใช่เหรอ” “ใครบอกคะ?” “ก็พ่อตาบอกยังพูดกับพี่อยู่เลย” เธอกลั้นเสียงหัวเราะไว้คงจะถูกพ่อของเธอหลอกตาด่ามาแน่ แต่เธอไม่ยอมบอกว่าคำที่เขาพูดมาไม่ได้แปลว่าหล่อตามที่เขาเข้าใจ “หัวเราะอะไร” “เปล่าค่ะ” . งานวิวาห์กะทันหันก็เกิดขึ้นจัดในหมู่บ้าน ด้วยน้ำเงินของคุณย่าเนรมิตงานใหญ่พอ ๆ กับงานวัด ซึ่งพ่อกับและพี่ชายของเขาก็มางานด้วย สินสอดทองหมั้นถูกจัดเตรียมมาพร้อมกับแก้วแหวนเงินทองและโฉนดที่ดิน ชาวบ้านต่างพากับอิจฉาเพราะแถวบ้านต่างจังหวัดค่าสินสอดหนึ่งแสนถือว่าเยอะมากแล้ว แต่นี่เงินสินสอดมากถึงสิบล้านแถมยังเป็นเงินสดถูกวางไว้ตรงหน้าพ่อแม่เจ้าสาว กองทัพนั่งยิ้มหน้าบานที่งานถูกจัดขึ้นมา ถือว่าเป็นการมัดมือชกเดือนเมษา พ่อแม่เขาได้ลูกสะใภ้ไม่ยังแถมหลานในท้องมาให้อีก “ทัพสวมแหวน
เดือนเมษาตั้งท้องเข้าสู่ไตรมาสสุดท้าย กองทัพจึงยอมทิ้งชีวิตที่หรูหราในเมืองหลวง พาเดือนเมษากลับมาเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัดอยู่นานเกือบเดือน “เหนื่อยไหมคะดื่มน้ำก่อน” “ทั้งเหนื่อยทั้งร้อนแต่สนุกดีครับ” “ไม่ไหวก็พอนะคะ”ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชาวบ้านต้องทำนากัน ซึ่งเป็นการทำนาตามช่วงฤดูการ กองทัพมาช่วยพ่อตาดำนาจนตัวเขาดำไปหมด ปกติก็เป็นคนผิวสีน้ำผึ้งอยู่แล้วไม่พอเพียงแค่นั้นหลังจากเสร็จการดำนา เขาอาสาเข้าไปเก็บไข่เป็ดในคอก และช่วงเช้าต้องปล่อยเป็ดให้ออกไปเดินเล่นและต้องกลับมารดน้ำปลูกผักอะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำ เขาถึงได้รู้คุณค่าของเงินว่ากว่าจะได้มาแต่ละบาทต้องแลกกับหยาดเหงื่อ“โอ๊ย”“พี่ทัพหนูบอกแล้วไงคะว่าไม่ไหวอย่าฝืน” เธออยากจะตีเขานักดื้อด้านจนตัวเองต้องเจ็บตัว เธอรีบพาเขาไปล้างมือ กองทัพขุดดินจนมือพุพองจากการเสียดสีของด้ามจอบ“แสบมั้ย”“นิดหน่อยแต่ทนได้”“ไม่ต้องทำแล้วค่ะตัวดำหมดแล้ว”กลับไปกรุงเทพครั้งนี้ใครจะทำเขาได้ กองทัพลูกชายนักธุรกิจชื่อดัง ต้องมาทำนาที่ต่างจังหวัดกับเมียตากแดดจนตัวดำแดดไปหมด“พี่อยากลองทำดูครับ”“ไปพักผ่อนนะคะอีกไม่กี่วันก็จะกลั
หลายเดือนต่อมา กองทัพนอนอยู่บนเตียงกว้างเขาเอาหูแนบกับท้องของเดือนเมษาที่ตอนนี้ท้องเริ่มโตแล้ว ซึ่งเขาได้ลูกสาวสมใจที่อยากได้ เขาชอบเล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอนเป็นแบบนี้ทุกคืน ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานก็ตาม เขาเลิกเที่ยวและตั้งใจทำงานตอนนี้เขาฝึกงานจบแล้ว ในวันข้างหน้าก็จะเป็นวันที่เขาต้องทำงานหาเลี้ยงดูลูกกับเมีย ส่วนเมษานั้นดร็อปเรียนอย่างไม่กำหนด แต่กองทัพนั้นไม่คิดจะทำร้ายอนาคตของเธอ เขารอให้เธอคลอดและจะให้กลับไปเรียนเช่นเคย ตอนเช้าอีกวันเดือนเมษานัดทานข้าวกับเพื่อนสาวที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน นิดาและฟารีญาจะยุ่งกับการเรียกเพราะทั้งคู่เรียนอยู่ชั้นปีสุดท้ายแล้ว “ไม่น่าเชื่อเลยพี่ทัพจะเป็นคนที่แสนดีขนาดนี้” “อิจฉาแกจังเลยอ่ะ” “เขาสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ต้องรอดูกันไปนานๆ” นี่เพิ่งเริ่มต้นเพราะการแต่งงานมีครอบครัวไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต แต่เป็นการเริ่มต้นต่างหาก “บางคนสันดานเปลี่ยนตอนมีลูก” นิดาได้ยินข่าวมาเยอะการที่เมียท้องและผัวแอบไปมีคนอื่น บางคนพอรู้ว่ามีลูกก็เผยตัวตนออกมา “ยัยบีเพื่อนเลิฟ
“พี่ทัพยิ้มอะไรคะ” ตั้งแต่เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกองทัพก็นั่งส่งยิ้มให้เธอ จนเธอรู้สึกหลอนไปด้วย “บักห่าหนิ” เขาเปล่งเสียงออกมาไม่รู้ว่าตัวเองออกเสียงถูกหรือเปล่า แต่เห็นสีหน้าตกใจของเดือนเมษา “พูดอะไร” “แปลว่าหล่อไม่ใช่เหรอ” “ใครบอกคะ?” “ก็พ่อตาบอกยังพูดกับพี่อยู่เลย” เธอกลั้นเสียงหัวเราะไว้คงจะถูกพ่อของเธอหลอกตาด่ามาแน่ แต่เธอไม่ยอมบอกว่าคำที่เขาพูดมาไม่ได้แปลว่าหล่อตามที่เขาเข้าใจ “หัวเราะอะไร” “เปล่าค่ะ” . งานวิวาห์กะทันหันก็เกิดขึ้นจัดในหมู่บ้าน ด้วยน้ำเงินของคุณย่าเนรมิตงานใหญ่พอ ๆ กับงานวัด ซึ่งพ่อกับและพี่ชายของเขาก็มางานด้วย สินสอดทองหมั้นถูกจัดเตรียมมาพร้อมกับแก้วแหวนเงินทองและโฉนดที่ดิน ชาวบ้านต่างพากับอิจฉาเพราะแถวบ้านต่างจังหวัดค่าสินสอดหนึ่งแสนถือว่าเยอะมากแล้ว แต่นี่เงินสินสอดมากถึงสิบล้านแถมยังเป็นเงินสดถูกวางไว้ตรงหน้าพ่อแม่เจ้าสาว กองทัพนั่งยิ้มหน้าบานที่งานถูกจัดขึ้นมา ถือว่าเป็นการมัดมือชกเดือนเมษา พ่อแม่เขาได้ลูกสะใภ้ไม่ยังแถมหลานในท้องมาให้อีก “ทัพสวมแหวน
เดือนเมษาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเมื่อคืนกองทัพแอบเข้ามานอนกับเธอ แต่คุณย่ากลับนำเอาเรื่องนี้พูดขึ้นมาต่อหน้าพ่อแม่ของเธอ “ไหนๆ เด็กๆ ก็รักกันฉันอยากจะพูดคุยเรื่องนี้” ดูจากหลานชายแล้วน่าจะรักเดือนเมษามาก ถึงได้ยอมตามมาไกลถึงที่นี่ “เด็กๆ เขารักกันฉันอยากจะสู่ขอหนูเมษาจ๊ะ” “คุณย่าคะ?” “เด็กทั้งสองได้เสียกันแล้วหมั้นกันไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย” เดือนเมษาน้ำท่วมปากพูดไม่ออกเพราะกองทัพก็ไม่ปฏิเสธ เธอเกิดสับสนขึ้นมาเพราะคิดว่ายังไงแล้วกองทัพก็ไม่รักเธอ แค่อยากเอาชนะเธอก็เท่านั้น “บางทีในท้องของเมษาอาจจะมีลูกผมอยู่ในนั้นแล้วก็ได้ครับ” กองทัพพูดขึ้นเพราะเห็นว่าเธอเงียบ “พวกเราขอคุยกับลูกเป็นการส่วนตัวก่อนนะจ๊ะ” บุปผาพาเดือนเมษาออกมา และซักถามว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร ทำไมลูกถึงไม่ดีใจที่มีคนมาสู่ขอ “แต่งเลยลูกเขารวย” บัญชาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นขอแค่ลูกสาวสบายก็พอแล้ว จะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่ได้ขึ้นกับคนทั้งสอง “พี่เงียบเลยนะ” “แม่จ๋าหนู...” “ทะเลาะอะไรกันลูก” “เปล่าจ๊ะ” มีแต่เธอ
“ทัพพาย่ามาที่ไหน ทำไมไม่บอกอะไรย่าเลย” แจ่มศรีถูกหลานชายสุดที่รักพาขึ้นรถมาในเช้าตรู่มุ่งหน้าออกต่างจังหวัด “ใกล้ถึงแล้วครับ” แล้วดูจีพีเอสซึ่งมองออกไปมีแต่ทุ่งนาและป่ามีหมูบ้านเล็กๆ อยู่ไม่ถึงร้อยหลังเขาไม่รู้ว่าหลังไหนเป็นบ้านของเดือนเมษา “แล้วพาย่ามาหาใคร?” “บรรยากาศเหมือนหนังผีในละครเลยค่ะคุณย่า” บัวที่ถูกบังคับให้ตามาดูคุณย่าคุณย่าด้วย ถึงกับขนลุกเพราะตอนนี้ใกล้มืดค่ำแล้ว “ขอโทษนะครับบ้านของเมษาไปทางไหนครับ” ดีที่ยังเห็นชาวบ้านผ่านไปผ่านมา จึงพอให้ถามได้ไม่อย่างนั้นคงจะหลงทางอยู่แบบนี้ “บ้านไผ๋ละ?” (บ้านใครละ) “เดือนเมษาครับ” “อ๋อ บ้านบักบัญชาติขับตรงไปกะฮอตแล้ว” (ขับตรงไปก็ถึงแล้ว) “ขอบคุณครับ” ถึงแม้จะฟังไม่ค่อยออกเท่าไรแต่เห็นจากการชี้ก็น่าจะใกล้ถึงแล้ว เขาขับตรงมาเรื่อยๆ จนมาถึงบ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้หลังหนึ่ง “คุณย่ารออยู่ในรถก่อนนะครับ” “รีบมานะย่าเมื่อยมาก” เขาจะเดินลงไปถามไปใช่บ้านของเดือนเมษาไหม แต่โชคชะตาดันเข้าข้างเพราะเขาเห็นเดือนเมษากำลังทำอะไรสักอย่าง ความดีใจทำให้เข
“แค่คนคุยเหรอ” “…” ที่เขาเงียบเพราะกำลังถามใจตัวเองอยู่ว่าเขานั้นรักเดือนเมษา หรือแค่รู้สึกถูกใจแต่เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน “ถ้าไม่จริงจังเรากลับมาคบกันได้มั้ย” เธอยอมรับแบบไม่อายใครเลยว่าต้องการกลับมาคืนดีกับกองทัพ และรับไม่ได้หากเขามีคนรัก “…” “ทัพที่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา” เธอพูดถึงเรื่องวันวาน ตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปีสามส่วนกองทัพนั้นเพิ่งเขาเรียนปีหนึ่งความรักของทั้งคู่นั้นสวยงามจนเธอถูกใจหนุ่มรุ่นพี่และเลิกรากับกองทัพไป “ผมรักน้องเขา…ผมกลับไปหาพี่ไม่ได้หรอก” เขาแกะมือของดาด้าออก และออกไปจากตรงนั้นเขาต้องรีบไปง้อเดือนเมษา และต้องรีบอธิบายให้ฟังทุกอย่าง แต่เขากลับมาสายไปเพราะเดือนเมษาเก็บกระเป๋ามุ่งหน้ากลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้ว เขาตามจะตามไปแต่เพื่อนกับห้ามไว้ “ปล่อยให้น้องเขาใจเย็นก่อน” “เออ ถ้าน้องเขาใจเย็นก็จะรับสายมึงเองแหละ” ไต้ฝุ่นมองเพื่อนที่พยายามโทรหาเดือนเมษาเป็นร้อยสาย มันไม่ยอมลดละความพยายาม “พวกมึงไม่เข้าใจกู” เขาอยากอธิบายอยากคุยกับเดือนเมษาใจจะขาด หากจะตามไปที่บ้านได้เ
“มึงลองทำสิ! กูจะตามจัดการโคตรเหง้าพวกมึง”กองทัพเห็นเดือนเมษาทำของตกใจเลยวนรถกลับมา กำลังจะเดินเข้าไปที่หอพักของเธอแต่ได้ยินเสียงคนร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เขารับรู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นเสียงเดือนเมษา“ลูกพี่!!” ทั้งสามคนตกใจที่เจอกองทัพพวกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนของกองทัพ“มึงยังอยากจะลองดีกับกูมั้ย?” เขาเดินเข้ามาใกล้สายตาพร้อมจะฆ่าคนได้เลย และในมือมีวัตถุสีดำเขายกขึ้นและเล็งไปที่พวกมันทั้งสาม“ผมไม่ได้ตั้งใจมีคนจ้างพวกเรามา”“ใคร!” แววตาของเขาวาวโรจน์เมื่อได้ยินว่ามีคนจ้างให้มาทำร้ายเดือนเมษา และพยุงตัวให้เธอลุกขึ้นมาและให้ยืนด้านหลังของเขา“เอาให้ดูก่อนที่พวกเราจะตายกันหมด”“เออ! มีผู้หญิงมาจ้างเรา” หนึ่งในนั้นยื่นโทรศัพท์ให้กองทัพ พวกเขาแอบถ่ายคลิปวิดีโอไว้เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นจะได้ไหวตัวทัน“ฉันจะจ้างพวกนายไปจัดการคนให้ฉัน”“ผู้หญิง?”“ทำอะไรกับมันก็ได้ให้มันไม่กล้ามาเจอหน้าผู้คนอีก”อิงฟ้าให้เมเบลพามาหาคนเหล่านี้ต้องจ่ายเงินมากแค่ไหนก็ยอม ทั้งที่คิดว่าตัวเองฉลาดแล้วแต่ไม่ทันทันเล่ห์เหลี่ยมคนเหล่านั้น“พวกผมก็ไม่คิดจะทำร้ายคนของพี่หรอก รับเงินมาแล้วก็ว่าจะหนี”กองทัพไม่ค่อยเช
ความสัมพันธ์ของทั้งสองไปในทิศทางที่ดีขึ้นกองทัพไม่ค่อยออกไปเที่ยวตอนกลางคืน ในแต่ละวันจะมาขลุกตัวอยู่กับเดือนเมษา บางวันก็ไปนั่งเฝ้าเธอทั้งวันจนคนทั้งมหาลัยนั้นรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง กองทัพไม่สนใจว่าใครจะคิดอย่างไร เขาคอยกันผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยควงออกจากเดือนเมษา เพราะกลัวว่าเธอจะโกรธที่เขาไม่ยอมเคลียร์ตัวเอง อีกไม่ถึงเดือนเขาจะต้องออกไปฝึกงานอาจจะมีเวลาให้เธอน้อยลง เดือนเมษาเรียนเสร็จจึงส่งข้อความไปบอกกองทัพว่าให้เข้ามารับได้เลย แต่กำลังจะเดินผ่านโรงจอดรถหลังตึกกลับเจอบีเข้ามาขวางทางไว้ “คิดว่าเขาจริงจังหรือไงมึงแย่งผัวกู !” บีโกรธมากที่กองทัพเลือกเดือนเมษา และเหมือนว่าเขาจะจริงจังกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา “เธอเข้าใจอะไรผิดไป” “พี่ทัพเป็นผัวกูอีหน้าด้าน !” บีควบคุมสติอารมณ์ตัวเองไม่ได้จึงจะเข้ามาทำร้ายเดือนเมษา แต่มีเพื่อนของเดือนเมษาเขามาช่วย “...” “กูจะไม่ยอมปล่อยให้มึงสุขสบายหรอก” บีจ้างให้เพื่อนมาถ่ายคลิปนี้ไว้ เธอจะได้จัดการกับเดือนเมษาได้มันคงถูกตัดทุนการศึกษาและต้องลาออกไปในที่สุด “ผู้ชายเขาไม่เลือกก
กองทัพมาดักรอเดือนเมษาที่หน้าหอพักเขาพยายามติดต่อแต่เธอไม่ยอมรับสาย รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นคนใจร้อนแต่ก็ทำให้เขาโมโหได้ทุกวัน “ไปกับพี่!” “ปล่อยหนู” “ถ้าตบพี่อีกนะคืนนี้พี่จะกระแทกให้ถึงเข้าเลย” เขาขู่ไว้เพราะเห็นว่าเธอกำลังจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาอีกแล้ว เดือนเมษาได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น ไม่กล้าขัดขืนเพราะกลัวว่าจะมีคนเข้ามาเห็น จึงยอมขึ้นรถไปพร้อมกับเขาแต่โดยดี กองทัพพาเดือนเมษามาที่บ้านของเขา ซึ่งเธอเองไม่เข้าใจว่าเขาจะพาเธอมาที่บ้านของเขาอีกทำไม ไหนแค่บอกว่าให้มาเจอคุณย่าของเขาแค่ครั้งเดียว เธอก้าวขาลงจากรถได้แค่ข้างเดียวก็เหมือนมีอะไรมาเลียที่ต้นขา จึงมองตามเป็นน้องหมาตัวเล็กน่ารักขนฟูสีน้ำตาลยกขาสองข้างเพื่อบอกว่าให้เธออุ้ม “จัสมินทำไมทำแบบนั้น!” ปกติน้องหมาของเขาจะไม่ค่อยชอบให้ใครอุ้มนอกจากเขา แต่ครั้งนี้ดันวิ่งมาให้เดือนเมษาอุ้ม “พี่ขอโทษค่ะที่ปล่อยให้ออกมา” “พี่บัวไปทำงานต่อเถอะครับเดี๋ยวผมจัดการเอง” “ไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอไม่ได้เจอกันนานเลย”กองทัพเข้ามาจะเล่นกับน้องหมาแต่ถูกเห่าไล่ ทำให้เขามอง